Büyükler güvenilirlikte küçükleri örnek almalı!

Eskiden haber sıkıntısı çekerdik. Bir araya geldiğimizde birbirimize hal-hatır sorduktan sonra “dâ dâ ne var ne yok” diye sorardık. Aldığımız cevap “ne olsun” şeklindeydi. Baktık ki konuşacak konu yok. O zaman konuyu hava raporlarına getirirdik: Havalar da soğudu, bahar kendini gösterdi artık, bu sene rahmet iyi oldu, sizin oralarda yağmur var mı…” diye sorulur, konu açılması murad edilirdi. Şimdilerde pek haber sıkıntısı yaşamıyoruz. Üstelik haberlerin içerisinden haber seçmeye başladık.  Hava raporlarına pek sıra gelmiyor artık. Çünkü sanal alemden an be an hava raporlarını takip ediyoruz. Haber ajansı değilim ama ben de size bugün iki havadisten bahsetmek istiyorum. Biri üzdü, diğeri ise sevindirdi.

Anadolu Ajansının verdiği habere göre “Anayasa değişikliğine ilişkin halk oylamasında, yurtdışında kayıtlı Türk seçmenlerin oy kullanma işleminin tamamlanmasının ardından Türkiye’ye gönderilen 190 torba oy pusulası, ATO Kongre Merkezi’nde kapısında 5 asma kilidin olduğu özel güvenlikli salona konuldu.” Bunun neresi haber diyebilirsiniz. Haber ayrıntılarda… TV ekranından haberleri izlerken güvenlikli salon ekrana getirildi. Kapıda beş tane asma kilit var. Her bir kilitte dört siyasi partiden birinin adı yazılı. Kilitli kapının solunda HDP ve CHP temsilcisi, sağında ise AK Parti ve MHP temsilcisi  oturuyor. Beşinci kilit sanırım YSK temsilcisine ait. Kapının açılabilmesi için her bir siyasi temsilcinin cebinden anahtarı çıkarıp açması gerekiyor. Bu oy pusulalarını kilitli kapının önünde seçim günü akşam sandıklar açılıncaya kadar görevliler bekleyecekler. Sandık güvenliği. Elbette tedbir alınacak diyebilirsiniz. Oy pusulalarının güvenliğini sağlamak, herhangi bir sabotaja veya hırsızlığa karşı elbette emniyet tedbirlerinin alınmasında fayda var. Burada garip olan beş ayrı kilit, her bir anahtarın farklı siyasi parti temsilcilerinde olması. Burada dışarıdan gelebilecek saldırı, hırsızlık olaylarından ziyade içerideki 190 torbayı birbirine karşı koruma görevi sezdim ben. Bu beş kilidi görünce birbirimize hiç güvenimizin kalmadığını gördüm. Ülkem adına üzüldüm gerçekten. Güya biri içeriye girmeye kalkarsa diğer anahtarlar olmadığı için açamayacak, böylece oylar değiştirilmeyecek. Bu görüntümüz sınıfta kaldığımızın bir göstergesi. Bir defa seçmenin verdiği oy değerlidir. Hangisine verirse versin. Görevliler kimden, hangi partiden olurlarsa olsun, atılan oyu korumakla görevlidir. Tek kişi de olsalar değiştirme akıllarının ucundan bile geçmemeli. Odayı beklemekle görevli kişiler ise ayrı ayrı yere oturarak fikren ve zikren ayrıştıklarını da gösteriyor. Biz eveti, hayrı bırakalım da bence ilk önce aramızdaki bu güven bunalımını nasıl gideririz onu düşünelim. Bu toplumun bireyleri, yerde bulduğu para- pulu cebine koymaz, değişik yöntemlerle sahibini bulmaya çalışırdı, hala da bu davranışımızı devam ettiren insanımızın sayısı da az değildir.

İkinci gördüğüm örnek ise ülkenin geleceği adına bana ümit veren bir davranıştı. Zaten bu şekil göğsümüzü kabartan davranışlar da olmasa yaşamanın bir anlamı olmaz. Bugün altıncı saat 7/B sınıfına derse girdim. İki gün öncesinde yaptığım sınav sonuçlarını okudum. Yanlışlarını görsünler diye de sınav kağıtlarını verdim. Öğrenciler kağıtlarına bakarken Ömer isminde bir öğrencim geldi: “Öğretmenim kağıdıma baktım. Bir soruya verdiğim cevabı siz doğru olarak değerlendirmiş ve üç puan fazla vermişsiniz, düzeltir misiniz” dedi. 12 yaşındaki çocuğun bu güzel davranışı tüm yorgunluğumu götürdü. “Ömer! Değerlendirirken görmemişim. Bu şekilde kalsın. Fazladan verdiğim üç puanı almayacağım, helali hoş olsun, seni tebrik ederim” dedim. Ardından ayağa kalkarak aramızda geçen bu olayı sınıfa anlattım. Duygulandığımı ifade ettim. İnşallah hep böyle olur, hayat çizgin bu şekilde devam eder. Benim için dersten yüksek veya düşük almanız değil, önemli olan dürüstlüğünüz. Adın da güzel. İnşallah büyüdüğünde değişmezsin. Hep adil ve güven veren olursun, dedim.

Burada önemli olan üç puan değil. Ki üç puan öğrenciler için önemli. Bir soru yanlış yapıp da hüngür hüngür ağlayan öğrenciler bilirim.

Burada iki olaya bir bakalım. Büyüklerin birbirine güven duymadığı ve güven vermediği birinci olay. Daha 12 yaşında kalbi tertemiz bir öğrenci. Öyle zannediyorum oy pusulalarını bekleyen kişiler de küçüklüğünde belki bu öğrenci gibiydi. Şimdi birbirine güvenmiyorlar, biri diğerinden sandığı koruyor.

Küçüklerdeki bu masumluğu, saflığı, temizliği görünce keşke büyümeseydik, hep çocuk kalsaydık dedim. Çünkü büyüdükçe, okudukça daha dürüst olacağımıza daha fazla kirleniyoruz. Hazır 23 Nisan yaklaştı. Biliyorsunuz her 23 Nisan’da makam sahipleri koltuklarını temsili olarak küçüklere bırakırlar. Gelin bu 23 Nisan’da bu koltukları hep küçüklere sürekli olacak şekilde teslim edelim. İnanın bizden daha iyi yönetirler. Hiç olmazsa çalmazlar, çırpmazlar, sabah kavga ederler, akşam barışırlar. Dünya daha güzel olur. 12/04/2017