"Sizin sınıftan da birilerini çağırdı mı müdür"

2009 yılında 5 katlı yeni binaya taşınmaya başladık. İlk gün 4 eleman belediyeden temin edilen araçla okul eşyalarını taşıdı. İkinci gün eşya taşıyanlar kayış atınca iş başa düştü. Ertesi gün yardımcımın bulduğu tak tak ile kalan eşyayı hizmetli, iki öğrenci, yardımcım ve ben tak taka yükleyerek taşıdık.

İki katlı küçük bir binadan çıkan eşya 5 katlı binada kayboldu. Bakanlık'tan donatım malzemesi istedik. "Sizin okulunuz yeni okul değil, yeni binaya taşındınız, size halihazırda malzeme gönderemiyoruz. Mevcut eşyanız ile eğitim ve öğretime devam edebilirsiniz, takviye malzeme gönderilir" şeklinde cevap geldi. İş başa düştü. Öğrencilerden birinci dönem 50, kinci dönem elli olmak üzere 'vicdani sorumluluk çerçevesinde' yardım talep ettik. İsteyenin bir yüzü, vermeyenin iki yüzü kara misali. Bu durumu Birlik toplantısında da dile getirdim. Sağ olsun velilerimizin % 90'ı gönderdi istediğimiz parayı.

Her bir sınıftan ücretini getirmeyen 3-5 öğrenci vardı. Onları da zaman zaman odama çağırıp adam adama markaj uygulardım. "İstediğimiz parayı ne zaman getireceklerini, durumlarının ne olduğunu, okulun durumunu..." anlatır gönderirdim. Yine bir gün 10.sınıflardan bir sınıftan para getirmeyen öğrencilerle odamda görüşürken bana bir mesaj geldi: "Lan sizin sınıftan da müdür çağırdı mı birilerini" şeklinde. İlk etap da mesajı anlayamadım. Kendi kendime bana küfürlü bir mesaj geldi sanırım diyerek moralim bozuldu. Hem lan ile başlıyor, hem de gelen mesaj da bakmayın ben okunaklı yazdığıma. Sesli harfler yoktu. Öğrencileri sınıflarına gönderdim. Mesaja tekrar baktım. Mesajı çözdüm. Bana gelen mesaj, okulumdan bir öğrencidendi. Telefonlar aradım, "Alo" diyen öğrenci sesimi duyunca telefonu kapattı. Bu öğrenciyi nasıl bulurum diye düşünürken 11.sınıftan iki öğrenci bir istekte bulunmak için odama geldi. "İstediğinizi yapacağım, bana önce şu telefon numarasının okulumuzdan hangi öğrenciye ait olduğunu bulun gelin" dedim. 5 dakika geçmeden "Hocam, telefon falan öğrenciye ait" bilgisiyle geldi iki öğrenci.

