Tasarruf Tedbirlerini Uygulamada Çelişki

Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin'e ait yurdun değişik okullarında çekilmiş kısa videolar önüme düştüğünü, videolara dair izlenimimin hem Bakan'ın hem de öğrencilerin doğal olduğu, görüşmelerin sıcak bir atmosferde gerçekleştiğini https://dilinkemigiyok.blogspot.com/2025/10/okul-ziyaretlerinden-dogal-goruntuler.html bu yazımda değinmiştim. 

Bu yazımda ise doğal olmayan bir video görüntüsüne yer verip bu konuda ilave değerlendirmede bulunmak istiyorum. 

Şöyle ki: Bir lise ziyaretinde Sayın Bakan'ın, "Benden istediğiniz bir şey var mı?" sorusuna, bir kız öğrencinin, "Fizik, kimya, biyoloji (FKB) labarotuvarı istiyoruz" talebine, Bakan'ın öğrencinin numarasını alarak "İki ay sonra seninle görüntülü görüşeceğiz. Labarotuvarların yapılıp yapılmadığını göreceğiz" demesi, daha önce öğretmen tarafından bu talebin ayarlandığına bir örnek. Çünkü bunu istese istese FKB öğretmenleri ister. Bakan'ın el koymasıyla o okula bu laboratuvarlar yapılır. Ama büyük ihtimalle bu laboratuvarlar atıl durumda kalacak. Çok kullanılmayacak. Çünkü süreç odaklı değil de sınav odaklı bir eğitim sisteminde bu tür laboratuvarlara pek ihtiyaç yok. Belki senede bir iki defa soğan zarını mikroskoptan görmek için laboratuvara girilir. Hepsi bu. 

Bakan'ın aynı sınıfta başka istediğiniz var mı sorusuna, bir öğrencinin voleybol sahası isteği bana ayarlanmış bir istek gelmedi. "Buraya tribünü de olan bir spor salonunu da vali yapsın" dedi. 

Burada bu iki isteğin neyi var? Olan ve yapılan şeyin zararı olmaz denilebilir. Böyle bir soruya önce eyvallah, yapılan şeyin zararı olmaz diyeyim. 

Ancak, bir laboratuvar kolaylıkla kurulmaz. Yüksek maliyet ister. İçinin donatım, masa ve sandalyesi hakeza. 

Spor salonu da öyle. 

Yalnız laboratuvar ve spor salonu sadece Bakan'ın ziyareti ya da birilerinin aracılığıyla yapılmamalı. Madem ihtiyaç ise her okula yapılmalı. Her öğrenci bu imkanlardan yararlanmalı. Özellikle spor salonu öğrenciler için olmazsa olmaz. 

Her okulumuzda laboratuvar ve spor salonunun olmadığı da bir gerçek. 

Bir diğer husus, malumunuz, enflasyonla mücadele için hükümet tasarruf üzerine tasarruf yapıyor. Birçok yatırım bu tasarruf tedbirlerine takıldı. Olması gereken de bu. Yalnız bu tasarruf herkesi ve her yeri bağlamalı. 

Ne demek istediğimi örnekle açıklayayım. Malumunuz okullarımız, hazır malzeme ve materyal diyebileceğimiz, dünyayı sınıfa getiren etkileşimli tahtalarla donatıldı. Büyük masraf ve meşakkat olan bu projeyi devlet yıllar yılı masraftan kaçınmadan uyguladı. 

İki okul tanırım. Her iki okulun da etkileşimli tahtaları diğer okullara oranla geç takıldı. Yalnız bir tanesinde İnternet yok. Diğerinde ise etkileşimli tahtaların prizi yapılmadı. İki senedir, sınıfların akıllı tahtası var ama prizi ve İnterneti yok. Niye yok derseniz, tasarruf tedbirlerine takılmış. Yani devlet bir okula yüklü miktarda para harcayarak akıllı tahtayı döşüyor ama iş prize gelince tasarruf genelgesi gereği priz ve kablo döşenmiyor. Bu ne demektir biliyor musunuz? Bir kişi masraftan kaçınmadan güzel bir ev yapıyor. Ama evin prizini taktırmıyor. Bildiğim iki okul da bu durumda. 

Devlet dese ki bu iki okula. "Biz akıllı tahtayı yaptık. Kablo ve prizi kaldı. Bunu da siz yerel imkanlarla yapın, dese bu iki okul da kablo, priz işini şu ana kadar kaç defa yapmış olurdu. 

Peki, akıllı tahtası olan bu iki okuldan biri ne yapıyor? Öğretmenler tahtayı kullanıyor. Nasıl derseniz? Kapının yanındaki prize uzanacak şekilde 5-6 metrelik seyyar üçlü yaptılar. Derse giden öğretmen bu üçlülerden birini alıp sınıfa gidiyor. Kabloyu yere seriyor. Prize takıp tahtayı açıyor. Ders bitimi getirdiği üçlüyü toplayarak öğretmenler odasına götürüyor. Ardından soluğu lavaboya gitmede buluyor. Çünkü yere konmuş kabloyu toplarken eller simsiyah oluyor. 

Kablo ve priz tasarruf tedbirlerine takıladursun. Tanıdığım bu okul bu sene bir yeniliğe daha imza attı. Çünkü öğretmenin sınıftan sınıfa kablo taşıma işi olmayacaktı. Bir de aradığın her zaman bu tür üçlü bulmak da mümkün değildi. Okul bu çözümü akıllı tahtanın altına bir makara yapmada buldu. Gelen öğretmen akıllı tahtayı kullanacaksa makaradan kabloyu çıkarıp kapının yanındaki prize kadar kabloyu uzatıyor. Ders bitimi kabloyu toplayarak makaraya sardırıyor. Bunun bir yıl öncesinden farkı, öğretmen sınıftan sınıfa kablo taşımıyor. İnternet mi? Yine yok. 

Bu okula ait bu anekdotu anlatmamın sebebi, aynı tasarruf tedbirlerinin uygulandığı, çoğu yatırımların durduğu bir dönemde, Bakan bir okulda FKB laboratuvarı ve spor salonu yapma sözü verirken bu okul ise tasarruf tedbirlerine takılarak taşıma su ile akıllı tahtayı işler hale getirmeye çalışıyor. 

İsterim ki Milli Eğitim Bakanı Sayın Tekin, bu seyyar kablo ile akıllı tahtayı çalıştıran bu okulu da ziyaret etsin. Kendi gözüyle görsün. Bunlar da ne desin. Hemen bir emirle bu okul standartlara uygun kablo, priz ve İnternete kavuşsun.