Küskünler Denilen Kesim Kimler Olabilir? ***

Adına ister küskün ister kırgın ister incinmiş deyin, küskünler denilen kesim "Trenden inenlerden" mi ibaret yoksa başkaları da var mı? Gözlemlerime göre küskünler sadece trenden inenlerden ibaret değil. Şayet öyle olsaydı trenden inen kadar trene binen de olmuştur. Bence küskünlükleri daha derinlerde ve gerilerde aramak gerek.

Bu yazımda küskün, kırgın veya incinmişlerin kimler olabileceğini irdelemeye çalışacağım. Niyetim bir şeyi kaşımak, eski defterleri açmak değil. Bu seçimde de birinci parti çıkmasına rağmen bu duruma sevinemeyen bir parti ve bu partinin seçmenleri var. Öyle zannediyorum parti, oy kaybının ve bazı şehirleri kaybetmenin nedenleri üzerine yoğunlaşacaktır. Bu sürece katkı olsun düşüncesiyle tespitlerimi aktarmaya çalışacağım. Analizime katılır veya katılmazsınız. Siz bu konuda farklı düşünebilirsiniz. Saygı duyarım. Aynı saygıyı ben de bekliyorum. 

1. 2014 yılında çıkarılan kanunla halen görev yapan il-ilçe milli eğitim müdürleri ile milli eğitim müdür yardımcıları özlük hakları baki kalmak şartıyla "Eğitim uzmanı" statüsüne alınarak kızağa alındılar. Tabir yerindeyse bankamatik memuru oldular. Bu durumda olanların çoğu emekli olmamasına rağmen aktif olarak çalışmıyorlar. Yerlerine yenileri atandı.

2. Okullarda görev yapan okul müdürü, müdür başyardımcısı ve müdür yardımcısı olarak görev yapanlar içerisinde dört yıl idarelik yapanların idarecilikleri asli görev olmadığı için sona erdirildi. Bunlar yeniden değerlendirmeye tabi tutuldu. Değerlendirme sonucunda mevcut idarecilerin yüzde 80'i, 75 puanın altında kalarak öğretmenliğe döndürüldü. Yeni müdür ve yardımcı seçimi için mülakat sistemi devreye kondu. Üç katı aday mülakata alındı. Mülakatta bir katına yeterli puan verilirken iki katı başarılı bulunmadı. Mülakat yoluyla idareci seçme işi 2014 yılından itibaren devam etmektedir.

3. Yeni öğretmen alımında sözlü mülakat sistemi getirildi. Bu sınavlara da üç katı aday çağrıldı. İki katı elenirken bir katı başarılı olabildi.

4. Yıllar öncesinde yaptığı konuşmalar ve verdiği fetvalar bir el tarafından basına servis edilince Nurettin Yıldız’a birinci ağızdan tepki verildi.

5. Görevi devraldıktan sonra Diyanet İşleri Başkanlığına olumlu bir hava katan, okuttuğu hutbelerle cumalara heyecan getiren, halk nezdinde gelmiş-geçmiş en iyi DİB Başkanı kabul edilen ve oturduğu koltuğun hakkını veren Mehmet Görmez, süresi dolmadan emekliliğini istemek durumunda kalmıştır.

6. Mor Beyin yazılımı nedeniyle iradesinin dışında Bylock kullandığı tespit edilen 11.480 kişi hakkında FETÖ üyeliği iddiasıyla mahkemeler tarafından işlem yapılmıştır. Bunun FETÖ tuzağı olduğu anlaşılıncaya kadar çoğu kimse görevinden el çektirilmiştir.

7.Sınavları geçip kamuya atanma bekleyen çoğu kişi, güvenlik soruşturulmasından geçirilmiş ama bu soruşturma makul sürede tamamlanmamış, çoğu kimse bir yıl boyunca göreve başlatılmayı beklemiştir.

