Öğrenci pansiyonu olan bir liseye öğretmen olarak atandım. Okula atanır atanmaz yurdu kucağımda buldum. Çünkü 60 öğretmenin görev yaptığı okulda gece öğretmenliği ve belletmenlik yapacak yeterince öğretmen bulunamamış. Okul müdürü 20 öğretmenle zümre toplantısı yaptı nöbet görevi için. "Arkadaşlar! Okul bizim, öğrenci bizim, yurtta nöbet tutacak arkadaşlara ihtiyacımız var" dedi. Büyük bir kısmı: " Hocam, eşim yalnız kalamaz, korkar. Çocuğum bensiz uyuyamaz..." gibi mazeretler öne sürdü. İhale 7 öğretmene kaldı. Haftada bir gün nöbet tutmaya başladık. Nedense nöbet tutanların ekserisi o şehrin yabancısı idi.
Nöbet ücreti sembolik bir ücret idi. Okul koruma derneği karşılıyordu ücreti de. 150-180 öğrencinin kaldığı yurtta tek öğretmen görev yapıyordu.
Bir sabah okula geldiğimde masada bir imza sirküsü buldum, pansiyonda nöbet tutacak gece nöbetçi öğretmeni için 6 saat ek ders ücreti ödeneceğinden nöbet tutmak isteyen öğretmenler imza sirküsündeki ilgili yere istiyorum, istemiyorum şeklinde yazarak imzalarını atmaları isteniyordu. Nöbet görevi isteyen ve istemeyenlere bir göz attım. Neredeyse istemeyen yoktu. Birkaç kişi dışında herkes istiyorum demişti. ismimin karşısını imzalayarak istemiyorum yazdım.
Ertesi gün müdür yardımcısı çağırdı: "Çatlak mısın? Bedava iken yurtta nöbet tutuyorsun. İş ücretli hale gelince tutmuyorum diyorsun" dedi. Yeni mi farkına vardın dedim. "Ben senin yazdığın istemiyorum kararını istiyorum şeklinde değiştirdim ve nöbet tutacaksın" dedi. Tutmasına tutayım hocam. Okulumuzdaki bazı arkadaşlarda olumlu yönde bir değişiklikler olmuş, bana ihtiyaç olmaz sanırım. Artık, bazılarının eşi akşam yalnız kalabiliyor, korkmuyor, çocukları babasız yatabiliyor dedim, güldü.
Bir ay kadar nöbet tuttum üçer kişi birden. Eskiden o kadar öğrenciye tek öğretmen bakıyordu. Şimdi üç kişi birden. Allah'tan istedik bir göz. Rabbim verdi üç göz birden. Üstelik altı saat ücret de fena değildi. Ücretler şimdiki kadar yüksek olmasa da.
Bir ay kadar nöbet tuttuktan sonra yeni çıkan norm kadro yönetmeliği gereğince okulumda norm fazlası oldum. Çünkü en son gelen öğretmen idim. Teneffüste yanı başımızdaki koordinatör okula norm fazlası öğretmen olarak göreve başladım. Ders zili çalmadan norm fazlası kabul edildiğim eski okulumdaki derslerime devam ettim. Eski hamam eski tas yani.
Eski hamam eski tas olmadığını yeni yurt nöbet çizelgesi hazırlandığında farkına vardım. Çünkü yeni listede yurtta nöbet tutan kimseler içerisinde ismim yoktu. Sebebini sorduğumda: "Hocam artık siz bizim öğretmenimiz değilsiniz" cevabını aldım. Hocam şu kadar yıl birlikte çalışıyoruz, ben yine aynı okuldayım, ders programı bile değişmedi, Sadece kadrom yeni yönetmelik gereği koordinatör okul bünyesine alındı. Bana, biz bu arkadaşlarla çalışmayı tercih ettik, bunlar daha iyi nöbet tutar deyin eyvallah diyeceğim. Ya da siz yabancısınız, siz yarın gideceksiniz, ben buradakilerle birlikte kalacağım, bunlar benim akrabam deyin yine eyvallah diyeceğim. İlgili yönetici: Mevcut nöbet tutacaklar iyi nöbet tutar iddiasında değilim, tercih etmiş olsam onlardan bir kısmıyla da çalışmam. Ama durum bu. Çünkü artık siz bizim öğretmenimiz değilsiniz" dedi.
Ne ücretsiz iken ne de ücretli iken yurtta nöbet tutmaya sıcak bakmamıştım. Çünkü her gün bir nöbetçi öğretmenin ortaklaşa kullandığı yatakta rahat edemiyordum. Kendimi de askeriyede sanıyordum. Ücretli hale getirildiği zaman üstelik istemiyorum demiştim. Fakat "Artık bizim öğretmenimiz değilsiniz" şeklindeki bir mazeretle nöbetten ayrı tutulmam zoruma gitmişti. Yine de bu yurt nöbeti benim ve başkaları için bir sınama yeri oldu. Sembolik bir ücret iken yurtta görev almayanların nöbetler ücretli hale geldikten sonra daha önce öne sürdükleri, "Eşim korkuyor" şeklindeki mazeretler sona ermiş, hiç nöbet tutmayan okul idarecileri nöbet tutar hale gelmişti. Gözünü sevdiğimin parası, ne kadar elimin kiri olsan da insanları denemek için gerekli olduğunu anladım.
Bu dönem 28 Şubat sürecinin yaşandığı dönemlerdi. Bazı meslektaşlarım daha önce yüzlerini göstermişlerdi. Zira benden önce norm fazlası olan öğretmenlerimizin ilişiklerinin kesilerek bir başka okula gitmeleri söz konusuydu. Bu hafta gidecekler, öbür hafta gidecekler şeklinde konuşulurken öğretmenler odasında bir kişinin: "Ayrılacak öğretmenlerin ilişikleri haftaya kalmış. Olur mu böyle yav. Gideceklerse gitsinler, biz de üçer saat daha ek dersimizi alalım" şeklinde konuşunca dayanamadım. "Kardeş, koyun can derdinde sen ise et derdindesin. Ayıp bu yaptığın. Yıllardır birlikte çalıştığın arkadaşlarının bu süreçte istemeyerek de olsa gidecek olmaları seni üzmesi en azından üzülür gibi davranman gerekirken sen üç saatlik ek ders derdindesin, başkasının mutsuzluğu üzerine mutluluk kurmaya çalışıyorsun" dedim, Hiç tınmadı bile. Güldü geçti. Çünkü onun için her şey para idi. Bu psikolojideki bir insanla konuşmak bile zül idi aslında. Bu aşırı para düşkünü meslektaşımı çoktan tanımıştım aslında. Önceki yıllarda mesleki tatbikat kolu olarak son sınıf öğrencilerin değişik camilerde hutbe okuması ve cuma kıldırmaları için planlama yapıldığında her camiye gönderilen öğrenciye bir de rehber öğretmen belirlenmişti. Gitmezdi o meslektaşımız o öğrencileri dinlemeye. Niye gitmedin, gitmiyorsun dediğimde, "Verin ek dersi gideyim camiye" derdi. Şaka mı yapıyordu. Asla. Onun her şeyi para idi çünkü.
İnsanları test etmek için para, makam, şöhret ve kadın süzgecinden geçirmek lazım. Elinde imkanı olmayan insanların dürüst ve doğru konuşmaları bizi aldatmasın. 15/05/2016
Nöbet ücreti sembolik bir ücret idi. Okul koruma derneği karşılıyordu ücreti de. 150-180 öğrencinin kaldığı yurtta tek öğretmen görev yapıyordu.
Bir sabah okula geldiğimde masada bir imza sirküsü buldum, pansiyonda nöbet tutacak gece nöbetçi öğretmeni için 6 saat ek ders ücreti ödeneceğinden nöbet tutmak isteyen öğretmenler imza sirküsündeki ilgili yere istiyorum, istemiyorum şeklinde yazarak imzalarını atmaları isteniyordu. Nöbet görevi isteyen ve istemeyenlere bir göz attım. Neredeyse istemeyen yoktu. Birkaç kişi dışında herkes istiyorum demişti. ismimin karşısını imzalayarak istemiyorum yazdım.
Ertesi gün müdür yardımcısı çağırdı: "Çatlak mısın? Bedava iken yurtta nöbet tutuyorsun. İş ücretli hale gelince tutmuyorum diyorsun" dedi. Yeni mi farkına vardın dedim. "Ben senin yazdığın istemiyorum kararını istiyorum şeklinde değiştirdim ve nöbet tutacaksın" dedi. Tutmasına tutayım hocam. Okulumuzdaki bazı arkadaşlarda olumlu yönde bir değişiklikler olmuş, bana ihtiyaç olmaz sanırım. Artık, bazılarının eşi akşam yalnız kalabiliyor, korkmuyor, çocukları babasız yatabiliyor dedim, güldü.
Bir ay kadar nöbet tuttum üçer kişi birden. Eskiden o kadar öğrenciye tek öğretmen bakıyordu. Şimdi üç kişi birden. Allah'tan istedik bir göz. Rabbim verdi üç göz birden. Üstelik altı saat ücret de fena değildi. Ücretler şimdiki kadar yüksek olmasa da.
Bir ay kadar nöbet tuttuktan sonra yeni çıkan norm kadro yönetmeliği gereğince okulumda norm fazlası oldum. Çünkü en son gelen öğretmen idim. Teneffüste yanı başımızdaki koordinatör okula norm fazlası öğretmen olarak göreve başladım. Ders zili çalmadan norm fazlası kabul edildiğim eski okulumdaki derslerime devam ettim. Eski hamam eski tas yani.
Eski hamam eski tas olmadığını yeni yurt nöbet çizelgesi hazırlandığında farkına vardım. Çünkü yeni listede yurtta nöbet tutan kimseler içerisinde ismim yoktu. Sebebini sorduğumda: "Hocam artık siz bizim öğretmenimiz değilsiniz" cevabını aldım. Hocam şu kadar yıl birlikte çalışıyoruz, ben yine aynı okuldayım, ders programı bile değişmedi, Sadece kadrom yeni yönetmelik gereği koordinatör okul bünyesine alındı. Bana, biz bu arkadaşlarla çalışmayı tercih ettik, bunlar daha iyi nöbet tutar deyin eyvallah diyeceğim. Ya da siz yabancısınız, siz yarın gideceksiniz, ben buradakilerle birlikte kalacağım, bunlar benim akrabam deyin yine eyvallah diyeceğim. İlgili yönetici: Mevcut nöbet tutacaklar iyi nöbet tutar iddiasında değilim, tercih etmiş olsam onlardan bir kısmıyla da çalışmam. Ama durum bu. Çünkü artık siz bizim öğretmenimiz değilsiniz" dedi.
Ne ücretsiz iken ne de ücretli iken yurtta nöbet tutmaya sıcak bakmamıştım. Çünkü her gün bir nöbetçi öğretmenin ortaklaşa kullandığı yatakta rahat edemiyordum. Kendimi de askeriyede sanıyordum. Ücretli hale getirildiği zaman üstelik istemiyorum demiştim. Fakat "Artık bizim öğretmenimiz değilsiniz" şeklindeki bir mazeretle nöbetten ayrı tutulmam zoruma gitmişti. Yine de bu yurt nöbeti benim ve başkaları için bir sınama yeri oldu. Sembolik bir ücret iken yurtta görev almayanların nöbetler ücretli hale geldikten sonra daha önce öne sürdükleri, "Eşim korkuyor" şeklindeki mazeretler sona ermiş, hiç nöbet tutmayan okul idarecileri nöbet tutar hale gelmişti. Gözünü sevdiğimin parası, ne kadar elimin kiri olsan da insanları denemek için gerekli olduğunu anladım.
Bu dönem 28 Şubat sürecinin yaşandığı dönemlerdi. Bazı meslektaşlarım daha önce yüzlerini göstermişlerdi. Zira benden önce norm fazlası olan öğretmenlerimizin ilişiklerinin kesilerek bir başka okula gitmeleri söz konusuydu. Bu hafta gidecekler, öbür hafta gidecekler şeklinde konuşulurken öğretmenler odasında bir kişinin: "Ayrılacak öğretmenlerin ilişikleri haftaya kalmış. Olur mu böyle yav. Gideceklerse gitsinler, biz de üçer saat daha ek dersimizi alalım" şeklinde konuşunca dayanamadım. "Kardeş, koyun can derdinde sen ise et derdindesin. Ayıp bu yaptığın. Yıllardır birlikte çalıştığın arkadaşlarının bu süreçte istemeyerek de olsa gidecek olmaları seni üzmesi en azından üzülür gibi davranman gerekirken sen üç saatlik ek ders derdindesin, başkasının mutsuzluğu üzerine mutluluk kurmaya çalışıyorsun" dedim, Hiç tınmadı bile. Güldü geçti. Çünkü onun için her şey para idi. Bu psikolojideki bir insanla konuşmak bile zül idi aslında. Bu aşırı para düşkünü meslektaşımı çoktan tanımıştım aslında. Önceki yıllarda mesleki tatbikat kolu olarak son sınıf öğrencilerin değişik camilerde hutbe okuması ve cuma kıldırmaları için planlama yapıldığında her camiye gönderilen öğrenciye bir de rehber öğretmen belirlenmişti. Gitmezdi o meslektaşımız o öğrencileri dinlemeye. Niye gitmedin, gitmiyorsun dediğimde, "Verin ek dersi gideyim camiye" derdi. Şaka mı yapıyordu. Asla. Onun her şeyi para idi çünkü.
İnsanları test etmek için para, makam, şöhret ve kadın süzgecinden geçirmek lazım. Elinde imkanı olmayan insanların dürüst ve doğru konuşmaları bizi aldatmasın. 15/05/2016
Yorumlar
Yorum Gönder