-Dostum, seni ziyarete gelmek istiyorum. Neredesin?
-Evime buyur gel.
-İşyerine makamına gelmek istiyorum.
-Benim bir makamım kalmadı artık. Ne bir koltuğum var ne de bir masam. Ne bir kaşem var ne de mührüm. Seni ağırlayacak kendime ait bir odam bile yok.
-Hep yokla gidiyorsun. Hayırdır?
-Bundan sonra tek yerim diğer meslektaşlarımla ortak kullandığım öğretmenler odası. Seni orada ağırlamak isterim. Süresi de teneffüsle sınırlı. Eğer geldiğin gün nöbetçi isem, seni nöbet mahallimde ayakta misafir etmek isterim.
-Müdürlüğü bırakıyor musun yoksa?
-Evet. Üzerimdeki ek görevden kurtuluyorum.
-Evine uzak diye mi?
-Hayır. Uzaklık mesele değil. Gönül isteyince uzak yakın olur.
-Uzaklık sana sıkıcı gelmedi mi?
-Aksine uzaklığı değerlendirdim. Kah kitap okudum, kah yazdım.
-Ne yazdın?
-Şu ana kadar 410 yazı yazmışım blogspotumda. Bunun yüzde 70'i okuldan işe, işten eve gelirken otobüste cep telefonuna yazdığım yazılardan ibarettir. Yolculuğun ne zaman bittiğini de çoğu zaman anlayamadım.
-Hangi konularda yazdın?
-Her telden.
-Çoğu müdür olmak ister, sen bırakıyorsun. Beceremedin mi yoksa?
-11 yıl yaptım bu görevi. Kendi çapımda elimden gelen gayreti gösterdim. Sırtımda yumurta küfesi yok. Zaten tali bir görevdi bendeki. Tadında bırakayım istedim.
-Tadı kalmadı mı müdürlüğün?
-Müdürlüğün tadı olmaz. Son 1.5 yıl hiç kalmadı zaten.
-Rahat edemedin mi?
-Ayrıldığım son müdürlük rahat olmaya çok rahat. Ama hiç zevk almadım.
-Niye?
-Öncekilerden de zevk almamıştım ama bir değeri vardı. Şimdikinin hiçbir anlamı yok.
-Önceki müdürlüklerim kendi emeğimin, çabamın bir mahsulü idi. Şimdiki son görevim ise sanki bir ulufe, bir bahşiş gibiydi. Önceki görevimde kimseye minnet etmedim, çünkü bir sınavla geldim, kimsenin hakkını yemedim. Şimdiki göreve ise bir mülakat sonucu geldim. Mülakatlarda bir görevi hak etsen de, etmesen de kamuoyu nezdinde referans, torpil akla gelir. Birilerinin himmetiyle bir yere geldiğin imajı oluşur. Aslında bedava sirke baldan tatlı olur. Çünkü hiç emek sarf etmedim.
-Yani?
-Sınav kazanarak yaptığım görevlerde vicdanımı daha rahat, sınavsız geldiğim görevlerde ise kendimi sığıntı hissettim. Avantadan bir yere gelmiş gibi oldum. Belki birilerinin ayağına basarak çıktım, hakkını yedim. Başkasının mutsuzluğu üzerine mutluluk kurdum kim bilir?
-Nasıl olması lazım bu makamların?
-Objektif kriterlere dayalı bir sınav olmalı. Kazanan atanmalı. Atanan kimse sık sık denetlenmeli. Görevini yapmayan, aksatan ve savsaklayan kim olursa olsun önce rehberlik yapılmalı, halen aksama devam ediyorsa uyarılmalı, fayda sağlamıyorsa soruşturulmayla üzerinden yöneticilik görevi alınıp öğretmen olarak atamasının yapılması sağlanmalıdır. Görevden almalarda toptancı davranılmamalı. Pireye kızıp yorgan yakılmamalı.
-Yönetici ataması bu şekilde olsa nasıl olur?
-Adalet ve hakkaniyet tam oluşmaz. İnsanlar birilerine yaranmaya, gözüne girmeye çalışır. Bu da, insanı kendisi olmanın ötesinde gösterir. Kişiliğini zedeler. Başkasına minnet borcu olan her zaman, her yerde olması gerektiği gibi davranamaz.
-Öğretmenliğe hoş geldin o zaman. 31.05.2016
-Evime buyur gel.
