İki İnsan Tipi

İki tip insan vardır: Birinci tip; bir kişiyi, bir görüşü veya bir zihniyeti akıl süzgecinden geçirmeden, doğru-yanlış demeden ölümüne savunan. İkinci tip ise bir kişiye, bir görüşe veya bir zihniyete yine akıl süzgecinden geçirmeden ölümüne muhalefet eden. 

İlki, hepsinde bir hikmet arar, diğeri hepsinde bir Çapanoğlu.  

İlkine göre sevdikleri yunmuş, yıkanmış ve cennetlik iken karşı tarafın dünyada ve ahirette yatacak yerleri yok.

İkinci insan tipi de kendilerini çok iyi görürken karşı tarafı yerin dibine sokar.

Bu iki zıt tip bakmayın zıt kutuplarda gezindiğine. Kafa yapısı bakımından aynıdır. Tek fark biri birinin trollüğünü yaparken, diğerini kötülüyor. Öbürü de kendi zihniyetini ölümüne savunurken diğerini kötülüyor. Farklı cephelerde olsalar da birbirlerinden besleniyorlar. Birbirlerinden destek alıyorlar. Biri olmadan diğerinin yaşama şansı yoktur. 

Sevgi ve nefret dediğimiz şey budur aslında. Bu iki tip insan yekdiğerine karşı önyargılı ve peşin hükümlüdür. İki cephe de kendileri ve yaptıklarıyla yüzleşmezler. Çünkü tüm kötülüklerin anası karşı cephedir.

Nazarımda bu ili zıt kutbun hiç yeri ve değeri yoktur. Görüşleri, duruşları benim için bir anlam ifade etmez. Bu ikisinin ne topluma verebileceği bir şeyi vardır ne de başkasının onlara vereceği.

Bu iki tip kimmiş bunlara bir bakalım. 

Her ikisi de doğru-yanlış demeden hep bir görüşü, kişiyi veya zihniyeti savunurken, diğeri de el hak doğru demeden daima eleştirir. 

Her ikisinde de sorgulama yoktur.

Her ikisinde de empati yoktur.

Her ikisinde de yeni taraftar kazanmadan ziyade mevcut fanatikleri tutma vardır.

Her ikisi de kendilerini bu  memleketin asli unsuru sanır.

Birbirlerini hain, nankör, satılmış, beyni yıkanmış, başkasının uşağı görür.

Birbirleriyle kıyasıya varlık mücadelesi ve üstün gelme kavgası yapan bu tarafların bir konuda dahi olsa bir araya gelmeleri mümkün değil.

Her iki taraf da kendilerini güven görür.

Her iki tarafın yaptığı da getirilerden ve imkanlardan daha fazla yararlanma niyetini taşır.

Her iki taraf da ülkeyi en iyi biz yönetiriz iddiasındadır.

Her iki taraf da başarı için her yolu mubah görür.

Her iki taraf da gücünü tekeline aldığında bulur. Biri dinin, diğeri de Atatürkçülüğün arkasına sığınır. Biri dini kimseye bırakmaz, öbürü de Atatürk’ü...