Ülke olarak yüzyılın afeti kabul edilen 11 ilimizi yerle
bir eden bir depremi yaşadık. Depremin ardından büyük bir can pazarı yaşadık.
Ne kadar insanımızı kaybettiğimizi kimsenin bildiğini sanmıyorum.
Depremin yaralarını tam saramadan, yakınlarını
kaybedenlerin üzüntüsü daha taze iken Hatay'da depremde vefat edenlerin teçhiz
ve tekfin işiyle uğraşan bir ekibin daha önce çektikleri bir videosu bugünlerde
sosyal medyada dolaşımda. Konya'da görev yapan bir imam, peygamber sevgisini
işlemek amacıyla Mevlidi Nebi haftasında bu videodan nakil yapar. Kısaca şöyle:
"Depremin ardından cenaze işlemleriyle görevli kardeşlerimizin önüne hangi
ceset gelmişse kokmuş ya da kokmaya başlamış. Önlerine bir naaş gelir ki diğer
cesetlerin aksine mis gibi kokuyor. Bu cenaze neyin nesidir, kimin fesidir bir
arayışa girerler. Cenaze yakınlarıyla konuşurlar. Vefat edenin bir Suriyeli
olduğunu öğrenirler. Akrabalarına, bu mevta diğer mevtalar gibi değil. Bunun
sebebi nedir? Sağlığında ne ile uğraşırdı" şeklinde soru sorarlar. Ölen
kimsenin peygambere naat yazan bir peygamber aşığı olduğunu öğreniyorlar.
Konyalı imam, cami kürsüsünde kendinden bir şey ilave
etmeden bu videodan irticalen alıntı yapınca, her konuda olduğu gibi bu konuda
da toplum ikiye bölündü: İmamı savunanlar, imamı eleştirenler. Savunanlar,
İmamın dedikleri doğru. Burada ırkçılık yok şeklinde savunma yaparken, diğer
kesim bir imam nasıl cesetler kokmuş, Suriyelininki kokmamış, burada ırkçılık
yapılıyor. Üstelik Türklerin cenazelerini cesetle ifade ederken Suriyelininkini
naaş şeklinde ifade ediyor, diğerleri peygamberi sevmiyor mu türünden
eleştiriye tabi tutuyor.
Ben hangi taraftayım? Lafı hiç eğip bükmeden, imamı ve
videoyu çekenleri eleştiren taraftan olduğumu söylüyorum. Bu video ve anlatım
nesnellikten uzaktır. Tamamen öznel bir durumdur. Sadece bu olayı gören
kişileri bağlar. Bir menkıbedir. Dinde ve dinî anlatımlarda da menkıbeye yer
yoktur. Çünkü menkıbelerin gerçeklerle bir alakası yoktur. Gerçek olmayanın da
hutbede ve vaaz da yeri olamaz. Vaaz ve hutbelerde hayatın içinden ve ayakları
yere basan anekdotlara yer verilmesi lazım.
Videoyu çekenlerin ve bu videodan alıntı yapanların
niyetlerini bilemem. Bu, Allah ile kendi aralarında bir şeydir. Biz ancak
zahire göre değerlendirme yapabiliriz. Benim yapacağım da budur:
1.Süresi içinde gömülmeyen her ceset kokar. Bazı cesetler
erken bazısı geç kokabilir. Bu da cesedin bulunduğu yerle alakalı bir durumdur.
Evde buzdolabına konmayan bir yemeğin güneşte kalması ile gölgede kalması
arasında bozulma zamanı yönünden fark olur. Güneşe maruz kalan yemek daha erken
bozulur. Serin yerdeki yemek ise daha geç bozulur. İnsan cesedi de böyledir.
2.Olağanüstü bir durumdu deprem. Enkaz altındaki cesetler
ulaşmak zaman aldı. Zamanında defnedilmeyen bu insanların cesedinin kokması
kadar doğal bir şey olamaz. Bu, kimyasal bir değişimdir. Kişinin peygamber
sevgisi ile bir ilgisi yoktur. Nitekim peygamber sevgisinden kimsenin şüphe
etmediği, peygamberin iki kızıyla da evlenmiş olan, hafız diye bilinen, İslam’ın
üçüncü halifesi Hz Osman’ın isyancılar dolayısıyla üç gün içinde defnedilmeyen
cesedi kokmaya yüz tutmuştu. Belki de bir gün daha defnedilmeseydi, Hz Osman’ın
da cesedi kokacaktı. Bu, Hz Osman’ın değil, onun defnedilmesini engelleyen
insanların suçu ve ayıbıdır. Enkaz altından zamanında çıkarılıp defnedilemediği
için kokan ya da kokmaya yüz tutmuş insanımızın da bu kokmada bir suçu yoktur. Bu
durum bir zorunluluktur. Çünkü binlerce insanı aynı anda enkaz altından çıkarıp
defnetmenin zorluğu aşikardır. (Devam edecek)
Yorumlar
Yorum Gönder