Ana içeriğe atla

Vatansız Olmak *

Dünya bir sınav yeridir. Birbirine benzese de herkesin imtihanı farklıdır bu dünyada. Kimininki ağır geçer, altında ezilir;  kimininki hafif geçer, yüzünün akıyla geçer bu sınavı. Biliriz ki Allah kimseye taşıyamayacağı bir yük yüklemez.

Bir an için düşünelim: İyi-kötü bir işiniz var, işinizden sonra dönüp başınızı sokabileceğiniz bir eviniz var. Bulunduğunuz yerde anneniz, babanız, çocuklarınız, akrabalarınız, komşularınız ve sevdikleriniz var. Hayatınızdan memnun veya değil, yaşayıp gidiyorsunuz. Bir gün geldi ki ülkenizde bir iç savaş çıktı. Kimin eli kimin cebinde belli değil bu savaşın. Üzerinize bombalar yağmaya başladı. Muhitinize tanımadığınız insanlar geldi ve bulunduğunuz yer, terör örgütleri tarafından “burası benim bölgem” diyerek parsellendi. Sizden kendileri adına vekalet savaşı yapmanızı istedi ve siz her şeyinizi kaybettiniz. Ne yaparsınız bu durumda? Ya başa gelen çekilir der, içinize sinse de sinmese de elinize silah verenlerin yanında mücadeleye katılırsınız ya da ben bunlar adına kan akıtmam, değmezler. Zira ben bu kirli savaşta yer almayacağım diyerek kaçar, bir vesile ile size en yakın olan ve kabul edebileceğine inandığınız ülkenin sınırına kendinizi atarsınız.

Geldiğiniz bu ülke, sizi sığınmacı olarak kabul etti. Dilini, kültür ve geleneklerini bilemediğiniz bu ülkede hayata sıfırdan başlayacaksınız. Bu, bir gün değil, beş gün değil; yıllar yılı bu şekil devam etti. Güç-bela iş bulup kafanızı soktunuz. Tam bu hayata alışmaya başladınız.

Sonra bir gün, daha iyi bir iş bulacağınıza inandığınız ülkelere gidebilmeniz için mülteci durumunda bulunduğunuz ülke size kapıları açtı. Ne yaparsınız bu durumda? Ya ben artık buraya alıştım, burada kalacağım dersiniz ya da sırtınıza sadece sırt çantasını alıp yollara kan revan olursunuz.

Tam böyle olmadı mı? Türkiye sınır kapılarını açtı. İçişleri Bakanı Sayın Süleyman Soylu, 36 şehit verdiğimiz perşembe gecesinin ardından, cumartesi günü itibariyle Avrupa’ya geçen sığınmacı sayısının 47.113 olduğunu açıkladı. Ülkeden çıkış yapan sığınmacıları Yunanistan iyi karşılamadı elbet. Kapıları kapatan Yunanistan, göçmenlerin üzerine gaz ve ses bombası atıyor. Binlercesi, tampon bölgede, soğuk kış günü kapının açılmasını bekliyor. Daha kaç gece geçirecekler dışarıda, bekleyip göreceğiz.

Diyelim ki sığınmacılar, Avrupa’ya açılan kapı olan Yunanistan tarafından kabul edildiler. Sığınmacılar değişik AB ülkelerine dağıldılar. Avrupa’ya gidince onlar için her şey güllük gülistan mı olacak? Hayata ilk sığınmacı olarak daha önce sıfırdan başladıkları gibi Avrupa’da da hayata yeniden sıfırdan başlayacaklar. Kapılar açıldıktan sonra ne kadarı ülkemizden gider, bilinmez(bana göre çoğunluk gitmez.) ama gidenler için zorlu mücadele yeniden başlayacak. Ayrılanların hepsi kendilerine güvenli bir liman arıyor.

Yazdığımı Suriyelilere acıyor, onları koruyor diyerek okursanız bana kızarsınız. Çünkü çoğunluk Suriyeli dendiği zaman tüyleri diken diken oluyor ve hop oturup hop kalkıyor. Burada yanlış anlaşılmasın, sığınmacılara bakmak kolay, asıl zorluk mülteci olmada demek de istemiyorum. Mültecilere bakmak kadar mülteci olmak da bir o kadar zordur. Halkın ekseriyetinin başka sığınmacılara değil de Suriyelilere aşırı tepki vermesinde çok sayıda Suriyeli sığınmacıyı bu ülkenin barındırmaya çalışmasıdır. Bu, bir ülkenin tek başına altından kalkabileceği bir durum değildir. Buna ne bütçesi müsaittir ne kültürel yapısı ne de toplumsal yapısı. Çok sayıda sığınmacının bir ülkeye gelmesi o ülkenin demografik yapısını da tehdit eder. Bu, ayrı bir yazı konusudur.

