Kriz Yönetimi *

Katılımın zorunlu olduğu bir konferansa dinleyici olarak katıldım. Konferansçı, etkili ve yetkili bir makam sahibi idi. Katılım zorunlu olmasaydı bu konuşmayı dinler miydim? Dinlemezdim. Katılmadığım için kendimde de bir eksiklik hissetmezdim. Zira konuşmacı, yeni ve orijinal bir şeyler söylemedi. Bir meslek grubuna yönelik yapılan bu konuşma, katılımcıların hepsinin bildiği basmakalıp bilgilerin tekrarından ibaretti. Dostlar alışverişte görsün türünden ve yapılmış olmak için yapılan bir konferanstı. 

Konusu inanç olan bu konferans, isterdim ki sadra şifa olsun, dinleyicilere meslekleriyle ilgili gündelik hayatta bir yol göstersin. Konuşmacının, inanç ve değerlerimizi günümüz insanına bugünün metotlarıyla anlatma gibi bir derdinin olmadığını gördüm. Böyle bir derdi olmadığı gibi bir konferans nasıl idare edilir, böyle bir derdi de yoktu. Zira bir saatin sonunda konuşmasına son verirken dinleyiciler arasından biri, soru sormak için elini kaldırdı. Hatip, soru almıyorum dese de dinleyici, soru sormada ısrarcı davrandı. Sorardın, soramazdın atışması arasında dinleyici sorusunu sordu. Sorulan soru karşısında iyice gerilen konuşmacı, “Bu soruyu ne amaçla sorduğunu biliyorum. Bu soruya cevap vermeyeceğim” diyerek kestirip attı. Böyle yapmakla sorun bitse, bitmedi. İkili diyalog birbirini zedeleyecek şekilde devam etti. Bu atışma, salonda farklı bir atmosferin oluşmasına sebep oldu. Ardından hatibi destekleyen protesto alkışlarıyla salon boşaldı. 

Oluşan bu ortama üzüldüm doğrusu. Malum olduğu üzere günümüz gençliğinin çoğu inanç sorunu yaşıyor. İçlerinde deist olanı olduğu gibi ateist olanları bile var. İnancını belli etmeyen nice kişi, inançla ilgili ikilemler yaşıyor ya da gerçek düşüncesini söyleyemiyor. Çoğunluk zaten deist gibi yaşıyor. Ülkede kurulan ateist derneğin üye sayısı da dudak uçuklatır cinsten.

Günümüz gençliği, bizim yetiştiğimiz gençlik gibi değil. Büyüklerimiz bize ne telkin etmişse içimize sinse de sinmese de eyvallah demiştik. Günümüz gençliği ise ister görüş ister inanç olsun içine atmıyor; bu niçin böyle, olur mu böyle şey deyip sorguluyor. Sorgulasın elbet. Zira doğrular sorgulanarak bulunur. Sorun, gençliğin sorgulamasından ziyade bizde. Çünkü ne gençliği okuyabiliyoruz ne onların dilini anlayabiliyoruz ne de onların sordukları soruları izale edecek ve onları ikna edecek donanıma sahibiz. Yaptığımız tek şey, eskiden yazılanları nakilden ibaret. Tamam, inanç, zamana göre değişen bir şey değil. Fakat usul, yöntem ve örneklerin değişmesi lazım. Bizim din ve inanç anlatımımız, gelişen teknolojiye uygun çiftçilik yapmak yerine hala kara sabanla çift sürmeye benziyor. Bu anlatımın da maalesef alıcısı olmuyor, almak isteyen de ikna olmuyor. İkna olmayana da “Canın isterse. Zira din budur. Kabul etmek zorundasın yoksa kafir olursun” deyip kestirip atıyoruz.

