Bu Ülke Neresi?

Bir ülkeye gözünüz kapalı olarak paraşütle indirildiniz. İndirildikten sonra gözlerinizi açsalar, bu memleketi gezip dolaşın, bakalım bu ülkenin neresi olduğunu bilecek misiniz deseler, hangi özelliklerinden dolayı o ülkeyi bilebilirdiniz?

Bu ülkeyi keşif için çıktınız yola. 

Bir eve girdiniz. Televizyon kumandası poşetli. 

Cadde ve sokaklara çıktınız. Arabalar kaldırım üzerine çıkarılmış. 

Araçlar kaldırımı işgal ettiğinden dolayı yayalar yol üzerinden yürüyor. 

Durmak ve park etmek yasak levhasını altına araçlar park edilmiş. 

Dükkan ve evlerin önünde park yasağı olmadığı halde esnaf ve ev sahibi tarafından yola dubalar konmuş. 

Çoğu cadde ve sokaklarda cami ve okul önlerinde yaya ve okul geçidi levhası ve işaretleri konduğu halde okul ve cami önlerine araçlar yavaşlasın diye setler yapılmış. Aynı şekilde ışık bulunmayan kavşaklarda dur ve dikkatli geç uyarısını rağmen yine setler konmuş. 

Araçtaki insanlar her türlü anlaşmayı korna ile yapabiliyor. 

Pazar yerleri pazar bittikten sonra savaş alanı haline dönmüş. Esnaf ne kadar çöpü varsa pazar yerine boşaltmış. 

Araçlarda kavgada kullanılmak üzere kürek veya balta sapı bulunduruluyor. Trafikte gerginlik, bağırış ve çağırış var.

Her şeyin kuralı varsa da kural tanımazlık hakim. 

Kuralsızlık kural haline gelmiş ve kurallar çiğnenmek için var.

Kendileri pek bir şey veya kaliteli bir şey üretmediği halde belirli periyotlarla başka ülkelere ait ürünler boykot ediliyor. 

Durmadan siyaset konuşuluyor. 

Kutuplaşma var. 

Enflasyon ve hayat pahalılığı olağan ve insanlar alışmış. 

Paraları başka paralar karşısında pul olmuş. 

Demokrasi ve seçimler olduğu halde bir koltuk sahibi olan o koltukta kral gibi yaşıyor ve ölünceye kadar o koltukta kalmak için her yolu deniyorlar. 

Eleştiri kültürü yerleşmemiş. 

Eziklik diz boyu. 

Geçmişle övünme ve geçmişe küfretme rutin hale gelmiş. 

Özel otolar toplu taşıma aracı olarak kullanılıyor. Her araçta genellikle bir kişi var.

Hafta içi, mesai saatlerinde cadde, sokak, kafe, çay ocakları ve kahvehaneler her yaştan insanla dolu.

Daha neler neler...

Bilin bakalım hangi ülke burası?

Mahallemi Yabancılar Bastı

Aralık 2023 idi sanırım. Evimin güney cephesinde üç katlı bir bina ömrünü tamamlamış olmalı ki yıktılar. Öyle zannediyorum, yıkılan binanın ömrü bir insan ömrü kadar bile değil. 

Binanın yıkılışı esnasında mahalle toza belendi. Evlerin içine toz, toprak girmesin diye kapı, pencereyi kapatsak da açık parktaki arabalarımız da tozdan nasibini aldı.

Yıkılan binanın molozu birden taşınmadı. Zamana yayıldı. Aralık ayından beri peyderpey moloz çekildi, kepçeyle kazıldı vs.

Binanın yıkılmasıyla birlikte karşı yol evimizden görünür oldu. Vali Necati Ortaokulu da. Bina varken duyulmayan zil ve öğrenci sesi de evimizin içindeydi. Zille uyandık, her teneffüsü anons uyarılarıyla geçirdik. Okulun yaptığı tüm etkinlikler, açılış ve kapanıştaki İstiklal Marşı da evimize misafir oldu. Bina varken gelmeyen bu sesler bina ortadan kalkınca tüm ses ve gürültüyü eve çekti.