Dersten yüzüme telefonu kapatan öğrenciyi çağırttım. Misafir koltuğuna oturdu. Kızım bana söyleyeceğin bir şey var mı dedim. "hayır" dedi. Bugün anormal bir şey yaptın mı dedim. "hayır" dedi. ben seni niye çağırdım o zaman dedim. "Bilmem" dedi. O zaman önce şu mesaj işinden başlayalım deyince öğrencinin yüzü kızardı:
-Benim telefon numaramın sende ne işi var, kızım!
-Bu telefon babamındı, telefon bana geçince sizin numara da kayıtlı idi silmedim.
-Bu mesajı kime gönderdin?
-B sınıfından bir arkadaşa.
-Mesaj nasıl bana geldi o zaman?
-Cebimde iken öğretmen görmesin diye yazmıştım. Sizden bir üstteki arkadaşa göndereceğim derken size gelmiş.
-Bu mesajın içeriğini beğendin mi? Sen arkadaşlara bu şekilde 'lan' ile mi hitap edersin.
-...
-Bana bu mesaj ders esnasında iken geldi. Ders esnasında senin telefonun kapalı olması gerekmiyor muydu?
-Kapalı olacaktı.
-Ders esnasında iken ben arayınca  telefonu nasıl açtın? Derste öğretmen yok muydu?
-Vardı. Telefon gelince en arkadaydım, kafamı aşağıya indirip açmıştım.
-Derste telefonun açık olması, mesaj gönderilmesi ve gelen telefona cevap verilmesinin yasak ve cezasının ne olduğunu biliyorsun, değil mi?
-Biliyorum, hocam. Teneffüste cep telefonum açık olduğu halde yakalanırsan 10 TL, ders esnasında yakalatırsak 20 TL okula bağışta bulunuyoruz.
-Senin derste bir de gelen telefona cevap vermen var.
-Evet hocam.
-Ne yapalım şimdi? Sana ne ceza vereyim? Daha okulun parasını da vermemişsin? Senin bu mesajı yarın törende arkadaşlarına okuyayım mı?
-Ne olursun okumayın, hocam.
-Okulun parasını yarın getirirsen mesajdan şimdilik kimsenin haberi olmayacak, üstelik mesajı da okumayacağım. Yarın para gelirse ders esnasında yaptığın bu hareketten dolayı da ileri bir tarihte okula 30 TL bağışta bulunacaksın. tamam mı?
-Çok teşekkür ederim hocam.

Ertesi gün öğrenci,  istenen 100 TL'yi getirdi. Telefonunun açık olmasından dolayı kesilen cezayı da bir daha istemedim.
***
Öğrenci mezun oldu gitti. Bir gün Alaaddin Durağında durakta beklerken biri  yanıma yaklaştı. Kafasını kaldırmadan "El kartın var mı" diye sordu. Baktım bana yanlış mesaj gönderen öğrenci.  Yanındaki arkadaşını otobüse bildirmek istiyor. Yok, hanımefendi deyince yüzüme baktı. Beni görünce "Hocam,  siz" dedi.  Binin de ben tutayım dedim. "Arkadaşım binecek" dedi. Anlatayım mı arkadaşına o yaptığını deyince: "Biliyor zaten"  dedi ve gülüştük.

Hurma, zemzem neyine yetmez

Geçen gün bir arkadaş aradı. "10-15 gün sonra umreye gideceğim. Hediye satan bir tanıdığın var mı" diye.  Bu işlerle biraz ilgisi olan bir esnafın ismini verdim. Kendisine şimdiden hayırlı yolculuklar, güle güle git gel dedim, telefonla vedalaştık. Hacca ve umreye gidenler bu hediye getirme  işinden ne zaman vazgeçecekler bilemiyorum.

Mübarek beldeye gideni uğurlamaya giden de hediye götürüyor, hac ve umreden gelen de. Aslında ikisi de bu durumdan memnun değil. Çünkü uğurlamaya gidenin götürdüğü, umreden gelenin getirdiği hediye de farklı, olmayan bir hediye değil. Umreden gelen seccade, tespih, takke getiriyor. Uğurlamaya giden de çorap, havlu, küp şeker vb hediye götürüyor. Ne zaman hayırlı olsuna gitsek önümüze konan tespih, takke evlerimizde tıka basa dolu. İşin garibi kullanılmıyor da. Aslında hacctan gelenin en güzel hediyesi zemzem ve hurmadır. Daha gitmeden telaşa giriyorlar, hediye alınacak diye. Giden paraya mı acırsın, girdiği stres ve telaşeye mi? Zaten adam umre veya hacca gidince yüklü bir harcama yapmak zorunda. Üstüne üstlük bir de hediye alma, hediye getirme telaşına kalkıyor. Hediye de bir sadra şifa olsa gam yemem gerçekten.

Bu adet ve gelenek sadece Konya'ya mı has diye düşünürken okul arkadaşım Adem ALdanmaz'ın bir paylaşımı dikkatimi çekti: "Pakistan hacıları ülkelerine dönünce, Muhammed İkbal'i ziyarete giderler. Yanlarında hacdan getirdikleri bilinen hediyeler vardır: hurma, zemzem, tespih, takke...