-İşyerine makamına gelmek istiyorum.
-Benim bir makamım kalmadı artık. Ne bir koltuğum var ne de bir masam. Ne bir kaşem var ne de mührüm. Seni ağırlayacak kendime ait bir odam bile yok.
-Hep yokla gidiyorsun. Hayırdır?
-Bundan sonra tek yerim diğer meslektaşlarımla ortak kullandığım öğretmenler odası. Seni orada ağırlamak isterim. Süresi de teneffüsle sınırlı. Eğer geldiğin gün nöbetçi isem, seni nöbet mahallimde ayakta misafir etmek isterim.
-Müdürlüğü bırakıyor musun yoksa?
-Evet. Üzerimdeki ek görevden kurtuluyorum.
-Evine uzak diye mi?
-Hayır. Uzaklık mesele değil. Gönül isteyince uzak yakın olur.
-Uzaklık sana sıkıcı gelmedi mi?
-Aksine uzaklığı değerlendirdim. Kah kitap okudum, kah yazdım.
-Ne yazdın?
-Şu ana kadar 410 yazı yazmışım blogspotumda. Bunun yüzde 70'i okuldan işe, işten eve gelirken otobüste cep telefonuna yazdığım yazılardan ibarettir. Yolculuğun ne zaman bittiğini de çoğu zaman anlayamadım.
-Hangi konularda yazdın?
-Her telden.
-Çoğu müdür olmak ister, sen bırakıyorsun. Beceremedin mi yoksa?
-11 yıl yaptım bu görevi. Kendi çapımda elimden gelen gayreti gösterdim. Sırtımda yumurta küfesi yok. Zaten tali bir görevdi bendeki. Tadında bırakayım istedim.
-Tadı kalmadı mı müdürlüğün?
-Müdürlüğün tadı olmaz. Son 1.5 yıl hiç kalmadı zaten.
-Rahat edemedin mi?
-Ayrıldığım son müdürlük rahat olmaya çok rahat. Ama hiç zevk almadım.
-Niye?
-Öncekilerden de zevk almamıştım ama bir değeri vardı. Şimdikinin hiçbir anlamı yok.
-Önceki müdürlüklerim kendi emeğimin, çabamın bir mahsulü idi. Şimdiki son görevim ise sanki bir ulufe, bir bahşiş gibiydi. Önceki görevimde kimseye minnet etmedim, çünkü bir sınavla geldim, kimsenin hakkını yemedim. Şimdiki göreve ise bir mülakat sonucu geldim. Mülakatlarda bir görevi hak etsen de, etmesen de kamuoyu nezdinde referans, torpil akla gelir. Birilerinin himmetiyle bir yere geldiğin imajı oluşur. Aslında bedava sirke baldan tatlı olur. Çünkü hiç emek sarf etmedim.
-Yani?
-Sınav kazanarak yaptığım görevlerde vicdanımı daha rahat, sınavsız geldiğim görevlerde ise kendimi sığıntı hissettim. Avantadan bir yere gelmiş gibi oldum. Belki birilerinin ayağına basarak çıktım, hakkını yedim. Başkasının mutsuzluğu üzerine mutluluk kurdum kim bilir?
-Nasıl olması lazım bu makamların?
-Objektif kriterlere dayalı bir sınav olmalı. Kazanan atanmalı. Atanan kimse sık sık denetlenmeli. Görevini yapmayan, aksatan ve savsaklayan kim olursa olsun önce rehberlik yapılmalı, halen aksama devam ediyorsa uyarılmalı, fayda sağlamıyorsa soruşturulmayla üzerinden yöneticilik görevi alınıp öğretmen olarak atamasının yapılması sağlanmalıdır. Görevden almalarda toptancı davranılmamalı. Pireye kızıp yorgan yakılmamalı.
-Yönetici ataması bu şekilde olsa nasıl olur?
-Adalet ve hakkaniyet tam oluşmaz. İnsanlar birilerine yaranmaya, gözüne girmeye çalışır. Bu da, insanı kendisi olmanın ötesinde gösterir. Kişiliğini zedeler. Başkasına minnet borcu olan her zaman, her yerde olması gerektiği gibi davranamaz.
-Öğretmenliğe hoş geldin o zaman. 31.05.2016
Yorumlar
Yorum Gönder