Yitik Şehir, Sahiplerini Bekliyor... *

Ne zamanki Osmanlı tarih sahnesinden çekildi, birçok ülke gibi Filistin de işgal edildi. İsrail'in 1948 yılında kurulmasıyla birlikte önce Batı Kudüs, 1967 yılında Arap-İsrail savaşıyla birlikte Doğu Kudüs de elden gitti.

İsrail Kudüs'ü işgal etti etmesine ama en büyük hayali, Kudüs'ü başkent ilan etmekti. 1980 yılında Kudüs'ü başkent olarak ilan etti. Ama dünya bu kararı tanımadı. Kudüs, İsrail'in başkenti olmadı ama İsrail, Kudüs'te her türlü tasarrufu yapmaya devam etti. Çünkü işgali altındaydı. Nihayet hiçbir ABD başkanının tanımaya cesaret edemediği Kudüs'ün başkent olmasını ABD Başkanı Trump resmen tanımış oldu. Niye tanımasın ki iktidara gelişini Yahudi sermayesine borçlu Trump. Seçim çalışması döneminde de “Kudüs’ü başkent olarak tanıyacağını” işledi durdu. Şimdi diyet borcunu ödüyor ne de olsa.

Trump kendisini getiren iradenin istediğini yerine getirecek. Dünya siyasetini gözetmeyen, huzur ve barışa katkısı olmayacak bu kararı almasından dolayı Trump'a ne kadar kızsak yeridir. Trump'a kızdığımız kadar kendimize, bizi yönetenlere de kızalım. Özellikle Batı ve ABD'nin isteklerini, emir ve direktiflerini yerine getirmekten başka bir işe yaramayan İslam ülkelerinin sözde bağımsız devlet başkanlarına kızalım. Hepsi koltuğuna yapışmış, pislediği koltuktan kalkmıyor bir türlü. Çünkü hiçbiri hakkıyla gelmedi. ABD ve Batı’nın menfaatlerini ‘daha iyi yerine getiririm’ diyerekten getirildiler o koltuğa.

Halkı Müslüman olan ülkelerin halkı; “Filistin elden gidiyor, Kudüs işgal edildi, Kudüs siyonizmin başkenti olacak” korku ve endişesini içtenlikle taşısa da yönetenlerinin böyle bir derdi yok. Onlar için varsa yoksa koltuklarıdır. Bunun için gerekirse Filistin’de ve dünyanın herhangi bir yerinde mülteci olarak yaşayan bir tek Filistinli kalmasa kılları kıpırdamaz, tüh bile demezler. Hatta kendilerini o koltuğa getiren irade “Filistinliler’i bizzat siz öldüreceksiniz” dese gözlerini kırpmadan kıtır kıtır tüm Filistinliler’i yok ederler. Hatta hiçbir Filistinli kalmasa “Oh be! Filistin belasından kurtulduk” diyerek derin bir oh bile çekerler. Çünkü Filistin, önlerindeki en büyük kamburdur onlar için.

Kudüs, dünyanın terörist devleti olarak tescilli İsrail tarafından başkent olarak kullanılsa da, kullanılmasa da ağlayan, sızlayan, ölen, öldürülen, kanı akacak olan yine Filistin’de yaşayan Filistinliler olacaktır. Uyku durak bilmeden, huzur yüzü görmeden İsrail işgali altında yaşayan Müslümanlar belki yeni bir intifada başlatacak, protestolar yapacak; İsrail’in tankına, tüfeğine karşı tek silahları olan taşlara sarılacaklar. Zaten başka da ellerinden bir şey gelmeyecek. Zira ne yapabilirlerdi ki? Dünya Müslümanları da başta Cuma çıkışlarında basın bildirisi yapacak, yürüyüş düzenleyecek, İsrail ve ABD bayrağını yakacak, kahrol ABD ve İsrail diyecek ve  İsrail’i tel’in edecekler. Ne kadar çırpınılsa da maalesef halkın da yapabileceği bir şey yok. En azından gördükleri kötülüğü elleriyle düzeltemeseler de bu kararı kabul etmediklerini dilleriyle eyleme dökecekler. İmanın en zayıf noktası olsa da kalplerindeki buğz ve kin  hiç yok olmayacak.

