Ana içeriğe atla

Kendinden Bil!

Bir zamanlar yola çıktıklarını, şimdi yolda bulduklarınla değiştirmişsen, 

Bir zamanlar bir ileri, iki geri yürürken şimdilerde dediğim dedik deyip burnunun dikine gidersen, 

Bir zamanlar istişareye büyük önem verirken şimdilerde her şeyi en iyi ben bilirim deyip tek başına karar alıyorsan, 

Bir zamanlar en son söyleyeceğini ilk başta söylemezken şimdilerde diline filtre takmayı bırakıp en son söyleyeceğini ilk başta söylersen, 

Bir zamanlar düstur edindiğin tevazuu bırakıp şimdilerde nicedir güç zehirlenmesi yaşıyorsan, 

Bir zamanlar yaratılanı severdin Yaradan'dan ötürü iken şimdilerde tiye alıyorsan, 

Bir zamanlar kutsal sayılan değerleri ağzına almazken şimdilerde emellerine alet ediyorsan, 

Bir zamanlar hizmet merkezli çalışırken şimdilerde slogan ve hamasete sarılmışsan,

Bir zamanlar ibadet kıvamında hizmet ederken şimdilerde mevcudu tekrarlayıp patinaj yapıyorsan,

Bir zamanlar prensipler çerçevesinde hareket ederken şimdilerde bol bol zikzak çizmeye başlamışsan,

Bir zamanlar hep ileri derken şimdilerde hiç olmadığı ve hiçbir faniye nasip olmayacak şekilde U dönüşü yapıyor ve dün dündür, bugün de bugün diyorsan,

Bir zamanlar yükünü alacak, görevini layıkıyla yapan, işinin ehli yüz ağartanlarla çalışmayı yeğlerken şimdilerde işinin ehli olmayan ve inisiyatif almayan ağırlığı olmayan hafif kişilerle çalışmayı tercih etmişsen,

Ortak akıl diyebileceğimiz ekip ruhunun yerine sadakati önceler olmuşsan,

Bir zamanlar sorumluluğu yayarken şimdilerde bütün sorumluluğu tek başına almışsan,

Bir zamanlar rakiplerine bir çakıl taşı vermezken şimdilerde bol sarı öküz veriyorsan,

Bir zamanlar empati yaparken şimdilerde empatiyi hep kendine bekler duruma gelmişsen,

Bir zamanlar birlik, beraberlik ve toparlayıcı bir rol üstlenirken şimdilerde kutuplaştırmadan medet ummaya başlamışsan,

Bir zamanlar yaptıklarını ve yapacaklarını anlatırken şimdilerde hep korku pompalıyorsan,

Bir zamanlar tenkitlere, mükemmelliğe götüren yol derken şimdilerde en ufak bir tenkidi hakaret kabul edip ağzını bozuyorsan,

Bir zamanlar yanlıştan çabuk dönerken şimdilerde yanlışta inat edersen,

Bir zamanlar dost kazanırken şimdilerde dostları küstürmeye başlamışsan,

Bir zamanlar kurduğun kardeşlik köprüsünü yıkıp uzaklaşan kardeşlerinin aleyhinde konuşuyorsan,

Bir zamanlar ayıpladığı her şeyi şimdilerde bir bir yapmaya başlamışsan,

Bir zamanlar etrafında seni destekleyen çok kişi varken şimdi uzaklaşmaya başlamışsa, 

Bir zamanlar sana umut bağlayanlar varken şimdi senden umut kesmiş ve bir hayal kırıklığı yaşanmaya başlanmışsa,  

Bir zamanlar tek başına tüm rakiplerinin toplamından fazla bir karşılığın varken şimdilerde yanına başkalarını da aldığın halde rakiplerinin gerisine düşmüşsen,

Bir zamanlar hep kazanırken şimdi bir kaybetme korkusu belirmişse...

Hiç evelemeden gevelemeden, herhangi bir mazeret ve gerekçenin arkasına sığınmadan tüm bunları kendinden bil.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hutbelerde Okunan "Fîmâ kâl ev kemâ kâl" Kısmı

Cuma ve bayram namazlarına gidenlerimiz bilir. Hatip hutbeye çıkınca arada Türkçe hutbe olmak üzere başta ve sonda Arapça hutbe irat eder. Hatip ilk yani giriş kısmında içinde Allah'a hamd, peygamberimiz salavat ve kelimeyi şehadet getirir. Ardından "Ey Allah'ın kulları! Allah'tan korkun ve ona itaat edin. Şüphesiz Allah müttekiler ve işini iyi yapanları sever" der Arapça olarak. Sonra okunacak Türkçe kısma/metne temel olmak üzere Kur'an'dan ilgili bir ayet okur. Ayeti "Allah doğru söylemiştir" demek suretiyle tastikler. Akabinde bir hadis okur. Hadisi de "Rasulullah doğru söylemiştir" diyerek bitirir. Buraya kadar sorun yok. Esas sorun buradan sonra başlıyor. Sen sanırsın ki bundan sonra imam, Türkçe metni okumaya geçecek. Bizim imam, "Ve netaka habîbullâh, fîmâ kâl ev kemâ kâl" okumaya devam ediyor. Yani Allah'ın sevgili kulu bu konuda şöyle veya şunun gibi demiştir." diyor. Böyle okuyan birinden aynı konuda

Kıvrak Eğitim

— -Oğlum, niye erken geldin okuldan? — Bugün kıvrak eğitim yaptık. - — Ö ğretmenler hızlı hızlı mı ders işlediler? — Hayır, baba. Kıvrak o değil. Bir günde işlenecek dersin yarısını işlemek demektir. — Niye yarısını işliyorsunuz ki? Önemli bir durum mu var? — Öğretmenler toplantısı varmış. — Niye şimdi toplanıyorlar ki? — Çalışma  programında bugünmüş. — Oğlum daha iki gün oldu okul açılalı. Başlamışken biraz devam edilseydi de daha sonra yapsalardı, bu dediğin kıvrak eğitimi. Herkes mi böyle yapacak bugün? — Hayır, sadece ikili öğretim yapan okullar. Ama iyi oldu. Yedi saat ders işleyecektik, böylece üç ders işlendi. — -Bu toplantıyı başka zaman yapsalar olmaz mıydı? Mesela siz 15 tatili yaparken öğretmenler o yaptığı şeyi yapsalardı olmaz mıydı? — Baba, tatil o zaman. Tatilde toplantı yapılır mı? — İyi de yavrum! Size tatil. Öğretmenlere değil ki. Haydi, öğretmenler de sizin gibi yoruldular diyelim. Bir hafta tatil yapsınlar, ikinci hafta siz tatile devam eder

Kırgınlık ve dargınlık

Türkçemiz zengin dillerdendir. Bakmayın siz iki-üç yüz kelimeyle konuştuğumuza. Okuyup kelime hazinemizi geliştirmediğimizden işin kolayına kaçıyoruz. Tembelliğimizin cezasını güzel Türkçemiz çekiyor vesselam. İnce ve derin kelimelerimizin sayısı hiç az değildir. Kırgınlık ve dargınlık bunlardan biridir. Aralarında nüanslar vardır. Arasındaki farkı görmek için sözlüğe bakma ihtiyacı da hissetmeyiz. Çoğu zaman birbirinin yerine kullanırız. Siyak ve sibaktan anlarız neyi kastettiğini. Kırgın, "Bir kimseye gücenmiş, gönlü kırılmış olan" demektir. Dargın ise, "Darılmış olan, küskün" demektir. Gördüğümüz gibi iki kelime farklı anlamlara gelmektedir. Kırgınlıkta dargınlığın aksine küsme yoktur, incinme vardır. İnsan kime kırgın olur? Sevdiğine. Kırgın gibi olduğuna, geri durduğuna, mesafeli olduğuna bakmayın siz. Gözü her yerde o dostunu arar. Başına bir şey geldi mi hemen imdadına koşar. Çünkü bunlar ölümüne dosttur. Dargınlıkta ise küslük vardır. Herhangi bir yerde