Bu Kanepeler Yeni mi?

—Hanım! Bu kanepeler ne böyle? Yeni mi aldın? Bir de benden habersiz! Kaşla-göz arasında ne zaman alıverdin? Renkleri de güzelmiş! Oda açılıvermiş... 

—Ne kanepesi, ne rengi, ne açılması? 

—Şu oturduğum?

—Beş yıl önce aldığımız...

—Deme ya! Hani almak için günlerce şu mobilyacı senin, bu mobilyacı benim; şu renk, şu model olacak diye dolaşıp  durduğumuz ve sonunda aldığımız kanepeler mi? Onların rengi böyle miydi?

—Evet, ta kendisi! Bilemedin mi?

—Bilmez olur muyum? Dolaşmaktan ayaklarıma kara sular inmişti. Fiyatları da biraz tuzluydu. Aylarca taksit taksit ödeyeceğim diye didinip durmuştum. 

—Hele ki hatırladın!

—Hatırlamaz olur muyum? Hatta daha borcunu ödemeden, kanepenin üzerine doğru dürüst oturmadan tekrar çarşı pazar dolaşmıştık.

—Niçin çıkmıştık tekrar?

—Niçin olacak? Kirlenir, yıkaması zor olur diye beğenerek aldığımız kanepelerin üzerine yüz beğenmek için.

—Almayacak mıydık?

—Aldık zaten. Almayıp da ne yapacaktık?  Ben aklımı yolda bulmadım. Neymiş efendim! Kanepe açık renkmiş, kir götürmezmiş, üzerine yüz almalıymışız dedin durdun.

—Evet, kir götürmezdi.

—Tamam, kir götürmez biliyorum. Garibime giden, madem kanepenin üzerine yüz alıp rengini görmeyecektik. O zaman ne diye şu renk olsun, yok bu desen olsun deyip dükkân dükkân dolaşıp durduk? Nasılsa üzerini örtüp bir daha görmeyecektik, rastgele bir rengi alsaydık olmaz mıydı? Üstelik yorulmazdık da.

—Ama kanepelerimizin rengi güzel!

—Güzel de görmüyoruz ki! Rengi görse görse üzerine geçirilmiş yüz görüyor.

—Âlemsin valla!

—Valla ben mi âlemim, yoksa siz kadınlar mı önce bunu konuşmak lazım. Niye çıkardın kanepedeki yüzü?

—Biraz da böyle oturalım istedim.

—Sen, uçan kuştan esirgediğin rengi biraz da böyle oturalım diye çıkarmazsın. Çıkar ağzındaki baklayı!

—Değiştirelim artık!

—Neyi?

—Neyi olacak kanepeleri!

—Şu yüzüne bak! Hiç pörsümemiş, daha yepyeni duruyor.

—Ama alalı yıllar oldu. Daha mı oturalım?

—Ne yapalım yani? Aradan yıllar geçti diye bunları atalım mı?

—Yok atmayalım. Bir ihtiyaç sahibine veririz, hayrımız olur. Kimseyi bulamazsak çöpün oraya koyarız biri alır.

—Sen ciddi misin?

—Evet ciddiyim. Bizden sonra alanlar üzerimize kanepelerini değiştirdi.

—Sana hiçbir şey demiyorum. Sadece aklıma mukayyet olayım yeter!