Zirveden Dibe

*Vizyon

*Misyon

*Azim

*Ekip ve ekip ruhu

*Samimiyet ve göründüğün gibi olma

*İbadet aşkıyla çalışma

*Herkesi kucaklama ve olduğu gibi kabul etme

*Tutumlu olma

*Kim kendini ne şekilde tanımlıyorsa aksi ortaya çıkmadığı müddetçe kişi veya grupları öyle kabul etme 

*Az konuşma ve çok icraat

*Plan, program, hedef

*Kendini sürekli yenileme ve geliştirme 

*Başkasının derdiyle dertlenme

*Halkı okuma vs zirveye çıkarır ve zirvede tutar.

                                         ***

*Kibir, gurur ve büyüklenme

*Küçümseme ve basite alma

*Hakaret etme, ötekileştirme ve kutuplaştırma 

*Ekibini küstürme, kırma, incitme vs yollarla kaybetme ve ekip ruhuna önem vermeme

*Kişi veya kurumları resmi adlarından ziyade hakaret içeren isimlerle anma 

*Kendini tekrarlamaya başlama 

*Eleştiri ve tenkide açık olmama 

*Önüne gelene kızma ve ayar verme

*Sağlıklı düşünememe 

*Çok konuşma

*Hata kabul etmeme

*Çevreye korku salma

*Kimseye güvenmeme, kimseyi beğenmeme

*Savurganlık 

*Dostları azaltıp düşmanı çoğaltma

*Kendi üzerinden düşmanlarını birleştirme,

*Sık sık çelişmeye başlaması, çeliştiğini de kabul etmemesi 

*Vatandaşın cebine dokunmaya başlanması

*Şımarma

*Alternatifinin olmaması 

*Bahane ve mazeretlerin arkasına sığınma

*Suçu başkasına atma, her suçu dış saldırıya bağlama 

*Ehliyet ve liyakatin yerini sadakatin alması gibi durumlar da zirveden indirir. Bu zirveden iniş birden olmaz. Önce duraklar, sonra gerileme başlar, ardından ya yok olur gider ya da umuma hitap etmeyip marjinalleşir.

Zirveden iniş durdurulamaz mı? Durdurulur elbet. Bunun için;

*Yüzleşme, öz eleştiri, itiraf ve özür

*Eskiyen ve hata yapan yüzleri değiştirme, vitrini değiştirme

*Hataların kamuoyuyla paylaşılması 

*Kendini yenileme

*Küskünlere zeytin dalı uzatma

*Yeniden güven telkin etme

*Hatadan dönme gibi yollar zirveye yeniden tutunmaya yardımcı olabilir.

Gönüllerde Kurduğun Tahtı Devam Ettirmek İstiyorsan...

●Güven vermelisin.

●Adil olmalısın.

●Kimsenin ekmeğiyle oynamamalısın.

●Kamu malını yetim malı bileceksin. Ne kendin yiyeceksin ne de etrafına. Ülkenin ürettiği katma değeri her bir bireye verdiği katkı oranında faydalandıracaksın.

●Kamuya eleman alımında tek kriterin ehliyet ve liyakat olmalıdır. Kamunun imkanlarından ülkenin tüm mozaiklerini faydalandırmalısın.

●Yaratılana Yaradan'dan ötürü değer vermelisin.

●Kimseye saygıda kusur etmemelisin.

●Küçümsememelisin.

●Hakaret etmemelisin.

●Nezaketi ve tatlı dili elden bırakmamalısın.

●Kimseyi ötekileştirmemelisin. Hep kucaklayıcı olmalısın.

●Kırdığın, küstürdüğün kişiler varsa gönüllerini almaya çalışmalısın.

●Ömrünü adam kazanmaya, gönülleri fethetmeye adamalısın.

●Az, öz ve yerinde konuşmalısın. Önüne gelene cevap vermemelisin. Dilin değil, vücudun, beynin çalışsın.

●Meydan ve ekranlarda çok görünmemelisin. 

●Kendini özletmelisin.

●Mikrofon, kalabalık, alkış ve güç afetinden korunmalısın. 

●Bir derdin olsun. Bu derdin çözüm mercii isen dert yanmamalısın ve şikayet etmemelisin.

●Kimseye korku salmamalısın. Korku imparatorluğu kurmaya kalkmamalısın.

●Sakin ve soğukkanlı olmalısın. Basireti, feraseti ve sağduyuyu elden bırakmamalısın. Kızgın ve sinirli isen konuşmamalısın. Çünkü kızgınlığın seni senden eder, seni bir başkası eder. Meydan okumamalısın. 

●Etrafında seni öven değil, aynı zamanda seni eleştirebilecek kişilere yer vermelisin. Dost acı söyler, yüze söyler sözünü hiç unutmamalısın. Her eleştireni düşman bellememelisin. Hata yaptığın zaman karşına dikilebilecek ve sana doğruları haykıracak dostların olsun.

●Her hareketini doğru mu yanlış mı sorgulamadan her daim seni savunan, şakşakçılık yapan, senin adına racon kesen kişileri bir denemeye tabi tutmalısın. O değilden bir kızağa al, tavrını bir test et. 

●Ekibini iyi belirlemelisin. Ekibine görev ve sorumluluk vermelisin. Ekibin yüzünü ağartmalı. Her işi sen üstlenmemelisin. Her işe sen koşmamalısın. Ekibini çalıştırmayı bileceksin.

