Muhaliflik, Bazılarının Genlerinde Var *

Yıllardır toplanıp doğru dürüst karar almadan dağılan, hiçbir ağırlığı ve gücü olmayan bir teşkilat var: İslam İşbirliği Teşkilatı. Üyeleri de malumunuz İslam ülkeleri. Üye sayısı da 57'dir. Dünyadaki devlet sayısının yaklaşık üçte birine tekabül eden bir sayı. Sayıları çok ama güçleri sayılarıyla orantılı değil. Ha varlar, ha yoklar. Çünkü temsil ettikleri gücün farkında değiller. Lider olma gibi bir hedefleri yok. Yıllardır güdülmeye alışmışlar zira. Varlık sebeplerini inandıkları dinden ve halkından değil, efendilerine bağlılıklarından alırlar.

Trump'un Kudüs'ü başkent ilan etmesiyle birlikte teşkilatın geçici dönem başkanı olan Türkiye Cumhurbaşkanı Erdoğan, İslam İşbirliği Teşkilatı'nı olağanüstü toplantıya çağırarak İstanbul'da bir toplantı düzenledi. ABD'nin Kudüs'ü, İsrail'in başkenti ilan etmesini kabul etmeyen ve bu kararı kınayan bir dizi karar alındı bu toplantıda. Bu toplantıda alınan kararlar, dünya kamuoyunda ses getirdi. Alınan kararlardan bir tanesi de "Doğu Kudüs'ün Filistin devletinin başkenti olarak ilan edilmesiydi.

Kamuoyu, bu toplantıyı ve açıklanan kararları takdirle karşılarken bu kararları beğenmeyen müzmin muhaliflerimiz sosyal medyada paylaşımlarıyla, dost sohbetlerinde konuşmalarıyla arzı endam ettiler. "Vay efendim, bu karar Kudüs'ün diğer yarısından vazgeçme anlamına gelir. Kudüs, bölündü mü ki Doğu Kudüs'ten bahsediyorsunuz..."

Ne dersiniz bu şekil yorum veya konuşmalara? Nasıl bir mantık, nasıl bir bakış açısı bu? Siz anlayabildiniz mi? Böyle düşünenlerin niyetleri, maksatları ne? Gerçekten ne yapmak istiyorlar? Böyle düşünürken ve bunu dillendirirken dinleyenlerin küçük dillerini yuttuklarının farkındalar mı acaba? Birine muhalif olmak, onun her dediğine karşı çıkmak aldıkları terbiyenin bir gereği midir? Faydası var mı bu şekil konuşmanın?

Bu şekilde düşünenler, samimi olmaya samimi. Bu tipler idealist, fakat realiteden haberleri yok veya gerçekle yüzleşmek istemiyorlar. İstesek de istemesek de, Orta Doğu'da çıbanbaşı olsa da bize rağmen 1948 yılında İsrail diye bir devlet, Filistin topraklarında kuruldu. 1948'de zaten Kudüs'ün batısı elden çıkmıştı. 1967'den beri de Doğu Kudüs işgal altında. BM kararlarına rağmen İsrail, işgal ettiği toprakları bırakmıyor ve hemen hemen tüm Filistinliler esir durumda. 

Merak ediyorum, Müslümanların bugünkü dağınık ve pejmürde hali ortadayken İsrail'i işgal ettiği topraklardan çıkarmak mümkün mü? Maalesef hiçbir güç İsrail'e diş geçiremez. Biz Kudüs'ün tümünü istemek gibi bir hamaseti bir tarafa bırakalım, en azından Doğu Kudüs'ü elde etmek için uğraşalım.

100 yıl oldu Filistinlilerin esareti. Daha ne kadar devam edecek? Filistinlilerin de bizim gibi sıcak yuvaya ihtiyaçları var. Oturduğumuz yerde mangalda kül bırakmamak en kolay yoldur, ucuz mücahitliktir. Olaylara biraz da Filistinlilerin gözüyle bakmak gerekir diye düşünüyorum.

Dünyada siyaset, hamaset üzerine yürümüyor maalesef. Realiteden hareketle ayakları yere basan bir siyaset izleyelim. Vara yoğa, laf olsun diye muhalefet etmeyelim. Bir tasarruf hoşumuza gitmiyorsa doğrusu ne şekilde olmalıdır? Bunun yolunu gösterelim. Değilse susalım. 18.12.2017 Ramazan Yüce

* 20/12/2017 günü Anadolu'da Bugün gazetesinde ve Kahta Söz gazetesinde yayımlanmıştır.

"Baba! Bana bilgisayar al sana!"