Yeniden konuşmacıya dönersek, aynı zamanda önemli bir mevkide yönetici olan konuşmacı, konuşmasının bitiminde oluşan krizi de yönetemedi. Ben olsaydım, dinleyicinin soru sormasına imkan verirdim. Bunu da ya kağıda yazarak ya da konferansın bitiminde sözlü sorulmasını izah ederek konuşmanın başında söylerdim. Zira bir konunun, uzmanı tarafından enine-boyuna işlendiği bu tür konferanslarda soru sormak ve soru almak konferansın özelliklerindendir. Soru almıyorum demek sorunu çözmedi. Haydi soru alınmadı. Buna rağmen biri sizi dinlemeyip kalkıp soru sordu. Burada yapılması gereken ya soruya kısaca cevap verilirdi ya da "Soru almayacağımı söylemiştim ama siz sordunuz. Bu sorunun cevabı uzun. Dinleyicilerin fazla vaktini almayalım. Benim yerimi biliyorsunuz. Sorduğunuz soruyu birlikte çay içerken değerlendirelim" deyip konuyu kapatabilirdi. Soru sordurmuyorum demek, hele ne niyetle sorduğunu biliyorum diyerekten niyet okumak hoş olmadı. Ki soruyu soran art niyetli biri, soru da art niyetli bir soru olabilir. Böylesi durumlarda duruma göre pozisyon almak ve ortamın gerilmesine izin vermemek, konferans verenin maharetine ve tecrübesine bağlıdır. Hasılı gerçek idareci ve yöneticiler aniden oluşan bir krizi de çözmekle yükümlüdürler. Çünkü idareci olmak bunu gerektirir.

*07/11/2020 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır.

 

 

Neler Kaçırdınız Neler! *

Bu dünyada yaşayıp da bu dünyanın sanalı olan sosyal medyayı kullanmıyor, buraya girip gezip dolaşmıyor, yorum ve paylaşımda bulunmuyorsanız çok şeyler kaçırdığınızı söyleyebilirim. Sizin adınıza üzgün olduğumu söyleyerek neler kaybettiğinize  bazı örnekler vermek istiyorum:

√ Resimli ve resimsiz paylaşılan cuma mesajlarından,

√ Bugünün belirli gün ve haftalardan hangisi olduğundan, milli-dini bayramlar ve kandil gecelerinden,

√ Şehit haberlerinden,

√ Kimin doğum gününün hangi gün olduğundan; o kimsenin gününü kaç kişinin kutladığından, yorum olarak neler yazdıklarından, o kimsenin kaç yaşına girdiğinden,

√ Her türlü vefat haberlerinden; kimin annesinin, babasının, kardeşinin, dayısının vs. vefatının kaçıncı yılı olduğundan,

√ Kimin, nerede gezdiğinden ve ne yiyip ne içtiğinden,

√ Kimin ne derdi olduğundan, kendisini mutlu, heyecanlı ve üzüntülü hissettiğinden,

√ Kimin ne fikir ve zikirde olduğundan, hangi siyasi görüşte olduğundan, gece-gündüz yemeden-içmeden lider ve şeyhini övenlerden, kimi övüp kimi kötülediğinden; övenlerin yalaka, yerenlerin hain ve nankör ilan edildiğinden,

√ Kimin sünnet ve hadis düşmanı veya bir tarikata bağlı olduğundan,

√ Bayat ve basmakalıp sloganlardan ve hamasi sözlerden,

√ Algıya dayalı asparagas haberlerden,

√ Uzun yazıların okunmadığından,

√ Atışmalardan, arkadaşlıktan çıkarma ve engellemelerden,

√ Aynı paylaşımda hem “beğeni” hem “muhteşem” hem “yanındayım” hem “gülme” hem “üzüntü” hem “inanılmaz” hem “kızgınlık” ifadelerinin olduğundan,

√ Her parti ve zihniyetin fanatik ve trollerinden,

√ Varlık sebebi siyasi lideri, şeyhi olanlardan; fikrini, zikrini, dünya görüşünü lider ve şeyhine göre belirleyenlerden, bu dünyaya dair kendisine ait bir görüşü olmayanlardan,

√ Aynı paylaşımı yapan birine birkaç beğeni gelirken bir başkasına çokça beğeni yapıldığından,

√ Mimlenirim endişesiyle görüş bildirmekten, paylaşım yapmaktan ve yorum yazmaktan kaçınanlardan, 

√ Kimin ömrünün tamamını bu alemde geçirdiğinden,

√ Kimin, hangi gerekçeyle hesabını dondurduğundan ve kısa bir süre sonra dönüş yaptığından,

√ Seçim yaklaştığında aday adaylarının hesap açıp aday olamayınca ve seçim bitince hesabını kapatanlardan,

√ Etliye-sütlüye dokunmayan, bir maliyeti olmayan paylaşımların daha çok beğeni aldığından,

√ Makam ve mevki sahibi kişilerin, makamca altta olanların paylaşımlarına prim vermediğinden, buna rağmen makam sahiplerinin paylaşımlarının beğeni yönünden rekorlar kırdığından,

