Zararına Kermes (2)

Günler geçti, haftalar geçti. Öğretmenler odasında öğretmenler birbirine kermeste ne kadar kazanıldı sorusunu sordu. Kimse bir şey bilmiyordu. Odaya gelen müdür yardımcılarına soruldu. Söylemeyiz dediler. Israr üzerine zarar ettik dedi biri. Yani başı çekeni. Kermesten zararı duyan kulak kesildi. Şaşırdı. Herkes küçük dilini zaten tutmuştu. Sıra gelmişti büyük dili yutmaya.

Ardından yılların duayen müdürü geldi odaya. Ona da soruldu piknikten elde edilen kar. O da miktar söylemedi. Zararı tescil etti. Şu tarihi cümleyi sarf etti: Arkadaşlar, şu anlaşıldı ki ortaokullarda kermes olmuyor, gitmiyor. Bir daha da yapmayacağız dedi. 

İyi de okulda iki bin öğrenci var. Bu demektir iki bin müşteri. Mahalleli de geldi, öğrenci velileri de. Öğretmenler yaptıkları görevden para almadı. Gözleme yapan kadınlar da. Yiyecek ve içecek öğrencilerden geldi. Ücret ödenmedi. Evinden bir şey getiremeyecek öğrenci de 15 lira para getirdi. Okul masraf etse etse plastik tabak, çatal ve bardak masrafı yapmıştır. Gözlemenin içine ve tereyağına para vermiştir. 

Hasılı okul yönetimi dışında şaşkınlık had safhadaydı. Ne olup bittiğini de okul idaresi devlet sırrı gibi sakladı. Bu ekip kermesten zarar eden okul olarak tarihe geçti. Yüzleri de kızarmadı. Halbuki daha kermes biter bitmez bir ekip parayı sayar, masrafı çıkarır. Kermesten elde edilen net geliri tutanak altına alır ve bunu okulun kapısına asar. Öğretmenlere de WhatsApp aracılığıyla duyururdu. 

Sonra sonra olup biten yavaştan yumurtlandı. Meğerse, öğrencilerden birkaçı sahte bilet basıp satmış. 

Biletle alışveriş yapan, alacağını almış, biletini oraya koymuş. Ardından gelen bazı öğrenciler de oraya bırakılan biletleri o hengamede alıp aynı biletle tekrar alışveriş yapmış. 

Müdür yardımcısı baklavacıdan tepsi tepsi baklava satın alıp satışa sunmuş. Yalnız baklavayı bir yanlış hesapla aldığından daha ucuza vermiş. Örnek, altmışa aldı ise yirmiye vermiş. İnsanlık hali hepimiz yapabiliriz böyle küçük hatalar.

Siz gördünüz mü böyle zarar eden kermesi hiç. Görmedi iseniz kısaca benden duymuş olun.

Yıllar önce başımdan geçen bu kermesi unutmuşum. Geçen gün bir kurumda çalışan bir arkadaşı arayıp yanına iki arkadaş geleceğimizi söyledik. Yoğunsan sonra gelelim dedik. Önce yoğunum dedi. Ardından telefonla arayarak haydi gelin dedi.

Öğle arası yoğunluğu da kurumun yakınında bir okul varmış. O okulda çocuğu varmış amirin. Okul kermes düzenlemiş. Bunları da çağırmış. Arkadaş, amirine, siz gidin, benim misafirim gelecek demiş. İşte bu okul kermesi düzenleyen. Daha doğrusu geçmişte düzenlediği kermesten zarar eden okul. Şimdi yönetim değişince okul yeniden kermes düzenlemiş. Okulun adını duyunca o okul kermes yapmaya başlamış mı? Halbuki zarar ediyordu kermesten dedim. Kermesten zarar edilir mi abi dedi. Edilmez ama ben yaşadığımı bilirim. İnşallah yeni yönetim de zarar etmez dedim. 

Neyse can sıkıcı bu kermes anımı sonlandıralım. Güya o kadar satışı gören öğretmenler sevinmişti. Öğrenciyi sınav yapmak için artık öğrenciden para toplamayacaktık. Çünkü okulun parası çok olacaktı bu kermesle. Benim gibi kimileri de öğrenciden para toplamaktansa kendi cebinden harcamıştı fotokopi parasını.

Fotokopi parası derken bu okul yönetimi okulun fotokopisini çekecek maaşlı birini bulmuştu. Bu kişi de okul aile birliği yönetiminden biri imiş. Öğretmenler kaç fotokopi çekiyorsa, görevli kadına parasını veriyordu. İnşallah okul, makinesini kiraladığı firmanın ve fotokopi çekmek için görevlendirdiği kişinin ücretini karşılayarak zarar etmemiştir.

Okul fakir miydi? Zengin muhittin öğrencisi fakir olur mu? Üstelik okulun kantin geliri vardı. Emsal kantinler, iki- üç bin lira iken bu kantinin aylık kirası 12.500 lira idi. Üstelik okulun bir de salon geliri vardı. Ama sermayesi bedava olan kermesten zarar eden bir okul yönetimi için salon ve kantin geliri dişlerinin kovuğunu bile doldurmaz. Öyle değil mi?