8.Birlikte yola çıktıkları dava arkadaşları şu ya da bu şekilde haklı veya haksız partisine mesafe koyup içine kapandığında, basından bazı kalemşorlar kraldan daha kralcı kesilip bu kişilere mobbing uygulamış, birinci elden “Siz kim oluyorsunuz da benim adıma racon kesiyorsunuz” denmemiştir. Bir defa denmiş ama sonra bu atışlar devam etmiştir. Sessiz duran, ayrılan, yapıcı eleştirmeye kalkan kim varsa hepsi FETÖ’cülükle, hainlikle ve nankörlükle itham edilmiştir.

9. Ahmet Taşgetiren’in önce Star’dan, ardından yıllardır yazdığı dergisinden gönderilmiş olması. Taşgetiren dışında yazı yazamayan, TV ekranlarına çıkamayan yazar ve çizerin sayısı az değil.

10. FETÖ ile mücadele adı altında hemen hemen herkese özellikle dindar ve mütedeyyin insanlara şüphe ile bakılmıştır. Açığa alınan veya ihraç edilenler daha sonra görevlerine döndürülmüş olsa da içlerinde bir gönül kırgınlığı kalmıştır. FETÖ ile mücadelede mağdurların olabileceği düşüncesine kulak asılmamıştır.

11. "Metal yorgunluğu" gerekçesiyle istifası istenen belediye başkanları ne istifa ettirilenler ne de seçmen tarafından anlaşılmıştır. İstanbul ve Ankara'nın kaybedilmesinde, Bursa ve Balıkesir'in güç bela kazanılmasında seçmenin kırgınlığı olabilir.

12. Kamu adına görev yapan bazı kamu görevlileri "Ey komiser, ey kaymakam..." şeklinde kamuoyu nezdinde ve miting meydanlarında eleştiriye tabi tutulmuş, kırmadan uyarma yolu terk edilmiştir.

13. Ekonomide geldiğimiz nokta parti sevenlerine “Böyle olmamalıydı” dedirtti.

14.Atamalarda ehliyet ve liyakat yerine bağlılık esas alındı. Bu yol ile gelenler halka ve personeline tepeden baktı.

15. “Trenden inenler, bir daha bu trene binemez” denirken kapılar tamamen kapatıldı. Bir oya ihtiyacın olduğu bu seçimde bazılarının oyuna ihtiyaç duyulmadı.

Bir kısmına değinmeye çalıştığım gönül kırgınlıkları çoktur. Saymakla bitmez. Gönül kırgınlığı da bireylerden oluşmuyor. Kalabalık bir ordu denebilir. Parti de kırgınlıkların farkında olmalı ki bu seçim propagandasını “Gönül Belediyeciliği” üzerine oturtmaya çalıştı. Ama çok başarılı olamadı. Çünkü kırılanların bir kısmı sandığa gitmedi, gidenlerin bir kısmı oyunu iptal etti, kimi kerhen verdi, kimi de başka partilere yöneldi. Gönül belediyeciliği niçin tutmadı derseniz incinmişlikler yanlış yerde arandı.

Hasılı -küçümsemiyorum ama- muhtarların gönüllerinin alındığı kadar incinmişlerin/küskünlerin/kırılanların gönüllerini alma yoluna gidilmedi.

*** 09/04/2019 tarihinde Pusula Haber gazetesinde Barbaros ULU adıyla yayımlanmıştır.

Ben Benden Ne İster?

Ben, benden ne ister derken ilk önce benden ne kastettiğimi söyleyeyim. Ben, sadece birinci tekil şahıs benden ibaret değilim. Ben; baş, diş, boyun, omuz, gövde, kol, el, ayak vs uzuvlarımla bir benden ibaretim. 

Yaşlanıncaya kadar tüm uzuvlarımla bir ve beraberdim. Ben onlardan, onlar benden memnundu. Ben ne istedimse onu yaptılar. Hiç bana karşı gelmediler, isyanlara oynamadılar. Hiçbiri teklemedi. Hepsi bana uyum sağladı. 

Ayaklarım, nereye sürdümse gitti hatta koştu. Yorulmak nedir, bilmedi. 

Dişlerim, ağzıma ne koydumsa öğüttü, sert-yumuşak, sıcak-soğuk demedi.