İkbal bunları alır, teşekkür eder ve sonra şunları söyler: Bu hediyeler güzel. Ama keşke bize o mukaddes beldelerden, Hz Ebubekir'in sadakatini, Hz Ömer'in adaletini ve hukuka bağlılığını, Hz Osman'ın Kuran sevgisini ve hayasını, Hz Ali'nin celadetini ve ilim aşkını getirseydiniz de, onlarla insanlığı buluşturup, kurtuluşunu sağlasaydık..."

Paylaşım doğru ise demek ki aynı durum Pakistan'da da varmış. Kimse bu durumdan memnun değil ama "Başkası ne der, ayıp olur" diye almak veya götürmek zorunda kalıyor. Yok arkadaş,  adettir,  ben alırım denirse bari para vermeyin.  Bende bol miktarda var. Bedava vereyim size.

Bu mahalle baskısı ne zaman kalkacak dört gözle bekliyorum inşallah!... 10/11/2016

PKK ve FETÖ'nün benzerlikleri

Her ikisi de:
-80'den önce MİT tarafından kurdurulmuştur.
-80 ihtilaliyle birlikte neşvünema bulmuştur.
-Derin devlet tarafından korunmuş ve kollanmıştır.
-Dış güçlerin içimizdeki maşalarıdır.
-Üniversite terkin eline silah, ilkokul mezunu birinin eline ise Kur'an verilmiş.
-Dağdakine: Sen, zulüm gören Kürt'ün hakkını savunur görüneceksin. Şehirdekine de: Sen, dinini yaşayamayan, kamusal alanda sıkıntı çeken mütedeyyin insanların hamisi görünümünde olacaksın denmiş.
-Birinin karargahı Kandil, diğerininki Pensilvanya'dır.
-Her ikisi de adanmışlarına aklını kullanmamayı, emirlerine mutlak itaat etmeyi öğretmede çok başarılıdır.
-Biri dağları mesken edinmiş, inleridir barınakları.  Diğeri ise şehirleri hücre edinmiş.
-Dağdaki,  vur-kaç taktiği uygulayarak başta polis ve asker olmak üzere  önüne engel olan herkesi öldürür: Kah silah,   kah bomba, kah mayın ile. Hep pusuya yatar. Gerekirse canlı bomba ile masumların içine militanlarını göndererek ülkeyi kana bular. Öbürü ise eğitim gönüllüsü, barış havarisi görünümlü, dişini göstermeden insanların yüzüne gülen biri. Hep namazında, niyazında sanırsın. Dağdaki gibi bombayla, yıldırmayla uğraşmaz. Top, tank ve F16 ile halka bomba yağdırır.
-Biri gönüllü militan bulamazsa gerekirse, tehdit, şantaj ve yıldırma ile örgüte eleman kazandırır. Öbürü ise, adanmışlarına makam ve mevki verir, sınavlarda başarılı olmalarını sağlar, maddi ve manevi menfaat temin eder. Sonucunda da sevenleri minnet altında kalır.
-Biri teröristlerin başıdır. Hep tehdit savurur, zaman zaman kendi kendine ateşkes ilan eder.  Öbürünün dünya ile bir işi yok sanırsın. Tek amacı 'kıtmîr' olmak. Lakabı: 'Hocaefendi'dir.
-Her ikisi de gücünü dışarıdan alır. Emperyalist ve sömürgeciler en büyük destekçisidir.
-Her ikisinin nihai hedefi Türkiye'ye diz çöktürmektir. Dışarının maşasıdır. Emir eridir. Dış güçlerin uşağıdır.
-Biri hep kandan beslenir, diğeri ise mürekkep görünümlü kandan. Biri silaha sarılır, diğeri kaleme.
-Her ikisi de haindir. Efendileri için ihanette sınır tanımazlar. Akrep ve yılan bunların yanında çok masum kalır. Şeytansa yunmuş ve yıkanmıştır.