●Zaman zaman yapamadıklarını itiraf etmeli ve yüzleşmelisin. Bir işi olduğundan farklı göstermeye çalışmamalısın.

●Özgür basının olmasına önem vermelisin.

●Yargıyı emrine almamalısın. Yargı seni değil, yaptığın yanlışlıklar olursa sana fren olsun. Mağduriyetler oluşturmamalısın. Oluşursa da herkes hakkını adalette arasın. Adaletin kestiği parmak acıtmasın. Yargı bağımsız olsun. Ne senden ne de başkasından emir alsın.

●Hep hakkı savun ama hakkı savunurken ne getirir ne götürür, şimdi zamanı mı diye düşünmelisin.

●Çok kıyas yapmamalısın. Çok tekrarlamamalısın. Başa kakmamalısın. Çünkü bunların fazlası bezdirir.

●Bir icraatın diğeriyle, bir sözün öncekiyle çelişmeyecek şekilde prensip sahibi olmalısın. Şayet değiştireceksen bunu "Bu konuda daha önce şundan dolayı şöyle diyordum. Şu an itibariyle o görüşümden şundan dolayı vazgeçiyorum" sözünü ilk sen söylemelisin.

●Bir konuda gittiğin yolun yanlış olduğu ortaya çıkmışsa dönmesini bilmelisin. Çünkü hatadan dönmek erdemliliktir. Hatada ısrar etmek intihar etmek gibidir.

●Asla kin gütmemelisin. Dostluk ve düşmanlıkta ileri gitmemelisin. İnatçılık asla yanından geçmesin.

Şimdilik söyleyeceklerim bu kadar. Bunları yaparsan gerisini getirirsin. Gönüllerde kurduğun taht artarak devam eder. Tersi seni bir müddet zirvede tutsa da bir müddet sonra gözden ve gönülden düşmeye başlarsın ve bir daha toparlayamazsın. Bu durum sadece sana değil, seni seven, sana umut bağlayanlara da zarar verir. 

Beni Ciddiye Alsan İyi Olur

İnsanoğlu toplumsal bir varlıktır. Mutlaka bir arada yaşaması gerekiyor. Bu birliktelikte sorun çıkmaması esastır. Sorun çıkarsa da sorunun şiddete başvurulmadan çözülmesi gerekiyor. Bazı sorunlar konuşarak çözülse de çoğu çözülemiyor. Çözülemediği gibi işi husumete veya birbirine çelme takmaya kadar götürebiliyor. Aile kavgaları, ailenin fertleri arasında ortaya çıkan anlaşmazlıkları örnek olarak verebiliriz.

Aile bireyleri derken aralarında kan veya sıhriyet bağı olanlar olabileceği gibi aynı dünya görüşü ve siyasi düşünceye sahip olanlar da olabilir. Bunlar aralarında çok iyi anlaşırlarsa başkasına karşı bir güç oluştururlar. Şayet anlaşamazlarsa aynı düşünceden beslenen bu kişilerden beklenen,
*Birbirlerini yok kabul etmemeleri,
*Anlaşamazlarsa bile aralarında iletişimi kesmemeleri, dostlukları bırakmamaları,
*Saygıda kusur etmemeleri,
*Asgari müştereklerde anlaşabilmeleri,
*Birbirlerini küçümsememeleri,
*Birbirlerine kapıyı açık bırakmaları, kapılarının her daim açık olduğu imajını vermeleri,
*Yapılan yapıcı eleştirileri dikkate almalarıdır.

Yok böyle yapmazlar da "Ben doğruyum, ben sana değil; sen bana geleceksin, emrimin altına gireceksin. Çünkü senn bir ağırlığın yok..." denirse bu demektir ki kılıçlar çekilmiştir. Artık bundan sonra birbirlerine yüz güldürmezler. Birbirlerinin kuyusunu kazmaya çalışırlar. Aralarındaki bu anlaşmazlığı derinleştire derinleştire işi başkalarıyla iş tutmaya kadar götürürler.  Hiçbir şey yapamazsa bile birbirlerine rakip olurlar. Kazanamasa bile en azından başkasına çalışmış olur. Bundan da her ikisi zarar görür.

Bu kavga, bu husumet, bu rekabet ne zamana kadar devam eder? Büyük kibrinden ödün vermez, küçük olanı küçümsemeye devam eder, küçük küçüklüğünü bilmez, bir araya gelip birbirlerini önyargısız dinlemezler ise bu kavga devam eder. Hatta bu kavga Filistin-İsrail meselesine döner. Filistin-İsrail ne alaka demeyin? Filistinliler ile Yahudiler baba bir öz kardeşler. Var mı bunların arasındaki düşmanlığı çözebilecek bir babayiğit? İsrail burnunun dikine gider, arzı mev'uttan vazgeçmeyip, kardeşini yok edilmesi gereken bir düşman olarak gördüğü müddetçe bu mesele bitmeyecektir. Teşbihte hata olmaz biliyorsunuz. Nerede bir kronik bir sorun varsa çözülemeyen bu sorunu ifade etmek için akla Filistin-İsrail meselesi gelir.

Şimdi gelelim tekrar meselemize... Normalde aynı yerden beslenen, düşünce olarak birbirine benzeyen kişilerin anlaşmaları, güç birliği yapmaları, birbirlerine destek vermeleri, ittifak kurmaları beklenir ama öyle olmuyor maalesef. Taraflar zamanında tedbir almaz, bize ne oluyor demezlerse iş düşmanımın düşmanı dostumdur noktasına gelir.