Bu okulda üç yıl (I)

2010 yılında 5 yıllık bir yönetici iken zorunlu yer değişime tabi tutuldum.  Ek-2 puanım fazla yüksek değildi. Atamanın son günü gözüm kapalı tayin istedim.  Birkaç gün sonra sonuçlar açıklandı. Yeni yerime okulun web sayfasından bir göz attım. Şehir merkezine 17 km uzaklıkta, ikili öğretim yapan, ısınması sobalı, kanalizasyon sistemi olmayan bir okul görünüyordu.

20 Ağustos 2010 günü göreve başladım. Okul birbirine mesafesi 150 metre olan iki tek katlı binadan oluşuyordu. İki binanın arasında da sıvası bile yapılmamış, elektriği olmayan kömürlük olarak kullanılan bir bina vardı. Kömürlüğün arkasındaki briketler kırılmış, önü kilitli arkadan giriş çıkış yapılacak şekilde  mahallenin çocukları ya da gençleri tarafından  kapı açılmış, 24 saat mahalleliye hizmet veriyordu. Camları kırık dökük, bakımsız, küçük bir lojmanı da vardı.

Okulun dışı kahverengi içi ise kapı ve pencerelerine varıncaya kadar mor renge boyanmıştı. Pencereler ahşaptı, dışarıdan gelen yağmur ve rüzgarı içeriye misafir eden bir özelliğe sahipti, dokunduğun kapı elinde kalıyordu. Müdür odasına girdim, yardımcıyla beraber ortak kullanılan bir oda. Aynı zamanda okulun malzeme odası: demir dolaplar, eski bir TV, altında çekmeli bir dolap: içerisinde çekiç, pense, tornavida, işe yaramayan kapı kolları var idi. Fotokopi makinası çalışır görünümünde: düğmeleri basmaz, kağıt alan kasasını içe doğru bastırarak bir elinle dayaman gerekiyor. 8-10 çıktı almak için bir o kadar daha kağıt heba edilmeliydi. Çünkü kağıt sıkıştırıyordu. Öğretmenler odasına girdim. Tavanının bir kısmı çatı görünecek şekilde açık, diğer kısmı ise yukarıdan akıntı olduğu belli olan kontrplak ile kaplı idi.

Okul sıraları yontulmuş, karalanmış bir şekilde. Öğretmenlerin oturacağı sandalyelerden sağlamını bulmak için epey bir seçmece yapmak gerekiyor.  Sınıf ve tuvaletler en son kullanıldığı şekliyle kalmış, her yeri örümcek kaplamış. Aradığın ve aramadığın her şey vardı orada. Bir ben eksiktim o da tamamlandı gelince.

Elimi yıkayacağım musluğa davrandım okulun suyu yok, hizmetlisi yok, örümcekleri alacağım süpürgesi yok, küreği yok. Yok oğlu yok yani. Hiçbir şeyi yok muydu derseniz hakkını yemeyeyim bol pislik, toz, toprak, kömür ve soba isi. Bir de bakkala borç, kırtasiyeciye borç. Okulun bir kuruş parası yok. Enkazın enkazıydı bize düşen.

Koridordan geçerken gözüm wc öğretmen tabelasına ilişti. Tuvalet kime aitti? Bayanlara mı erkeklere mi? Başka da levha göremedim, çünkü tuvaleti bayan-erkek ortak kullanıyormuş. Müdürün yardımcı ve öğretmenlerin aynı odayı paylaştığını duymuştum da tuvaleti ortak kullandıklarına ilk defa şahit oluyordum.

Kömürlüğe girdim. Benden gayri her şey vardı içeride. Her şey rastgele atılmış:“Arkadaş bende ve bu okulda düzen ve intizam yok” dercesine. Ek binadaki asma kilit olan bir odaya girdim, adı arşivmiş: Okulun açıldığı 1964 yılından beri her şey kap-kacak, çuval, kağıt vb atılmış, her birinin üzerinde yeterince toz toprak. Yıllarca hiç insan ayağı basmamış sanki. Aya ilk basan gibiydim.

Binanın iç duvarlarına baktım, her yerde sinek izi vardı. Floresanlarında daha net görünüyordu. Sinekler iyi iz bırakmış, bakalım ben  de iz bırakabilecek miydim?

Görüntü bu kısaca. Bakalım eğitim ve öğretim açılınca nelerle karşılaşacağım. Bırakıp gidenler nur içinde yatsın. 17/05/2016

 – Devam edecek-