İyi Gün Dostlarına Gelsin!

Hayatta her insanın az veya çok dostları vardır. Hepsinin adı dosttur ama her bir dostun ayarı farklıdır. Kimi 24 ayar altındır, kimi 22, kimi 18, kimi 14, kimi içinde diğer madenleri fazlasıyla barındırır, kimi de altın görünümündedir. İçine girip incelediğin zaman altından başka her şeye benzer.

Dostların ne kadar ayar olduğu iyi günde ortaya çıkmaz; kötü günde, darda kaldığın zaman selam sabah vermemesiyle yavaş yavaş gün yüzüne çıkmaya başlar. Başın belada olduğu zaman sıvışır gider. Ne olduğunu anlayamazsın bile diyeceğim ama aslında anlarsın anlamaya da gerçeklerle yüzleşmemek için anlamazdan gelirsin. Bu tipleri görünce "İyi ki başıma bir felaket geldi de akla-karayı gördüm, parmağa işeyenle, işemeyeni test etmiş oldum. Az olsun ama benim dostum öz olsun. Özellikle kötü günümde yanımda olsun. Benim iyi gün dostuna değil, kötü gün dostuna ihtiyacım var, bana altın görünümlü içi teneke dolu dost değil, saf altına, adam gibi adama ihtiyacım varmış" dersin.

İnsan başına gelen felakete değil, yanında dostlarını görmemesine üzülür, hatta kahrolur. Onların sessizliği yıkar bitirir onu. Aslında dostlarının kaç ayar olduğunu öğrenmek için insanın başına çok büyük gailelerin gelmesine bile gerek yok günümüzde. Çok basit bir sıkıntında bile onları test edebilirsin. Mesela bugün sıkça kullandığımız sosyal medya, sanal da olsa hayatın bir kopyasıdır. Bir konuda bir iftiraya uğradığını, hakkında algı operasyonu yapıldığını ifade eden bir paylaşım yap. Orada bile dostlarından çoğunun yüzünü görürsün. Senin suçsuz ve masum olduğunu bilmesine rağmen ne senin paylaşımına destek verir, ne beğenir, ne kızgın ve üzgünlüğünü ifade eder, ne de yorum yazar. Senin paylaşımını görür, izler, kimin ne yazdığını okur, hiç iz bırakmadan oradan sessizce sıvışır. İşin nereye varacağını bekler. Çünkü iz bırakırsa olur ya oradaki görüşünden dolayı başına bir şey gelir. Yoğurdu üfleyerek yemek güzel de tedbirin bu kadarı paranoyadır. İnanın gölgesinden korkan böyleleri yoğurdu bile üfleyerek yiyemezler. Sadece kaportana hayrandır böyleleri.

İyi gün dostudur bunlar. Kimsenin olmadığı yerde seni görürlerse ayıp olmasın diye ağzının içiyle 'geçmiş olsun' der. Halbuki sosyal medyayı kullanıyorsan bu tür durumlarda mağdurun paylaşımına iz bırakmak o kişiye verilecek manevi bir destektir. Zaten dosttan beklenen de manevi destek değil midir? Kime ne kadar destek verirsek verelim ateş düştüğü yeri yakar, mağdur olan çeker çilesini. Bir de yeri geldiği zaman “İnsan arkadaşı için çiğ tavuk bile yer” deriz. Ne çiğ tavuğu! Bu tiplerle pişmiş aş bile yenmez. Yenirse de içine su katılmış olan yemek olur ki tadı ve tuzu olmaz.

Bu tipler başkasının yanında, vitrinde hep sessizlere oynar. Yalnız kaldığın zaman da aslan kesilir. Sadece mutlu gününde vitrinlik olarak kalabalık eder. Kendisine yük olacağını hissettiği an başlar seni eleştirmeye. İnanın başa gelen çekilir ve zaman her şeyin ilacıdır, bir müddet sonra geçer gider. Ama her imtihanında kör ver sağırlara oynayan bu ince sızıların sessizliği insana bir ok gibi saplanır.

Hiç gölge etmesin böyleleri! Bunlarla ne yola çıkılır, ne yenir, ne içilir. En iyisi hiç belli etmeden koy mesafeni. Onlar arasında yalnızlara oynayacağına tek kal, yalnız ol, daha iyidir. Sakın benim böyle dostum yok deme. Çok büyük laf etmiş olursun. Başına bir şey gelince görürsün Hanya'yı, Konya'yı! Yeter ki görmesini bil, izlemesini bil, test etmesini bil. Bunun için çok şey yapmana gerek yok. İnsan sarrafı ol yeter!  30/08/2017