Benzerlikleri say say bitmez. Sadece çalışma alanları farklıdır. Batıla giderken farklı yollar kullanır. Yoksa nihai hedefleri tıpa tıp aynıdır. Yok aslında birbirinden farkları.  10/11/2016

Çocuklarımız hangi tür oyun ve oyuncaklarla oynamalı?

Kendi yetiştiğim zamana göre şimdiki neslin imkanları daha iyi. Fakat ben bu neslin yerinde olmayı hiç istemezdim. Sanki yeni nesil birbirinden farklı onca oyuncağın içerisinde oyuna susamış gibi görünüyor.

Oyun çocuğun zihnen, bedenen, sosyal ve psikolojik yönden gelişmesi için olmazsa olmaz bir ihtiyaçtır. Çocuk ve oyun birbirinden ayrılamaz. Bizim zamanımıza göre zamane çocukları daha fazla bir oyuncağa sahipler. Evlerde çocuk ve oyuncak odasına hapsedilmiş çocuklarımız var artık. Ne toprak yüzü görüyor, ne de arkadaş. 4-5 yaşından itibaren de soluğu kreş ve ana okullarında almaktadır. İçeride sun'i-yapay, plastik oyuncaklar. Çoğu da ucuz maliyetli Chine malı oyuncaklar bunlar. Öyle zannediyorum bu oyuncakların çoğu da mikrop saçıyor. Hatta bakanlık zaman zaman bazı oyuncakları yasaklama yoluna bile gitmektedir. Fakat bunca oyuncağa rağmen çocukların çok mutlu olduklarını sanmıyorum. Çünkü oyuncaklar çocuğun çok yönlü yetişmesine katkı sağlamamaktadır. Çocuk ne sosyalleşebiliyor, ne paylaşabiliyor, ne de kendi başına bir oyun kurabiliyor. Çünkü tüm oyuncaklar hazır. Çocuğun düşünmesine pek ihtiyaç kalmıyor. Ebeveynimiz basıyor parayı, alıyor oyuncağı. Çocuk yeni alınan oyuncaktan bir iki gün içerisinde hevesini alıyor. Aile yeni ve başka oyuncak alma yoluna gitmek zorunda kalıyor.

Çok geç yaşlarda tanışması gereken cep telefonu, bilgisayar, tablet vb teknolojik aletler daha küçük yaşta iken çocuğun hayatına giriyor. Dijital alemde oyun oynamaya kendini kaptıran çocuk, oyunda yenildikçe hırslanıp tekrar tekrar oyun oynama yoluna gidiyor, hem de saatlerce yerinden kalkmadan. Bu tür oyunlar çocuğun zihnini yormadan başka bir işe yaramıyor maalesef.  Çocukluğunu dijital oyunlarla geçiren çocuk,  okullu olduğu zaman aile çocuğunu sanal alem oyunlarından  uzaklaştırma yoluna gitmek istiyor. Fakat zamanında bilinçsizce zamanından önce kullandırılan bu tür oyunlar çocuğa bağımlılık yapmakta. Okullu olduktan sonra da bırakamıyor. Aile yasaklama yoluna gitse de çocuk gizli-kaçak oynama yoluna gidiyor.

Çocuklarımız cep telefonu, tablet, bilgisayar kullanımını bizden daha iyi biliyor. Yeni bir telefon aldığım firmanın elemanına: "Bunu nasıl açacağım gösterir misin" dediğimde yanımdaki çocuğumu göstererek: "Bu çocuk var ya, yanındaki. O sana gösterir, benim göstermeme gerek yok" dedi bana. Ben, bu nesle şeytanı bol nesil diyorum. Onları oyalayacak o kadar oyun türü var ki, çocuklar bunlardan fırsat bulup da derse falan bakamaz, kimse kusura bakmasın. Gerçek oyunlarla büyümeyen bu çocuklar sonra nedense büyüyemiyor, büyüse de çocukluğu kaybolmuyor. Çünkü doya doya yaşamadı çocukluğunu. Doğal oyunları görmedi. Sanki bir laboratuvarda yetişmiş gibiler. Çünkü ne dışarı biliyor, ne sokak, ne akraba biliyor, ne de arkadaş. Varsa yoksa bilgisayar oyunu onlardaki eğlence. Bu da deşarj etmiyor çocuğu. Halbuki çocuk dışarıyı görmeli, dışarıda oynamalı, toprak yüzü görmeli. Üstünü, başını toprakla batırmalı. Beraber oynadığı çocukla akşam kavga etmeli, ertesi günü barışmalı. Arkadaşlarıyla oynarken kendileri doğal oyunlar bulabilmeli. Vücut yorulup eve gelmeli. Banyodan sonra mışıl mışıl uyumalı.

