Bir Kesimin Uğraşı

Hayata ve dünyaya dair söyleyecekleri bir ve yeni şeyi olmayan, yaşadıkları çağı okuyamayan, hayatı kendilerinden ibaret sanan, kendilerini bu hayatın merkezine koyan bir kesim var.

Hayata hep din çerçevesinden bakarlar. Baktıkları din değişmez ise de dini bakış açıları da değişmez. Çünkü bu kesime göre dine ve topluma dair söylenmesi gereken her şey geçmişte söylenip bitmiştir. Bu aşamadan sonra bunlara düşen, geçmiş müktesebatı aktarmak ve bugüne uyarlamak. Sorunlara dair yeni çözüm önerileri yoktur. Yeni bakış açısına ihtiyaç yoktur.

Dini çağlara hitap etsin düşüncesiyle dini konularda yeni bakış açısı getirenleri yerin dibine batırırlar, linç ederler. Mürtet ve sapıklıkla itham ederler, sevenlerine hedef gösterirler. Farklı görüşe asla tahammülleri yoktur.

Günümüz ekonomi, sosyal, kültürel, siyasi ve hukuk sorunlarının temelinde İslam'ı yaşamadığımız ve İslam ahkamının uygulanmaması olduğuna bağlarlar. Bu hükümler uygulansa yeryüzünde adalet hakim olur.

Zayıfken alttan alırlar, güçlüyken buyurgan olurlar. En büyük korkuları gücün altlarından kayıp gitmesidir. 

Aralarında hep Kur'an yeter, hadislere gerek yok/Hadisler olmazsa Kur'an anlaşılamaz şeklinde tartışma yaparlar.

Dini namaza indirgediler dense yeridir. Çünkü tüm konuşmaları, uyguladıkları projeler namaz üzerinedir. Özellikle sabah namazı üzerine proje yaparlar. Belli yaş grubuna belli bir süre sabah namazı etkinliğine katılma şartı getirerek yerine getirenlere bisiklet hediye ederler. Sürenin bitiminde bisikleti kapan bir daha cami, cemaat ve sabah namazında görünmez. Bu durum bilinmesin rağmen bu projeyi her yıl tedavüle sokarlar.

Kendi oy verip savundukları partinin dışında başka partilere yönelenlere iyi gözle bakmazlar. Savundukları görüşün iktidarda kalması için durmadan korku pompalarlar. Onlar geçmişte şunu yaptı, bunu yaptı, ellerine fırsat geçerse neler yapmazlar neler. Çünkü din düşmanı bunlar derler.

Başımıza gelenleri, ilerleyemeyişimizi ve üretemeyişimizi hep dış güçlere bağlarlar. Bizim olmamızı istemeyen düşmanlarımız çok. Değilse, bizi kimse tutamaz düşüncesindeler. Bugün ekonomideki kötü durumumuzun sebebi bile dış güçlerdir.

Geçmişle övünmeyi, hamaset ve sloganı çok severler.

Din daima kendi tekellerindedir. Başkası dini ağzına alsa ayıplarlar. Başkasının dini bir gafını yıllar yılı her platformda kullanırlar. Kendileri nassı, dince kutsal sayılan değerleri tepe tepe kullanırlar. Kah nas derler kah vazgeçerler. Nasılsa bu dinin sahibi onlar. Bu yapılan da hiç olmadı deseler, hiç gam yemeyeceğim.

Mücahitliği, samimiyeti, dürüstlüğü kimseye vermezler. Tek yaptıkları, kızdıkları ülkenin mallarına boykot uygulamak.

Sosyal medya paylaşımlarının çoğu kendi mahsulleri değil. Başkasının hazırlayıp servis ettiğini paylaşmaktan öte bir fikir ve görüş ortaya koymazlar vs.

Bir Şeyi Gözden Düşürmenin Yolu

Bir şeylerin içini boşaltmanın, önemsiz ve değersizleştirmenin, batırmanın, ayağa düşürmenin, o şeyin kalite ve niteliğini düşürmenin yolu için çok bir şey yapmaya gerek yok. Yapılacak iş, ihtiyaç veya değil, o şeyden bol bol açmaktır. Açılması gereken şeyi sevmekle veya nefret etmekle bir ilgisi yoktur. Hoş, aşırı sevmekle aşırı nefret etmek aynı kapıya çıksa da aşırı nefret o şeyin değerini koruduğu gibi belki de yükseltir. Çünkü aşırı nefrette kenetlenme, sahiplenme ve sahip çıkma söz konusudur. Aşırı sevgide ise o şeyin içini boşaltmak söz konusudur. Denebilir ki aşırı sevginin verdiği zarar, aşırı nefretin verdiği zarardan daha çoktur. O yüzden bir şeyin içini boşaltmayı göze alanlar, bu işi aşırı seven ya da aşırı sever görünen eliyle yerine getirir. Buna, şeytanın kişiye sağdan yaklaşması diyebiliriz. Şeytan soldan yaklaşsa, kişi tedbirini alır, kendini korur. Sağdan yaklaşan şeytan ise iyilik meleği gibi göründüğü için kişiyi alt etmesi daha kolaydır. 

Ne demek istediğimi anlatmak için örnekler vereceğim. Mesela, 

Bir zaman terzilik mesleği revaçta idi. Hem temiz iş hem de parası iyi diye birçok aile çocuğunu bir terzinin yanına çırak olarak verirdi. Bir terzinin üç beş tane bu şekil çırak ve kalfası olurdu. Bunların her biri usta oldu. Ustasının yanına terzi dükkanı açtı. Sıra sıra dükkanlar terzi dükkanı oldu. Bu şekil dükkan açanların çoğu sinek avladı, pek iş yapamadı. Bunda konfeksiyonculuğun ön plana çıkması da etkili oldu ama esas sorun terzi fazlalığı idi. Çünkü normalin ötesinde terzi vardı. Bazı bölgelerde adeta yer gök terzi idi. Terzilik ayakaltına düşünce, çoğu dükkanını kapattı, konfeksiyonda çalıştı ya da sigortalı bir işe girerek sanayide işçi oldu. Çoğunluk terzilikten kaçınca kenar ve köşede az sayıda terzi kaldı. Bu terziler şimdi iyi iş yapıyor. Terzilik yeniden gözde meslek oldu. 

Bir örnek de okul türüne verelim. İmam hatip okulları bu ülkenin bir gerçeği idi. Her il ve ilçede birer tane İHL vardı. Çoğu küçük ilçede bu okul yoktu. İlçesinde okul olmayanlar bu okullarda okumak için gerekirse yurtta kalmayı tercih ederdi. Çocuğunu bu okullara veren aileler hem dinini diyanetini öğrensin hem de üniversitelerin iyi bir bölümünü kazansın isterdi. Bu okulları tercih edenlerin çoğu bilinçli ailelerdi. İl ve ilçede sayısı fazla olmadığı için pek dikkat de çekmezdi. Mezunlarının çoğu üniversitelerin iyi bölümlerini kazanırdı. Bu okul türlerinin açılmasına devlet pek sıcak bakmazdı. O yüzden çoğu okul binaları vatandaşın yardımlarıyla yapılırdı. 

İHL'ler çoğu hükümetler zamanında üvey evlat muamelesi görse de çoğu illerdeki İHL'lerin yakaladığı kalite ve mezunlarının geldiği yer göz doldurdu. İHL'lerin bu gidişi 28 Şubat süreciyle birlikte meslek liselerine katsayı engeli getirilmek suretiyle meslek liselerinin önü kesilmek istendi. Öğrencilerinin gözde bölümlere gitmesi engellendi. 

Katsayı engelinin kaldırılmasıyla, meslek liselerine uygulanan bu ayrımcılık kaldırıldı. Uzun süre bu katsayı engeliyle bu okullar ölüme ve yokluğa terk edildiği için katsayı kaldırıldıktan sonra bu okullar uzun süre kendine gelemedi. Eski kalite yakalanamadı. Öncelik bu okullar eskisi gibi yine aranan okullar olması için kaliteyi yükseltmek gerekirken 4+4+4 sistemiyle birlikte özellikle İHL enflasyonu yaşandı. Mevcutlara ya yenisi yapıldı ya da mevcut okullardan İHL’ye dönüştürüldü. Artık bu okulları da devlet yapar oldu. Okullar arasındaki özlük ve üveylik kaldırıldı. Hatta İHO ve İHL’ler öz evlat muamelesi görmeye başladı. İHL ile de yetinilmedi. İmam hatip ortaokulları da aynı hızla bolca açıldı. Çoğu il ve ilçelerde birbirine yakın o kadar İHO ve İHL var ki bu kadarına da ihtiyaç var mıydı dedirtir noktaya geldi. Yetmedi kız ve erkek İHL’ler açtık. Çoğunu proje okullara dönüştürdük. Hafız İHO ve İHL’ler açtık.

Geldiğimiz nokta itibariyle ihtiyaç ve vatandaş istiyor denerek gerekli ve gereksiz açılan onca İHO, İHL ve proje kapsamındaki okulların çoğu bekleneni veremedi. İstenen ve beklenen kalite az sayıdaki okul dışında yakalanamadı. Bazıları öğrenci yokluğu gerekçesiyle kapatılmak ya da başka bir okul türüne dönüştürülmek zorunda kaldı.

Aslında İHO ve İHL’ler normalin ötesinde açılmayarak bu okulların diğer okullar gibi olması sağlanabilir. Mevcut İHO ve İHL’ler kaliteyi yakaladıkça yerine yenileri açılabilirdi.

Tüm bu olup bitenlerden göze batacak şekilde bolca açılan bu okullara iyilik mi yapıldı, kötülük mü? Öyle görünüyor ki bu okullara kötülük yapıldı. Bu da sevenleri ya da sever görünenler eliyle oldu.

Verdiğim bu iki örnek dışında doğru dürüst öğrencisi olmadığı halde Kur’an kursu açılması, cemaati olmayan yerlere cami yapılması, aşağı yukarı her hafta muhtelif cami ve Kur’an kurslarına camilerde para toplanması, kendi seyrinde devam eden hafızlığın abartılması vb. durumlar sessiz çoğunluğun dikkatinden kaçmıyor. Mesele dini olunca kimse sesini çıkaramıyor.

Kimsenin niyetini sorgulamak değil niyetim. Sonuçları itibariyle bakıldığı zaman her şeyin aşırısı da zarar, azı da. Bir şeyi aşırı abartmak o şeyin içini boşaltıyor vesselam.

İktidarın En Büyük Payandasıydı *

Partisinin genel başkanı, hakkında çıkan kaset skandalının ardından istifa edince partisine 2010 yılında genel başkan oldu.

2023 yılında Cumhurbaşkanı adayı oluncaya kadar hem milletvekili hem de partisinin genel başkanlığını yürüttü.

Bu zaman zarfında 2023 yılında yapılan kurultay hariç partisinin genel başkanlığını hep kazandı. 

2019 mahalli seçimlerinde, partisinin kazandığı Ankara ve İstanbul belediyesi dışında 2010 yılından 2023 yılına kadar ana muhalefet genel başkanı olarak girdiği tüm yerel ve genel seçimleri kaybetti.

İktidarın ve destekçilerinin biz bu seçimi kaybettik havasına girdikleri 2023 Cumhurbaşkanlığı ve vekil seçimini bile kaybetme başarısını gösterebildi. 

Her seçimi, Ekmelettin İhsanoğlu'nu çatı aday göstermesi gibi bir maceraydı. 2023 seçimlerinde kendisini aday göstertmesi de hakeza. Oy karşılığı olmayan partileri yanına alması, onlara bol bol vekil kontenjanı vermesi, kazanamayacağı halde kendisini aday göstertmesi için birer rüşvet olduğu anlaşıldığında atı alan Üsküdar’ı çoktan geçmişti.

İyi bir hesap adamıydı. Başkasını kazanacağım diye kendi partilisini küstürdü. Ava giderken hep avlandı. Pirince giderken evdeki bulgurdan oldu hep. Hesaptan anladığı da bu imiş.

Yüzde 25 oy aldı her defasında. Mutlu azınlık olarak Mecliste hep boy gösterdi. 

Ne umut oldu ne umut verdi ne de benimle olmuyor diyerek koltuğu boşalttı. 

İktidara karşı yerel ve genel hep kaybetmesine rağmen koltuğunda kalma başarısı gösteren genel başkan olarak tarihe geçeceği muhakkak. 

Genel başkanlığı kaybetmesine en fazla üzülen kesim iktidar ve iktidarın destekçileri olacak. Çünkü sayesinde iktidar hiç değişmedi. Tıpkı kendi genel başkanlığı değişmediği gibi. 

Koltuğu devrettiği yeni genel başkan ne derece başarılı olur, şimdiden bir şey denmez ama kendisi, 13 yıl boyunca iktidarın en büyük payandası idi. İktidar çarkının önemli bir ayağı idi. Sayesinde iktidar hep kazandı, kaybedeceği seçimi bile kazandı. O yüzden sayesinde hep iktidar olan iktidar ve destekçileri kendisini çok arayacak.

13 yıldır hiçbir faniye nasip olmayacak şekilde 13 seçim kaybederek genel başkanlığı koruyan kişi olarak tarihe geçti.

Atatürk gelse onu koltuğundan edemez. Çünkü delege yapısı belli deniyordu. Atatürk’e gerek kalmadı. Kendi seçtiği genel başkan yardımcısı kendisini genel başkanlıktan etti.

Bu aşamadan sonra vekil de olmadığına göre ne yapar ne eder bilinmez. Herhalde köşesine çekilir, torunlarına siyasetin inceliklerini, seçim kaybetmenin yollarını bir bir anlatır.

*08/11/2023 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde Aşır Karye ismiyle yayımlanmıştır

Gelmez Böylesi

Hep dışa kaybetse de içte başarılıydı. Onun başarısı 13 yılda 13 yarışı kaybetmesine rağmen dimdik ayakta kalmak oldu. 

Yeryüzünde kimseye nasip olmayacak bir başarıydı bu. Tarihte, bu alanda elde etmiş olduğu başarılarla anılacak. Çünkü bundan önce olmadığı gibi bundan sonra da onun bu başarısını egale edecek bir babayiğidin ortaya çıkacağını sanmıyorum. 

Yine devam edecekti bu yenilgi serisine. Tek yapacağı, her zamanki yaptığı olacaktı. Bu da onun için çocuk oyuncağı idi. Dışta yenilgi için içten destek almak gerekti. 

Bunun için kolları sıvadı. Hep ve daima yenilgi için bir kez daha yetki istedi. Sonra çekilip kenara oturacağım dedi. Yalnız ben beni değil, siz beni aday göstereceksiniz. Buna istemem, yan cebime koy da diyebilirsiniz. Sonrasında helal süt emmiş, geçmişi temiz birine bırakacağım bu bayrağı. Şimdi çıksın biriniz benimle yenilgi rekabetine dedi. 

Rakip de çıktı tam dişine göre. Bu rakip falan ne ki. Daha önce ne dişli rakipleri egale etmişti. Bu da hep yenilgi için bir rutini yerine getirmekti. 

Gün geldi çattı. Taraflar yerini aldı. Çoğunluk kendisindendi zaten. Daha önce destek açıklaması da yapmışlardı. Yapacağı tek şey eline mikrofonu alıp şiir okumaktı. Pardon konuşmaktı. Ardından gelsin destekler.

O da ne? Sonuç beklediği gibi gitmedi. Çünkü evdeki hesap salonda tutmadı. Aslında hep olduğu gibi yine kaybetmişti ama bu sefer dışarıya değil, içeriye karşı. 

Bu nasıl oldu demeyin. Sırtından hançer yiyen biri nasıl başarılı olabilirdi.

Aslında yine başarılı sayılır. Çünkü hep kaybederek başarıyı yakalamıştı. Yine öyle oldu. Üstelik kendisi kaybetti ama rakibi de ilk turda alamadı.

Bundan sonrasını o değil, başkası düşünsün. Çünkü o olmayınca;

Kim yürüyecek bir ilden diğer ile?

Adalet diye bir derdimiz olacak mı?

Ezeli rakibine karşı her rekabette kim kaybedecek?

Hep kaybetmesine rağmen kim hep başkan olarak kalacak?

Meydanlara çıkıp kürsülerde kim şiir okuyacak?

Masadakilere kim hep verecek?

Kendisini destekleyen herkese istediğimi kim verecek?

Hasılı kıymeti bilinmedi. 

Gelmez böylesi bir daha. 

Öksüz bıraktı sevenlerini.

Kim, Kime Çalışıyor?

Gerçeklerin er veya geç su yüzüne çıkma gibi bir özelliği var denir. Biz buna inansak da bu her gerçek için olmasa gerek. Mesela faili meçhuller, siyasi cinayetler, kolay kolay ortaya çıkmaz. Çünkü faili meçhul ve siyasi cinayetlerde amaç, öldürülenin kim vurduya gitmesi ve suçun başkasının üzerine yıkılmasıdır.

Türkiye'nin geçmişi siyasi cinayet ve faili meçhullerle doludur. Özellikle 2000 öncesi meşhur biri öldürülünce ertesi günün gazeteleri bunu falan kesim öldürdü manşetleri atardı. Oklar o kesime dönünce katil ve azmettiriciler öyle zannediyorum, kıkır kıkır gülerdi. Bu tür faili meçhul cinayetleri kimin yaptığını bilmek için bu cinayetin kimin işine yaradığına bakmak lazım derdi Rahmetli Mahir Kaynak.