√ Bu alemde yapılan her türlü paylaşımdan haberi olduğu halde iz bırakmayanlardan ve "Ben pek girmiyorum" diyenlerden,

√ Kimin, vücudunda sargısıyla birlikte fotoğraf çektirdiğinden,

√ Ev, araba başta olmak üzere her türlü satış ilanlarından, 

√ Önce arkadaşlık isteği gönderip arkadaş olduktan sonra “sayfasını beğen” gönderisi gönderenlerden, 

√ Okulunu ve kurumunu arkadaşlık isteği olarak gönderenlerden, 

√ Gruba katıl davetlerinden,

√ Bir kişi hakkında kimdir, necidir anlamında ön bilgi edinileceği zaman ilk önce sosyal medyadaki profiline bakıldığından…

*02/11/2020 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır.

Yeni Eğitim Düzenimiz *

Adı: Evim okul (Siz bunu “Okulum ev”, “Dijital eğitim”, “Uzaktan eğitim”, “Evde eğitim” vs diye de isimlendirebilirsiniz.

Kapsamı: İlk, orta, lise ve üniversite öğrencileri.

Dersin işlendiği yerler: Ev, ofis, çarşı-pazar, piknik alanı, köşe-bucak her yer. Yeter ki bulunduğumuz yerde İnternet çeksin. Okul, dört duvardan ibaret değil denilen böyle bir şey olsa gerek.

Ders materyalleri: Bilgisayar, laptop, tablet, cep telefonu, İnternet, webcam, e-kitap vs.

Zorunluluğu: İlk, orta ve lise zorunlu olmasına rağmen öğrencinin canlı derse katılması, haftada iki gün okula gitmesi veli isteğine bağlı. Derse katılmayan yok yazılmaz, mağdur olmaz.

Dersin yapıldığı platformlar: EBA ve diğer platformlar.

Ders süresi: 30 dakika.

Ders sürecinin işleyişi: EBA'da işlenecek derslerin belirlenmesi,  Bakanlığın izin verdiği saatlerde olacak şekilde okul yönetimleri tarafından belirlenmektedir. Öğretmen derse bağlandığı zaman öğrenciler de bağlanmaktadır. Diğer platformlarda ders işlemek için ders öğretmeni sınıf öğrencilerine davet göndermektedir. Daveti alan öğrenci, derse giriş yapmaktadır.

Öğrenci ve öğretmen arasındaki iletişim aracı: Çoğunlukla whatsapp.

EBA ile diğer platformlar arasındaki farklar:

a-Dersin süresi dolduğu zaman EBA gözünün yaşına bakmaz, cümleni tamamlamadan seni yayından alırken diğer platformlarda 40 dakikaya kadar ders işleyebiliyorsun. Hatta 40 dakika bitince kapatıp sisteme tekrar giriş yaparak birden çok 40 dakika daha işleyebilirsin.

b-EBA’da derse girmek, bağlanmak ve başlamak için belli resmi prosedürler ve ders saatinin gelmesi gerekirken diğer platformları bilgisayarına yükleyince istediğin zaman kullanabiliyorsun. İşleyemediğin dersi bir başka vakitte işleyebiliyorsun.

c-EBA’da işlenen ders kaydedilirken diğer platformların kaydettiğine dair bir bilgiye şimdilik sahip değiliz.

d-EBA’da öğrencinin sesinin ve görüntüsünün açılması, öğretmenin iznine tabi iken diğer platformlarda öğrenci, ses ve görüntüsünü kendisi yönetebiliyor.

Uzaktan eğitimin verimliliği: Verimli olup olmadığı halen test aşamasındadır.

Uzaktan eğitim ile yüz yüze ders arasındaki farklar:

a- Yüz yüze eğitimde giriş ve çıkış zilleri hatta öğrenci ve öğretmen giriş zilleri çalarken yeni sistemde zil sesi yoktur.

b-Yüz yüze de bahçe ve koridorlarda nöbetçi öğretmen nöbet tutarken yeni sistemde nöbetçi öğretmene ihtiyaç yoktur.

b-Yüz yüzede ilk, orta ve lisede okul kıyafeti zorunluluğu varken yeni sistemde kıyafet serbestliği vardır.

c-Yeni sistemde öğrencinin sıraya girmesi, tören yapılması, İstiklal Marşı söylenmesi, tören alanında okul yöneticisinin eline mikrofonu alıp konuşması yoktur.

