Ülkemizin siyasi aktörleri dışlayıcı siyasete çok
başvururlar. Dışlayıcı siyasetle sandığa gitmeyecek seçmeni sandığa çekmek,
kararsız seçmeni kazanmak, kendi seçmenindeki gevşekliği bertaraf etmek ve
tabanını bilemek hedeflenmektedir. Kendi seçmenine veya kararsıza "Eğer
bana oy vermezsen şu gelir" demek suretiyle seçmen veya tabanını
korkutmaktadır. Bu yol ve yöntem bazı seçimlerde işe yarasa da geçici bir
başarıdır. Bu sonuç günübirlik siyaset yapan siyasilerimizin hoşuna gitse de
ülkenin geleceği açısından tehlikelidir.
Niçin derseniz? Dışlayıcı ve ötekileştirici siyaset
toplumsal barışın temeline dinamit koymaktadır. Çünkü bu siyaset yıkıcı bir
siyasettir. Toplumdaki birlik ve beraberliği yok etmektedir.
Size her halükarda kazanmak mı yoksa birlik ve beraberlik mi
daha iyi desem herhalde aklıselim herkes, önceliğimiz birlik ve beraberlik der.
Böyle cevap veririz ama fiil ve söylemlerimiz hep kutuplaştırma üzerine
kuruludur. Eğer bu ülkeyi seviyorsak bu ülkenin temeline dinamit koymak denen
kutuplaştırıcı, ötekileştirici ve dışlayıcı siyaseti bırakmamız lazım. Çünkü bu
ülke böylesi siyasetten çok çekti. Bugün hala yaralarını saramadık.
Hatırlarsanız bu ülke 80 öncesi komünizm geliyor, yok
faşizm geliyor diye kutuplaştırıldı, Alevi ve Sünni tartışmaları bu ülkeye
pahalıya mal oldu. Ülkeyi birbirinden kurtarmaya çalışan yüzlerce genci öbür
dünyaya gönderdik. Akan kanı durdurmak için sıtmaya razı edildik. 80 ihtilalı
ile asker yönetime el koydu. İhtilal nice gençleri darağacında sallandırdı.
Binlercesi mahkum oldu. 12 Eylül zihniyeti mahkumlara yaptığı eziyet ve
işkenceyle bugün bile hala başımızı ağrıtan PKK'yı doğurdu. Çünkü hapiste
işkence gören soluğu dağda aldı.
Bedeli kan, baskı, gözyaşı ve mağduriyet olsa da ülkede
sulh hakim oldu derken 2000'lere doğru irtica paranoyası ile kendimize yeni bir
düşman bulduk. Bir zihniyete karşı devlet erki, topyekûn savaş açtı. Devlet
kurumları, siyasi partiler, asker, basın bu zihniyeti dışladı, tu kaka yaptı.
Seçime giderken siyasi partiler "Seçimden sonra biz bu parti ile asla
koalisyon kurmayacağız" açıklaması yaptı. Bu vebalı partinin iktidara
yürüyüşü post modern darbe denilen 28 Şubat ile kesildi. Bu zihniyete sahip
olanlara dünya dar edildi. Kimi kamudan atılırken kimi okullardan atıldı, kimi
de verilen cezayı çekmek için soluğu cezaevinde aldı.
2000 sonrası Türk siyaseti, yeni olaylara gebe kaldı.
90'lardan itibaren dışlanan, taşradan merkeze yürümeye çalışan zihniyet ne
kadar önü kesilmeye çalışılsa da iktidara geldi. İktidara gelmek önemliydi ama
önemli olan muktedir olmaktı. Muktedir olmak için de çok uğraştı. Çünkü devlet
erkinin gözünde bu parti, sosyal hayata müdahale edebilecek tehlikeli bir
partiydi. Sonunda bu zihniyeti halk ardı arkasına iktidara getirerek irtica
paranoyalarını boşa çıkarttı.
