Hep Beklenti İçerisinde Olanlar

Hep başkasından beklenti içine girenler, 

Beklenti çıtasısını çok yüksek tutanlar,

Ömrünü beklenti içinde geçirenler, 

Beklentisini karanlıkta göz kırpanlar, 

Hep bana hep bana diyenler, 

Vermeyi değil, almayı hayat felsefesi edinenler, 

Empatiyi hep kendine isteyenler, 

Kendilerini dünyanın merkezi gibi görenler, 

Dünyanın kendi etrafında dönmesini isteyenler, 

İçindeki kavgasını yenemeyip kavgasını başkasına boşaltmak ve haklı olduğunu göstermek için kırıp dökenler, 

Kendilerini mükemmel görenler, 

Derdini başkasına açmayanlar, 

Aşağılık kompleksine kapılanlar, 

Huzuru başkasının huzurunu bozmada arayanlar, 

Her şeye bir mazeret, gerekçe, kulp bulanlar, 

Ağzından çıkan sözün ne anlama geldiğini düşünmeyenler, 

Her söz ve yapılandan bir hinoğluhinlik arayanlar, 

Hep savunmada kalanlar, 

Her gülüşü her bakışı her sözü kendine saldırı olarak görenler, 

Hep saldırı pozisyonunda olanlar, 

Öz eleştiri yapmayanlar, 

Kendisine toz kondurmayanlar, 

Boş ve gereksiz şeylere gülenler, 

Hep başkasını ayıplayanlar, 

Katılmadığı görüşleri 'saçma' olarak görenler, 

Başkasından fedakarlık bekleyip fedakarlığa yanaşmayanlar, 

Başkasını anlaşılmaz bilip kendi anlaşılmazlığını görmeyenler, 

Kendisiyle barışık olmayanlar, 

Konuşmasında mantık olmayanlar... 

Ne huzur bulurlar ne huzur verirler. Ne mutlu olurlar ne de mutlu ederler. 

Tek Tek Tek

Bir zamanlar, 

Tek devlet, 

Tek vatan, 

Tek bayrak, 

Tek millet

Pek revaçta idi. Her miting bu şekilde eller havaya kaldırılır. Baş parmak bükülür. Diğer dört parmak birbirine paralel ve açık şekilde söylenir. Mitinge katılanlar da söylenenleri tekrar ederdi. Buna bizim Rabiamız adı verilmişti. 

Bu işaret de Mısır Cumhurbaşkanı Mursi'ye yapılan darbeyi protesto etmek için Rabia Meydanında toplanan kalabalığın yaptığı el işaretini sembolize ediyordu. Dört anlamına geliyor. Bu isim aynı zamanda kız çocuklarına verilen bir isimdir. 

Zamanın ruhuna uygun olmasa gerek ki şimdilerde ne Rabia işareti yapıyoruz ne de "Tek devlet tek vatan tek bayrak tek millet" diyoruz. Adeta unutuldu gitti. Belki bir gün yine ihtiyaç olursa kullanırız diye rafa kaldırıldı. 

Neyse bunu geçelim. Kulağa hoş gelen bu sloganlar illa dörtle sınırlı olacak değil. İleride belki birileri kullanır diye buraya tek ile başlayan ve slogan olarak kullanılabilecek başka ifadelere yer verelim. Önce ezberlediğimiz dörtlüye ilk başta yer verelim:

Tek devlet, 

Tek vatan, 

Tek bayrak, 

Tek millet, 

Tek önder, 

Tek parti, 

Tek iktidar, 

Tek muhalefet, 

Tek avrat (eş), 

Tek tip elbise, 

Tek renk, 

Tek evlat, 

Tek adam, 

Tek el, 

Tek ülke, 

Tek ulus, 

Tek yumruk, 

Tek öğün, 

Tek Allah, 

Tek din, 

Tek başkan, 

Tek reis, 

Tek takım, 

Tek kulüp, 

Tek ev, 

Tek araba, 

Tek seçenek, 

Tek fikir, 

Tek düşünce, 

Tek komutan, 

Tek satıcı, 

Tek çarşı, 

Tek dünya, 

Tek düzen, 

Tek alternatif, 

Tek bulunmaz Hint kumaşı, 

Tek anne, 

Tek baba, 

Tek dede, 

Tek ben,

Tek ego,

Tek yol,

Tek para... 

Gördüğünüz gibi tek olan şeyler böyle uzar gider. Bunun için tek yapacağınız, tek olmasını istediğiniz bir şeyin başına tek getirmek. Eğer o şeyden birden fazla varsa, onu teke indirmek için her yolu denemek. 