d-Yüz yüze eğitimde derse ilk önce öğrenci gelirken yeni sistemde derse ilk önce öğretmen gelmektedir. Yani yüz yüzede öğrenci öğretmeni beklerken bu sistemde öğretmen öğrenciyi beklemektedir. (2012’de Konya’da bir konferans veren Sayın Aytaç Açıkalın, “Okullarda önce öğretmen zilini, sonra öğrenci zilini çalmalı” demişti. Dediği oldu. Kulakları çınlasın.

e-Yeni sitemde öğrenci ders esnasında alabildiğine özgür iken öğretmen, sandalyesine mahkumdur. Öğrenci derse istediği zaman gelir, istediği zaman çıkar, ister görüntüsünü açar, ister kapatır, değişik isim ve görüntülerle karşına çıkabiliyor.

f-Yüz yüze eğitimde sınıfta sınıf mevcudunun dışında kimse bulunamaz ve derse giremez iken EBA’nın dışındaki platformlarda bir derse okulun tüm öğrencileri girebiliyor ve dersini dinleyebiliyorlar. Öğrencinin annesi, babası, hane halkı -kim varsa bahtına artık- dersini dinleyebiliyor. Anlayacağınız, yeni sistemde eğitim alabildiğine şeffaf. (Bir anekdot: Bu sene ilk defa derslerine girdiğim bir sınıfın dersini diğer platformlar aracılığıyla başlattım. Giriş yapan öğrenciler bekleme yapmasın diye iznime bağlı olan çeltiği kaldırdım. Bağlanan öğrenciler dersime girmeye başladı. Giren öğrenciye de hoş geldin dedikten sonra isteyen görüntüsünü açabilir diyorum. Derse yeni bağlanan bir öğrenci ismi göründü. Hoş geldin, ismin doğru mu, doğru sınıfa mı geldin dedim, cevap alamadım. Sorularımı birkaç defa tekrarladım. Sadece ismi görünen öğrenciden tık yok. Sonunda ikiz olduklarını öğrendiğim ve ikiziyle aynı bilgisayarı kullanan öğrencilerden biri, “Öğretmenim, soru sorduğunuz öğrenci değil dedi. O zaman kim, burada ne işi var dedim. “O, bizim annemiz. Dersinize bizim derse girip girmediğimizi kontrol için bağlandı” dedi. Bu söz üzerine öğrenci anne, dersten ayrıldı. Gördüğünüz gibi yeni sistemde dersin kapısı başta veli olmak üzere herkese açık. Whatsapp aracılığıyla gönderdiğimiz davete yediden yetmişe herkes katılabiliyor. Yeter ki davet ellerine geçmiş olsun. Bunlar ne yapıyorlar, nasıl ders işliyorlar, bir bakayım ya da davete icabet şart deyip dersimize giriş yapıyorlar.

g-Yüz yüzede adı üzerinde öğrenci ve öğretmen yüz yüze ders işlerken yeni sistemde öğrencilerin çoğu görüntüsünü açmıyor, sadece isimleri görünüyor. İsmin gerisinde öğrenci mi var, bir başkası mı var, öğrenci gidip yatıyor mu? Bu kısımlar muamma.

h-Yüz yüzede derse geç gelen öğrencinin, “Müdür yardımcısının yanındaydım, lavabodaydım” gibi mazeretleri olurken bu sistemde “Bağlanamadım, zor bağlandım, sistem beni attı, telefonum bozuldu” gibi gerekçeler öne sürülüyor.

ı-Yüz yüze eğitimde öğrenci sadece sınıf öğretmeninin cep numarasına erişebiliyorken yeni sitemde öğrenci ve veli, tüm öğretmenlerin cep numarasına whatsapp aracılığıyla ulaşabiliyor. “Derse giremedim, derse bağlanamıyoruz” şeklinde öğrencilerden ara ara mesajlar gelirken zaman zaman “Çocuğum ödevini anlayamamış, izah eder misiniz” şeklinde veli aramaları ve mesajları da eksik olmuyor.

i-Yüz yüzede öğretmenin derse girip girmediği okul ortamında okul idaresinin gözetim ve kontrolünde iken yeni sitemde öğretmenin derse girip girmediği öğretmenin beyanına bağlıdır.