Temmuzun son haftasına gelindiğinde esas inşaatın şimdi başladığını anladık. Kalıplar çakılmaya başlandı. Demirler döşendi. Ardından beton atma makinesi getirilerek beton atıldı. 

Zemin kat yapıldı. Birinci katın kalıpları çakılmaya başlandı. 

İnşaatta çalışan işçi ve usta sayısını bilmiyorum.

Bildiğim bizim dilden konuşmadıkları. Sanırım Arapça konuşuyorlar. Bu da gösteriyor ki inşaat sektörü Araplara ihale edilmiş.

İki haftadır sabahın erken saatinde çalışmaya başlıyorlar. Onların sesleri ve keser sesleriyle uyanıyoruz.

Keser, çivi, tahta ve elektrik seslerinden belli ki elleri çalışıyor ama dilleri de durmuyor. Sabahtan akşama bağıra bağıra konuşuyorlar. Çok becerikli olmalılar ki aynı anda iki işi birden yapıyorlar.

Çok hızlı çalıştıklarına, doğru dürüst dinlenmediklerine göre belli ki kabala almışlar bu işi. Üç dört kat kaç kat yapacaklarsa sanırım kaba inşaat birden biter.

Ardından ince işçilik girer.

Herhalde ekim, kasım gibi bu inşaatın işi biter. Bu demektir ki inşaatın başlaması, bitmesi bir yılı bulacak.

Ses, gürültü bir zaman sonra bitecek elbet ama beni düşündüren, yıkılan bu binanın yanında iki ayrı şahsa ait iki ayrı bina daha var. Buralarda şimdilik Suriyeliler oturuyor. Yan komşusunun inşaata kalktığını gören mal sahipleri biz de yıkıp yeni bina dikelim diyebilir. O zaman bu Çin işkencesi mahallemde epey devam edeceği benziyor. Keşke hep birlikte yıkıp dikselerdi binalarını. En azından tek gürültü ve toz duman ile işi geçiştirirdik.

Bir diğer husus, yıkılması gereken binalar o kadar yakın ki hepsini kürüyüp buraya tek bina yapılabilirdi. Bu haliyle birbirlerinin güneşini de engelleyecek bu binalar. Eski binasını yıkıp yeniden yapan da temeli ta arka tarafa yasladı. Bu demektir ki bu bina yükseldikçe benim güneyden aldığım güneşi de engelleyecek.

Yukarıda inşaatta kalıp ve demir işinde çalışanların hepsinin Arap olduğunu söyledim. Belli ki Suriyeli bunlar. İnşaat sektörü Suriyelilere teslim edildiğine göre bizim Türkler hangi sektörlere terfi ettiler? Yoksa iş yok diye kafelerde kaldırım mühendisliği mi yapıyorlar?

Dört Büyüklerin Büyüklüğü

GS ve BJK arasında oynanan 2023-2024 Süper Kupa maçının ilk başlarına biraz baktım. 

Daha ilk dakikalarda BJK 1-0 öne geçmişti. Ardından GS birini Icardi, diğerini de Kerem'in ayağından attığı iki ofsayt golü izledim. Misafir geldiği için sonrasına bakmadım.

Misafirle otururken zaman zaman dakika ve skoru takip ettim. Maçın ilerleyen zamanlarında özellikle ikinci yarı GS'nin beraberliği yakalayacağını, maça denge getireceğini beklerken ardı arkasına attığı gollerle BJK maçı hakkıyla ve güzel bir oyunla kazanarak bu sezonun Süper Kupa'sını müzesine götürdü.

İzlediğim bölümlerde GS’i tanımakta zorlandım. Bu takım mı son iki sene bu ülkede şampiyon oldu dedim.

Son iki sezonda varlık gösteremeyen, evinde ve deplasmanda doğru dürüst maç kazanamayan ve başarısızlıkta dolayı kaç teknik direktör değişikliğine imza atmış BJK gitmiş, yerine yepyeni bir takım gelmiş. Oynadığı bu maç ile 2024-2025 sezonunun en büyük şampiyon adayıyım imajını verdi. 

