Hakim Olmayı İster miydiniz?

Yeri geldiği zaman şimdiki aklım olsaydı falan mesleği seçerdim. Maaşı ve imkanları çok iyi. Üstelik bu işi yapanlar yorulmuyorlar deriz. Bakmayın siz ne iş yapıyorlar ki dediğimize. Hiçbir şey göründüğü gibi değil. İçine girmeyince hiçbir mesleğin kolay mı zor mu olduğu anlaşılmaz. Bize görünen sadece davulun sesinin gür çıktığı. Aslında sorumluluk isteyen her bir meslek zordur. Bu açıdan bakınca kolay meslek yoktur. 

Hakimlik mesleği mesela... Belki de çoğumuza kolay gelen mesleklerden biridir hakimlik. Bu mesleği icra eden hakimlerin özlük hakları iyi. Emrinde çalışan onlarca personelleri var. Ellerini sıcak sudan soğuk suya değdirmiyorlar. Şunu getir dediklerinde emir ve ricaları hemen yerine getiriliyor. Devletin kendilerine tahsis ettiği korumalı lojmanlarda oturuyorlar. Çoğunun altında makam aracı, emirlerinde şoförleri var. Makamlarına önüne gelen elini kolunu sallayarak çat kapı giremiyor. Saygıda kusur edilmiyor kendilerine. Geçiyorlar sanık veya zanlının karşısına. Sorguluyorlar. Gerekirse davayı erteliyor, gerekirse karar verip geçip gidiyorlar. Bundan sonrasını sanık/zanlı düşünsün.

Gerçekten böyle mi hakimlerin durumu? Anlatmaya çalıştığım gibi kolay ve basit mi? İçlerine biraz girince çok da kolay olmadığı görülecektir. 

Bugüne kadar hakimiyle, savcısıyla, avukatıyla ve adalet saraylarıyla pek işim olmadı. Bir vesileyle bir ağır ceza yargılamasına şahit oldum. Mahkeme salonunda olan hakimin, savcının, avukatın ve zanlının işlerinin hiç de kolay olmadığını gördüm. Benim gördüğüm sadece mahkeme safhası. Öyle zannediyorum hakim mahkeme salonuna gelmeden önce zanlının dosyasını inceleyecek, işlenen suçun TCK’da  cezasının ne olduğuna bakacak. Salona geldikten sonra da sanığa sorular soracak, sanığın verdiği cevapları ve savunmasını dinleyecek, aynı anda yazması için adliye katibine sanığın ve avukatının söylediklerini tek tek yazdıracak. Bir taraftan da katibin doğru yazıp yazmadığını, söylediklerinden bazı kelime ve cümleleri es geçip geçmediğini kontrol edecek. Ardından yanındaki hakimlerle göz göze gelip bakışlarıyla birbirleriyle anlaşacaklar. Sonra iddia makamı savcıya söz verecek. En son sanığın ve varsa avukatının son diyeceklerini soracak ve hiç ara vermeden hangi kanunun, hangi maddesine göre sanığın cezalandırılıp cezalandırılmayacağına, ceza alacaksa ne kadar ceza alacağına aynı anda karar verip davayı bitirecek.

Açıkladığı kararda berat vermişse sanık veya zanlı ve yakınları sevinecek. Hakime dualar edecek, hak yerini buldu diyecekler. Karar sanığın aleyhine olursa sanık ve yakınları hakimi düşman belleyecek, adaletin bu mu diyecekler. Verilen karara belki savcı itiraz edecek, davayı Yargıtay’a veya istinaf mahkemesine taşıyacak. Karar ya onanacak ya da usul veya içerikten bozulup geri gelecek. Bu da karizmasının çizilmesi demektir. Ayrıca verdiği karar kamuoyu vicdanını sızlatmayacak. Yine verdiği kararlarda kendi vicdanını da rahatlatması gerekecek.

Haydi her şey yolunda gitti. Verdiği kararla -mümkün değil de- tarafların hepsini memnun etti diyelim. Bulunduğu statüsü ve deruhte ettiği görevi gereği herkesle dostluk ve ahbaplık kuramaz. Hep ciddi ve resmi görünmek zorunda kalacak.

Bu durumda ben hukuk okuyacağım ve hakim olacağım diyor musunuz? Kendi adıma ben böyle kolay bir görev istemem. Bu arada savcı ve avukatların işi de zor…