Bazıları ağzını açar açmaz "Bu ülkede kadın olmak
zordur. Çünkü kadın ezilendir, işkence görendir, baskı altındadır, hakkı
verilmez, hep çiğnenir, erkek egemen bir toplumda yaşıyoruz, kadına değer
verilmiyor, her yeri erkekler doldurmuş, bak mecliste bile ne kadar azınlıklar,
Aile Sosyal Politikalar Bakanı bile erkek..." gibi cümleleri işitirsiniz
hemen.
Her konuda olduğu gibi yine sap ile saman karıştırılıyor.
Bir bakıyorsunuz kadın el üstünde, yine bir bakıyorsunuz kadın ayaklar altında.
Bu tür serzenişlerin doğruluk payı var mıdır? Vardır elbet. Fakat sorunu yanlış
yerde arıyoruz. Sorunu doğru tespit edemezsek çözüme de kavuşamayız. Havanda su
döveriz hep. Bu ülkede sorun insan ve insanlık sorunudur. Güçlünün güçsüzü
ezmesidir. Kimin gücü kime yeterse dağ kanunları geçerlidir. Kadın çocuğunu,
erkek eşine gücünü gösterir. Biriyle kavga edeceksek bile güç gösterisi
yapabileceğimizle yaparız kavgamızı. Kişinin gücüne, kuvvetine, cüssesine
bakarız. Eğer alt edemeyeceksek alttan alırız. Güç gösterisidir bizdeki.
Biz yine kadının ezildiğini varsayarak konumuza dönelim.
Kadın yeri geldiği zaman erkeği elinde oyuncak eder, yeri gelir erkek
kadını. Burada asıl sorgulanması gereken kadının kendini kullandırmasıdır.
Bugün kadın her alanda elinin hamuruyla erkek işine karışıyor veya
karıştırılıyor. Bir bakıyorsun erkeğin yapacağı işte kadın, kadının yapacağı
işte erkek var. Alanlar geçişken haline geldi maalesef. Bu durumda kadın daha
fazla iş yükü alacağından gücünün üzerinde bir yük ile karşı karşıya
kalmaktadır. Hem vücut yapısı, doğurganlığı, anne olması, çocuk yetiştirmesi,
ev işleri başlı başına küçümsenemeyecek kadar büyük bir iş iken bunlara ilave
olarak dışarıda herhangi bir iş üstlenmesi kadının kendisine ve kadına yapılan
bir eziyettir. Böyle bir tespiti yapınca hemen birileri: “Kadını eve hapsetmeye
çalışıyor, zaten bunların bilinçaltında bu var. Kadın köledir bunlara göre…”
şeklinde bir savunma/saldırma refleksi ile karşı karşıya kalıyorsunuz. Kadın
eve hapsolsun gibi bir düşüncem yok. İsteyen iş hayatında olur, isteyen olmaz.
Kadınlar iş hayatında olacaksa da bünyesine uygun işlerde part time çalışabilmeli
ki, asli işlerine zaman ayırabilsin. Yoksa tıpkı erkek gibi mesaiye tabi olan
bir kadın için hayat çekilmez olur. Bu durumda iki işinden birini aksatacak; ya
evini ya da işini.
Kadının tıpkı diğer erkekler gibi dışarıda çalışmasının
yanında kadınlarla ilgili bir başka sorun daha var. Kadın bugün kullanılan bir obje haline gelmiştir. Modada,
sanatta, reklamda, pazarlamacılıkta, haber ve TV sunuculuğunda hemen hemen her
yerde vitrinde göze ve görselliğe hitap edecek şekilde boy göstermektedir. Hele
bir de anadan üryan soyunarak rol almaları, podyumlara çıkmaları kadının göze
hitap eden bir meta olarak görüldüğü imajını vermektedir. Kabiliyetli olduğu
alanlarda çalışmasının yanında maalesef vücudu teşhir edilen meslekler de
vardır. Kadın olmak zor gerçekten. Eziyet
çekiyor. Biraz da bu zorluğa bazı kadınların teşne olduğu görülmektedir. Kadını
ve haklarını savunanlar biraz da çoğunluk kadının kabul etmediği vücudun
teşhiri konusunda seslerini yükseltmelidir. Kadın kendini kullandırtmamalıdır.
Unutmayalım ki her şey para değildir. Kadının her alanda
olması adaletin değil, eşitliğin bir gereğidir. Eşitlikte ise hakkaniyet olmaz. Çalışılacaksa da kimliğimizden, özümüzden ve değerlerimizden ödün vermeden iş hayatında olalım.
Bir elmanın yarısı olan kadının sorumluluğu başkadır, erkeğinki başkadır.
İnsanoğlunun başına ne gelirse kendi yapıp ettiğinden dolayıdır. 13/02/2017
Yorumlar
Yorum Gönder