Okul binaları: Ana sınıflar ve ilkokulların tamamı, 8.ve 12.sınıflar seyreltilmiş bir şekilde haftada iki gün yüz yüze eğitime gelirlerken(5.ve 9.sınıflar da 2 Kasımdan itibaren başlayacaklar) diğer kademeler için bir tarih verilmemiştir. Okullar uzun süre öğrencisiz kaldı. Bu süre zarfında okullar durmadan dezenfekte edildi. Öğrenci olmadığı için okullar o kadar temiz tutuldu ki neredeyse “Temiz Okul Belgesi” ni almayan okul kalmadı.

Sonuç: Salgın kaynaklı “Koyunun olmadığı yerde keçiye Abdurrahman Çelebi derler” misali hiç yoktan iyi deyip ‘B’ planı olarak devreye sokulan dijital eğitim sistemi verimli olursa, bu gidişle uygulama okulu olmayan mevcut okul binalarına ihtiyaç kalmayacak gibi. Yeni dünya düzeni bize dijital bir sistem dayattığına ve biz bu sisteme yavaş yavaş uyum sağladığımıza göre mevcut binaları elden çıkarsak nasıl olur? Belki bu vesileyle devletin maliyesi biraz nefes alır. Düşünmeye değer.

*31/10/2020 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır.

 

 

Gelecek Vadeden İş *

 —Hayata yeniden başlama imkanınız olsaydı yine bugünkü yaptığınız işi mi yapmak isterdiniz?

—Hayır!

—İşinizden memnun değil misiniz?

—Memnunum memnun olmaya.

—Eee o zaman! Daha ne istersin?

—Başka meslek ve işkolları da var.

—Mesela?

—Aslında tek mesleği gözüme kestirmiş değilim. Zira zaman zaman keşke şu mesleği yapsaydım dediğim oluyor. Sonra vazgeçiyorum. Ama bir iş buldum ki bu, son kararım.

—Nedir o?

—Kaldırım ve tretuvar işleri.

—Hoppala! Bula bula bunu mu buldun?

—Beğenemedin mi? Bu işi küçümsüyor musun yoksa?

—Ne münasebet! Her meslek ve iş kutsaldır ve önemlidir. Sizden böyle bir cevap beklemiyordum. Bu işi seçmenizin sebebi nedir?

—Bazı meslek ve işkolları vardır ki bir zaman parlar, kısa bir süre sonra söner. Kaldırım ve tretuvar işleri ise geçmişten günümüze hız kesmeden devam ediyor. Ne kriz dinliyor ne de devri geçiyor. Belediyeler olduğu müddetçe bu kaldırım işleri devam edecek. Üstelik bu iş, sezonluk bir iş de değil. Neredeyse yıl boyunca devam ediyor.

—Şunun şurasında yayalar yürüsün diye yol kenarına, yola paralel yapılan yerler değil mi? Bir yaparsın, arkası gelmez. Çünkü bir şehirdeki caddeler belli, sokaklar belli. Sürekli yol, cadde ve sokak açılmıyor ki...

—Sen öyle san. Bu iş için yeni cadde ve sokağa gerek yok. Mevcutlar seni ihya eder. Çünkü aynı yere/yola bir defa kaldırım yapılmıyor ki! Kaldırım, mevcut yeniliğe alışmadan bir bakmış ki mevcut kaldırım sökülmüş, yerine yenisi yapılmış.

—Nasıl?

—Bir yoldaki kaldırım, yapıldığı gibi eskiyinceye kadar durmuyor. Bir yerde yol varsa o yoldan kanalizasyon başta olmak üzere elektrik, su, doğalgaz, telefon gibi alt yapı geçmek zorunda. Bu altyapılar zamanla ihtiyacı gideremez hale gelince yenilenir. Bunlar yenilenince her yeri yama olan asfaltın da yenilenmesi gerekiyor. Her asfalt yenilemede önce kaldırım düzenlemesi yapılır. Sadece bu değil. Bir yolda alt yapı çalışması olmasa bile kaldırımlar yenilenir.

—Mesela?

—Önceki kaldırım yüksek yapılmıştır. Engelliye uygun bir şekilde indirilmesi gerekebilir. Kaldırım geniş yapılmıştır, yolu genişletmek için kaldırım daraltılır. Kaldırımın kenarına bisiklet yolu yapılmak istenebilir. Hasılı kaldırım düzenlemesi deyince belediyeler, belediyeler deyince kaldırım düzenlemesi akla gelir. Anlayacağın kaldırım işlerinde gelecek var. Altın yumurtlayan tavuk gibidir kaldırımlar. 