- Baba, bana bilgisayar al sana!
-Var oğlum ya bilgisayar. Üstelik tabletin, cep telefonun ve laptopun da var ya.
-Onlar yeterli değil, ihtiyacımı gidermiyor. Daha donanımlı olacak benim istediğim.
-Oğlum, evdeki bu kadar bilgisayar senin işini görmüyor öyle mi?
-Evet iyi bildin.
-Ne yapacaksın? Onu söyle!
-Oyun oynayacağım?
-Eldeki olanlarla oyna!
-Her oyunu kaldırmıyor onlar.
-Kaç para senin istediğin?
-4 bin ila 6 bin arasında değişir.
-Sen bu kadarlık bilgisayarı sırf oyun  oynamak için mi istiyorsun?
-Evet.
-Oğlum, ben senin gibisini görmedim.
-Niye ki, ne yaptım ben?
-Daha ne yapacaksın oğlum? Benim bildiğim bilgisayar istenirken "Ödev yapacağım" denir. Bilgisayarı aldırdıktan sonra dilediğin kadar oyun oyna.
-Ne yapayım, yalan mı söyleyeyim? Oyun oynayacağım işte.
-Sana yalan söyle demiyorum. Ama şeffaflığın bu kadarı da fazla değil mi?
-Ne zaman alacaksın?
-Derslerini engeller bu. Almayı düşünmüyorum. Yoksa alırım.
-Bırakalım artık bu klişe lafları! Ben ne yaptığımı biliyorum. Ders zamanı ders, oyun zamanı oyun.
-Klişe ha! Bunu da mı duyacaktım senden? Git o zaman harçlıklarından 1000 lira biriktir, alalım o zaman.
-Tamam söz mü?
-Sözüm söz... Ama gidip ağabeylerinin birinden 500, öbüründen 500 alıp işte biriktirdim diye önüme koyma.
-Baba, istediğin bin lira değil mi? Nasıl bulursam bulayım. Bana sınır getirme.
-Bizzat kendi harçlıklarından biriktireceksin. Başka türlü kabul etmem.
-Tamam, biriktirip önüne koyacağım o parayı.

Ve bizim oğlan hummalı bir şekilde para biriktiriyor. Yakın bir zamanda önüme parayı atarsa hiç şaşırmam. Zira onu hiç bu kadar azimli görmedim. 17.12.2017 Ramazan YÜCE

17-25 veya Bozacı-Şıracı Davası

Nasıl bir ülkede, kimlerle yaşadığıma hayret ediyorum bazen. Ne kadar haini bol bir ülkeymişiz. Yedirip içirmişiz, devlette görev vermişiz. Karşılığında bize hizmet yerine başkasına hizmeti vazife edinmişler.

Toprağımızdan mıdır, suyundan mıdır, bizim yetiştirmemizden midir bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var. İnsan sarrafı değiliz. Çok safız. Kimdir, necidir demeden gelenle-gidenle iş tutmuşuz. Normal devlet görevlisi değil üstelik bunlar. Kimi polis, kimi asker, kimi savcı, kimi hakim.

Yolgeçen hanı bu ülke. Devletin kılcal damarlarına kadar girmelerine izin vermişiz. Mahrem kalması gereken bilgileri onlar eliyle saklamışız. Onlarla operasyon yapmışız. Devleti bunlara teslim etmişiz.

Devlet adına iş tutan bu hainler, ne zamanki gerçek yüzleri ortaya çıkınca bir yolunu bulup soluğu dışarıda aldılar. Daha önce bizden görünüp bizim adımıza iş yaptığını sandıklarımız; şimdi ABD’nin, Batı’nın kucağına oturmuş, bizim aleyhimize tanıklık yapıyor.

Son güncel olay ABD’de görülmekte olan sözde yargılamada kendini gösterdi. İş adamı kılığındaki Zarrap, sanık kürsüsünden tanık kürsüsüne terfi etti. Kime, nasıl rüşvet verdiğini, nasıl iş tuttuğunu anlatıyor.  Zarrap’ın verdiği uçuk-kaçık bilgiler yeterli olmamış olmalı ki ABD yargısı, şimdi de 17-25 Aralık operasyonlarında görev almış -bozacının şahidi, şıracı misali- bir polis müsveddesini tanık kürsüsüne çıkardı. 17-25 Aralık sürecinde aynı zihniyet ve meşrepteki polis-savcı ve hakimin, kendilerinin çalıp kendilerinin oynadığı senaryo belgelerini Türkiye’den kimden aldığını, nasıl kaçırdığını anlatıyor şimdi.

FBI’dan 50 bin dolar alan, oturduğu evin kirası ABD savcılığı tarafından ödenen, ayrıca kendisine aylık 900 dolar verilen Hüseyin KORKMAZ, aynı zamanda bir bylock kullanıcısı. 17-25 olayları sonrasında gözaltına alınmış, ardından tutuklanmış bu Amerikan ve para sever polis müsveddesi,  17 ay tutuklu kaldıktan sonra her ne hikmetse bizden görünen hakim ve savcılar tarafından salıverilmiş. Darbeden sonra da topladıkları herzeleri yanına alarak elini ve kolunu sallayarak bu ülkenden çıkmış ve soluğu ABD’de almış. Şimdi de bülbül gibi ötüyor. Polis emeklisi diyorum adam, komiser yardımcılığı yapmış bu ülkede.

Niyetim Zarrap ve Hüseyin KORKMAZ’dan bahsetmek değil. Zaten bunlar hakkındaki bilgiler günlük çarşaf çarşaf yayımlanıyor. Dikkat çekmek istediğim nokta, FETÖ’nün tam emrinde çalışan bu adam tutuklandıktan sonra nasıl çıkarıldı? Haydi bir yanlışlık oldu diyelim. Yurtdışına nasıl çıktı? Gerçi bu kaçış bize darbenin bir numarası görünen Adil ÖKSÜZ’ün gözaltına alınıp ardından nasıl serbest bırakıldığını, sonra nasıl sırra kadem bastığını hatırlatıyor.

Nedense bu ülke gerçekten yolgeçen hanı. Güvenliğimizden sorumlu bazı polis ve askerinin yanına besmeleyle yaklaşacaksın, kimi hakim ve savcısının yanına varırken eûzü ile varacaksın. Adamlar zinciri oluşturmuşlar. Hepsi kendilerinden. Biz de saf saf bunlar Yüce Türk adaleti-Türk Milleti adına iş yapıyorlar diye ağzı açık bakıyoruz bunlara.

Bu ülke nasıl bir ihanet şeması ile örülmüşse ne kadar tedbir alırsan al, dikiş tutmuyor gerçekten. İçinde akademisyen ve doktorların bulunduğu 32 kişi Yunan makamlarına iltica talebinde bulunmuşlar. Bu da gösteriyor ki her bir kurumumuzdan irin akıyor. Sahil güvenliğimiz de uyuyor veya uyur numarası yapıyor. Aslında uyuyan bu ülkenin saf insanı ve devlet görevlileri.

Kim kaçar bu ülkeden? Suçlular kaçar. Göz göre göre kaçıp başka bir ülkeye sığınıyor. Bir ara oluşturulan algı ile Ergenekon ve Balyoz davaları açıldığında hakkında tutuklama kararı verilen ne kadar asker varsa yurtdışında bile olsa gelip teslim oldular ve içeride 5 yıl kadar yattılar. Hiçbiri fırsat bu fırsat deyip kaçma yoluna gitmedi. Gerçekten temiz aile çocuğuymuş bunlar.

FETÖ’den aranan ne kadar savcı, hakim, asker, polis, NATO’da görevli varsa ABD ve Batı ülkelerine iltica talebinde bulundu. Şimdi var güçleriyle ekmeğini yedikleri bu ülkenin aleyhine çalışıyorlar. Tanık kürsüsüne çıkıyorlar. Yazıklar olsun! Bu hainlerin yüzüne tüküreceğim ama tükrüğüme acırım.

Yanarım da bu ülkenin durumuna yanarım. Gerçekten bu kadar haini bünyesinde barındıran hiçbir ülke belini doğrultamaz. Rabbime şükürler olsun ki, sayısız haine rağmen bu ülke hala dimdik ayakta.

Türkiye’yi yönetenlere düşen iş; kiminle iş çevirdiklerini iyi bilmeleri, bu ülkede sonradan oluşmuş hainleri bir bir temizlemeleri… alt kesimden kaçmayan FETÖ’cülerle uğraşmaktan ziyade bizi satacak, aleyhimize çalışacak üst düzey hainlerin peşine düşmesi, gırtlağına yapışması. Temizlik işine alttan değil, üstten başlamaları. Çünkü suyun başında hala onlar var. Allah bu ülkeye zeval vermesin.

Bu ülkeye dört yıl önce 17-25 kumpas davası açanlar inşallah, bu davanın altında kalırlar. Bozacı ve şıracı davası ayaklarına dolanır. Bu vesileyle bu süreçte pisliğe bulananlar için iç hukuk işletilir, kamu vicdanını rahatlatacak cezalar verilir ve hak yerini bulur. 17/12/2017 Ramazan YÜCE