İnsan konuşunca/yazınca/yorum yapınca kendini ele verir. Çünkü çapını, kapasitesini ortaya koyar. İşte bir örnek:
Öğrenciler arasında bir öğrencisinin dersi dinlemesi hocanın pek hoşuna gider. Öğrencisi ile gurur duyar.
Tüm öğrenciler soru sorduğu halde hoşuna giden öğrencinin soru sormaması, yorum yapmaması, derse katılmaması hocanın dikkatini çeker:
-"Oğlum sen niye soru sormuyor, derse katılmıyor, yorum yapmıyorsun? Bak, ne güzel ders dinliyorsun." deyince öğrenci parmağını kaldırır:
-Hocam iftar ne zaman olacak, ne zaman iftarımızı açacağız?
-Güneş batınca yavrum.
-Ya Güneş batmazsa.
Hoca çok sevdiği öğrencisinin sorduğu bu soruyu görünce -dinlemesi ve susması -çok hoşa giden öğrencisine hayret, taaccüp ve ibretle bakar ve:
-"Bazılarınızın susması ve dinlemesi, konuşmasından ve olayları yorumlamasından daha evladır. Çünkü insanoğlu dilinin altında saklıdır. Konuştuğu zaman kendini ele verir." diyerek dersine kaldığı yerden devam eder.
. 29/07/2015
Yorumlar
Yorum Gönder