—İyi de eskimeden yenilenen kaldırımlara döşenen kilitli taşlar ne yapılıyor? Alıp atılıyor mu?

—Atılmıyor efendim. Kepçeyle arabalara doldurulur. Sağ kalanlar kıyı-kenar yolların kaldırım işlerinde değerlendirilir. Bunu da sen veya bir başka rakibin yapar. Hasılı bu kaldırımlardan sürekli ekmek yediğin gibi kısa zamanda köşeyi de dönersin. Zaten ben de köşeyi dönmek istiyorum. Aklın varsa düş peşime…

*28/10/2020 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır.

Cahit Sıtkı Kendisini Değil, Beni Anlatmış...

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?

(Ne olacaktı ya! Daha ne bekliyordun?)

Benim mi Allahım bu çizgili yüz?

(Ya kimin olacaktı? Kendinden şüphen mi var? Sonra ne varmış o çizgilerde? Bu yaşta da mı olmasın. Desen bil onları. Utanıyorsan gerdir bari!)

Ya gözler altındaki mor halkalar?

(Daha dur! İyi günlerin bunlar. Yaşarsan daha neler göreceksin)

Neden böyle düşman görünürsünüz;

(Ne sanıyordun ya! Bu yaşta anladıysan buna da şükür! Daha bunlar, öbür dünyada yaptıklarını bir bir anlatacaklar ve seni satacaklar. Fazla sır vermeye gelmez.)

Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

(Sen esas yüzüne gülenlerden ve olduğundan farklı görünenlerden kork.)

Zamanla nasıl değişiyor insan!

(Bu yaştan sonra göverip bostan mı olacaktın ya da dünyaya kazık mı çakacaktın)

Hangi resmime baksam ben değilim:

(Sen öyle san ve kendini öyle kandır. Dost acı söyler. Bu, sensin.)

Nerde o günler, o şevk, o heyecan?

(Uzatma! Ben senin o günlerini de bilirim. Ne şevk vardı ne de heyecan! Bu yaştan sonra hiç olmaz zaten.)

Üniversiteler Ayrı Bir Cumhuriyet mi? *

Ülkemizde tespit edilen ilk koronavirüs vakası nedeniyle ilk, orta, lise ve üniversiteler 2019-2020 Martının ortasında, eğitim ve öğretime ara vermişti. Geri kalan zaman diliminde derslerin bir kısmı dijital ortam vasıtasıyla uzaktan yapıldı. İkinci dönem yüz yüze eğitim yapmayan bu öğrenciler, herhangi bir sınava tabi tutulmadan ilk dönem notuyla ya bir üst sınıfa geçirildi ya da mezun edildi.

2020-2021 öğretim yılına geçildiğinde MEB, yine uzaktan eğitim yolunu tercih etti. Önce telafi eğitim yaptı. Ardından anasınıfı ve birincisi sınıflara, kademeli olarak yüz yüze eğitimi başlattı. Sonra ilkokul, ortaokul 8 ve lise 12.sınıflara yüz yüze eğitimi açtı. Cumhurbaşkanının yaptığı açıklamaya göre 2 Kasımdan itibaren 5.ve 9.sınıflar da yüz yüze eğitime başlayacak. Böyle giderse orta ve lise kısmın geriye kalan 6. 7. ve 10. 11. sınıfları da I.dönem bitmeden okullarında yüz yüze eğitime kavuşmuş olacak. 

Bilim Kurulunun tavsiyeleri çerçevesinde hareket eden MEB, şu ana kadar tüm kademelerde yüz yüze eğitimi -tam- başlatamamış olsa da “açtım, açıyorum, açacağım” diyerek okullarda eğitim ve öğretim yapma niyetinde olduğunu ve bunu dert edindiğini göstermiş oldu.

MEB’de kademeli ve seyreltilmiş bir şekilde eğitim ve öğretim işleri böyle devam ederken üniversiteler eğitim ve öğretimin neresindeler, bileniniz var mı? MEB, salgının seyrine göre hareket ederken üniversitelerimiz 2020-2021 öğretim yılı başlamadan, ilk dönem uzaktan eğitim yapacaklarının açıklamasında bulundu. Salgın azalmış, artmış, ne yapalım, biz de üniversitelerimizi öğrencilerimize açabilir miyiz derdi içerisine girdiklerine en azından ben şahit olmadım. Halen sözlerine sadık bir şekilde uzaktan eğitime devam ediyorlar.

Burada amaç, salgına karşı çocuklarımızı ve gençlerimizi korumak ve salgının daha fazla yayılmasının önüne geçmek ise MEB’in tüm kademelerindeki çocuklar da üniversitelerde okuyan gençler de bizim çocuklarımız. Korunacaksa hepsini koruyalım. Okullar açılıyorsa -ki açılmalı- üniversiteleri de açalım. Pandemi, MEB’in öğrencilerine daha az zarar veriyor, üniversite gençlerine daha çok zarar veriyor da değildir. Öyle bir illet ki ne zengin seçiyor ne fakir ne çocuk ne de genç. Kimi bulursa o kişinin vücudunu karargah ediniyor. Zayıf düşürdüğünü alıp götürüyor.

Durum bu iken kademeli ve seyreltilmiş bir şekilde daha ergen bile olmamış çocuklar, pandemi riskine rağmen okulların yolunu tutarlarken en küçüğü, 18 yaşını doldurmuş üniversitelilere, üniversitelerin kapısını hala kapalı tutmanın bir anlamı var mı? Salgına karşı eğer çocuklar korunacaksa ilk önce daha 18’ini doldurmamış çocuklar korunmalı değil miydi? Çünkü üniversitedeki bölümünü bitirir bitirmez hayata atılacak olan gençler, MEB’in kademesindeki çocuklara göre kendilerini daha iyi koruyabilirler. Ne de olsa rüştlerini ispatlamış gençler bunlar.

Burada üniversiteler MEB’in sınıf kademelerine benzemez. Üniversitede okuyanların önemli bir kesimi il dışından gelmek zorunda. Bunların iaşe ve ibate ihtiyaçları var. İl dışı seyahatlerde önemli bir artış olacak denebilir. Doğrudur, üniversitelere her ilden öğrenci gelmektedir. Bu öğrenciler üniversiteler açıldığı takdirde barınma ihtiyacı ile karşı karşıya kalacaklar ve otogarlarda bir yığılma söz konusu olacaktır. Burada derim ki ülkede seyahat yasağı yok. Herkes dilediği ile gezi veya başka nedenlerle zaten gidip geliyor. Bu da olmasın mı? Yediden yetmişe herkes evinde kapalı dursa bu riske gerek yok diyelim.

Hem MEB’in hem üniversitelerin eğitim ve öğretim çabasını bir terazinin iki kefesine koyduğumuzda, üniversitelerin eğitim ve öğretim diye bir dertlerinin olmadığını düşünüyorum. Ayrı bir cumhuriyet gibi davranıyorlar. Bu demektir ki üniversiteler açılsa da olur, açılmasa da olur. Hatta açılmasa ülkenin bir kaybı olmaz demektir bunun Türkçesi. O zaman bu kadar üniversiteyi biz niye açtık, niye durduruyoruz?

*23/10/2020 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır.

 

 

 

Ağırcanlıysanız Yaşadınız *

Kaderle ilgili kavramlardan bir tanesi de ömür ve eceldir. Biyolojik yasalar gereği doğduğumuz andan itibaren ölünceye kadar yaşadığımız bu hayata ömür derken yaşanan bu hayatın sona ermesine de ecel diyoruz.  Her ne kadar ölmeyecekmişiz gibi yaşasak da er veya geç ölüm, hepimizin kapısını bir gün çalacaktır. Zira her canlı bu ölümü tadacaktır. Ölümün yüzü soğuk olsa da ne edersiniz ki yasa böyle. Kimi uzun yaşar, kimi de kısa. Bir bakıyoruz, sapasağlam biri vefat ederken öldü ölecek dediğimiz, yatağa bağlı biri uzun yıllar yaşayabiliyor. Yediği, içtiği, yaşantısı, yaşadığı bölge, vücut yapısı gibi etkenler kişinin ömründe etkili olsa da kimin ne kadar yaşayacağı bilgisi Allah katındadır.

Bu girizgahtan sonra işin bilimsel yönünü bilmediğim bir gözlemimi sizinle paylaşmak istiyorum. Bu hayatın içinde envaiçeşit insan olduğu gibi tez canlı ve ağırcanlı olanlar da var. Acaba tez canlılar mı hayata daha erken veda ediyor yoksa ağırcanlılar mı? Gözlemlerime göre sanki tez canlılar daha tez giderken ağırcanlılar daha uzun yaşıyorlar. Siz bu tezime katılır veya katılmazsınız, doğrusunu Rabbim bilir. Eğer bu tezim doğru ise bunun sebebi ne olabilir?

