Kocaman bir alkış

Gazetemizde yazmaya başlayalı birçok konuda yazı yazmaya çalıştım. Bir spor kalmıştı. Bugün de yazımı futbol maçlarına yani Konyaspor’a ayırdım.

Futbol maçlarına gitmem, izlemem, maçtan da anlamam. Defans, bek, santrafor, libero, ileri üçlü… nedir bilmem. Konyaspor’un yeni stadına hiç gitmedim. Fakat hafta sonu maçlar bittikten sonra Süper Lig’de hangi takım ne yapmış der maç skorlarını  ve  puan durumuna göz atarım. Madem anlamıyorsun mübarek! O zaman ne diye bilmediğin konuda yazı yazacaksın diyebilirsiniz. Konyaspor’un bu sezon gidişi/çıkışı göğsümü kabarttı. Anlamasam da çorbada tuzum olsun dedim. Zira “Kambersiz düğün olmaz” biliyorsunuz.

2015-2016 futbol sezonu yeni açıldığında Konyaspor’un bir yetkilisiyle bir vesileyle görüştüğümüzde “Hedefiniz ne olacak” diye sormuştu bir arkadaş. Yetkili: “Hedefimiz küme düşmemeye oynayacağız” demişti. Cevap bize garip gelmemişti. Konyaspor’un her sezonki yerine baktığımızda ayakları yere basan bir cevaptı.

Sezonun başında yetkilinin verdiği cevap tevazuundanmış meğer. Çünkü sezonun 27.maçı oynanmış. Konyaspor 50 puanla 3.sıraya demir atmış görünüyor. Ziraat Türkiye kupasında 8 takımın arasına girmiş, yarı finale adını yazdırmış.

Nereden nereye?  Takımımız asansör takımdı birkaç yıl öncesine kadar. Küme düşmemeye oynayan bir takımdı… Küme düşerdi, sonra tekrar süper lige çıkması da ayrı bir sıkıntı  ve heyecandı. Tüm Konya kenetlenirdi. Çıkmaya çıkardı ama tutunması ise ayrı bir dert idi. İşte böyle bir Konyaspor bu yıl zirveye doğru bir çıkış yakaladı. İstikrarın takımı oldu. Hocası, futbolcusu, yönetimi, seyircisi ve tüm Konya; başarıya inanmış, emin adımlarla yoluna devam ediyor. Bunda stadın katkısı, hoca istikrarı, yönetimin inancı, mütevazı kadrosu ve seyircinin faktörü olsa gerek.

Birkaç hafta önce solunlanmak ve çay içmek  için bir dostumla beraber Merkez Öğretmenevine girdim. Yürümekte zorlanan yaşlı bir amca yakınımızdaki masaya arkadaşlarının yanına geldi. Bir taraftan da “Arkadaşlar Konya’nın bugün deplasmanda  Mersin İdman Yurdu ile maçı vardı, ne oldu” diye sordu. Arkadaşları bilmiyoruz dediler. Amcanın  o yaşta heyecanına hayran kaldım. Hemen skora baktım. Zira maç izlemesem de skor ve maç sonucu benim işimdi: “Amca! Konyaspor, Mersin İdman Yurdu’nu 2-0 yenmiş” dedim. Amcanın sevinci görülmeye değerdi. “Eee, amca, müjdeyi verdim. Hani bizim çaylar. Ben müjdemi isterim” dedim. “Sizin içeceğiniz çay olsun” dedi. Amca şaka yaptık dedimse de, hemen çaycıya ismiyle hitap ederek çayımızı da söyledi. Oranın müdavimlerindendi anlaşılan. Amcanın çayını afiyetle içtik. Diyeceğim maça giden, gitmeyen, benim gibi skoru ve sonucunu takip eden yediden yetmişe herkes Konya’nın başarısına odaklanmıştı anlaşılan.

Asansör takım olma özelliğini yok edip 3.lüğe demir atan Konyaspor’un ve Konyalıların kendilerine öz güveni geldi. 3 büyüklerin ardından 4.büyük takım olan Trabzonspor’dan sonra geçtiğimiz yıllarda Bursaspor’un gösterdiği performansı önümüzdeki yıllarda Torku Konyaspor niçin göstermesin.

Yönetimine, futbolcularına, seyircisine ve teknik heyete Kocaman bir alkış… Teşekkürler ve tebrikler… 23/03/2016