Halkı Müslüman olan devletlerin yetkilileri bir araya gelip İsrail’i kınayacak. Belki de İsrail’e bu cesareti veren ABD’yi ağızlarına bile alamayacaklar. Çünkü cesaret ister ABD’yi kınamak. Zira köleler efendisini kınayamazlar. Her zaman olduğu gibi yine Türkiye’nin sesi çıkacak. Türkiye tek başına dünya kamuoyunu harekete geçirmeye çalışacak. Bunu ancak Türkiye yapar. Zaten bunu yaptığı için başından bela eksik olmuyor. Bugün Türkiye’nin başına gelenler İsrail’e ‘one minute’ denmesinin bir sonucudur. Çünkü ABD dahil, hiçbir ülke İsrail aleyhine bir karar alamaz. Bırakın karar almayı, onlara ‘one second’ (bir saniye) bile diyemezler.

İsrail -en büyük hayali olan- Kudüs’ü resmen başkent olarak kullanmaya başladıktan sonra çoluk-çocuk ve kadın demeden Filistinliler’i öldürmeye devam edecek, ardından ağlama duvarına gidecekler, güreşte yendikleri rablerinin huzuruna çıkıp ‘Ya Yehova! Seni yendik ama bir türlü Filistinliler’i yenemedik, öldür, öldür bitmiyor, bizim bu çilemiz ne zaman bitecek, bugün fazla öldüremedik ama yarın daha fazlasını öldüreceğime söz veriyorum’ diyerek ağlamaya devam edecekler.

İsrail öldürmeye devam etsin, bizim kutsal bildiğimiz mahremimize kirli ayaklarıyla girsin, biz de yeni bir Hz Ömer, yeni bir Selahattin Eyyubi beklemeye devam edelim, tıpkı mehdi bekler gibi. Hepimiz birer Ömer ve Selahattin olmadıkça daha çok bekleriz.

Rabbim Müslümanlar’a bir feraset bahşeder, bir basiret verir inşallah! Temennim odur ki, Kudüs’ü resmen başkent olarak kullanacak olan İsrail’in bu aşkı, sonunu getirir. Kaçacak yer arar. Çünkü zulümle hiçbir devlet âbâd olmaz, hele terör devleti asla. Bakarsınız yeni bir Buhtunnasır ortaya çıkar.

Hasılı, Kudüs bizim yitik şehirlerimizdendir. Bugün elimizde olmasa da gönlümüzde yeri olmaya devam edecek ve er veya geç İslam’ın şanlı bayrağı orada dalgalanacaktır. 06/12/2017 Ramazan YÜCE

* 09/12/2017 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır.

Zırcahile Hendek Atlatmak

Adam cahilin cahili, zır cahil olunca ne selam vereceksin, ne de selamını alacaksın. Karşılaşsan yolunu değiştireceksin, gerekirse çalıyı dolanacaksın. Ta uzaktan görsen bile şeytan görsün yüzünü diyeceksin. Akraban bile olsa merhaba, nasılsından öte bir diyalog içine girmeyeceksin. Gerekirse gelip gitmez, burnu havada dese de uzak duracaksın, selamı sabahı keseceksin. Zaten Rabbimiz demiyor mu, "Cahillerden yüz çevir" diye.

Cahil demişsem, sadece okumamış cahillerden bahsetmiyorum. Nice okumamış vardır, okumuşundan daha ariftir. Nice okumuşlar vardır; okumamış, mektep-medrese görmemiş cahilden daha cahildir. Okumamışın cahiliyle, okumuşun cahili birbirine rahmet okutur. Al birini, vur ötekine.

Odun desen; bizi ısıtan, her şeyimiz olan oduna hakaret olur. İnsan azmanı desen; insan ve azman kelimelerine haksızlık edilmiş olur. Mikrop desen, mikrobun da bu dünyada bir misyonu var. Ne dersen de. Hiçbirine benzemez, bu cühelâ kesiminin yediği herzeler.

Bana göre cahil kendini, haddini bilmeyendir. Ne zaman, ne diyeceğini kestiremezsin. Nerede, ne yumurtlayacağı belli olmaz. Bahtına artık. Edep bilmez, yol bilmez, yordam bilmez. Ben neyim demez. İnatçı mı inatçıdır. Kendi cahilliğine hayrandır, kimseyi beğenmez. Herkese burun kıvırır. Çekememezlik sendromu yaşar. Yalnızlaştıkça hırçınlaşır, asla bir öz eleştiri yapmaz. Kendisini -cehaletine  rağmen- görmez. Durmadan başkasını ayıplar. Demode olmuş eski adetleri yaşatmaya çalışır. Çocukluğunda, gençliğinde ne görmüşse hayatı ondan ibarettir. Yeni tek şey koymaz kafasına. Tek işini yaptıramazsın ona. Çünkü kafasındaki doğruya terstir her şey.

Gördüğün zaman ağır-azam biri sanırsın. Konuşunca tüm cehaleti ortaya çıkar. Maalesef içimizde az değildir böyleleri. Deveyi hendekten atlatırsın da bunları bir milim ileriye gitmesi için oynatamazsın. 02.12.2017 Ramazan Yüce 

Matematik Hayatın İçinde Ne Kadar Var?

Matematik kimi öğrenciler için zevkli bir ders iken kimileri için de korkulu bir rüyadır. Hafakanlar tutar, kabus üstüne kabus görür.

Sınavın yapıldığı hemen hemen her yerde matematik var. Zira sınavlar matematiksiz olmaz. Bu kadar önem verilmesine ve özen gösterilmesine rağmen matematikle aramız hiç iyi değil. Ki merkezi sınavlarda, PISA'da matematik net ortalamamız maalesef çok gerilerde. Bir türlü bu dersten başarı da gelmiyor nedense.

Öğrencilere kök söktüren, kimine zevk veren, zekayı çalıştıran ve geliştiren bu ders hayatın içinde ne kadar var? Sorgulanması gereken budur diye düşünüyorum. Çünkü hayatın içinde yer almayan bir dersten istenilen başarıyı yakalamak ve öğrenilen matematik konularının akılda kalması mümkün değildir. Yine pratiğe dökülmeyen bir konunun zihinde yer edinmesi de mümkün değildir. Geçici hafızaya giren matematik bilgisi kullanılmamaya, kullanılmamaya unutulmaya mahkumdur. Yine matematikte başarısız olmamızın bir nedeni de geniş bir alana sahip olan matematik konularının herkese öğretilmeye çalışılmasıdır. Bir konu iyice kavranılmadan ve pratiğe dökülmeden yeni konuya geçilmektedir. Çok konuya boğmak ve hazmedilmeyen bilgi doldur-boşalt demek, öğrencileri matematiğe fransız kılmaktır.

Yukarıda hayatın içinde matematik yok, herkese her konu anlatılıyor dedik. Birkaç örnek verelim. Matematik konuları, o kadar çok ki, say say bitmez. İşin garibi öğretilmeye çalışılan bu konuların hayatla hiçbir bağı yok. Sadece mantık çalıştırma ve geliştirme vardır gördüğümüz matematikte. Hangi konunun, nerede kullanıldığını da çoğumuz bilmeyiz. Kaç kişi bilir karakökün nerede kullanıldığını? Üslü sayı hangi amaçla, nerede kullanılır? Logaritma, trigonometri gündelik hayatta kaç meslek erbabını ilgilendirir? Havuz problemleri ne işe yarar? Geometri'yi derste takır takır çözen bir öğrenci, yamuk bir arazinin kaç metre olduğunu bulabilir mi? Örnekleri ve haklarındaki soruları çoğaltabiliriz. Bol bol matematik problemi çözerek, yeni farklı konular öğrenerek zekamız belki açılır ve gelişir ama bu açılan zekayı nerede, ne zaman kullanacağız?

Matematik öğrenmek istiyorsak gündelik hayatta lazım olan, hayatla iç içe olan matematik öğretelim herkese. Hayatın çoğu alanında kullanılmayan, herkesi ilgilendirmeyen, belli meslek erbabını ilgilendiren konuları sadece ilgilisi görsün. Konular azaltılsın, okulda teori olarak öğrenilen konuların pratiği nerede yapılıyorsa öğrenciler oraya kanalize edilsin. 02.12.2017 Ramazan Yüce