Önce tez canlı ve ağırcanlı kime denir, sözlüğe bir bakalım. Tez canlı, “Beklemeye dayanmayan, sabırsız” kimseye denirken ağırcanlı da “Davranışları ağır olan, işini çok ağır yapan, uyuşuk; tembel, vurdumduymaz” kimse demekmiş. Tanımlardan anlaşıldığına göre tez canlılar aceleci ve işlerini çabuk yaparlarken ağırcanlılar ise hiç acele etmeden, işlerini ağır ağır yapıyorlar. Bir işte çalışanların veya bir yerde olanların hepsi tez canlı ise oradaki işlemler, bir saat gibi dakik işler. İşte bir aksama söz konusu olmaz. Bir makinenin dişlileri gibi hep birlikte hareket ederler. Yani hepsi birbirine uyum sağlarlar. Aynı şekilde bir yerde olanların veya çalışanların hepsi ağırcanlı ise işin bitmesi uzun sürse de burada da bir aksama söz konusu olmaz ve bir ahenk vardır. Çünkü karşınızda birbirini bulmuş muhteşem bir ekip var. Hayatta birlikte iş yapanlar hep tez canlı veya ağırcanlı ise sorun yok. Ya bir iş veya başka nedenle bir arada olanların bir kısmı tez canlı, bir kısmı da ağırcanlı ise işte asıl sorun burada başlıyor. Ağırcanlılar aheste aheste hareket ederken veya iş yaparken bunları gören tez canlıların ömrü, sabrın ya en güzel örneğini göstermekle ya da saç-baş yolmakla geçecektir. Ya geride kalan ağırcanlının işini bitirmesine yardım edecek, iş yükünü artıracak ya da bekleyecektir. Bu bekleme esnasında dişleri boğazına gitmezse verilmiş sadakaları var demektir. Ağırcanlılar böyle yapmakla belki de dünyanın düzenini sağlıyorlar ve dünyayı dengede tutuyorlardır. Maazallah, dünya sadece tez canlılara emanet olsa acele işe şeytan karışır misali tez canlılar, dünyayı toz duman ederler ve dünyanın altını üstüne getirirler.

Şimdi bu söylediklerimi etrafınıza bakın, bir test edin. Test için çok uzağa gitmenize gerek yok. Burnunuzun dibinde hem tez canlısını hem de ağırcanlısını görürsünüz. Hangisi daha erken dünyaya veda ediyor? Eğer testinizin sonucu ağırcanlılar daha geç ölüyor ise aklın yolu bir. Ben de aynı düşünüyorum. Yok böyle değilse problem değil. Zira ben tek başına kalmaya alışkınım. Eğer bu konuda yeterince test yapmamış ve benim tezimle de ikna olmadı iseniz, bizim gibi canlı olan hayvanlar alemine bir bakalım. Zira hayvanlar arasında da hızlı ve yavaş hareket edenleri vardır. Bu hayvanların ortalama ömürlerine de parantez içerisinde yer verdim. Tavşan(9), devekuşu(60-70), at(20-30), tilki(2-5), kanguru(15), Afrika yaban köpeği(11), tazı(10-14) ve aslan(10-14) hızlı hareket eden kara hayvanlarıdır. Bazı ağır hareket eden hayvanların ortalama ömrü çok fazla olmasa da ağır hayvan denince hepimizin aklına kaplumbağa gelir. Kaplumbağaların ortalama ömrü 190 yıl imiş.

Bana öyle geliyor ki ister insan ister hayvan olsun her canlının, bu dünyada yerine getirmekle yükümlü olduğu bir vazifesi ve işi var. Herkes bu işini tamamlayacak ve yarım bırakmayacak. Vazifesini ve işini bitiren gidiyor. Tez canlılar işlerini tez bitirdikleri için tez gidiyorlar, ağırcanlılar ise işlerini geç bitirdikleri için geç gidiyorlar. Azrail de onların işlerini bitirmelerini bekliyor. Bu tezim doğru ve siz, ağırcanlı iseniz bilin ki yaşadınız. Dünyaya kazık çakmasanız da epey bir yaşarsınız.

*24/10/2020 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır.