Sarayönü Anadolu Lisesinden mezun ettiğim öğrencilerim aralarında anlaşmışçasına peşi sıra bana " kiwi" adlı oyun isteği gönderiyorlar.
Kivi gönderecek değiller ya. Bunca yaşıma rağmen beni kendileriyle akran kabul etmeleri ziyadesiyle memnun etti beni. Maalesef bu fakir satranç dışında hiç bir oyun bilmiyor. Cehaletimi ilânımdır. Belki de size zamanında bol oyun oynatsaydım bu başıma gelmeyecekti.
Başınızdaki keplerden mezun olduğunuzu görüyorum. Sizin şu anda oyundan ziyade KPSS'ye hazırlanmanız gerekmiyor mu?
Belki de siz en iyisini yapıyorsunuz. Çocuk kalmak en güzeli. Çünkü büyüdükçe sorumluluk duygusu artıyor. Arttıkça hayattan zevk almamaya başlarsınız.
Dün teravih namazı sonrasında İlahiyat Fakültesi bahçesinde elindeki poşetin içinden çocuklara atlamaları için ip dağıtan birisine gözüm ilişti. İçimdeki çocuğa mağlup oldum. Hiç olmadığı kadar medeni cesaretimi toplayarak adamdan bir ip de ben istedim. Ne de olsa bedava idi. Bana sirke gibi gelmişti. Çocukluğumda gözüm ve başıma değer diye hiç atlamadığım ipe merak sarmıştım. Adam çocuklara verdiğini söyledi. "Kardeş, büyük göründüğüme bakma, aslında ben de çocuğum," dedim.
Ama adamı inandıramadım ve bir yüzümü karartarak geri döndüm içimdeki çocuğu içime gömerek.... 01/07/2015
Yorumlar
Yorum Gönder