Siyasetin içinde değilim ama içinde olmasam da çok da uzağında olmadım. Çünkü siyasete karşı merakım var. Türkiye gündemini özellikle siyasetimizi, hangi siyasinin ne dediğini uzaktan da olsa takip ettim. Kendi çapımda her vatandaş gibi siyasi değerlendirmeler yapmaya çalıştım.
Siyasetten ne zamana kadar uzak durmadım? 31 Mart mahalli seçimlerine kadar. Bu seçim sürecinde ne mi4tinge gittim ne TV açık oturumlarını izledim ne hangi adayın diğeri hakkında ne dediğini merak ettim ne aday ve parti liderlerinin konuşmalarını dinledim ne hangi şehri kim kazanır diye kafa yordum ne de partilerin seçim vaatleri beni heyecanlandırdı. Bu seçim sürecinde tam apolitik oldum desem yeridir. Bir şey kaybettim mi? Hayır. Pişman mıyım? Değilim. Mutlu muyum? Hem de nasıl! Apolitik olduğuma hiç bu kadar sevinmemiştim. Üstelik keyfime de diyecek yok.
Bir zamanlar politik davranırken niçin apolitik oldum? Bir zamanlar siyaseti takip ederken her seçimin ülkeyi daha iyiye götüreceğini, ülkeyi düzlüğe çıkaracağını düşündüm. Geldiğim nokta da siyasetten soğudum. Daha doğrusu benim için bir şey ifade etmiyor. Çünkü gördüğüm kadarıyla siyasette bir tükenmişlik var. Ülkede izlenen siyaset, siyasilerin kendilerini tekrarlamaktan öteye geçmiyor. Her biri kendi yerini sağlama almaktan öte bir şey düşünmüyor. Tüm yaptıkları kendi geleceklerini garantiye almak, inisiyatifi elden bırakmamak, gündemden düşmemek, liderliklerini tartışılmaz kılmak.
Siyasilerimizde sorun mu var, beceremiyorlar mı? Allah var, görevlerini iyi yapıyorlar, güzel konuşuyorlar, ağızlarından bal damlıyor, gece-gündüz durmadan çalışıyorlar, hepsi ülkeyi çok sever görünüyorlar. Ama bu görüntülerinin arkasında benim gördüğüm her şeyden önce kendilerini, koltuklarını daha çok seviyorlar. Bunun için halkı kutuplaştırmaktan, ötekileştirmekten öte bir şey yapmıyorlar. Aday gösterirken bile bu işi en iyi kim yapardan ziyade kendilerine karşı çıkmayacak muti adayları belirliyorlar. Ülke borçluymuş, halk ekonomik dar boğazdaymış, vatandaşın alım gücü azalmış, işsizlik artmış, belediyeler borç batağındaymış gibi bir dertleri yok. Bakmayın bunlardan konuştuklarına. Bu işin edebiyatını yapıyorlar. Hepsinin tuzu kuru. Siz hiç ekonomik sıkıntı çeken bir siyasi gördünüz mü? Yine siz yaptıklarından ve yapmadıklarından dolayı bedel ödemiş, mağdur olmuş bir siyasi gördünüz mü?
Açıkçası ülkemde izlenen politika içime sinmiyor. Böyle bir siyaset bana ümit vermiyor. Politikacılar bana güven vermiyor. Bu atmosferde vereceğim oyun da bir anlamı yok görünüyor.
Al benden de o kadar. Sanki benim de hislerime tercüman oluyorsun. Beka deniliyor gerçekten beka ise ve de bakaya zarar gelirse diye üzülüyorum. Bazen de bunlar laf diyor umursamıyorum. Bu seçimler bana da heyecan vermiyor diyeceğim ama yine de baştaki hatirine cumhur ittifakı kazanır diye dua ediyorum. Hiç bu kadar isteksiz ve heyacansız olmadığımı daha öncede söyledim. Hala bir heyecan yok. Allah hakkımızda hayırlısı hangisi ise onu getirsin diye dua ile yetinmek istiyorum. Senin yazılarını benim gibilerin yorumlarını her halde sağır sultan duymuştur. Bunlar duymaz olamaz. Hala önlem alınmıyorsa altenatifler üretilmiyorsa yapacak bir şey yok. Bize ancak Allah hakkımızda hayırlısını versin diye dua etmek düşüyor.
YanıtlaSilAslında siyasetçilerimiz dışında insanımızın çoğu siyasette bir tıkanmanın olduğunun farkında. Tek farkında olmayan siyasilerimiz. Onlar gece gündüz seçim çalışması yapıyor. Bir seçimi bitirip diğerine hazırlanıyorlar. Dur durak bilmedikleri için niye böyle oldu diye düşünmeye vakitleri yok. Bundan dolayıdır ki kendilerini yenileme yoluna gidemiyorlar. Durmadan eski yöntemlerle kendilerini tekrarlıyorlar. Keşke böyle olmasaydı. Çünkü siyaset bizim ülke için önemli idi. Siyaset tıkanıklığı bu şekilde devam ederse başka sıkıntılarımız kapıda demektir.
Sil