Bir tek su uyur, düşman uyumaz bilirdim. Görüyorum ki bir de devlet uyumuyor. Her şeyi arşivliyormuş. Sanırsın ki devlet uyudu. Değilmiş meğer. Sadece zamanı varmış bazı şeyleri arşivlerden çıkarmak için. Uyur taklidi yapıyormuş.
Tüm olup bitenlerden anlıyorum ki devlet bizden çok merhametli. Kişinin diplomasını kurumlar eliyle iptal ettirirken üniversite diplomasıyla yetiniyor. Bir de bu iptali çok önceden yapıyor ki mağdur olanlar ya da kendini mağdur sayanlar tedbirini alsın. Süresi içinde herkese açık olan üniversiteyi okusun diye.
Ya bir de ilk, orta veya lise diplomasını iptal etse, bu durumda insanımız ne yapardı? Ana, baba olduktan sonra bir de ilkokul çocuklarının arasında okumak vardı. Yani uzun iş.
Tüm bu olup bitenlerden edindiğim tecrübe şudur ki:
Devlete ve devlet ricaline meydan okumayacaksın.
Kimsenin özellikle etkili ve yetkili kişilerin suyunu bulandırmayacaksın.
Aşık atacaksan, kiminle aşık atacağını iyi bileceksin.
Kimsenin tavuğuna kış demeyeceksin.
Uslu çocuk olacaksın.
Söz dinleyeceksin.
Gözünü yukarılara dikmeyeceksin.
Yerini ve haddini iyi bileceksin.
Üniversite okurken kazandığın üniversiteye razı olacaksın. Yatay geçişle başka üniversiteye geçmeye kalkmayacaksın.
Etim ne budum ne diyeceksin.
Dağdan gelip bayırdakini kovmaya kalkmayacaksın.
Herkesin okuduğu şiiri okumaya kalkmayacaksın.
Böyle yapmayıp da bir yerlere çomak sokmaya kalkarsan, bil ki devletin o şefkatli tokadı karşısında muhtar bile olamayacak duruma düşersin.
Düşünce de bir süre yanında kimseyi bulamazsın.
Sonra mağdur sayılıp önün açılırmış, tüm makamlar önüne serilirmiş. Bu kadarını bilmem.
Yalnız bilmen gereken bir şey var. Hazırlanan senaryonun dışına çıkmayacaksın. Sabredeceksin. Ben bu senaryoyu bir yerden hatırlıyorum diyeceksin. Çünkü bu tür senaryoların sonu hep mutlu biter.
Yeter ki sabretmesini bilesin.
Sana biçilen senaryoya razı gelmezsen, bir kaşık suda boğarlar. Bu durumda seni ben bile kurtaramam.