Hasılı gördüklerime bakarak vatansız olmak zordur. Vatansız kalmak bir insanlık dramıdır ve insanlık ayıbıdır. Bu ayıp sığınmacıların değil, kendi sefaları için başka ülkelerin dirliğini bozan ülkelerindir.

Son olarak savaş vb nedenlerle ülkelerini terk etmek zorunda kalanlar olacaksa, Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği daha etkin bir yapıya kavuşturulmalı, tavsiye kararının ötesinde bir yaptırımı olmalı. En azından herhangi bir nedenle ülkesini terk eden sığınmacılar için bir planlama yaparak birkaç ülkeye yığılan mültecileri ülkelere eşit bir şekilde yerleştirebilmeli. Böyle olursa mülteciler, hiçbir ülke için sıkıntı teşkil etmez.

Allah kimseyi vatansız bırakmasın. Zira vatansız olmak zordur…

*02/03/2020 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır.




Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hutbelerde Okunan "Fîmâ kâl ev kemâ kâl" Kısmı

Cuma ve bayram namazlarına gidenlerimiz bilir. Hatip hutbeye çıkınca arada Türkçe hutbe olmak üzere başta ve sonda Arapça hutbe irat eder. Hatip ilk yani giriş kısmında içinde Allah'a hamd, peygamberimiz salavat ve kelimeyi şehadet getirir. Ardından "Ey Allah'ın kulları! Allah'tan korkun ve ona itaat edin. Şüphesiz Allah müttekiler ve işini iyi yapanları sever" der Arapça olarak. Sonra okunacak Türkçe kısma/metne temel olmak üzere Kur'an'dan ilgili bir ayet okur. Ayeti "Allah doğru söylemiştir" demek suretiyle tastikler. Akabinde bir hadis okur. Hadisi de "Rasulullah doğru söylemiştir" diyerek bitirir. Buraya kadar sorun yok. Esas sorun buradan sonra başlıyor. Sen sanırsın ki bundan sonra imam, Türkçe metni okumaya geçecek. Bizim imam, "Ve netaka habîbullâh, fîmâ kâl ev kemâ kâl" okumaya devam ediyor. Yani Allah'ın sevgili kulu bu konuda şöyle veya şunun gibi demiştir." diyor. Böyle okuyan birinden aynı konuda

Kıvrak Eğitim

— -Oğlum, niye erken geldin okuldan? — Bugün kıvrak eğitim yaptık. - — Ö ğretmenler hızlı hızlı mı ders işlediler? — Hayır, baba. Kıvrak o değil. Bir günde işlenecek dersin yarısını işlemek demektir. — Niye yarısını işliyorsunuz ki? Önemli bir durum mu var? — Öğretmenler toplantısı varmış. — Niye şimdi toplanıyorlar ki? — Çalışma  programında bugünmüş. — Oğlum daha iki gün oldu okul açılalı. Başlamışken biraz devam edilseydi de daha sonra yapsalardı, bu dediğin kıvrak eğitimi. Herkes mi böyle yapacak bugün? — Hayır, sadece ikili öğretim yapan okullar. Ama iyi oldu. Yedi saat ders işleyecektik, böylece üç ders işlendi. — -Bu toplantıyı başka zaman yapsalar olmaz mıydı? Mesela siz 15 tatili yaparken öğretmenler o yaptığı şeyi yapsalardı olmaz mıydı? — Baba, tatil o zaman. Tatilde toplantı yapılır mı? — İyi de yavrum! Size tatil. Öğretmenlere değil ki. Haydi, öğretmenler de sizin gibi yoruldular diyelim. Bir hafta tatil yapsınlar, ikinci hafta siz tatile devam eder

Kırgınlık ve dargınlık

Türkçemiz zengin dillerdendir. Bakmayın siz iki-üç yüz kelimeyle konuştuğumuza. Okuyup kelime hazinemizi geliştirmediğimizden işin kolayına kaçıyoruz. Tembelliğimizin cezasını güzel Türkçemiz çekiyor vesselam. İnce ve derin kelimelerimizin sayısı hiç az değildir. Kırgınlık ve dargınlık bunlardan biridir. Aralarında nüanslar vardır. Arasındaki farkı görmek için sözlüğe bakma ihtiyacı da hissetmeyiz. Çoğu zaman birbirinin yerine kullanırız. Siyak ve sibaktan anlarız neyi kastettiğini. Kırgın, "Bir kimseye gücenmiş, gönlü kırılmış olan" demektir. Dargın ise, "Darılmış olan, küskün" demektir. Gördüğümüz gibi iki kelime farklı anlamlara gelmektedir. Kırgınlıkta dargınlığın aksine küsme yoktur, incinme vardır. İnsan kime kırgın olur? Sevdiğine. Kırgın gibi olduğuna, geri durduğuna, mesafeli olduğuna bakmayın siz. Gözü her yerde o dostunu arar. Başına bir şey geldi mi hemen imdadına koşar. Çünkü bunlar ölümüne dosttur. Dargınlıkta ise küslük vardır. Herhangi bir yerde