Tünelin Ucu

Tünelin ucu görünüyor sanki. Zira şubatta enflasyon önce makul seviyeye, sonrasında da tek haneye inecek.

Yakın bir zamanda enflasyon mazide kalmış bir hatıra haline dönüşecek.

Anlamadığım hatıra iyi şeyler için söylenir. Enflasyon iyi bir şey mi ki hatıra olarak kalacak? Gerçi enflasyon sorun değil, hayat pahalılığı sorun olduğuna göre enflasyon iyi olmalı. O halde iyi olan bir şeyi niye hatıra haline dönüştüreceğiz? Sonradan özlem duyacağımıza bırakın yaşayalım. Nasılsa tereklerimiz dolu. Terekleri boş olan AB ve ABD düşünsün.

Tüm bunları bir dostumla değerlendirdim. Terzilik yapan dostum, görünen bu tünelin ucuna sevineceğine, dağıtılan fakirin bu ekmeğini umutla bekleyeceğine, şurada şubata ne kaldı diyeceğine, başından geçeni anlatarak felaket tellallığı yaptı bana.

Durumu iyi olan birine iki takım elbise dikmiş zamanın behrinde. Bugün vereceğim, yarın vereceğim derken yıllar birbirini kovalamış. Terzinin el emeği, göz nuru emeği ve kumaş bedeli gelmemiş bir türlü. Üzerine kaç defa da telefon açmış terzi. Bir umut belki yarın belki yarından da yakın derken ödeme gerçekleşmemiş. Üstelik durumu iyi olan esnaf batmış. Kendi işini kapatarak başka bir yerde ücretli çalışmaya başlamış.

Terzi, böyle telefonla olmayacak deyip alacaklısını çalıştığı yerde ziyaret ederek alacağını tahsile gider. Borçlu, abi paranı mutlaka ödeyeceğim ve seni de mahcup edeceğim demiş.

Mahcup oldun mu dedim kendisine. Kaç yılın üzerine kaç yıl daha geçti. Maalesef ödeme gerçekleşmediği için ben de mahcup olamadım. Hoş mahcup olmaya dünden razıydım dedi.

İyi de konu ekonomiydi, enflasyondu. Bu anekdotu anlatarak konuyu bağlamından kopardın dedim. Sen öyle san. Zira ben konunun tam göbeğindeyim dedi. 25.09.2022