80 öncesinden günümüze kısa bir gezinti yaptım. Hep gördüğüm
dışlayıcı, ötekileştirici ve kutuplaştırıcı bir siyaset. Bu siyasetin bedeli
bize pahalıya mal olmuştur. Benim bu süreçten çıkardığım, dışlanan zihniyetin
bir süre sonra iktidara yürüdüğüdür, iktidara gelemese de en azından bir taban
bulmaktadır. Yine gördüğüm kim dışlanmışsa dışlana dışlana dışlamayı öğrenmektedir.
Dikkat çekmek istediğim, ömrü ötekileştirilmekle geçen
bugünkü iktidar, bilerek veya bilmeyerek belli bir kesimi dışlamaktadır. Yani
kendisine ve zihniyetine yapılanı bugün kendisi başkasına yapmaktadır. Bu,
yanlış bir politikadır. Çünkü bu millet, görüş ve zihniyetini sevmese de kendi
insanının/çocuğunun dışlanmasına sıcak bakmaz. Hemen etrafında kenetlenir. Bu
durumu şöyle bir örnekle açıklamak istiyorum. Bir aile düşünün, çocuğundan
muzdariptir. Onu sürekli eleştirir. Ama ne zaman ki bu çocuğunu bir başkası
eleştirmeye kalkarsa aile hemen kenetlenir, başkasına karşı çocuğunu savunmaya
kalkar.
Aman dikkat!
*** 21/03/2019 tarihinde Pusula Haber gazetesinde Barbaros ULU adıyla yayımlanmıştır.
*** 21/03/2019 tarihinde Pusula Haber gazetesinde Barbaros ULU adıyla yayımlanmıştır.
Birileri bilerek veya bilmeden fetö veya pkk nın kuyruğu olmaya çalışıyor. Bilmeden kuyruk olanlar uyarılıyor. Yine de biraz daha yumuşak uslup kullanılsa tabiki daha iyi olur. Belediyeleri muhalefetin alması çok da önemli değil ama yarın bunu dillendirip başka şeyler ararlar. Benim de korkum pkk ve fetö bu kadar çökeltilmişken tekrar bunlara fırsat verilir mi diye aklıma geliyor. Allah korusun korktuğumuz başımıza gelirse ülkenin hali nice olur. Zerre kadar şahsi bir beklentim yok. Ülke için elde edilen bütün kazanımlar boşa gider hatta daha kötü olur. Allah bizleri korktuğumuzdan emin eylesin. Siyasilerimize ve özellikle de teşkilatlara da adalet üzere olmayı şahsi çıkar ve menfaatten uzak durmayı nasip eylesin.
YanıtlaSilSorun üslupta diye düşünüyorum. Eleştiri elbette olacak ama eleştirici dışlayıcı, ötekileştirici ve toptancı bir yaklaşıma dönüşmemesi gerekiyor. Kavli leyyin olmak benim istediğim. Bilirsin ki peygamberimiz bunu en güzel şekilde metodunda uygulamıştır. Ebu Cehil'i hepimiz biliriz. İslam'a ve peygambere ne çok zarar verdiğini de. Tüm imkanlarını bu kutlu davayı yok etmek için harcadı. Ebu Cehil bu cehil lakabını bilgisizliğinden değil, inadından dolayı, körü körüne bağlılığından dolayı almıştır. Ebu Cehil o yüzden tüm Müslümanların en büyük düşmanıdır. Ama ne zaman ki oğlu İkrime Müslüman olur, Peygamberimiz Müslümanlara Ebu Cehil aleyhinde konuşmayı, ona hakaret etmeyi yasaklamıştır. Olur ki İkrime'nin zoruna gider diye. Benim bu yazımda anlatmak istediğim Kürtlerin ağırlıklı olarak kimi baskı, kimi sempati, kimi de görüşlerine katılmıyorum ama en azından bizi savunuyor veya en azından kötü de olsa bizim insanımız diye destek veriyor diye destek verdiği partiyi bu şekilde ötekileştirmekten ziyade o ince bağı koparmak için ince bir siyaset izlenmelidir. Çünkü Kürtlerin çoğunun birinci partisi bugün HDP ise ikinci partisi Milli Görüş çizgisindeki partilerdir. Ötekileştirici siyaset Kürtleri daha da HDP'ye yaklaştırır endişesini taşıyorum. Baki selam.
Sil