Terör Örgütü Zor Durumda mı?

Türkiye, terörün çok olduğu, şehit sayısının bol olduğu yıllardan bugünlere geldi.

23 Ekimde TUSAŞ'a yapılan saldırıyı saymazsak, terör örgütü uzun zamandır bu ülkede terör eylemi gerçekleştirmiyor veya gerçekleştiremiyor.

İçişleri Eski Bakanı Soylu'nun, ülke içinde kaç teröristin kaldığını, teröristleri ayakkabı numaralarına kadar biliyoruz açıklamaları hala belleklerde.

PKK bitti, can çekişiyor, zayıfladı deniyor.

Böyle mi gerçekten? PKK bitti mi?

Eğer bitti ise o zaman tekrar İmralı sakini ile görüşmek neyin nesi o zaman? Bitti ise hiç görüşmeye, Öcalan'ı içeriden çıkarmak için çaba göstermeye gerek yok.

O zaman bu durumu nasıl değerlendirmek lazım. Herkesin kendine göre bu süreci değerlendirmesi farklı olabilir. Ben de bu süreci şöyle değerlendiriyorum.

PKK'nin eylem yapmaması veya yapamaması sevindirici olmakla beraber âcizane, PKK'nin zayıfladığı, bu yüzden terör eylemi gerçekleştiremediği düşüncesini gerçekçi bulmuyorum. Aksine, terör örgütünün hiç olmadığı kadar güçlendiğini düşünüyorum. Türkiye'de eskisi gibi eylem yapmaması, Irak'taki ve Türkiye'deki gücünü Suriye'ye kaydırmasından kaynaklandığını düşünüyorum. Eski gücünden daha güçlü olduğu, 70 bini bulan düzenli orduya sahip olduğu yazılıp çiziliyor.

Terör örgütünün tüm gücünü Suriye'ye kaydırması, örgütün Türkiye'deki emellerinden vazgeçtiği anlamına gelmiyor. Terör örgütü eylem yapmak isterse Türkiye'nin her yerinde her zaman eylem yapabilecek bir potansiyele sahip. Nitekim 22 Ekimde Sayın Bahçeli'nin umut hakkından bahsettiği günün ertesi günü, terör örgütü Ankara'da terör eylemi gerçekleştirerek tepkisini vermişti.

Örgütün bu kadar hızlı yanıt vermesi manidar değil mi? Üstelik Ankara'da gerçekleştiriyor bu eylemi. Eylemin gerçekleştirdiği yer ise güvenlikli bir yer.

Öyle zannediyorum, örgüt istihbaratta da güçlü. Bahçeli'nin böyle bir konuşma yapacağını da biliyor ve bir gün sonrasında planlı bir şekilde eylemini gerçekleştiriyor.

Örgüt Suriye'de umduğunu bulamazsa oklarını tekrar Türkiye'ye döndürebilir.

O yüzden PKK bitti, zayıfladı, eskisi gibi operasyon yapamıyor iddiaları içi dolu olmayan iddialardan ibarettir. Her zamankinden daha fazla uyanık olmada fayda var. İstihbaratı gözünü dört açması gerekir.

Umut Hakkından Ben de Yararlanmak İstiyorum

40 bin kişinin katili, terör örgütünün elebaşısı ve 25 yıldır cezaevinde cezasını çeken Öcalan'ın umut hakkından yararlandırılması konuşuluyor.

Öcalan’ın umut hakkından yararlanabilmesi için terör örgütüne silahları bırakın çağrısı yapması ve örgütün lağvı şartı var.

Öyle görünüyor ki Öcalan, silahları bırakın çağrısı yapacak.

Örgüt silahları bırakır mı, bırakmaz mı, bunu zaman gösterecek.

Bu atmosferde partilerde bir bahar havası olduğu gözlerden kaçmıyor. Görüşmeyen partiler görüşüyor, sakıncalı görülen parti temsilcileri her bir siyasi partiyi ziyaret ederek bilgilendirme yapıyor.

Yayılan atmosfer Türkiye'nin hiç olmadığı kadar barışa yakın olması. Çomak sokan olmazsa, taraflar yan çizmezse sanki bu sefer olacak havası var gibi.

Bu süreçte Öcalan'ın cezaevinden çıktıktan sonra evlenmeyi düşündüğü bile yazılıp çiziliyor.

Evlenmenin gerçekleşmesi, Öcalan'ın umut hakkından yararlanmasına bağlı.

Hazır bu hava yayılmışken Öcalan'ın yararlanacağı umut hakkından ben de yararlanmak isterim.

Senin neyin var, sen de mi adam öldürdün, ardında kaç cesedin var derseniz.

Maalesef size bu konuda olumlu cevap veremeyeceğim. Çünkü karınca dahil bugüne kadar herhangi bir cesedim yok. Geride cesedin olmaması dürüstlüğümden değil. Beceriksizlik ve korkaklığımdan. Elime silah verseler, al şunu vur deseler, isabet ettiremem. Nitekim askerde 25 metre mesafe atışta üç tane karavanam var. Başka da elime silah almadım.

Lafı uzatıp esas konudan uzaklaşmak istemiyorum. Yineliyorum. Öcalan'la verilecek umut hakkından ben de yararlanmak istiyorum. Tamam, hapis cezam yok. Adli sicilim temiz. Benimki idari ceza. Kademe ilerlemeyi durdurma cezam var. Bu ceza kalkmadığı müddetçe kıdemim yeterli olmasına rağmen başöğretmen olamıyorum. Haliyle mağdurum. Yarın çocuklarıma, babanız ne iş yapardı diye sorduklarında, çocuklarım babamız başöğretmendi diyemeyecek.

Niye ceza aldın denirse, Öcalan gibi 40 bin kişinin katili olmasam da suç dosyamın kabarık olduğunu söyleyebilirim. Müstear isimle siyasi içerikli yazı yazmak, kurum ve kuruluşları eleştirmek, mülki amir hakkında yazı yazmak, kurum ve kuruluşlarda görev yapanların itibarını düşürmek gibi. Kısaca yazdığım yazılardan dolayı bu cezayı aldım.

Hasılı, umut hakkı veya ne hakkı denirse, benim bu cezamın kalkmasını istiyorum.

Herhalde Öcalan’dan esirgemeyen bana da esirgenmez umudunu taşıyorum.

Yok, kaleminden kan damlıyor. 40 bin kişinin katilinden daha tehlikelisin. Bu yüzden sana başta umut hakkı olmak üzere hiçbir hak vermeyeceğiz denirse, buna hiç sözüm olmaz. Zira boynum kıldan incedir.

Aile Yılı

2024 yılı hepimizin bildiği gibi emekliler yılı idi. Çoğu meslek grubunun sadece bir günü varken koca 365 günün emeklilere tahsisi, öyle zannediyorum, hepsini olmasa da bazılarını mutlu etti. Öyle ya kimin oldu bugüne kadar koca bir yılı.

Bu emekliler yılında yetmez ama emeklilere çok şey verildi:

Şezlonglar bedava oldu.

Defaten beş bin lira verildi.

% 37 olması gereken zamları önce 45'e, sonra 50'ye çıkarıldı.

Kök maaşı en düşük emeklilere bir alt limit belirlenerek maaşınızı şu kadara çıkardım denildi.

Kamu kurum ve kuruluşlarına ait sosyal tesislerden % 15 indirimle yararlandırıldılar.

Tren ve otobüs ücretlerinde % 10 indirim yapıldı.

15.07.2024-16.08.2024 tarihleri arasında KYK yurtlarında bir hafta ücretsiz kalma imkanı verildi.

İkiİkini bayramda toplamda 6 bin lira ikramiye verildi.

Hepsi olmasa da bir kısım emekli temsilcileri Beştepe'de ağırlandı. Burada olanlar hallerinden o kadar memnundu ki haklarında yapılan konuşma büyük alkış aldı.

Hasılı emekliler yılında emekliler yaşadı. Ama uzun bir yıl olsa da sayılı günler bitti. Tekrar 2025 yılını da emeklilere versek, bu ülkede sadece emekliler yok. Başkası da var. Üstelik verilmesi gerekenler verildi, yapılması gerekenler yapıldı. Fazlası kabak tadı verirdi. Zaten emekliler de yeter bu kadarı dedi sonunda.

Peki, 2025 yılı boş mu kalacaktı? Nitekim boş bırakılmadı. Aile yılı ilan edildi.

Öyle zannediyorum, 2024 yılında ihya edilen emeklileri gören aileler, 2025 bizim yılımız, yaşadık diyecek.

2025’in ailelere tahsis edilmesi çok isabetli olmuştur. Çünkü aile önemlidir. Hazır doğum oranı gerilemişken bu aile yılı ailelere çok iyi gelecek. Bakarsınız bu aile yılında;

Evliliği gecikmiş olanlar evliliklerini bu aile yılında yapacak.

Evli olup çocukları yoksa bu aile yılında çocuklarının olması için gayret gösterecek.

Çocukları varsa da bir çocuğumuz da aile yılında olsun denecek.

Bu aile yılında doğan çocuklar göğüslerini gere gere biz aile yılında doğduk diye övünecek.

Böylece bu aile yılında evliliklerde artış olduğu gibi nüfus patlaması da olacak. Tehlike çanları çalan nüfusumuz da artacak.

Öyle zannediyorum, emekliler yılında emeklilere verilen hakların çoğu aile yılında ailelere de verilecek.

Şezlong vazgeçilmez olmakla beraber ailelere bazı teşvikler de verilebilir:

2025 yılında evlenenlere sıfır faizli ve taksitli evlilik kredisi verilebilir. Devletin buna gücü yetmezse emeklilere verilen defaten beş bin lira aile kuracaklara da verilebilir. Burada yapılması gereken, beş bini verirken beklenti enflasyonunu da dahil ederek beş bin lirayı güncellemek.

Yaz dönemi kredi yurtlarda veya devlete ait sosyal tesislerde bir hafta tatil yaparken çocuğu ana rahmine düşenlere ilave teşvik verilebilir.

Öcalan da umut hakkından yararlanmak, aynı zamanda evlenmek istiyormuş. Bunu da aile yılına denk getirmede fayda var. Hatta evlenecek çiftler, isterlerse evlilik tarihlerini Öcalan’la aynı güne denk getirebilir.

2025 yılında çocuğu olan veya bu yılda hamile kalıp 2026 yılında doğan çocukların bez, mama, zıbın gibi masraflarını devlet karşılayabilir. Hatta bu dönemde doğanlara devlette iş bulma garantisi de verilebilir.

Kısaca aile yılında evlenenlere ve doğum yapanlara devlet kesenin ağzını açabilir.

Bizi Bekleyen Öcalan Sorunumuz

40 bin kişinin ölümünden sorumlu tuttuğumuz, bizi kırk beş yıldır terörle uğraştıran, yakalandıktan sonra ağırlaştırılmış müebbede mahkum olan, 25 yıldır bu cezasını İmralı'da çeken, terörist elebaşısı diye bilinen Öcalan, örgütüne silahları bırakın çağrısı yaparsa, örgüt lağvedilirse, Mecliste yapılacak yeni bir düzenleme ile umut hakkından yararlandırılacak. Evet, Türkiye şimdi bunu konuşuyor.

Terörün bitmesi bu ülkenin en büyük temennisi olmakla beraber 40 bin kişinin katili diye bilinen kişinin cezasını çekmeden çıkması şaka gibi. Bu mesele epey su götüreceğe benziyor. Çünkü ağırlaştırılmış müebbet demek, o kişinin ölünceye kadar hapisten çıkamaması demektir. Öcalan’a böyle bir hak verilirse süreli ceza alanlar hayli hayli bu tür haklardan yararlandırılması gerekir. Akıl ve mantık bunu gerektirir. Yalnız verilen cezanın tamamını çekmeden suçlunun çıkarılması suç ve cezanın mantığına aykırıdır. Çünkü adalet anlayışını zedeleyen bir hareket olur.

Cezasını tam çekmeden suçlu dışarıya çıkarılmaz mı? Sağlığı ve yaşı ceza çekmeye elverişli değilse bu durumda böylelerinin dışarıya çıkarılması bildiğim kadarıyla kanunen mümkün. Eğer Öcalan'ın böyle bir durumu varsa hiç umut hakkından bahsedilmeden de bu mesele halledilebilirdi.

İçeriden çıkmanın bir başka yolu da devlet ve milletin menfaatine bir hizmette bulunmak düşünülebilir. Öcalan dışında herhangi bir suçlu, terör örgütünün lağvını sağlarsa böyle suçlular için bu yol yani umut hakkından bahsedilebilir. Yalnız örgütü kuran, terörü azdıran Öcalan'ın kendisi. O kadar uğraştır, kan akıt, sonra da örgütünü dağıttın diye ona ödül verilmesi bana garip geliyor.

Görüşümü böyle açıklamakla beraber çelişiyorsun diyebileceğiniz bir görüşümü söyleyeceğim. Hoş bu görüşün şu anda bir anlamı ve uygulanabilirliği yok ise de geçmişte çok dillendirdiğim bu görüşü, kayda geçmesi bakımından yazacağım: Ben devletin yerinde olsaydım, Öcalan yakalanıp bize teslim edildiğinde onu içeri koymaz, serbest bırakırdım. Hoppala demeyin. Rahat etmesi, suçsuz bulunması değil kastım. Öcalan salınmış olsaydı, dışarıda rahat yüzü görmezdi. Çünkü Türklerin dışında mağdur ettiği o kadar Kürt var ki dışarıda kim vurduya gitme ihtimali yüksekti. Böyle bir ihtimal olmasa bile bir kör kurşuna gideceğim korkusu içinde yaşardı. Biz ne yaptık? Koca İmralı'yı emrine tahsis ettik. Onun yüzünden İmralı'yı kullanamıyoruz. Öcalan'ın güvenliğini sağlamak amacıyla devlet az masraf etmiyor.

Öcalan umut hakkı veya başka bir gerekçe ile cezasını tamamlamadan çıkar veya çıkmaz. Yalnız içeride kalmaya devam ederse, bir gün her fani gibi hapiste vefat ederse, sevenleri bunu normal ölüm görmeyecek, devlet zehirledi de öldü diyecek. Protesto eylemlerinin ardı arkası kesilmeyecek. Ki protesto ile kalsa yine iyi.

Hasılı Öcalan'ın çıkması bir dert, içeride kalması bir dert.

Umut Sürecine Dair Çelişkilerimiz

İnsanın hayatında hata ve yanlışları olur. Kişi farkına vardığı zaman bu hata ve yanlışta ısrar etmez. Yaptığı hata ve yanlıştan dolayı yüzleşir, özür dilenmesi gerekenler varsa özür diler, bedel ödenmesi gerekiyorsa bedel de ödenir.

Yaşına, şartlara, yaşadığı ortam gereği insan görüş ve fikir de değiştirebilir. Sabit fikirde kalmaz. Çünkü değişmeyen tek şey değişimdir. Önemli olan olumlu yönde değişim göstermektir. Bir de değişeceğim diye akşam sabah fikir değiştirmemek gerek.

Pek tasvip edilmese de bizim siyasette dün dündür, bugün de bugün anlayışı hakim. Tamam, değişim olsun da bu kadar da hızlı dönüş olmamalı.

Hata ve yanlışlar hepimizin başına gelir. Çünkü insan olup da hata ve yanlış yapmayan yoktur. Önemli olan hata ve yanlışta ısrar etmemektir. Farkına varıldığı zaman kısa yoldan yanlıştan dönmek gerek. Çünkü hata ve yanlıştan dönmek erdemliliktir.

Hayatta ve siyasette çelişki pek tasvip edilmez. Şayet çelişkiye düşülmüşse en azından izah gerekir. İzah edilmeyip birileri hatırlatınca da kızmamak gerek.

Niyetim siyaset yapmak, siyasetçisi eleştirmek değil. Eski kirli çamaşırları da ortaya dökmek değil. Sadece çelişkilerimize işaret etmek için bazı örneklere yer vereceğim.

Öcalan'ın 99 yılında derdest edilip bize teslim edildiğinde seçime gidiyordu Türkiye. Milliyetçiliğin öncülüğünü yapan Bahçeli, seçim meydanlarında havaya yağlı urgan attı.

Seçim yapıldı. Seçim, Öcalan'ın yakalanması azınlık hükümeti başbakanı olan Ecevit'e ve Öcalan'ı asmayı kafaya koyan Bahçeli'ye yaradı. En fazla oyu bu ikisinin partileri aldı. Her iki parti ömürlerinde almadığı oyu aldı. Beraber koalisyon hükümeti kurdular.

Sonrasında idamın kaldırılması teklif olarak Meclise geldi. Bahçeli ve partisi oylamaya katılmayarak teklifin yasalaşmasına katkı sundu. Sayesinde Öcalan ipten alındı. Hoş, Öcalan’a Bahçeli'nin katkısı olmasa da kimse asamazdı. Çünkü Öcalan'ın derdest edip verenler asmamak şartıyla vermişti. Yine de Bahçeli'ye nasip oldu Öcalan'ı astırmamak.

Bu kadar kısa zamanda bu denli çelişki dünya siyasetinde pek görülmese de burası Türkiye olunca bu çelişki normal görülür. Bahçeli bir daha asacağım demedi. Miting miting dolaştırıp havaya attığı urganı bir daha ne ağzına aldı ne de eline.

PKK terör yaptığı ve terör estirdiği müddetçe Bahçeli'nin başında bulunduğu MHP, bu terörden hep ekmek yedi. Ne zaman kan aksa MHP'nin oyları arttı. Aynı ekmeği terörle bağını kesmeyecek ve Kürt milliyetçiliği yaparak bugün adı DEM olan parti zihniyeti yedi. Bugün Türk ve Kürt milliyetçiliği varsa, siyasette aktör ise her ikisi de bu terörden ekmek yemeye devam ediyor. Çünkü her ne kadar birbirine zıt kutup olsalar da bu iki zihniyet birbirinin panzehridir.

Her ikisi de birbirini muhatap almadı, el sıkılmadı.

2023 Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde terörle bağını kesmediği için Bahçeli'nin gözünde DEM, PKK idi. Çünkü DEM demek PKK demek idi. Bu kadarla da kalmadı. Kim DEM ile görüşürse, DEM seçimde kime destek verirse onlar da PKK'li idi Bahçeli'ye göre. Kısaca DEM'e yaklaşan sakıncalı piyade kabul edildi. Sonuçta Cumhur ittifakı seçimi kazandı.

Daha 2023 seçim propagandası unutulmadı. Çünkü daha dün gibiydi.

2024'ün son aylarına gelindiğinde Bahçeli, DEM'e el uzattı. Yetmedi. Öcalan'ın umut hakkından yararlanmasından bahsetmeye başladı. Öcalan ile görüşen DEM'li heyet ile de görüştü.

Yanlış anlaşılmasın. İki siyasi parti elbette el uzatacak, elbette görüşecek. Zira olması gereken budur. Burada mesele, dün asmaya kalktığımız kişi ve zihniyetiyle bugün görüşüyor olmak ve umut hakkından bahsediyor olmak çelişkisi.

Bir diğer çelişkimiz Ahmet Türk. Dün sakıncalı diye belediye başkanlığından el çektirdiğimiz Ahmet Türk, bu umut hakkı sürecinde DEM’i temsilen bulunan heyetin içinde yer alması. Yani belediye başkanlığını reva görmediğimiz kişiye İmralı'ya gitme görevi veriyoruz.

Bu görev Ahmet Türk'e yakışmadı demek istemiyorum. Ki Ahmet Türk siyasetimizde hem Türk hem de Kürt siyasetini bilen, hiç gündemden düşmeyen, konuşulur, sözü dinlenir önemli bir aktördür. Tecrübesinden yararlanmak lazım. Ki Ahmet Türk 2000'li yıllarda "konuşacağınız en son kuşak biziz. Bizden sonrakiler konuşmaz" diyen biri. Ve bugün onunla konuşuyoruz ve bu konuştuğumuz kişinin, elinden üçüncü defa belediye başkanlığı yapamazsın diyerek başkanlığı alıyoruz. Bu da çok yaman bir çelişkimiz.

Bir diğer çelişkimiz de Ahmet Türk'ün soyadı. Adam basbayağı Kürt. Ama biz ona Türk soyadını layık görmüşüz. Kürt siyaseti yapıyor ama soyadı Türk. Ömrü boyunca da bu soyadı ona taşıtıyoruz. Bu da dikkat çeken bir başka çelişkimiz.

Umut Hakkı (2)

Bir önceki yazımda, Bahçeli'nin grup toplantısında Öcalan'la ilgili "terörü bitirsin, örgütü lağvetsin, umut hakkından yararlansın" konuşmasının ardından, umut hakkı süreci başlatıldı. DEM'den oluşan heyet İmralı'ya gidip geldi.

Bu görüşmenin ardından DEM heyeti TBMM başkanı Kurtulmuş ve Bahçeli ile ayrı ayrı görüştü.

Şu anda olumlu bir hava var. Bu olumlu havanın ne şekilde gelişeceği, süreçte tıkanma olursa nereden kaynaklandığını zaman gösterecek.

Yine bir önceki yazımda, terörün bitmesine karşılık Öcalan'ın yararlanacağı umut hakkının ne olduğu hakkında kısaca bilgi vermiştim.

Bu yazımda ise adına umut hakkı denen bu süreci değerlendireceğimi ifade etmiştim.

Kısaca umut hakkı demek, yeni bir yasak düzenleme ile hakkında ağırlaştırılmış müebbet cezası olan, bu cezasını 25 yıldır çeken ve 40 bin kişinin katili görülen, adına terörist başı denen Öcalan'ın salıverilmesi demektir.

45 yıldır 40 binden fazla insanımızın ölümüne sebep olan terörün bitmesi, terör örgütünün lağvedilmesi tüm toplumun ortak dileği desek yanlış olmaz. Ki bu süreç çok uzadı. Çoktan bitirilmesi gerekirdi.

Yalnız toplumun kahir ekseriyetinin Öcalan'ın serbest bırakılmasına çok sıcak bakacağını sanmıyorum. Bu konuda toplumun ikna edilmesi gerekir. Çünkü Öcalan gibi ağırlaştırılmış müebbede mahkum olan birinin cezaevinden çıkması demek aynı zamanda bir genel affı beraberinde getirir. Bu affın başta PKK'liler olmak üzere diğer mahkumları da kapsaması kaçınılmaz. Toplumun buna da hazır olduğunu düşünmüyorum.

Farz edelim ki gelecek tepkiler göğüslenecek, gerekirse bedel ödenecek, kızılcık şerbeti içilecek, bir şekilde halk ikna edilecek. Eğer böyle bir şey göze alınacaksa, yani Öcalan ve içerideki terör suçluları bir şekilde dışarı çıkarılacaksa, bunun için yasal düzenleme yetmez. "Öcalan ve terör suçlularını affediyorum ve affetmiyorum" referandumu yapılmalı. Bu referanduma PKK örgütü eliyle şehit düşen; polis, asker, sivil, öğretmen vs. mağdurların yakınları katılmalıdır. Aynı şekilde köyü yakılan; malını, mülkünü kaybeden, memleketini terk etmek zorunda kalan, PKK'nin mağdur ettiği Kürtler, işkence çeken insanımız ve yakınları da oy vermelidir. PKK ile mücadele ederken gazi olan, operasyonlara katılan, ölümün nefesini arkasında hisseden kişiler de katılmalıdır. Kısaca terör mağdurları bu referanduma katılmalıdır. Onların verdiği oy sandıktan ne şekilde çıkarsa, bu sonuca uygun mevzuat çıkarılmalıdır. İpe un sermek değil benim önerim. Asıl olan ve adaletin gereği, suçluyu ancak mağdur affeder. Çünkü ateş düştüğü yeri yakar ve yanmışlardır. Devletin, siyasi partilerin, Meclisin kaldıracağı elle suçlular affedilmemeli. Devlet ancak kendisine karşı işlenen suçluları affedebilir. İşin taraflarını işin içine katmadan çıkarılacak umut hakkı adalet anlayışını zedeler. Bu karar kamu vicdanında makes bulmaz.

Diyelim ki terörün bitmesi için Öcalan'la görüşmeye ve örgüt lağvedildiği takdirde umut hakkı vermeyi göze aldık. Burada düşünmek lazım. Öcalan örgüte ne kadar hakim? Kandil Öcalan'ı dinleyecek mi? Bu teröre destek veren dış güçler buna rıza gösterip örgütün lağvedilmesine izin verecek mi? Çünkü Öcalan, örgüt üyeleri tarafından ne kadar sevilirse sevilsin, Öcalan ne derse desin, örgüt üyelerinin diyeceği, "Öcalan baskı altında. Dedikleri bizim görüşümüzü tam yansıtmıyor. Çünkü devletin baskısı var" diyecek ve Öcalan'ı dinlemeyecek.

Diyelim ki PKK'nin liderleri Öcalan'ın sesine kulak verdi. "Liderin emrindeyiz. Dediğini yapıyoruz. Silahları bırakıyoruz ve örgütü lağvediyoruz" dedi. Meclis, Öcalan'ı ve hapistekileri umut hakkından yararlandırdı. Bir müddet sonra örgütün başka bir isim adı altında yeniden örgütlenip Türkiye Cumhuriyeti'ne karşı yeniden teröre kalkışmayacağının garantisi var mı elimizde? Bu konuda örgütün samimiyetine ne derece güvenebiliriz?

Bence ilk önce yapılması gereken, teröre ve örgüte destek veren dış destek ve kaynağı kesmek gerek. Bu yapılmadan başlatılan hiçbir süreç başarıya ulaşmaz. Devlet dış desteği kesti de sıra örgütle görüşmeye kalmışsa buna sözüm olmaz. Çünkü bu süreç ancak böyle başarıya ulaşır. Böyle bir görüşmenin yapılıp yapılmadığını bilmiyoruz.

Bir sonraki yazımda umut hakkı üzerinden düştüğümüz çelişkilere değineceğim.

Umut Hakkı (1)

Bir umut hakkıdır gidiyor bugünlerde. Fitili de siyasetin duayeni Meclis grup toplantısında ateşledi: "Şayet terörist başının tecridi kaldırılırsa gelsin TBMM’de, DEM Parti grup toplantısında konuşsun. Terörün tamamen bittiğini ve örgütün lağvedildiğini açıklasın. Bu dirayet ve kararlılığı gösterirse umut hakkının kullanımıyla ilgili yasal düzenleme yapılması ve bundan yararlanmasının önü de ardına kadar açılsın” dedi.

Hiç beklenmeyen bu ifadeler ne zamandır Türkiye gündeminde. Yerinde bir çıkış deyip destek veren kadar olmaz deyip tepki gösterenler de var. Sessiz çoğunluk pek sesini çıkarmasa da bu umut hakkını pek içine sindirmişe benzemiyor.

Bu çağrının ardından uzun bir bekleyiş sonrası Sırrı Süreyya Önder, Pervin Buldan ve Ahmet Türk'ten oluşan DEM heyeti İmralı'ya giderek terörist başı ile görüştü. Görüşmenin ardından terörist başının sözleri yazılı olarak kamuoyuna duyuruldu.

Adına barış süresi, demokratik açılım denmese de bir süreç başladı. Büyük çoğunluk endişeli gözlerle bu sürecin akıbetini merak ederken bir kısım insanımız da siyaset büyüğünün bir bildiği var, iyi şeyler olacak, terör bitecek umudunu taşıyor.

Halkın hepsi 80'den bu yana devam eden terörün bitmesini istiyor. Çünkü 40 binden fazla insanın canına mal oldu bu terör süreci. Halkın endişesi, umut hakkı diye başlatılan bu sürecin, önceki demokratik açılım veya çözüm süreci gibi akim kalmasıdır. Değilse herkes bu konuda çözüm bekliyor.

Umut hakkı nedir bir hatırlayalım.

“Umut hakkı, ceza hukukunda, hapis cezasına mahkûm edilen bireylerin belirli süreler boyunca gösterdikleri iyi hal ve davranışları göz önünde bulundurularak, suçluların cezasının bir kısmını çektikten sonra kanunla belirlenmiş şartlar dahilinde koşullu salıverilme olasılıklarının değerlendirilmesi ve suçlunun geri kalan suçunu dışarıda tamamlama imkânı sunulması demektir.

Suçlunun umut hakkından yararlanabilmesi için “belli bir süre cezaevinde kalması (toplam mahkûmiyetin üçte ikisi veya dörtte birini yatması), bu süreçte iyi hal davranışları göstermesi (disiplin cezası almamış olması, sosyal rehabilitasyonlar süreçlerine katılması) önemli kriterlerdendir.

Ağır suçlar nedeniyle bazı mahkûmlar umut hakkından yararlanamazlar.

25 yıldır içeride olan ve İmralı’da tutulan Öcalan, adı üzerinde terörist başı. 40 bin kişinin katili olarak görülüyor. Aldığı ceza ise ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası. Böyle ağır ceza alan birinin bahsedilen umut hakkından, halihazırdaki ceza kanununa göre yararlandırılması mümkün değildir. Sayın Bahçeli’nin ifade ettiği gibi bunun için kanuni düzenleme gerekir. Bu düzenleme için de Öcalan’ın terörün bittiğini ve örgütün lağvedildiğini açıklaması gerekiyor.

Buna karşılık DEM’in veya Öcalan’ın, hapisteki 8 binin üzerindeki PKK’li suçlunun salıverilmesi ve genel af çıkarılması gibi şartlar dillendirdiği yazılıp çiziliyor.

Bir sonraki yazımda da bu umut hakkı sürecine dair değerlendirmeme yer vereceğim.