Bir insan niçin canlı bomba olur?

Dünyayı yönetmek isteyenleri, dünyaya yön vermeye çalışanları, dünyada güç-kuvvet gösterisi yapanları anlarım. Çünkü onlar kendi mutlulukları ve gelecekleri için dünyayı ateşe verirler. Anlayamadığım bir husus var. Gerçekten öleceğini bile bile bir insan kendini niçin imha eder? Üstelik kendisiyle beraber nice masum insanların öleceğini bildiği halde bunu niçin yapar?

Bir çocuğu olduğu zaman bir anne ve bir baba ne kadar sevinmiştir halbuki. Emeklemesi, yürümesi, okuması, büyümesi için ne kadar da çaba sarf etmiştir. Hiçbir anne ve baba çocuğum büyüyünce terörist olsun, insanları öldürsün, canlı bomba olsun diye doğurup büyütmez. Hiçbir çocuk da ben büyüyünce canlı bomba olacağım diye büyümez. Fakat ortada bir realite var. İnsanlar gözünü kırpmadan ölüyor, öldürüyor. Dünyada var olan hiçbir canlı kendisinin hemcinsi olan insana verdiği zararı vermemiştir bugüne kadar. Yaratılışına aykırı bu duruma nasıl evriliyor insanoğlu? Anlayan varsa beri gelsin.

Yarım aklımla insan bu cinnet haline nasıl gelebiliyor. Bir defa canlı bombaların hepsi aynı düşünce yapısına sahip değil. Çeşit çeşittir. Hepsinin ortak noktası aklını kullanmamaları. Bir başkasının emrine amade olmalarıdır. Beyinleri yıkanmıştır. Asla sorgulamazlar. Hasta bir ruh yapısına sahiptirler... Bunun üzerine kafa yormaya çalışacağım:

1. Kendisine Cennet vadedilmiş olabilir: "Bu işi yaptığın zaman Cennette ben sana şefaatçi olacağım. Ki zaten bizim davamız haktır. Sen zaten şehit olacaksın."

2.Diyet ödemek zorunda kalmış olabilir: Hiçbir işi, vasfı, parası, itibarı olmayan bir kişinin elinden tutularak maddi servete boğulmuş; iş verilmiş, herhangi bir makama getirilmiştir. Her verilenin mutlaka bir bedeli vardır. Minnet ödeme zamanı gelmiştir: "Biz sana niye verdik bu kadar parayı, pulu" denilerek canlı bomba olması için ikna edilmiş olabilir.

3.Dışlanmış, horlanmış, eziyet görmüş birinin elinden tutularak değer verilmiş olabilir. Bu yapı ile aidiyet duygusu gelişmiş olabilir: "İşte bu adamlar, bu zihniyet senin fikrinin yaşamasını istemiyor, biz sizin için çalışıyoruz. Bu davanın başarıya ulaşması için bedel ödememiz gerekiyor..."

4.Öldürülme tehdidi ve sendromu yaşıyor olabilir: "Biz sana ve ailene şu ana kadar baktık. Şimdi sana iş çıktı. Eğer bu işi yapmazsan eşini, çocuğunu, seni öldürürüz..." gibi. Gözünü korkutmak için daha önce bir başkasını onun gözü önünde öldürmüş olabilirler.

5.Çoluk-çocuğuna sürekli bakılacağı garantisi verilmiş olabilir: "Eğer bu işi yaparsan çoluk-çocuğun bey gibi yaşayacak, paraya para demeyecek..." gibi.

6.Uyuşturucu veya değişik ilaçlar kullandırılarak bir kesimi, öldürülmesi gereken düşman gibi görmesi sağlanabilir: "İşte sana kötülük yapanlar, aileni yok edenler. Şimdi sen bunları öldürmezsen bunlar seni ve aileni zaten öldürecekler..." gibi.

7.Cinnet hali yaşayabilir. Sıfırı tüketmiştir. Yaşamasının bir anlamı kalmayabilir.

8.Aşırı borçlandırılmış olabilir. Ödeyemeyecek duruma geldiğinde canını ortaya koyabilir.

9.Yaptığı kötülükleri kayıt altına alınmış, basına veririz tehdit ve şantajı yapılmış olabilir.
10.Hayatta bir kesere sap olamamış, memur olmak istemiş, fakat becerememiş insanların canlı bomba olarak meşhur olmak istemesi olabilir. Eylemden sonra kim yaptı peşine takılıp iz süreriz. İsmi bulununca "Sağlığımda ismim zikredilmedi, ön plana çıkamadım. Hiç olmazsa bu şekilde adım duyulsun, günlerce hakkımda konuşsunlar"  psikolojisini taşıyor olabilir. Öyle ya reklamın kötüsü olmaz. Öyle ya da böyle... 

Bu işin uzmanı değilim. Serdettiğim görüşlerim isabetli olabilir, olmayabilir de. Bildiğim bir şey var. Adamlar canlı bomba olacak maşa bulmakta zorlanmıyorlar. Şartları, niyeti ne olursa olsun, hepsi  sanki bir kumanda ile çalışıyor. Asla “Ben cana kıyamam” diyemiyor. Sanki robot varlıklardır. Yoksa insanlık, her dediklerini yaptırabileceği robot insanlar icat etti de bizim haberimiz mi yok? Bu tipler  toplum içine çıkmayan, kendi ile kavgalı, içine kapalı kişilerdir. Asla sorgulamazlar. Çünkü her yönüyle tek taraflı beslenirler. Son olarak beslendikleri çanağa hizmet ediyorlar. 09/01/2016