Ne fark eder, ha birden fazla olsun derseniz, bilin ki tekin faydaları saymakla bitmez. Bana saydurmatın bunları. Hepsini biliyorsunuz aslında. Yine de birkaç tanesine değineyim: 

Tek olan şey hep kıymetli olur. 

Alternatifi olmaz. İnsanlar bir şeyin veya kimsenin alternatifi olmayınca maceraya girmez. Boşu boşuna ümitlenmez. 

Kişi veya o şey her yerde aranan olur. 

Tek olunca arada niza çıkmaz. Niza olmayınca

huzur olur, barış ortamı doğar. 

İnsanlar farklı arayışa girmez. Eldeki olanla yetinir. Daha neler neler... 

Allah'ım Yardımcın Olsun!

Bir ara bir sıkıntım oldu. Bu sıkıntı bana özel bir sıkıntı. Şu kadarını söyleyeyim. Maddi bir sıkıntı değil. Bir mağduriyet durumu.

Amacım torpil bulmak değil. Yakın bulduğum eşe dosta durumumu izah ediyorum. En azından sebebini işleyelim.

Hem bayram ziyareti hem de başımdaki belayı kısaca izah etmek istedim. İstedim ki derdimi anlatayım. O da bu işin çözümü için tanıdık üst düzey birilerini arasın. Ne de olsa arkadaşız.

Bayramlaşmanın ardından kısaca mevzuyu açtım. Durumu izah ettim. Beni sessizce dinleyen bu arkadaşım, "Allah yardımcın olsun abi" dedi. Amin dedikten sonra ziyaretin kısası makbul deyip ayrıldım.

Aradan yıllar yıllar geçti. Mağduriyetim gitmedi ama soğumaya yüz tuttu. Hayırlısı deyip yoluma devam ettim. Ne de olsa dünyanın sonu değil. Hayat bir şekilde devam ediyor.

Bu süreçte unutamadıklarımdan bir enstantane de "Allah yardımcın olsun abi" duası oldu. Nasıl unutabilirim ki.

Burada başka ne diyebilir ki diyebilirsiniz. Dua elbette etsin. Buna amenna. Yalnız ondan şunu beklerdim. "Abi, Allah yardımcın olsun. Senin bu işle ilgilenecek bir iki kişi tanıyorum. Ona telefon edip kısaca durumu izah edeyim. İlgilenir veya ilgilenmez. Çözer veya çözmez buna bir şey diyemem" dese, tanıdıklarına telefon etmese bile gönlümde ayrı bir yeri olurdu. Sağ olsun, benim için yüzünü ekşitti. Bir başkasını aradı. Ama olmadı derdim. Bu iyiliğini de hiç unutmazdım.

Şunu da deseydi, bunu da unutmazdım. "Ah abi, inan tanıdığım yok ya da var ama onlara bu konuyu açacak kadar samimiyetim yok" dese benim için bir anlam ifade ederdi.

İsterdim ki taşın altına bir şekil elini koysun. Ama hiç oralı olmadı. Kafasını yukarıya kaldırıp gözlerini yumarak Allah yardımcın olsun demekle yetindi.

Siz ne dersiniz bilmem ama hiç ilgilenmeden ya da şöyle böyle yap yolu göstermeden sadece "Allah yardımcın olsun" duası bana çok basit geldi. Bu basitlik duayı küçümsediğimden, bu işin duayla alakası yok dediğimden değil. Dua elbette edilir. Önce sebebini işlemek gerek.

Hiç yol göstermeden, kafa yormadan böyle bir dua, "Allah versin. Benden fayda yok demekten başka bir şey değil. Belki de işin en kolayı ve kolaya kaçmaktan ibarettir. Çünkü sebebini işlemeden yapılan dua kuru bir duadan ibarettir. Benim ise böyle dostlara ve böyle kuru dualara karnım tok.

Sonra öğrendim ki bu arkadaş sadece bana değil, herkese dua ediyormuş. Bir arkadaş da bu kişinin de bulunduğu bir ortamda başına gelen badireyi anlatmış. Arkadaş derdimi anlattıktan sonra aramızda kalsın demiş ve o mesele orada kalmış. Büyük ihtimalle Allah yardımcın olsun demiştir ona da. Sorunu çözmek için elini kıpırdatmamış. Gerçi Allah yardımcın olsun duası varken niye elini kıpırdatsın değil mi?

Ama ben onun gibi yapmadım. Arkadaş bana derdini açar açmaz harekete geçtim. Taraflarla görüştüm. Görüşmediğim kimse kalmadı. Arada mekik dokudum.

Meseleyi çözebildim mi? Çözemedim. Ama içim rahat. En azından meselenin çözülüp rayına girmesi için elimden geleni yaptım. Sebebi işledim. Önemli olan bir konuda emek sarf etmek değil mi? Takdir edilmesi gereken de bu.