Bizim çocukluğumuzdaki oyunları bilmiyor çocuklarımız. Bilse de kimse yüzüne bakmıyor. Çelik çomak, çember çevirme, bilye oynama, aşık atma, ayçiçeği kafasından yaptığımız araba ile yarış yapma, kayma, körebe, saklambaç...nedir bilmez. Üstelik bizim oyunlarımız sıfır maliyetli idi. Şimdiki oyuncakların yanına varılmıyor.

Hasılı biz çocukluğumuzu adam gibi yaşadık. Şimdiki çocuklar maalesef onca pahalı oyuncağın yanında çok mutlu değiller. Gelin aklımızı başımıza alalım. Bu çocukları, mutlu olabilecekleri oyunlara yönlendirelim. Pahalı, özellikle masaya ve eve hapseden dijital oyunlardan uzak tutalım onları. 10/11/2016

Okullardaki Kur'an-ı Kerim dersleri

4+4+4 sistemiyle birlikte IHL dışındaki okullarımız da Kur'an-ı Kerim dersleriyle tanıştı. Veli ve öğrencide ayrı bir heyecan meydana geldi. Türkiye'nin geçmişte din ve Kur'an konusundaki anlaşılmaz tavrı göz önüne getirildiğinde bu dersin okullara seçmeli olarak konması çok önemlidir ve radikal bir karardır.

Üç-dört yıldır okulların çoğunda bu dersler işletmeye başlandı. Nedense heyecan kaybolmaya başladı. Çünkü bu ders birçok velinin beklentisine cevap vermedi ya da veremedi.

Kuranı Kerim'in okullardaki ders yükü haftada 2 ders saatidir. Sınıf mevcutları 30-40 civarında. Öğretmenin toplam 80 dakika içerisinde tüm öğrencileri okutabilmesi mümkün değildir. Hepsine sadece besmele çektirse dersi biter. Öğrencilerin kimi Kuranı biliyor,  kimi cüzde,  kimi harfleri tanıyor,  kimi hiçbir şey bilmiyor. Bu derse giren bir öğretmen bu çocukların hangi birine ne okutsun? Bu dersin içeriği itibariyle öğretmenin her bir öğrenciyle mutlaka ilgilenmesi gerekiyor. Mevcutların kalabalık olması sebebiyle maalesef öğretmen her öğrenciye ayrı bir zaman ayıramamaktadır. Sonuç olarak öğrenciler sene sonu itibariyle bu dersi anlam ve mantığına uygun bir şekilde öğrenemiyor.

Bu dersin verimli işlenmesi için çözüm ders saatlerini artırmada değildir. Yapılması gereken bu ders işlenirken sınıfın ikiye bölünmesidir. Sınıf bölme olayına okullar yabancı değildir. Ortaokul 7.ve 8.sınıflarda işlenen Teknoloji ve Tasarım derslerinde öğrenciler iki sınıfa bölünmekte. Sınıfın yarısına bir öğretmen, diğer yarısına da diğer öğretmen girmektedir. Bu dersteki uygulama Kur'anı Kerim dersleri için de uygulanırsa bu dersten azami başarı elde edilebilir. Görüşümüzün sorulduğu tüm toplantılarda ve Bakanlığa bu teklifimizi bildirdik. Ama nedense bu konuda bir ilerleme sağlanmamıştır.

Öğrenci hem ortaokulda, hem de lisede bu dersi seçse maalesef kalabalık sınıf ortamından dolayı öğrencinin bu derslerde Kur'anı öğrenebilmesi mümkün değildir. Veli ve öğrenciler şok yaşamadan Bakanlık bu konuda gereken adımları atmalıdır. 09/11/2016

Size beni iyi dinlemeler!

Telefonumla konuşma yaptığım zaman ne karşı taraf beni anlayabiliyor, ne de ben. Yankı, gürültü eksik değil. Kendi kendime, 'Adam gibi iyi bir telefon almazsın, olacağı bu' dedim zaman zaman.

İki buçuk ay önce bir arkadaşım aradı telefonla beni. Anlayamıyorum benim telefonda sorun var deyince. Telefonunda sorun falan yok. Telefonun dinleniyor. Tüm sorun bu. Boşu boşuna telefonuna kızma" dedi bana. Benim neyimi dinleyecekler dedim. "Beni bir kaç defa aradın ya, ondan" deyince benim jeton düştü. Telefonla görüştüğüm kişi 15 Temmuz'dan sonra FETÖ şüphesiyle açığa alınmıştı. Kendim gibi tanıdığım, o yapıya ait olmadığını bildiğim bu arkadaşın başına geleni duyunca aslını-astarını öğrenmek için telefon açtım, yeterli görmeyerek evine kadar da gittim. Sana yapılan bu haksızlık kısa zamanda giderilir, hatta Bağdat'a varmadan dedim.

Yapılan inceleme ve tahkikten sonra o arkadaşın adı geçen yapı ile bir ilgisinin olmadığı tescillendi ve beklediğimizden uzun olsa da o arkadaş görevinin başına döndü. Dönmesine sevindim sevinmesine fakat nedense  benim telefon hala dinlenmeye devam ediyor. Bakalım ne çıkartacaklar, ben de merakla beklemekteyim. Ne çıkarsa artık bahtıma. Benim ki de merak ya. Ne çıkacaksa çıksa da beni meraktan çatlatmasalar. Bekleye bekleye ağaç oldum iyice. Artık FETÖ'cü mü çıkarım, eskiden olduğu gibi 'Selam-Tevhit' örgütüne bağlılığım mı ortaya çıkacak. Ya da başka bir örgüt bağlantım... Bunu da zaman gösterecek. Ben de ne ketum kişiymişim, doğrusu kendimi daha yeni yeni tanımaya başladım. Demek ki özelliklerimden biri de ketum olmakmış. Hayırlısıyla ne çıkacaksam çıksın artık da ben de kendimi bileyim. Çünkü kişi kendini bilirse Rabb'ini de bilirmiş. Toplumda en büyük sorun, sorunun kendisinden kaynaklandığını bilmeyenlerle dolu. Anlaşılan bende bir sorun olmalı. haydin artık görevliler! Beni dinlemek için işi sarpa sarmayın, ipe un sermeyin. Devlet size bunun için para veriyor. Yoksa dinleyecek kimse kalmadı da kendinize iş çıkartıp üstelik bir de para mı alıyorsunuz? Eğer bu ülkede sorun olarak görünüyorsam, benim bağlantım ortaya çıkınca ülkenin sorunu çözülecekse bu kadar beklemenize gerek yok. Bu ketumluk bende olduğu müddetçe işiniz zor mutlaka. Ama artık başka yol ve yöntemler bulmanızda fayda var artık. Ayrıca ben zor anlıyorum telefon konuşmasını siz nasıl duyacaksınız. Yok bu yöntem devam edecekse gelin siz bana adamakıllı bir telefon alıverin. Tüm konuştuğumu rahat bir şekilde dinleyin. Siz de rahat edin ben de. Yok alamayız diyorsanız bakın ben size başka bir yol daha göstereyim. Benim bir sayfam var: "dilinkemigiyok.blogspot.com.tr" diye. İçimi-dışımı buraya yazdım. Gelin bu sayfayı okuyun. Hem de yazılı. Sizin telefon görüşmesini ayrıca yazıya geçirmenize gerek yok. 1 yıldır yazdıklarım hep orada. Hem okuyunca benim okuyucu sayım da artmış olur böylece. Çoğunu da facebook'da paylaşıyorum. Bana arkadaşlık isteği gönderin, ben sizi kaydedeyim, beni oradan takip edin. Yok deşifre oluruz diyorsanız, benim face'm herkese açık. Beni bu şekilde de takip edebilirsiniz. Yok arkadaş, biz bize verilen görevi yaparız, telefonla dinlemeye devam edeceğiz diyorsanız, Allah aşkına ne arıyorsunuz onu söyleyin de ben sizi daha fazla bekletmeyeyim. Aradığınızı ben söyleyeyim. Siz de rahat edin, ben de. Hem böylece mal bulmuş mağribi gibi sevinirsiniz. Ben insanları sevindirmeyi severim. Yeter ki siz isteyin. Yok laf olsun diye takip ediyorsanız, yazık harcadığınız vakte, ve devletin parasına.

Sonra ben göründüğüm kadar kötü bir insan değilim, iyi zaten hiç değilim. Hainlik ve ihanet hiç yoktur defterimde ve kitabımda. Siz en iyisi bir başka bir kapıya uğrayın. Dostu düşmanı biraz da başka yerde arayın. İnsan sarrafı değilsiniz gayri, belli. Eğer siz bu iseniz suçluyla mücadeleyi asla yapamazsınız. Sadece dostlar alışverişte görsün diye oyalanır durursunuz. Beni dinlemekten gerçek suçluları dinlemeye zamanınız kalmamış anlaşılan. Zaten darbeye kalkışan FETÖ'nün hiç teknik takibe yakalanmaması da sizin derdinizin suçlu bulmak olmadığını gösteriyor. Allah bu devlete zeval vermesin. İşini düzgün yapan insanların sayısını çoğaltsın.

Ama hakkınızı yemeyeyim, sizi tebrik ederim. beni kaç aydır dinliyorsunuz. beni ilk defa siz dinlediniz. Normalde ben çok konuşurum, insanlar benden kaçar. Sizi çok sabırlı ve azimli gördüm. Ne mutlu ki bana! Benim de beni dinleyenim var artık. Teşekkürler size.

Başka ne diyeyim: Size beni iyi dinlemeler demekten gayri! 08/11/2016

Nihai hedef için denge siyaseti güdülmeli

Ülke olarak büyük bir badirenin eşiğindeyiz. Hiç olmadığı kadar bir sıkışmışlığın içerisindeyiz. Olmak ve olmamak mücadelesi veriyoruz. Vücudun her bir yerine sirayet eden kanser gibi ülkenin her bir yerine yerleşmiş hainler ve teröristler kök salmış. Hepsini aynı anda yok etmek mümkün görünmemektedir. Çünkü deşifre olanı var, deşifre olmayanı var. Kuyruğuna basınca ortaya çıkanı var. Belki de sırasını bekleyen uyuyan hücreler var bizim bilmediğimiz ve devletin tespit edemediği.

İçimiz böyle iken dışımız da bundan farklı değil. Üstelik içerideki hain şebekeleri dışarıdan bağımsız değil. Hatta onların güdümünde hareket ediyorlar. Ne zaman ülke, dış dünyada kendini göstermeye kalksa  hemen içerideki uyuyan hücreler harekete geçiriliyor. Ülke  iki ateş arasında kalabiliyor. Bu durumu tespit etmek için bir insanın uluslar arası ilişkiler veya siyaset bilimi okumasına gerek yok. Görünen köy kılavuz istemiyor. Üstelik iki ateş değil, çoklu ateşin içerisinde kalabiliyor. Şu an Türkiye, maalesef böyle bir durumu yaşıyor. Her saldırı da dozaj biraz daha artırılıyor ve hiç beklemediğimiz yerlerden gelebiliyor.

Ülkenin bu başına gelenler şahsiyetli bir politika izleme, bağımsız hareket etme, uydu bir ülke olan ülkenin lider bir ülke ve oyun kurucu bir ülke olmak istemesinden kaynaklandığını düşünmekteyim. Katılır veya katılmazsınız. Çektiğimiz sıkıntılar doğum öncesi sancıya benziyor. Çocuk ya anne karnında iken sancı çekerek ölecek/öldürülecek, ya da nur topu gibi bir çocuğumuz olacak. Eğer çocuk alınan tüm önlemlere/desiselere rağmen doğarsa büyümeden boğulacak. Asırlardır emekleyen/sürünen ülkenin yürümeye başlamasının önüne geçmedir tüm mücadele.

Bu çocuk yürüyecek, koşacak, serpilecek ve büyüyecek. Başka yolu yok. Çünkü asırlardır Türkiye'ye biçilen don dar gelmeye başladı. Büyüyüm gelişeceğiz. Buna eyvallah! Ama bu nasıl olacak? Türkiye'nin yolu haktır. Fakat sanırım metot ve yöntemlerimizde sorun var gibi geliyor bana. Bunun için ne yapmak lazım. Önce yaşamak ve büyüyüp gelişmek ve dünyada oyun kurucu olarak yer almak istiyorsak bunun yolu içeriye ve dışarıya meydan okumada değildir. Mutlaka dünya siyasetinde denge gözetmek lazımdır. Siyaseti ve oyunu kurallarına göre oynamak ve kurmak lazım. Belki de düşmanın silahıyla silahlanmamız gerekiyor. Mesele ben haklıyım demekle bu kurtlar sofrasında kimse bize hakkımızı teslim etmeyecek. Söke söke hakkımızı ve hak olanı almak istiyorsak uzun soluğa ve sabra ihtiyacımız var.

Diplomasi hiç elden bırakılmadan dünyadaki güç dengesinin içerisinde veya yanında yer almalıyız. Herkesi karşımıza alarak nihai hedefimize ulaşamayız. Nasıl ki her insanın bir damarı varsa her ülkenin de bir damarı vardır. Önemli olan o damarı bulmaktır. Peygamberimiz belirli bir güce ulaşmadan önce Hudeybiye'de olduğu gibi ekseriyeti aleyhte görünen bir anlaşmaya imza atmıştır. Müslüman olmak isteyen Taifliler, "Müslüman oluruz, ama şartlarımız var" dediklerinde belli kırmızı çizgileri kabul etmeyerek Taiflilerin bir takım şartlarını kabul etmiştir. Müslümanların savaş yapmasına uzun süre izin verilmemiştir.

Aleyhte görünen Hudeybiye Anlaşması kısa bir zaman sonrasında Müslümanların lehine dönmüştür, Belli şartlarla gelen Taifliler kısa bir zaman sonrasında gerçek mü'min olmuşlardır. Savunma amaçlı verilen savaş izni bir müddet sonra "Yeryüzünde fitne kalmayıncaya ve din sadece Allah'a has kılınıncaya kadar" cihat yapılmasına izin verilmiştir. İslam tarihinde buna benzer örnekleri çoğaltabiliriz. Demem odur ki, küpe girmeden sirke olmaya kalkmayalım.

Attığımız adımların, söylediğimiz sözlerin nereye varacağını, sonucunun ne olacağını iyi düşünüp bir kaç hamle sonrasının planını kurmak lazım. Tıpkı satranç oyunu gibi. Rakibin hamlelerine göre mat olmamak ve mat etmek için gerekirse "ABC" planlarını devreye sokabilmek gerekmektedir. Oyun içinde oyun kurabilmek ve oyunda değişikliğe gidebilmektir burada tüm mesele. Eğer amaç kazanmaksa mutlaka değişik yol ve yöntemler denenmelidir.

Allah bu ülkenin, bu ülkeyi yönetenlerin, dünyadaki mağdur ve mazlumların yardımcısı olsun. 08/11/2016