Yeni teknik direktör ve futbolcu transferi ile adını duyuran FB ise tıpkı BJK gibi yeni sezonun şampiyon favorilerinden. 

BJK karşısında varlık gösteremeyen son iki yılın şampiyonu GS ise bu oyunuyla küme düşmeye oynar görüntüsü verdi. 

Dördüncü büyük takım olarak bildiğimiz TS’nin, yaptığı transferlerle yeni sezonda varlık gösterip göstermeyeceğini zaman gösterecek.

Dört büyükler dediğimiz bu takımlar her ne kadar her sezon ilk dört veya altıda yer alsa da diğer kulüplere göre daha fazla şampiyonluk kazansalar da müzelerine daha fazla kupa götürseler de büyüklükleri tartışılır. 

Çünkü büyük takım demek istikrar demektir. Oynadığı oyun ve aldığı skorla adından söz ettirir. Ölüsü bile dişli rakiplere kök söktürür. En azından başa baş mücadele eder.

Gel gör ki bizim dört büyükler böyle değil. Bir bakmışsın şampiyonluğa oynuyor, ertesi yıl ise küme düşmemek için mücadele ediyor ya da ligi ortalarda tamamlıyor. Avrupa maçlarında ise yeterince varlık gösteremiyor. 

Anlatmak istediğim bizim bu dört büyükler bir bakıyorsun fırtına gibi esiyor, bir bakıyorsun ölü. 

Bir iyi bir kötü görüntüleri büyük takım olmayı hak etmediklerini gösterir. 

Mesela son iki yılın şampiyonu GS büyük takım olsa daha bir ay önce ligde 50 puan fark attığı BJK karşısında 5-0 mağlup olmaz. Yenilebilir ama mücadele başa baş olur. Gol yer ama gol de atar. 

Daha genç yaşında yere göğe sığdıramadığımız Okan Buruk ise BJK karşısında farka giden golleri kalesinde görmesine rağmen maçın sonucunu değiştirecek hamle yapamıyor. Seyirci gibi izledi mağlubiyeti. 

Elbette tek maç ölçü olmasa da büyük takım ezeli rakibinden beş gol yemez. 

Hasılı bizim dört büyükler büyüğüz diye geçinmesin. Başa baş ve dişe diş mücadele edemeyen ve istikrarı koruyamayan takımlardan büyük takım olmaz. 

Dünya Varmış!

"İlk Burun Ameliyatım" başlıklı yazımda, 1998 yılında burnumun sol tarafından ameliyat olduğumu, ameliyat sonrası sürecin zor geçtiğini, ameliyat olduğum taraftan aldığım nefesle 2024 yılına geldiğimi, şubat ayında KBB doktorumun iki taraf da tıkalı teşhisi sonucunda, yazın ameliyat olmaya karar verdiğimi bahsetmiştim.

Temmuzun son haftasında ameliyat günü almak için doktora tekrar muayene oldum. Burnumu yine görüntülü aletle muayene etti. Bir yere kadar giden alet daha ileriye gitmedi. Aynı zamanda genizde akıntı olduğunu, küçük dilin de sarktığını, dili de yukarı doğru kaldırmamız gerektiğini söyledi.

Küçük dilimin sarkmış olduğunu duyunca bir ara dişime kanal tedavisi yapan bir diş hekiminin, ben böyle büyük dil görmedim dediğini hatırladım. Belki de bu sarkıklıktan dolayı dilim büyük gözüküyordu. Adı üzerinde küçük dil ama kapladığı alan büyüktü.

Hem burun hem de dili yukarı kaldırma ameliyatını birlikte yapalım önerisinde bulundu. Burundan ameliyat olursam horlamayı kesmeye faydası olur mu dedim. Olur. Yalnız biz burnu açsak bile dilin sarkıklığını yukarı kaldırmazsak iç tarafı kapatır. Horlamayı tam kesmeyebilir dedi. 

Aile efradı ile istişare sonucunda küçük dil ameliyatının daha zor olduğu kanaatine vararak sadece burundan ameliyat olmaya karar verdik. 

Konsültasyon için göğüs bölümünden görüş istendi. EKG ve röntgen çektirdim. Kan verdim. Solunum fonksiyon testine (SFT) girdim.

Sonuçların ameliyat olmama mani olmadığı görülünce 2 Ağustos 2024 Cuma günü burun ameliyatı için yatış yaptım. 

Aynı gün ameliyata alındım.

Tümden uyuttular. Uyuturlarken boğazımdan boğarcasına bir şeylerle bastırdıklarını hatırlıyorum. Çocuklarıma, beni boğmaya uğraştılar ama beceremediler dedim. Gülüştük.

Uyandığım zaman dinleme odasındaydım.

Odaya alınarak bir gün hastanede gözetim altında tutuldum. 

Ameliyat olup olmadığımı görmek için cep telefonu kamerasından burnuma baktım. Hiç sargı ve ameliyattan iz falan yoktu. Burnumda tampon da görünmüyordu. Burnumu çekince burnumda tampon olduğunu anladım.

Hastanede kaldığım bir gün boyunca burnum şişmesin diye buz tedavisi uyguladım. Ayağa kalkınca burnunmdan hafif kan sızıntısı geldi. Kanı görünce ameliyat olduğuma kani oldum.

Ne ağrı vardı ne sızı. Rahatça konuşabiliyorum. Yiyip içebiliyorum. Halbuki 1998'de ameliyat olduğumda bir şeyleri içmek bile eziyetti. 

Ameliyat sonrası doktor asistanıyla ziyaretime geldi. Şikayetim olup olmadığını sordu. Yok deyince cumartesi çıkaralım, şu şu ilaçları yazalım, pazartesi de tamponu çıkarmam için polikliniğe bekliyorum dedi. 

Cumartesi doktorun asistanları geldi. Sıkıntımın olmadığını görünce taburcu ediyoruz sizi. Sizi rahatlatmak, burnunuzu yıkamak için solüsyon yazdık. Şırıngayla günde dört kez yıkayalım. Çeşme suyu değdirmeyelim dedi. 

Taburcu işlemlerinin ardından eve geldim. Gün boyunca yeme, içme, uyumada sorun yoktu tamponlara rağmen. 

Pazar günü daha da rahatlarım derken pazar günü tam aksi oldu. Yeme, içme, konuşma zorluğu çektim. 

Pazartesi tamponu aldırmak için polikliniğe gittim. 

Doktorun önüne oturdum. 1998 yılındaki burun ameliyatımdaki tamponların çıkarılışı gözümün önüne geldi. Gözümden yaşlar damlamıştı acısından. Yine öyle olur mu diye endişe ettim. Tamponları çıkardığından haberim bile olmadı. Ne ağrı ne de sızı hissettim. 

Burnumu yıkadıktan sonra nefes alır mısın dedi. Aldım. Nasıl dedi. Dünya varmış dedim. Teşekkür ettim. Büyüyen etleri küçülttüm. Daha önce ameliyat olduğun için ameliyatı içeriden yaptım dedi.

Çıkmadan önce bir hafta, on gün çeşme suyu değdirmeyelim. Günde iki defa ikişer sisi solüsyon uygulayalım. Verdiğim antibiyotiği bitinceye kadar kullanalım. Pazartesi öğleden sonra kontrol için bekliyorum dedi. Tekrar teşekkür edip çıktım.

Koridora çıkınca tekrar tekrar nefes aldım. Hem de iki burnumdan birden nefes alabiliyorum. Tekrarladım, oh be dünya varmış sözümü.

Ameliyat yapan doktorum Doçent Dr. Abitter Yücel Bey idi. İlgi ve alakasına, emeğine çok teşekkür ediyorum. Emeğine sağlık.

Yaşı genç olmasına rağmen işinin ehli biriydi. Kendisini iyi yetiştirmiş. O kadar yoğun iş yüküne rağmen kızıp köpürmeden, ip un sermeden işini bir güzel yaptı.

Elan ameliyat olduğumun üçüncü günü, ameliyat olmamış gibi sapasağlamım. Rahat nefes alıyorum. Burnumda tampon olduğu zaman bile horlamamışım. Böyle giderse bundan sonraki ahir ömrümde rahat nefes alarak ömrümü tamamlayacağım. Horlayıp kimseyi de rahatsız etmeyeceğim.

Yine yolda giderken 1998 yılındaki olduğum ameliyat geldi. Ameliyat olmak için doktorun İstanbul Caddesindeki özel muayenesine gitmiştim. Şimdi ise özel muayene olmadan, bıçak parası vermeden, özel muayene ücreti ödemeden bir çırpıda ameliyat oldum. Üstelik 1998 yılındaki ameliyatım gibi burnumun biri ameliyat edilip diğerinin kalma durumu yoktu. Tampon iki hafta boyunca burnumda takılı kalmadı. Tampon çıkarılırken ağrı, sızı çekmedim. Ameliyatın ardından iki gün sonrasında tamponlar da çıkarıldı. Ameliyatım göz kararı yapılmadı. Aletle görüntülenerek kapalı yerler tespit edilmişti.

Hasılı modern tıp kendini geliştirmiş. Doktorlarımız da bu gelişmeye ayak uydurmuş.

Abitter Bey gibi doktorlar kolay yetişmez. Öyle beğenmiyorlarsa gitsinler demekle olmaz. Kıymetlerini bilmek lazım. O kadar emeklerine saygı göstermek gerek. Devletin onca masraf ederek ve çaba sarf ederek yetiştirdiği bu doktorları ülkede tutmak için elden ne gelirse yapmak lazım.

Bu vesileyle ameliyatımı yapan Abitter Bey’e ameliyat öncesi ve sonrası ameliyat sürecini planlayan, doktorla görüşen, desteğini esirgemeyen çocuklarıma çok teşekkür ediyorum.

Son söz, burnunuzdan nefes almada sorun yaşıyorsanız, hiç ihmal etmeyin. Bir muayene olarak gerekirse ameliyat olun, benim gibi ömrünüzü ağızdan nefes alarak geçirmeyin.

İlk Burun Ameliyatım

Organların hepsi önemli ama beş duyu organı daha bir önemli. Bunların içinde burnun yeri bir başka. Çünkü nefes alma organımız burun.

Burundan nefes alabiliyorsan ne mutlu. 

Ama çoğumuzda burun fonksiyonunu tam yerine getiremiyor. Ya kıkırdak ya et ya da kemik vardır. 

Bunlar da çoğu zaman düzgün nefes almanı engelliyor. 

Nefesini doğru dürüst alamayan çoğu kimse rahatlamak ve rahat nefes almak için burundan ameliyat olur. Kimi rahatlar kimi de pek faydasını görmez. 

Ben de burundan ziyade ağızdan nefes alanlardandım. 

Burun tam işlevini yerine getirmeyince başımda ağrı eksik olmaz, doğru dürüst burun temizliği yapamazdım. En ufak bir tedirginlikte burun akıntım olurdu.

Gösterdiğim bir doktor ameliyat olman gerekir deyince, 1998'in yaz döneminde bir doktora özel muayene olmak suretiyle ameliyat olmuştum. O zamanlarda doktora özel muayene olmadan ve bıçak parası vermeden ameliyat olmak çok zordu. Bıçak parası vermedim ama iki özel muayene parası vermiştim. 

Lokal anestezi ile ameliyat oldum. Ameliyat olurken doktorla konuştuğumu hatırlıyorum. Hatta çekiçlemeyecek misin dediğimde senin çekiçlik işin yok demişti.

Ameliyat sonrası sanırım iki üç gün hastanede yatmıştım. Burnum sarılı durdu epey. Burnumun içinde de tampon vardı. Birkaç defa kontrole gittiğimde tamponu çıkarıp yerine yenisini koyduğunu hatırlıyorum. Tamponu çıkarırken gözümden yaş geldiğini hiç unutmam. Ameliyattan zormuş bu tampon dediğimde, öyledir demişti doktor.

En son tamponları çıkardığında, Hocam senin sağ tarafta da kıkırdak varmış dediğinde o tarafı da alsaydın demiştim de görmedim, görseydim alırdım demişti. 

1998 yılında sanırım görüntüleme falan yoktu. Haliyle burnun iç ve arka taraflarını doktorun görmesi mümkün değildi. 

Şu var ki ameliyat sonrası tampon, kontrol gibi işler iki haftamı almıştı. Burunda tampon varken durmak, dolaşmak dünyanın en büyük eziyeti. Ne doğru dürüst konuşabiliyorsun ne de bir şeyler yiyip içebiliyorsun. 

Sadece sol taraftan ameliyat olsam da burnun tek tarafıyla burundan nefes almaya başladığımda rahatladığımı hissetmiştim. En ufak bir gerginlik ve streste başım ağrımıyor, burnum akmıyor ve geceleri uyurken ağzım kapalı uyumaya başlamıştım.

Ameliyat olmam horlamama fayda sağlamadı.

Uyurken salya aktığı da olurdu.

Gel zaman git zaman 2024'ün Şubat ayında bir KBB'ye göründüm. Doktor kulaklarımı muayene etti, kulaklarımı temizledi. Burnumun içine bir alet yardımıyla baktı. İki taraf da tıkalı dedi.

Doktor, burnumuzun iki tarafı da tıkalı dediğinde şaşırmıştım. Sol tarafımdan aldığım nefes de tam yeterli değilmiş.  Nefes alıyorum sanıyormuşum meğer.

Demek ki 1963’ten 1998 yılına kadar 35 yıl boyunca burundan hiç nefes almadan yaşamışım. Benim koca burun sadece göstermelikmiş meğer. 

1998 yılında burnun sol tarafındaki kıkırdakların alınmasından 2024 yılı Ağustos başına kadar tek burunla nefes alıp vermişim.

Beş duyu organımdan burun, doğru dürüst fonksiyonunu yerine getirmeden 60 yılımı devirmişim.

Doktorun sol taraftan ameliyat olmuşa benzemiyorsun. İki taraf da tıkalı sözünü duyduktan sonra psikolojik yönden etkilendim. Yeni bir ameliyat daha olmam gerek dedim ve ameliyat olmaya karar verdim. Ama ikinci dönem okulların açılmasına ramak kalmıştı. Şimdi olursam, dersler boş geçer, en iyisi yazın olayım diyerek ameliyatı yaza attım.

"Dünya Varmış" başlıklı yazımda da ikinci ameliyatımdan bahsetmek isterim.

Çiçeği Burnunda Bir Amirin Serüveni (4)

Mülki amiri durdurabilene aşk olsun. 

Okulların açıldığı tarihin üçüncü günü bir köy okuluna gider. Öğrencilere kitabı eksik olan var mı diye sorar. Bir öğrenci benim eksik der. Aslında diğer çocukların da aynı kitapları eksik. Çünkü il milli eğitimden bu kitaplar gönderilmemiş. 

İlçe milli eğitim müdürünü aratır aynı anda. Bu çocukların kitapları niye eksik. Yarına kadar bu eksiklikler giderilecek talimatını verir. 

İlçede bir telaş. Emir demiri keser. Kurumun 90 model benzinli aracı eksik kitapları temin için kitap deposunun yolunu tutar. 

Aslında bu eksiklikler bildirilmiş. Eksik ve fazla kitaplar sisteme girilmiş. Bunun bir süreci var. Fazla gelen kitaplar götürülür, eksik kitaplar getirilir. Ama işin içine mülki amir girince benzinli araç çok yakarmış, bu eksik kitaplar depoda var mı, yok mu demeden kitapları almak için gidilmiş. 

Bu sıralar okullara kömür de geldi. Bakanlık ilgili firmalarla ihale yoluyla anlaşmış, muayenesini ve dağıtımını firmalar aracılığıyla yaptırıyor. Hangi okula ne kadar ton girilmişse tır veya damperli kamyon o okulun önüne gelip boşaltıyor. İlgili firma, yerelden bulduğu hamallarla kömürleri kömürlüklere taşıtıyor. 

Damperli kamyonun bir çırpıda boşalttığı kömür çuvallarını kömürlüklere taşımak birden mümkün değil. Çünkü insan gücü devreye giriyor. Haliyle okulun önündeki kömürleri taşımak zaman ister. 

Ertesi günün ilk saatlerinde emniyet amirini gönderir mülki amir. Bu kömürler ne zaman taşınacak diye. Süreç anlatılır. 

Bir on dakika sonra jandarma komutanı bu kömürler ne zaman taşınacak diye gönderilir. 

Ardından mülki amirin güvenlik görevlisi, sekreteri, yazı işleri müdürü beşer dakika ara ile ilçe milli eğitime gelerek kömürlerin akıbeti hakkında bilgi alırlar. 

Ardından kömürlerin kömürlüklere taşınmasıyla ilgili bilgi için ilçe milli eğitim müdürü makama çağrılır. Süreç anlatılsa da mülki amir, yapacağınız işi düzgün yapın. Bu kömürler şu güne kadar taşınmazsa ben yapacağımı bilirim der. 

İlçe milli eğitim Ankaralı firma ile telefon görüşmesi yapar. Eldeki elemanımız bu. Siz eleman bulun, şu kadara taşısın denir. O fiyata ilçede kimse bulunamaz. 

Şu vakit yağmur yağacak, o kömürler ıslansın da ben size gösteririm uyarısı da yapar mülki amir.

Mülki amir emniyet, jandarma elinde ne kadar eleman varsa çekilmeyen kömürleri videoya aldırır. Tutanak tutar. DYS aracılığıyla yazı yazılmasını ister.

Tüm bu işlemler yapıldıktan sonra yazıyı geri göndererek dursun der.

Kömür bitti ama ilçe milli eğitim bu süreçte dokuz doğurdu. Çünkü günlük, saatlik hesap soruldu kömür yüzünden.

Tüm kömürler çekildi ama bir okulun bahçesinde üç ton kömür kalmış. Bu kömür ilçenin en uzak köy okulunun. Köy dağlık bir yer. Oraya tırın girmesi mümkün değil. Her yıl o köye gidecek kömür ilçede bir okula yıkılır, küçük kamyonete atılarak köy okuluna götürülür.

Kömürün götürülmesi için köy öğretmeni belediyeden araç ister. Her yıl araba veren belediye başkanı durumu mülki amire bildirir. Mülki amir ilçe milli eğitim müdürünü çağırtır, bu firma kendisi kamyonet getirecek, belediyeden istemeyecek. İşinizi düzgün yapın fırçası atar.

Belediye dışında bir araç temin edilerek kömür bir şekilde taşınır.

Bu hengamede ilçe milli eğitim müdürü de izin almak için mülki amirin huzuruna çıkar. İzin verir vermeye ama lafı da sıkıştırır araya: Okullarda kitapların eksik, kömürlerin çekilmedi. Sen ise izin derdindesin der. Öyle ya bu kadar işin arasında iznin zamanı mı hiç.

Hasılı kömür meselesi ilçede devlet krizi haline gelir ve günlerce devam eder. Sonunda kömürler çekilir de herkes derin bir nefes alır. 

Not: Hayal mahsulüdür. Gerçeklikle alakası yoktur.

Çiçeği Burnunda Bir Amirin Serüveni (3)

Çiçeği burnunda bir amirin serüvenine devam edelim. 

İlçenin kurumlarından birine müfettiş gelir. Müfettiş görüşmesini yapar, bahçeye iner. Ayakkabısının bağı çözülmüştür. Bir banka oturur ayakkabısını bağlamaya kalkar. Ayakkabısını bağlayan müfettişi mülki amir odasından görür ya da güçlü istihbaratı sayesinde öğrenir. Kimdir, necidir bu şüpheli şahıs diye hemen güvenlik görevlisini gönderir. Öyle ya belki de daireyi bombalayacaktır. Güvenlik gelir, müfettişe kim olduğunu, buraya niçin geldiğini sorar. O da şu kuruma geldiğini söyler de mülki amir bu şüpheli şahsın terörist olmadığını anlayınca derin bir nefes alır. Ne de olsa ilçenin mülki amiri. İlçenin güvenliği ondan sorulurdu. Burası terör bölgesi olmasa da olsun, zira su uyur, düşman uyumazdı. 

Mülki amirin bu yaptığı müfettişi zoruna gider. Çeker gider oradan. Giderken de bu mülki amir bizim Doğu’da olsa bu yaptığından dolayı onu öttürürlerdi der ama memleketinden çok uzakta şimdi.

Dini bilgisi de iyiydi. Üstelik babası din görevlisi idi. Ezan okunmaya başlar. Okunan ezanı dinlemeliydi. Bakalım düzgün okuyorlar mıydı?

Okuyan bir çocuktu. Hayye alessalah'ı unutmaz mı okurken. Hemen müftülüğü aratır. Şu ezanları doğru okutun. Çocuklara niye okutursunuz, bundan haberiniz var mı der. Öyle ya bu çocuk ezan okumayı anasının karnında öğrenmeliydi. Sonra müftünün işi ne? Yanlış ezanları tespit etmeliydi.

Müftünün bir görevlisi avcılık yapmak için silah ruhsatına müracaat eder. Din görevlisi ve avcılık olacak şey değildi. 

Çağırdı müftüyü. Müftü de izin alacaktı zaten. Müftü izin isteyince, İmamın silah ruhsatına başvurur, minarelerden çocuğa ezan okutulur, ezan da yanlış okunur. Sen ise izin derdindesin diyerek izin isteyip isteyeceğine müftüyü pişman eder. 

Sürücü belgesi alacaklar için başlangıç noktasını değiştirmek ister ilçenin görevlisi. Şurası, burası olsun diyerek en iyi noktayı bulmak ister. Sürücü kursundan da kamyon getirtir. Test sürüşü yaptırır. Haliyle gürültü olur. Neyin nesi bu diyerek tüm polisi ve jandarmayı yığar oraya. Meselenin yeni güzergah ve başlangıç noktasını bulmak olduğunu öğrenir ama kendisinden habersiz yaptıkları için milli eğitimi uyarır ve bu test sürüşünü iptal ettirir. Öyle ya mülki amirin görüşü olmadan böyle bir şeye kalkışmak olacak şey değildi.

Okullar açılmadan cumartesi okulların eğitim ve öğretime hazır olup olmadığını denetime çıkar. Bir okula öğle vakti gider. Okul müdürünü okulda bulamaz. Öğle arası da olsa yemek de yiyecek olsa okul müdürü evine gitmemeliydi. Kıyameti koparır. Nasıl evine gider diye. Okul müdürüne ikinci ödevi verilir. Okulun tüm müştemilatının videosunu çekip korumaya verecek.

Bir başka köy okuluna gider. Okulun müdür yetkili kadın öğretmeni babasıyla birlikte okulu bir güzel yıkamıştır. Okul temiz olmaya temiz ama hortumu koridorda bırakmıştır. Bu hortumu epey bir mesele edinir mülki amir. Öyle ya koridorda hortum bırakılır mıydı.

Bir okula kalorifer döşenmiştir. Daha tam işi bitmemiştir. Okul köy okulu. Bu zamana nasıl kalırdı. Pazartesi nasıl iş başı yapacaktı bu okul. Talimatını verir. Pazartesiye kadar okulun içi, dışı temizlenecekti. Okulun müdür yetkili öğretmeni temiz halini videoya çekip pazartesi akşama kadar videoyu mülki amire ulaştıracaktı. Müdür yetkili öğretmen videoyla brifing verecekti. Nitekim öyle oldu. Bereket mülki amir tüm okullara müdahale etti de okullar eğitim ve öğretime hazır hale getirildi. Çünkü onun için okullar ve eğitim ve öğretim öncelikli idi.

Not: Yine hayal mahsulü ve gerçeklerden uzak bir senaryo.