Adam cahilin cahili, zır cahil olunca ne selam vereceksin, ne de selamını alacaksın. Karşılaşsan yolunu değiştireceksin, gerekirse çalıyı dolanacaksın. Ta uzaktan görsen bile şeytan görsün yüzünü diyeceksin. Akraban bile olsa merhaba, nasılsından öte bir diyalog içine girmeyeceksin. Gerekirse gelip gitmez, burnu havada dese de uzak duracaksın, selamı sabahı keseceksin. Zaten Rabbimiz demiyor mu, "Cahillerden yüz çevir" diye.
Cahil demişsem, sadece okumamış cahillerden bahsetmiyorum. Nice okumamış vardır, okumuşundan daha ariftir. Nice okumuşlar vardır; okumamış, mektep-medrese görmemiş cahilden daha cahildir. Okumamışın cahiliyle, okumuşun cahili birbirine rahmet okutur. Al birini, vur ötekine.
Odun desen; bizi ısıtan, her şeyimiz olan oduna hakaret olur. İnsan azmanı desen; insan ve azman kelimelerine haksızlık edilmiş olur. Mikrop desen, mikrobun da bu dünyada bir misyonu var. Ne dersen de. Hiçbirine benzemez, bu cühelâ kesiminin yediği herzeler.
Bana göre cahil kendini, haddini bilmeyendir. Ne zaman, ne diyeceğini kestiremezsin. Nerede, ne yumurtlayacağı belli olmaz. Bahtına artık. Edep bilmez, yol bilmez, yordam bilmez. Ben neyim demez. İnatçı mı inatçıdır. Kendi cahilliğine hayrandır, kimseyi beğenmez. Herkese burun kıvırır. Çekememezlik sendromu yaşar. Yalnızlaştıkça hırçınlaşır, asla bir öz eleştiri yapmaz. Kendisini -cehaletine rağmen- görmez. Durmadan başkasını ayıplar. Demode olmuş eski adetleri yaşatmaya çalışır. Çocukluğunda, gençliğinde ne görmüşse hayatı ondan ibarettir. Yeni tek şey koymaz kafasına. Tek işini yaptıramazsın ona. Çünkü kafasındaki doğruya terstir her şey.
Gördüğün zaman ağır-azam biri sanırsın. Konuşunca tüm cehaleti ortaya çıkar. Maalesef içimizde az değildir böyleleri. Deveyi hendekten atlatırsın da bunları bir milim ileriye gitmesi için oynatamazsın. 02.12.2017 Ramazan Yüce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder