Yazılı ve görsel medyadan sonra hayatımıza hızlı bir şekilde giren sosyal medya, kalabalıklar arasında gittikçe yabancılaşan insanımız için bilgiyi ayağına getiren ve kişiyi gerçek hayattan koparmayan bir alemdir. Çünkü bu alemde kişiler, kendini farklı göstermeye çalışsa da bu alem, reel hayatın bir yansımasıdır. Etkisi ve gücü yönüyle yazılı ve görsel medyadan daha etkili ve tehlikeli. Eskiden dördüncü kuvvet kabul edilen yazılı ve görsel medya, tek düze yayım yapmaya başlayınca etkisini kaybetti. Bugün dördüncü kuvvet rolünü, bu alem yerine getiriyor dense yanlış olmaz.
Bilgi
ve haberi ayağına getiren, yalnızken bile dünyada neler olup bittiğine ulaşabileceğin,
otururken düşündüklerini yazıp paylaşabileceğin bu alemin, yerinde ve kıvamında
kullanıldığı takdirde faydalı olabileceğini düşünüyorum. Zira kalabalıklar arasında
gittikçe yalnızlaşan insanımız, bu alem aracılığıyla görüp yaşadıklarını
aktarabiliyor, sevinç ve üzüntülü günlerini buradan duyurabiliyor, bir konudaki
düşüncelerini paylaşabiliyor. Yine bir başkasının paylaşımlarından haberdar
olabiliyor.
Peki,
sosyal medyayı yerli yerinde kullanabiliyor muyuz? Maalesef buna evet
diyemeyeceğim. Çünkü bu alem vasıtasıyla insanlar, görüşlerinden dolayı mimlenebiliyor,
dışlanabiliyor, kara listeye alınabiliyor ve istenmeyen adam ilan edilebiliyor.
Denetimsiz olduğu ve oturmuş etik kuralları olmadığı için bu alem dezenformasyon
bilgilerle dolu. Bu bilgiler arasında doğru bilgiyi bulabilmek bir çaba ister.
Algının ve karalamanın her türlüsü bu alemde pazarlanıyor. Her zihniyetin
trolleri burada cirit atıyor. Üzerine atılan lekeyi temizlemek için kişinin çok
fırın ekmeği yemesi gerekiyor.
Algı,
karalama, trollük, bayat bilgilerin ısıtılıp ısıtılıp konmasının yanında bu
alemde gittikçe prim yapan bir kesim daha ortaya çıktı. Ben buna tetikçilik
diyorum. Maalesef bu alem tetikçilik yapanlarla dolu. Bu tipler, arkasına sığındıkları
güç sayesinde kah devlet oluyor kah hakim kah savcı. Kendisi gibi
düşünmeyenlerin kellesini istiyor. Bu tipleri bilirsiniz aslında. Bunlar, Emil
Michel Cioran’ın "En vahşi zalimler, kafası kesilmemiş mazlumlar arasından
çıkar" dediği tipler. Arkasında bir güç yok iken korkusundan sesi soluğu
çıkmayan, toplum ve devlet nezdinde bir özgül ağırlığı olmayan bu kişiler, bu
alemde karton mücahitliği yapıyorlar. Aslında oynadıkları rol, korkusuz
korkaklıktır. Canı çok kıymetli bu tipler, bir tehlike anında hemen
sıvışıverirler. Bakmayın asıp kestiklerine. Tüm dertleri ya makamlarını korumak
ya da bir makama kendilerini pazarlamaktır. Paylaşımlarıyla birilerine “Bakın,
ben sizin için kelle koltukta mücadele ediyorum” mesajı veriyorlar.
Mahallesinin
dışında bir kesimle oturup bir fikri mücadele vermeyen bu tiplerin özelliği,
başka fikirlere kapalı olmalarıdır. Asla başka bir fikre tahammülleri yoktur. Çünkü
hep körler ve sağırlar olarak birbirlerini ağırlamışlardır. Özgürlük, hoşgörü
ve fikir özgürlüğü onlar için sözüm ona ‘Ağzında pis sakızı çiğnemeye’ benzer.
Nerede farklı bir görüş sahibi varsa hurra, üzerine çullanırlar. Meydanı boş
buldukları için hakaretin her türlüsünü kendilerine mubah görürler. Çünkü
muhatap bundan anlardı ve ona anladığı dilden cevap verilmeliydi. Nazik ve
kibar davranmak, o kişiye cevap vermeye kalkmak hem korkaklık hem tavizdir
onlar için.
Böyle ve daha fazlasını yapıyorlar. Büyükleri de kör ve sağır değiller ya, “Bu adam bize çok sadık, şunu değerlendirelim” diyor ve onu bir makama getiriyorlar. Doğrusu, hak etti de. Ne güzel yakışıyor, tetikçilikten sonra koltuk. Bu aşamadan sonra tetikçilik bitecek mi? Aynı hızla hatta dozajını artırarak devam etmeli ki daha büyük makamları hak edebilsin.
Bu
tiplerin geldiği/getirildiği makamda gözüm yok. Bilirim ki bu tipler,
yazdıklarıyla kalemlerinden kan damlatıyorlar. Kafa yapısı itibari İŞİT’den
farklı değiller. Tek farkları, İŞİT, elinde silah, bomba ne varsa efendilerine
hizmet babından yakıp yıkıyor ve öldürüyor. Sosyal medya mücahitleri de
oturdukları yerden birilerine yaranmak için birilerinin biletini kesiyorlar.
Not:
Ben bu yazıyı yazdıktan sonra yazıyı göndermeden önce sosyal medyada ne var ne
yok diye bir göz attım. Kemal Öztürk’ün bu konuyu ele alan enfes yazısı önüme
düştü. Bir solukta okudum. Okumanızı isterim: https://www.haberturk.com/yazarlar/kemal-ozturk/2893606-sagirlar-dovusu
*07/12/2020 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır.
Yorumlar
Yorum Gönder