Karnım ve midem, ağzım ve dişlerim ne gönderdiyse hazmetti.

Kollarım ve ellerim, elime aldığım taşları ta uzaklara fırlattı. İstediğim şekilde hareket etti.

İşte böyle bir vücudum vardı benim.

Sonra?

Büyüdüm, yaşlandım. Maddi olarak belli bir seviyeye geldim. Çok bir derdim kalmadı. Artık bundan sonra daha önce yiyemediğimi yiyeceğim, gidemediğim yere gideceğim; gezip tozacağım derken bir başka durumum ortaya çıktı: Ben, benden uzaklaşıyor artık. Ayrışmaya başladık. Ayaklarım çekmiyor. Birkaç basamak birden koşarak çıkan ayaklarım işlevini yitiriyor. Ne yürümekten zevk alıyor ne de merdiveni gözü kesiyor. Kazara çıkmak zorunda kalırsa nefes nefese kalıyor. Kollarım da ağrı eksik değil, sanki kütük gibi. Eski manevrasını kaybetti. Öne, arkaya, sağa, sola hareket etmek mesele. Kağnı gibi oldu, kireçlendi iyice. Kırılacak diye korkuyorum. Sırtımı bile ovamıyorum.

Dişlerime gelince ne soğuğa geliyor ne sıcağa. Ben sertini yiyemem diye direniyor. Bir ve beraber olan, sırt sırta vermiş, yan yana dizilmiş, bakanın hayran kaldığı o inci gibi dişlerim birbirini satmaya başladı. Dolgu istiyorum diyor, yaptırıyorum. Ardından kanal tedavisi… Onu da yaptırıyorum. Bu işi yaptırırken dişçinin önünde dokuz doğuruyorum. Ardından benden bu kadar, haydi beni çektir diyor. Hasılı yavaş yavaş terk ediyor dişlerim beni. Sızı ve sancısını saymıyorum bile.

Gözlerim dişlerim gibi değil ama yavaş yavaş onların da feri gidiyor. Gerçi çocukluğumdan itibaren su koymaya başladı desem yanlış olmaz. Uzağı göremiyorum. Gözlük istiyorum gözlük dedi. Aldık mecburen. Uzağı göreceğim diye burnumun üstünde gözlüğü yük etti bana. Maddi boyutu itibariyle gözlüklere ödediğim farkı saymıyorum. Şimdi? Tutturdu bana yakın gözlük al diye. Çünkü burnunun ucunu da görmez oldu. 

Hasılı tüm organlarımla birlikte ben olan ben yavaş yavaş benden bu kadar deyip çekip gidiyor diyeceğim ama gitmiyor, işlevini yerine getirmiyor. Ben, bende duruyor ama direniyor bana. 

Dertleri ne bunların? Tam rahat edeceğim derken yoldaşlarımın bu yan çizmelerine ne demeli? Tamam, kolay değil beni ve kahrımı çekmek. Ama her ne olursa olsun, insan birlikte çıktığı yol arkadaşını yolda bırakır mı? Sanırım ölmemi bekliyorlar, bıktım senden diyorlar. Ben ölmeyeceğim demiyorum ki... Azrail sıra sende, haydi gel deyince gideceğim. Dünyaya kazık çakacak değilim.

O zaman mesele ne? Sahi derdiniz ne sizin organlarım? Çocukluk ve gençliğimde benimle birlikte hareket ederken yaşlanınca bu yan çizmenin izahı nedir şimdi? Hani yaşlılara saygı vardı bizim kültürümüzde. Biz başkasından kendimize saygı beklerken benden bir parça olan sizin bu saygısızlığınıza ne demeli? İnsan yarı yolda bırakır mı dostunu? Yapmayın, etmeyin. Beni ölmeden öldürmeyin. Siz benim elim ayağımsınız. Ben sizsiz ne yapabilirim ki? Çünkü siz olmadan ben bir hiçim. Bırakın da şu son günlerimi, ahir ömrümü teklemeden rahat bir şekilde geçireyim. Çok görmeyin bu garibe son demlerini huzur içinde geçirmeyi. Çünkü ben sizim, siz de bensiniz. Hep birlikte bir araya gelerek beni öbür dünyaya göndermeye ahdetmişseniz, bilin ki ben gidersem siz de benimle beraber gireceksiniz o toprağın altındaki karanlık mezara.

Sanmayın ki bu dünya size kalacak. O zaman neyi paylaşamıyoruz? En iyisi son demlerimizi bir ve beraber bir şekilde rahat ve huzur içerisinde geçirelim.

Eş Başkanlık veya Sınıf Başkanlığı Modeli *

Sonuçlara itiraz edilen, oy oranları yakın şehirlerde şehir yönetimi için eş başkanlık modeli düşünülebilir. İki başkan belediyeyi birlikte yönetebilir. Gördüğünüz gibi demokrasilerde bir de bende çare tükenmez. 

Yok, biz anlaşamayız, koltuğu kimseyle paylaşmayız denirse kayyum olarak göreve hazırım. Bu görevimden dolayı para da istemiyorum. İyi de nasıl yapacaksın diyebilirsiniz. Hiç merak etmeyin. Başkanlık bana yabancı değil. Rahmetli amcamdan bana tevarüs etmiş olmalı. 

Rahmetli, 80 ihtilalı olduğunda tüm başkanlar konsey tarafından görevden alınınca asker başkan gelinceye kadar bir gün belediye başkanlığına vekâlet etmiş. Bir günde ne iş yaptı, nasıl yönetti bilmiyorum ama ben belediye başkanlığı yaptım derdi ara sıra rahmetli. Görüyorsunuz tecrübe de var bu işin içerisinde.

Hayır, demokrasilerde seçim var, kayyuma yer yok denirse o zaman sınıf başkanı seçme yöntemi devreye sokulabilir. Bu nasıl olacak derseniz, anlatayım efendim!

Bana sınıf öğretmenliği verildiğinde ilk işim sınıf başkanı seçmek olur. Önce sınıf başkanı olacaklarda olması gereken özellikleri sayar, sorumluluğunu hatırlatırım. Ardından sınıf başkanı olmak isteyen var mı, derim. Adayları tahtaya davet ederim. Adaylar tahtada iken sınıfa döner, şu açıklamayı yaparım: Sevgili öğrenciler! İki turlu seçim yapacağız. Her birinizin bir defa oy hakkı var. Verdiğiniz oylardan sonra en fazla oyu alan iki kişi yeniden oylanacak. Bunun sonucunda en fazla oyu alan başkan seçilirken diğeri ise başkan yardımcısı olacaktır.

Bu açıklamamın ardından adayların isimlerini tahtaya yazdırarak adayların yüzünü ya tahtaya döndürürüm ya da koridora çıkarırım. Bunu yapmadaki amacım, bazı adaylara hiç puan çıkmayabilir. Bu da onların morallerini bozabilirdi. Kimin hangi adaya oy verdiği belli olmasın niyetini de taşırdım. Oylamanın sonucu bazı adaylara ya hiç oy çıkmaz ya da aldığı oy bir elin parmağını geçmezdi. Bu tür adaylara oy sayılarını söylemem. Gençler, yerinize geçin, teşekkür ediyoruz size derdim. 

Son ikiye kalan öğrencileri yine sırtlarını döndürerek yeniden oylatırım. En fazla oyu alan öğrenciyi başkan, diğerini de başkan yardımcısı olduklarını ilan ederim. 

Sınıf başkanlığı seçimini belediye başkanlığı seçimine uyarlarsak, belediye başkanlığında en fazla oyu alan ilk iki kişiden en çok oy alanı belediye başkanı, ikinci olanı ise belediye başkan yardımcısı ilan edelim.

Nasıl, sınıf başkanlığı modelimi beğendiniz, umarım. Maksat çözüm değil mi? Alın size çözüm!

Bunu da mı beğenmediniz? O zaman ne diyeyim kardeşim? Anlaşılan sizin derdiniz üzüm yemek değil o zaman...

*13/04/2019 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır.