Savulun, Ben Geliyorum!

Bugün beni çarşıda ve yollarda adımlarken görürseniz mesaiden kaytarmış, esnek çalışma işte bu falan demeyin. Bilin ki ne kaytardım ne uzaktan çalışıyorum ne de dönüşümlü. İzinliyim o kadar. Yarın işimin başındayım tekrar.

Esnek çalışmaya esnek çalışıyorum. Sizin ya da eskilerin tabiriyle öğleye kadar yatıyorum. Saat 10’da iş başı. Daha esnemem geçmeden ve işe giderken sarf ettiğim efor dolayısıyla sırtımda oluşan terim kurumadan saat 4 dedi mi haydi eyvallah deyip çekip geliyorum. Bu tür çalışmanın da sonlarını yaşıyorum. Zira 1 Temmuz itibariyle -a-normal mesaiye geçecekmişim. Maalesef çok gördüler bana bu esnek çalışmayı. Halbuki esnek çalışma benim vücut/biyolojik yapıma ve nefsime hoş gelen -normal- bir çalışma şekliydi. Esas anormal olan normal mesai idi. Buna rağmen niye kaldırıyorlar, anlamış değilim. Keratayı özleyeceğim o kadar. Aslında bu iznimi normal mesaiye geçildiği zaman kullansam daha iyi olurdu ama neyse. Tüm hesaplarım gibi bu hesabım da yanlış oldu.

Neyse, ne yapacağım bu izinli günümde. Esnek mesai ile birlikte azaltarak belirli standartlara oturttuğum günlük rutin yürüyüşümü nice günler sonrasında egale edeceğim. Yani daha fazla yürüyeceğim. Çünkü esnek çalışmanın yürüyüşü de haliyle esnek oluyor. Bu da önce göbeğime ardından kiloma sirayet etti. Kilo vermemin ve göbeği eritmenin ilacını bugün yürüyerek doya doya kullanacağım.

Nereye gideceğim? Nicedir çıkmadığım çarşıya yürüyeceğim. Yani korktuğunuz başınıza gelecek. Nere uğrar, kimde eğleşirim bilinmez.

Hangi yolu takip edeceğim? Güvenliğim açısından bunu söylemeyeceğim. Yalnız nerede bir gölge varsa çarşıya doğru giderken o yolları izleyeceğim. Şimdiden keşke bize de uğrasa da şöyle mükellef bir sofrayla karnını bir doyursam ama yemez. Zira kilo vermeye çalışıyor dediğinizi duyar gibiyim. Lütfen beni fazla düşünmeyin. Siz içinizden geçirdiğiniz gibi karnımı doyurmaya bakın. Bundan da ödün vermeyin. Zira ben hem yerim hem eritirim. Bu iş benim işim ve benim meselem. Yolu benim güzergahıma ters diye de düşünmeyin. Zira ara sokaklardan size doğru saparım. Yeter ki benim cebimdeki akrep sizde de olmasın. Bilin ki benim akrebim her daim sizi yener.

Sıcakta yürünür mü demeyin. Zira benim için arabayla yolculuk yapmaktan daha kolaydır yürümek. Elbiseleri çektim mi üzerime, giydim mi sporları. Tüm yollar, caddeler ve sokaklar benim. Ters yürüme, bölünmüş yola girme derdi de olmayacak. Kırmızı ışık beklemeyeceğim. Önümde beni kırmızı ışığa yakalatmak için büyük efor sarf eden değerli kardeşlerim olmayacak. Ne ben başkasına ne de başkası bana uzun uzun korna çalmayacak. Sinir katsayım yükselmeyecek. Öncelik yayalara aittir hakkımı tepe tepe kullanacağım.

Dolmuşçular beni yürür görürken aha bir müşteri deyip ardımdan “Ben geliyorum. Haydi bin” diye korna çalacak ama binmeyeceğim. Binmeyince moralleri bozulacak ama olsun. Hep benim mi bozulacak biraz da onların morali bozulsun.

Bu yazıyı, çarşıya çıktığından haberim olmadı. Keşke haberim olsaydı da bir güzel karnını doyursaydım, tüh demeyesiniz diye önceden paylaşıyorum ki umduğum dağlara karlar yağmasın.

Haydi göreyim sizi. Ne verirseniz elinizle, o gider sizinle sözü düsturunuz, darı ambarındaki bana da şimdiden afiyet olsun.