Bir Bankadan Öte Her Şey

Bir bankam var maaşımı aldığım. Bu banka gibisini daha önce hiç görmedim. Acil nakit ihtiyacım olduğunu günlük sorar. Hiç unutmaz mesaj göndermeyi. Kah ek hesap yanınızda der kah size özel ihtiyaç krediniz hazır der.

Gözlerimin yaşarmaması mümkün değil. Çünkü bana bugüne kadar kimse özel muamele yapmadı. Üstelik çekeceğim ek hesaba on taksit yapıyor. 

Baba oğluna sormaz, baba oğluna taksit yapmaz. Ben çekeceğim topluca. Ona ise çerez parası gibi aylık ödeyeceğim. 

Maaşımın yattığını da hiç sektirmez. Gece rahatsız etmek istemediğim için önceden haber vermedim diyor. Sahi kim yapar bunu. Nezaketi görüyor musunuz. Geç vakit sizi rahatsız etmek istemedim diyor. Sanki karşımda bir robot değil, insan evladı var. Halden de anlıyor. Banka sanki benim için birini görevlendirmiş hissi veriyor. Ne de olsa özelim bankama göre. Üstelik bana bey diyor. Hangi birini bugüne kadar bana bey dedi, sorarım size. 

Siz olsanız maaşımın yattığını haber vermediğiniz gibi harçlığın var mı da demezsiniz. Sorsanız da şehir teklifi olur. İş ciddiye binince kırk dereden su getirirsiniz bana borç vermemek için. Yolunuzu da değiştirirsiniz. Olsa dükkan senin dersiniz. 

Kazara maaşımın yattığını haber vermeye kalksanız, kalk lan paran yattı. Daha ne zıbarırsın dersiniz. Uykumu da bölersiniz. 

Hele şu yan taraftaki mesaja bir bakın da insanlık öğrenin. "Yarın ne getirecek bilinmez. Ek hesabın her zaman yanında. Beklenmedik bir harcanan çıkarsa limitiniz hatırlayın" . Yani bizde kredin var. Hiç sağa sola gidip ezilip büzülme. Birilerinin ağız kokusunu çekme. Bizde kredin bitmez diyor. 

Doğru değil mi dediği? Sahi yarının ne getireceğini hangimiz bilebiliriz. Yarınların neye gebe olduğunu, bizi ne tür olumsuzlukların beklediğini bilme imkanımız yok.

Ya şu mesaja ne dersiniz. Bugün değilse yarın. Aklının bir köşesinde bulunsun diyor. 

Hasılı bu banka başka bir banka. Bankadan öte her şey. Beni benden fazla düşünüyor. Hiç çekinme. Kapımız her daim açık sana diyor. 

Bilgilendirmesi, aynı bilgilendirmeyi bıkıp usanmadan her gün göndermesi, zaman zaman hal hatırımı sorması, merhaba, sizin için ne yapabilirim demesi, maaşımın müjdesini vermesi, kafama vura vura aklımın bir köşesine limit ve krediyi kazıması, her şeyden öte nezaketi, anlatılmaz, yaşanır. İnsan evladı desem yeridir. Bu insan evladı bildiğimiz diğer insan evlatlarına hiç benzemiyor. 

Şubesi yüzümü güldürmüyor, iş bitirmiyor ama bu mesajları beni benden alıyor. Bu kadar da olmaz. Hep beni düşünüyor. Biraz da kendini düşünse dedirtiyor insana. 

Bu mesaj gönderen, beni benden fazla düşünen, nezaketiyle göz dolduran ve hakkımda iyilikten başka bir şey düşünmeyen bu kötü günler dostu için insan evladından ziyade melek desem, bazılarınız elfazı küfür deyip beni tecdidi imana davet eder. En iyisi mutlu günümde başıma iş almayayım. 

Hasılı mutlu muyum mutlu. Özel miyim özelim. Belki de emekli olduktan sonra bu bankadan almaya devam edeceğim maaşımı. 

Neyse, gördünüz bankamı. Siz böyle bir bankanız olsun istemez miydiniz? 

Sosyal Medya Mücahitlerinin Dikkatine!

Belli ki devletin aldığı vergiler yeterli gelmiyor. Bu yüzden devlet yetkilileri gelir ve gideri dengelemek veya daha az borçlanmak ya da yeni kaynak üretmek için nereden, nasıl vergi alabilirim hesabı yapıyor.

İşin içinden çıkamayınca aklına sadece vergi geliyor.

Kredi kartı limiti 100 bin ve üzeri olanlardan, araç ve gayrimenkul alım satımlarından defaten vergi alma isteği de bunu gösteriyor. 

Bu istek tepki çekmiş olmalı ki daha detaylı inceleme gerekçesiyle geri çekildi.

Devlet elbette vergi alacak ve ihtiyaçları giderecek. Gücü nispetinde her vatandaş da vergisini verecek. Çünkü vatandaşlık borcudur bu. 

Ama ihtiyaç var diye suyunun suyunu da çıkarmamak lazım. Gelir artırmak için akla sadece vergi gelmemeli. Yeni vergi koymak için makulü göz ardı etmemek lazım.

Vergi kazançtan ve herkesin gelirine göre olmalı. Bunun için adalet kıstasını gözetmek gerek. Eşitlikçi anlayıştan kaçınılmalı.

Alınan vergiler de yerli yerinde ve öncelik sırasına göre harcanmalı. 

Harcamada hesap verebilirlik, şeffaflık esas olmalı. Bu vergiyi harcarken yetim malı gibi harcamalı. Vatandaşa bu konuda güven verilmeli. Vatandaş da gözü kapalı kuruşu kuruşuna vergisini vermeli. 

Vergisini veren de helal olsun demeli.

Mecburum diyerek vatandaştan suyunun suyu vergi almak hakkaniyete sığmaz. 

Bir şeye ihtiyaç varsa konacak vergi konusunda vatandaş ikna edilmeli. 

Bu vatandaş, ihtiyaç olduğuna, toplanan verginin yerli yerinde kullanılacağına ikna olursa vermekten kaçınmaz. 

Vatandaşı bu konuda ikna etmeden itiraz edenleri vatan haini ilan etmek, kanlarından şüphe etmek, tehdit ve hakaretler savurmak, git şunu iç, zıkkımlan demek, trollük yapmak olacak şey değil.

Unutmayalım ki ikna edemediğin doğru, doğru değildir. Kimse vatanseverlik yarışına, milliyetçilik hamasetinin arkasına sığınmasın.

Sosyal medyanın bu ucuz ve sözde milliyetçileri, vergi teklifi geri çekildi diye üzülmesinler. Bu süreçte Savunma Sanayii Destekleme Fon'u diye bir fonun olduğunu öğrendiler. Bu fona gidip yardım yapabilirler. 

Yaptıkları bu yardımın dekontunu da başkasına örnek olsun diye sosyal medyada paylaşsınlar. Kısaca fona destek olsunlar. 

Ellerinden alan yok. İş yapsınlar, sağa sola çemkirmesinler. 

Bunu yapmazlarsa sosyal medya üzerinden yaptıkları salvolar ucuz milliyetçilik ve sözde vatanseverlikten başka bir şey olmayacaktır.

Lütfen başkasının vatanseverliğini sorgulamayın. Vatansever olduğunuzu bizzat gösterin. 

İş Bitirici Bir MESEM Öğrencisi

Pazartesi hem 10 saat dersim var hem de nöbetçiyim. 

Dersim ve nöbetim bitti. Katı boşalttım. Yanık ışıkları kapattım. Bir müddet bekledikten nöbet defterini imzalayıp okuldan ayrıldım. 

Yolda giderken elime telefonu aldım. Baktım, kayıtlı olmayan bir numaradan aranmışım. Döndüm kimdir diye. Açmadı. Kimse, bir daha arar dedim.

Ne yapayım derken okula yakın bir ekmek fırınından ekmek alayım dedim. Fırın okula 600-700 adımlık bir mesafede. Bu fırını da bir öğretmen arkadaş önerdi. Nasılmış ekmeği bir bakayım istedim.

Fırının önünde uzun bir kuyruk. Bir an için ramazan ayında mıyız yoksa? Bu insanlar da pide kuyruğuna girmiş sandım. 

Dedim öğretmenin önerdiği kadar varmış. Bu fırın demek ki çok meşhur. 

Biraz sıra bekledikten sonra ekmeği aldım. Eve doğru yürümeye başladım. Az önceki kayıtsız numara tekrar aradı: 

"Hocam, ben 9A elektrik sınıfından falanım. Okuldan çıktınız mı" dedi. 

Çıktım, biraz uzaklaştım dedim. 

"Hocam, son dersimiz boştu. Çantamı okulda, sırada unutmuşum. Ben dolmuştayım, eve gidiyorum. Dolmuşta aklıma geldi unuttuğumu. Çantam çok önemli. Geri dönme imkanım yok. Haftaya gelinceye kadar kaybolabilir. Sizi aradım mecburen" dedi. 

Bilmeyenler için söyleyeyim. Arayan öğrenci mesleki eğitim merkezi öğrencisi. Eskinin çıraklık eğitim merkezi. Bu öğrenciler haftada bir gün merkeze geliyorlar. Diğer günler staj yaptığı işyerinde çalışıyorlar. Aynı sınıfı haftanın her günü farklı farklı bölüm öğrencileri kullanıyor. 

İyi, ben çantanı alayım. Öğretmenler odasına koyayım. Oradan alırsın dedim. 

Geri dönüp okula gittim. Öğrencinin sınıfına çıktım. Oturduğu sıraya baktım. Çanta namına bir şey yoktu. Alt göze, diğer sıralara baktım. Gözüm sırt çantası arıyor. Çünkü gençler şimdi böyle çanta kullanıyor. Yoktu. Sadece öğrencinin oturduğu sıranın aynı hizasında sıra üstünde resim çantasına benzer ince ve büyükçe bir çanta vardı. Bu olabilir mi diye fermuarı açıp baktım. A3 kağıdı ebatında kağıtlar vardı içinde. Kağıtlarda çizim mi var, proje mi bilmiyorum. Sanırım bu değildir dedim. 

Öğrenciyi aradım. Burada çanta namına bir şey yok. Büyük resim çantası gibi bir çanta var. Bu değil herhalde dedim. 

"Hocam, bir sapı kırık çanta" dedi. 

Benim, olamaz ve çantaya benzetemediğim çantaya tarif uyuyordu. Tamam, bu o zaman. Alıp dediğim yere koyuyorum dedim. Çok teşekkür etti. 

Okuldan çıkıp gecikmeli olarak elimde ekmek evimin yolunu tuttum. 

Yolda giderken akşam akşam yorgun argın bir durumda bana iş çıkaran bu 9.sınıf öğrencisini düşündüm. Çocuk bana iş çıkarsa da işini çıkardı. Helal olsun. Özgüvenini ve iş bitiriciliğini takdir ettim. Aç kalmaz bu çocuk. İşini bir şekilde çıkarır. Her şeyden önce doğallığı yeter. 

Bu durumda ben olsam, ne yapardım? Öğretmeni arayamadım bir defa. Evi okula yakın bir arkadaşım varsa onu arardım. Yoksa dolmuştan iner. Geri okula gelir, o çantayı alırdım. Eve ne zaman varırım artık şimdiden kestiremiyorum. 

Akşam yemeğinde tavsiye üzerine aldığım ekmeği test ettim. Gerçekten güzel ekmek. Bugüne kadar bu fırını öğrenmemek benim eksikliğim. Ki Konya'da kaliteli ekmeği ara ki bulasın. Bu ekmeği tatmak isteyenler için fırının yeri Eski Meram Sanayidedir. 

İyi Polis Daima Kazanır

Kulakları çınlasın. Tanıdığım bir müdür vardı. Bir öğretmene bir tavrı yüzünden inceleme ve soruşturma başlatmak istedi. Dedim, bence soruşturmaya, işi resmiyete dökmeye gerek yok. Öğretmen gelince görüşüp bir dinleyelim. Diyalog yoluyla bu sorunu çözmeyi deneyelim.

Dedi, sen istersen konuş. Ben soruşturma açacağım.

İlgili personeli çağırarak soruşturma talimatı için onay yazısı hazırlamasını, muhakkikler olarak da falan müdürü yazmasını söyledi.

Onay alınıp muhakkik işe başlayınca, hakkında inceleme başlatıldığını öğrenen öğretmen hem durumunu anlatmak hem kastının olmadığını belirtmek hem de özür dilemek için müdürün makamına gelir.

Öğretmen gelince beni de çağırdı müdür. Soruşturma açtığımız öğretmen geldi diye.

Odaya girdim müdür ve öğretmen oturuyorlar.

Selam verip yanlarına oturdum. Müdür bana öğretmeni tanıttı. Hoş geldin dedim.

Ardından müdür sözü aldı. Hocam, ben soruşturma açmayalım dedim ama Ramazan Hocam açalım dedi. 

Ne ben yanlış duydum ne de siz yanlış okudunuz. Durum aynen böyle oldu.

Şaşırdım doğrusu. Ama hiç bozuntuya vermedim. Sanki inceleme ve soruşturma açılmasını isteyen benmişim gibi öğretmene yüklendim. Durum şöyle şöyle. Belki bir kastın yok ama biz kasıt gördük. Keşke böyle olmasaydı, yaptığın hareketi yapmadan önce durum böyle böyle diye bir haber verseydin. Hakkında inceleme başlatılması, suçlu olduğun, mutlaka ceza alacağın anlamına gelmez. Muhakkiki ikna edecek şekilde güzelce ifadeni ver. Belki ceza teklif etmeyecek, inceleme boyutunda kalıp dosya kapanacak. Ceza teklif etse bile bitince disiplin amiri olarak dosyan müdür beyin önüne gelecek. Müdür bey cezayı vermeyebilir veya bir altını verebilir meyanında bir şeyler söyledim. 

Bir taraftan da çaylarımızı yudumluyoruz. Artık ne dedim ise çayını içse de ilk defa soruşturma geçiren öğretmenimiz baya bir tedirgin oldu.

Öğretmene aba altından sopa gösteriyorum ama aklımın bir köşesinde soruşturma açılmasını ben mi istedim yoksa müdür bey mi, acaba ben istedim de unutmuş olabilir miyim vardı. 

Öğretmen iyi dilek temennisi ile yanımızdan ayrıldı.

Öğretmen gittikten sonra ben de bir dışarı çıkıp tekrar müdür beyin yanına geldim. Sayın hocam, bu öğretmene soruşturma açalım diye ben mi söyledim yoksa siz mi söylediniz ya da ben mi yanlış anladım. Şunu bir daha duyabilir miyim sizden der demez müdür gülmeye başladı. Ben istedim dedi.

Eee dedim.

Birimiz iyi polis, birimiz de kötü polis olacak. Ben iyi polis olacağıma göre sen de kötü polis olacaksın. Beğenmedin mi rolünü yoksa dedi. Hem de nasıl beğendim. Varsın ben kötü polis siz de iyi polis olun. Çünkü kötülük bana iyilik de size yakışır dedim.

Öğretmen hakkında kanaatin ne? Bir ceza düşünüyor musun dedim.

Yok. Sadece gözü biraz korksun dedi.

Muhakkik soruşturma dosyasını kısa zamanda hazırlayıp teslim etti. Yanlış hatırlamıyorsam, kınama ya da uyarı teklif edilmişti.

Öğretmeni yanıma çağırıp önüne boş kağıt verdim. Hocam, son savunmanı yazıp ver şöyle güzel ve ikna edici cümlelerinle dedim.

Otururken yazıp verdi.

Geçmiş başarıları göz önünde bulundurulduğundan ve verilen savunma yeterli görüldüğünden, cezaya gerek olmadığına yazısını yazdırıp öğretmene tebliğ ve tebellüğ ettik.

Şubat ayında açılmıştı bu soruşturma. 

Yıl sonunda başarı belgesi verilecek öğretmenler arasında bu öğretmeni de teklif ettik. 

Başarı belgesini alınca yanıma uğradı. Hocam, ben bu işi anlamadım. Hem soruşturma açıyorsunuz hem de başarı belgesi veriyorsunuz dedi. Biz hem soruşturma açarız hem de ödüllendiririz. Biz önce döveriz sonra da severiz dedim. Aynı soruyu başarı belgesi teklifinde bu öğretmenin ismini gören şef de söylemişti.

Önce soruşturma açtığımız sonra da ödüllendirdiğimiz öğretmen kötü polis rolüme rağmen her daireye uğradığında odama uğrar, çayımızı yudumlar, laflardık. Laf arasında, hocam bana soruşturma açtınız, hiç unutamıyorum, çok zoruma gitti derdi hep. 

Gördüğünüz gibi karşınızda bir kötü polis duruyor.

Soruşturma emrini veren müdür mü? O hep iyi polis rolü oynadı. Bu rolünden dolayı o hep kazandı. Çünkü iyiler kazanır. Beni sormayın, ben hep kaybedenlerden oldum.

Savunma Sanayii Destekleme Fonu’nu desteklemek amacıyla 100 bin limitli kredi kartlarından alınması düşünülen 750 lira içerikli kanun teklifi, görüşmenin ardından detaylı incelenmesi gerekçe gösterilerek Mecliste geri çekilince -kimseyi iyi/kötü polis olarak töhmet altında bırakmadan- nedense bu anekdot aklıma geldi. Evet, iyiler özellikle iyi polisler daima kazanır. Siz siz olun, hep iyi polis olun. Nasılsa kötü polis her daim bulunur. Bulamazsanız, emrinize amadeyim. 

500 ml'lik Pet Su Şişesi

Zincir marketlerin birinde Sarnıç marka 500 ml'lik bir pet şişe suyu satılmakta. Suyun fiyatı diğer marka ve marketlere göre çok hesaplı.

Hesaplı olunca haliyle albenisi var. Alan alana. 

Ben de bu kervana katılanlardanım. 

Aldım mı paketiyle alırım. Evden çıkarken bir şişe alıp çıkıyorum. Susayınca şuradan bir su alayım gibi bir derdim olmuyor.

Bu arada hem aynı marka sular hem de farklı su marka fiyatları marketten markete fark ediyor.

Farklı markalardaki fiyat farkını anlarım da aynı marka sulardaki fiyat farkı ister istemez dikkat çekiyor. Kantin, büfe, market tutturabildiği fiyata satıyor. 

Sanırım serbest piyasayı yanlış anlıyoruz.

Adı üzerinde 500 ml'lik su var pet şişelerin içinde. Ayrıca masraf gerektirecek bir katkı maddesi konmuyor şişenin içine. 

Masraf olarak su ve pet şişe maliyeti var.

Suyun maliyeti hepsinde üç aşağı beş yukarı belli. Geriye sanırım pet şişe kalıyor. Sanırım fiyat farkı da pet şişeden kaynaklanıyor. Bunu da aldığım Sarnıç marka sudan biliyorum. Çünkü Sarnıç marka suyu elime aldığımda kapağını açmak bir dert. Kapağı açınca içmek bir dert. Çünkü pet şişe demeye bin şahit lazım. Bir masanın üzerine koyduğun zaman ayakta zor duruyor. İçerken ya da eline aldığında o kadar ses yapıyor ki yanındakileri rahatsız etmemesi ve kulak tırmalamaması mümkün değil. Belli ki Sarnıç markanın şişesi çok adi. Ucuzluğu da bundan kaynaklanıyor olmalı.

Ucuz olduğuna göre belli ki kalitesiz. Öyle zannediyorum, insan sağlığını tehdit eden yönü de vardır.

Bazı pet şişelerin kaliteli olduğu eline alınca belli oluyor. Eline alır almaz içine geçmiyor ve koyduğun zaman düşmüyor. İçerken başkasını rahatsız edecek şekilde ses çıkarmıyor.

Bu pet şişelerin bir kriteri yok mu acaba? İşletme istediği şekilde böyle adi şişeleri üretebiliyor ve piyasaya sürüyor belli ki.

Hepimiz biliyoruz ki en sağlamına varıncaya kadar plastik kaplar dahil kanserojen özelliğini bünyesinde barındırıyor. Ne kadar adisi kullanılıyorsa öyle zannediyorum, o pet şişe daha fazla kanser riskini tetikliyor. 

Bu işe kim, devletin hangi kurumu bakıyor bilmem. Tarım Bakanı mı yoksa Ticaret Bakanı mı artık. Bu pet şişelerin bir kriteri olmalı. Firmalar da bu kural ve kritere uymalı. Çünkü sağlık her şeyin başı. Bu işler firmaların vicdanına bırakılmayacak kadar önemlidir. 

Hoş, neyimiz düzgün ki pet şişelerin bir kriteri olmalı. Çivisi çıkmış bu ülkenin maalesef. 

Ya Vatan Ya Büyük Rakı

Savunma Sanayii Destekleme Fonu'na destek olmak, İsrail saldırısına karşı daha güçlü olmak için Meclise verilen yasa teklifine göre kredi kartı kullanıcılarından kart limiti yüz ve üstü olanlardan yılda bir kez ocak ayında alınması düşünülen 750 TL malum kesim tarafından eleştiri bombardımanına tutuldu.

Kanun koyucu ve çıkarsa kanunu uygulayacak hükümet bu tepkilere ne diyecek derken bereket bir memleket sevdalısı çıktı. Düzenlediği basın toplantısında bu paraya karşı çıkanlara verdi veriştirdi.

Öyle zannediyorum, bu basın açıklamasının ardından tepkici kesim, bu tepkisinden vazgeçer de savunma sanayimiz güçlenir. İsrail bize karşı saldırmayı aklının ucundan geçirmeye kalktığı zaman "Ben ne yapıyorum. Bu ülke insanı Savunma Sanayi Fonu'na 750 lira destek çıktı. Aklımı başıma almalıyım" der de bize saldırmaya kalkmaz.

Artık bu basın açıklamasından sonra bu yasa teklifi yayımlanır yayımlanmaz 100 bin limitli her vatandaş ya gider 750 lirayı yatırır ya da gider bu parayla büyük rakı alır, demlenir.

Açıkçası bu basın açıklamasından önce tepki gösterenlerdendim. Şimdi hiç olmadığı kadar ikna oldum bu ilahiyatçı genel başkanın açıklamasından.

Evet, benden 750 lira çıkacak ama verdiğim bu paradan dolayı ülkem bir Irak bir Suriye bir Filistin olmayacak.

Bu arada bu ülkeler kredi kartı limitine zamanında 750 lira vermediği için mi bu hale geldiler, pek anlamış değilim. Genel Başkanın açıklamasından, vermemişler ki başlarına bu geldi diye anladım.

Bu arada bu 100 bin limitli kredi kartları epeydir var. Niye daha önce düşünülmedi? Bunu anlamış değilim. Çünkü zamanında bu kanun teklifi çıkarılsaydı da bizler 750 liramızı verseydik de İsrail kös kös yerinde otursaydı da biz bugün İsrail tehdidini konuşmasak olmaz mıydı?

Bu parayı zamanında verseydik de ülke savunma sanayii güçlenseydi de ülkenin savunma sanayii güçlü olduğu için 2025 yılının Ocak ayında, elimizdeki 750 lirayı alıp bir büyük rakı açtırıp demlenseydik iyi olurdu ama ne edersin ki zamanın kanun koyucuları bunu düşünememiş.

İyi de ben bu zıkkımı bugüne kadar hiç içmedim. Bir ilahiyatçı gidip büyük rakı alın dediğine göre sanırım fetva vermiş oldu. Günah münah bilmem. Bobalı boynuna artık.

Acaba bu büyük rakı kaç para? Gidip bir içki satan yere sorsam, adam sende mi amca dese ne diyeceğim. Ayrıca içki satan dükkan nerede var civarında? Haydi bulup aldım diyeceğim. Bu şişeyi dışarıya nasıl çıkaracağım? Mutlaka bir eski gazetenin içine sarmam gerekecek. Haydi gazeteye de sardım diyelim. Nerede içeceğim bu zıkkımı. Eve getirsem hanım eve almaz. Üstüne bir de ilahiyatçı olacaksın, millete haram diye anlatıyorsun. Tü sana dese, al başına belayı. Aile saadetini ara ki bulasın bu durumda. Haydi aile saadetini bozma uğruna alıp eve geldim. Bu zıkkımı içmek için sanırım bir de kadeh lazım. Evde kadeh yok. Evdeki bardaklardan biriyle içeyim desem, şerefe diyecek kimse yok. Bu zıkkım da yalnız içilmez ki. 

İçtim diyelim. Bilin ki evde içki içilen bardak çöpe atılır. Takım bozulduğu için gidip bardak takımı almam gerekecek. Gördüğünüz gibi masraf hepsi. 

Durun yahu. Bu rakı tek başına içilmez. Yanında meze de olması lazım. Mezede neler olur bilmem ama zannımca meze de pahalıdır. 

İçince bir de içince kafayı bulup zil zurna sarhoş olursam, apartmandaki konu komşuya sataşırsam, apartmanda yaşatmazlar beni. Hanıma, şu kocana bak derler. 

Haydi kapıyı kilitledim. İçtim kafayı buldum. Evde abuk sabuk konuştum. 

Ya sonra? Bir de bu rakı bağımlılık yaparsa yandım. Çünkü içip içip demleneceğim sürekli. Bu durumumu gören sarhoş yine geliyor diyecek. 

Düşünüyorum taşınıyorum. Bu 750'yi vermemek için büyük rakı içmek bana hiç masum gelmiyor. Hem şişede durduğu gibi olmayacak bu zıkkım hem de 750'yi geçecek şekilde çok masraflı olacak bana. 

Bu arada bu ilahiyatçı genel başkan nereden biliyor büyük rakı bedelini ki 750'yi vermeyecek vatan düşmanları gidip büyük rakı alsın dedi? Yoksa sık sık gidip alıyor mu bu mereti?

Bu arada içki bayisine gitmeden İnternete girdim. Büyük rakı fiyatlarına baktım. Meraklılar için resim formatında listeye yer verdim. 

Neyse işin içinden çıkamayacağım. En iyisi teklif yasalaşsın. 750'yi bayılayım. Hem savunma sanayii güçlensin hem ülkem Irak, Suriye ve Filistin gibi olmasın hem içkiyi ağzıma sürmemiş olayım hem kimse bana serhoş demesin hem aile saadeti bozulmasın hem de 750 lira için vatan haini olmayayım. Ayrıca vatan elden giderse 100 bin limitli kredi kartım nerede geçerli olacak değil mi? 

Son söz olarak yılda bir kez fonu destekleyeceğim. Ya bir de vermeyip yerine rakı alırsam, inanın yanarım. Çünkü rakı yılda bir içilmez. Her gün içilir. Bu da hem madden hem de manen bittiğimin ilanı olur. 

Sami Hoca

Sami YÜCE

İçi nasıldı bilmem ama dışa karşı şen şakrak biri idi. 

Bulunduğu ortamlarda insanları güldürmeyi becerirdi.

Şaka yapar, şakadan da anlardı. Çağın yaşatan Nasrettin hocasıydı. 

Girdiği ortama çabuk intibak sağlar, insanlarla hemen iletişim kurardı. 

Uzaktakileri belirli periyotlarla telefonla arayarak hal hatır sorardı. 

İnsan canlısı biri idi. Herkesin derdi ile dertlenirdi. 

Büyükle büyük, küçükle küçüktü. 

Eli açık biriydi. Yedirmekten, izzet ve ikramdan kaçınmazdı.

Dinlendik, Avcıtepe, Habiller, Güneysınır İlçe Müftülüğünde, Güneybağ ve Mevlana Mahallesindeki camilerde görev yaptı. 

Görevine sadık biri idi. Mesaisi namaz vaktinden namaz vaktine değildi. Namaz harici bile camideydi.

Görev yaptığı camileri tertemiz tutar, camlarına varıncaya kadar caminin temizliğini yapardı. 

Paraya önem vermediğinden midir para yönünden yüzü pek gülmedi. Paraya ihtiyacı olduğunda kredisi vardı. Kimden borç istese eli boş dönmezdi. Şu gün vereceğim derdi. Borcun günü geldiğinde gerekirse başkasından borç bulur, o kişiye olan borcunu kapatırdı. 

Biraz borç ver dediğinde, bende yok ama senin için başkasından borç bulayım derdi. 

İhtiyacı olanları görür gözetirdi. Gerekirse onlar için başkasından yardım isterdi. 

İçi merhamet yüklüydü hep. 

Emekli olduğunda iki evi birden oldu. 

Annesinin ve babasının rahatsızlığında ziyaretini ve onlara bakımını ihmal etmedi. 

Yük olmadı, yük aldı hep. 

Birer yıl arayla önce babasını, ardından annesini gönderdi. 

Emekli oldu. Tam rahata kavuşacağım derken kendisi beyin kanaması geçirdi. 

Geçirdiği beyin kanamasıyla sevenlerini üzdü. 

8 ay yoğun bakımlarda kaldı. Uyanamadı ve yarım asrı geçen ömrünün ardından daha genç denebilecek bir yaşta; 2022'de babasını, 2023'de annesini uğurladıktan sonra 2024 yılında da (08.10.2024) benden bu kadar deyip kendisi de vefat etti. 

Allah rahmet eylesin. Mekanı cennet olsun. Sevenlerinin ve yakınlarının başı sağ olsun. Razıydık kendisinden.