Maceraperestliğin Sonu

Maceraya yelken açanların bu yolculuğunda;

Mantığa yer yoktur. 

Akıl zaten aranmaz.

Düşünmek lükstür.

Bilim ve bilimselliğe yer olmaz. 

İstişare ve ortak aklı ara ki bulasın. Böyle bir şey kendini inkar demektir. 

Bu yolculuğa çıkan;

Söz dinlemez. 

Nasihate karnı toktur.

Bir başına buyruktur. 

Layüseldir.

Buyurgandır. 

Dediğim dedikçidir.

Kendi aklına ve zekasına aşıktır.

Hubris sendromunun mimarıdır. 

Kendisini dünyanın merkezi, dünyanın ise etrafında dönen kişiler olarak görür.

Hiç kitap okumasa da her şeyin kitabını yazandır.

Kendi aklına aşırı güven duyar. Çünkü özgüveni tavan yapmıştır. 

Sureti haktan görünmeyi çok iyi becerir.

Tehlikeli sularda balık avlamayı sever.

Her macerasında heyecan ve stres vardır.

Göle maya çalma misali ya tutarsa mantıksızlığı güdülür.

Dostunu ve düşmanını kendisi belirler. Macerasına destek olanları dost edinir, destek vermeyenleri ise düşman.

Maceranın sonu hep hezimet olsa da maceraperest bir şekilde kendini kurtarır. Zarar ve ziyanı başkasının üzerine boca eder. Boca ettiği insanlar çocuklarına ve torunlarına miras bırakacak şekilde zarar ve ziyanı öder.

Macerasından dolayı kimse ona hesap soramaz. Çünkü hesabı sadece o sorar. Kimse ona yanlış yaptın, yanlış yoldasın diyemez. Şayet derse, bedel ödemek üzerine vacip olur. Böyle diyen birini ben bile kurtaramam. O yüzden kimseye tavsiye etmem.