Burada kavga ve savaşlara gelmek istiyorum. Çünkü çoğu kavga ve savaşlarda da kim, kimin yanında görüntüsü zaman zaman yanıltıcı olabilir. Buna geçmeden başımdan geçen bir anekdota yer vermek isterim. Şimdilerde çok yoğun bir şekilde olmasa da eskiden trafiği felç edecek şekilde çarşının en işlek yerlerinde seyyar satıcılar olurdu. Belediyeler zaman zaman göz açtırmaz, çoğu zaman da görmezden gelirdi. Bir gün zabıta daire başkanı ile karşılaştım. Hoşbeşin ardından arabasıyla beni evime kadar götürdü. Yolda, bu seyyar satıcılara niçin çözüm bulmazsınız. Bir ara cadde ve sokaklarda seyyar satıcı kalmamıştı. Şimdi her yerde seyyar satıcı kaynıyor dedim. Abi, haklısın. Yalnız kendi haline bıraktık. Çoğu esnaf ikili oynuyor. Sonuçta biz seyyar satıcı ile papaz oluyoruz. Bu tip esnaf ise iyilik meleği oluyor dedi. Ne demek istiyorsun dedim. Esnaf belediyeyi arıyor. Dükkanımın önümde tablacı var. Elektrik, su, kira ödüyoruz. Bize yazık değil mi? Kaldırın şunu buradan diyor. Biz gelip seyyar satıcının tablasına el koyarken az önce telefonla arayan esnaf, dükkanının önüne çıkarak "Şu Allah'ın garibinden ne istiyorsunuz. Yazık değil mi? Sizde vicdan yok mu. Bırakın üç beş kuruş kazansın. Çoluk çocuk geçindiriyor" deyince, bizim zabıtalar ne yapacağını şaşırıyor. Bu bir değil, iki değil. Kaç defa başımıza geldi. O yüzden bırakıverdik ucunu dedi.

Bu anekdotta esnaf kimin yanında? Tablacıdan şikayetçi olarak belediyeyi harekete geçiriyor. Tablacının yanında da tablacıdan yana görünüyor. Buna ikili oynama denir.

Gelelim kavga ve savaşlara. Mesela Filistin-İsrail meselesine. Tanıdığım biri var. Ne zaman bu coğrafyada gerilim tırmansa, icraata dönüşmeyen ve mangalda kül bırakmayan sözleriyle İsrail'i yerden yere vuruyor. İsrail'e katil, terör devleti diyor. Öyle bir görüntü veriyor ki Filistin'in tek hamisi. Bu tavır bir değil, beş değil. Defalarca tekerrür etti. 

Sonuçta kim kazandı ve kazanmaya devam ediyor derseniz, sonucu hepimiz biliyoruz. Hep İsrail kazanıyor, hep Filistin kaybediyor. Her gerilim ve savaşta çoluk çocuk, sivil demeden Filistinli ölüyor. İsrail topraklarını biraz daha genişletiyor. Üstelik mesele sadece İsrail ile Filistin'den ibaret değil. Gelinen nokta itibariyle İsrail'in etrafında İsrail'i tehdit eden, tehdit olma potansiyeline sahip ne kadar ülke varsa, hepsi yerle bir edildi. Bugün eski gücünden ne Mısır kaldı ne Irak ne Suriye ne Libya. Hepsi ya borçla uğraşıyor ya da iç savaşla. Yani bu saydığım hiçbir devletin kendi iç sorunları dışında İsrail'e tehdit olma durumu yok. Velhasıl Ortadoğu’da İsrail’den rahatı yok bugün. Kala kala Gazze kaldı. Onu da öyle görünüyor ki yiyip bitirecek.

Kimsenin iç halini bilmem. Şuna çalışıyor demem. Ama görüntü ve sonuç, bizler Filistinlinin yanında İsrail’e ağza alınmayacak sözler söylerken  İsrail kazanıyor, Filistin kaybediyor. Sanki birileri, kapısının önündeki tablacıdan şikayetçi olan sonra da tablacının yanında yer alan esnaf gibi davranıyor. Yani Filistinlinin yanında ama İsrail’e çalışıyor.

Hac Bana Göre Değildi Zaten

2013 yılında hacca müracaat etmiştim. 2024 yılı hac kurasıyla birlikte katıldığım kur'a sayısı 12 olmuş. Hacca gitmeye hak kazanamamışım. Sıralamada 53063. olmuşum. Konya'dan gitmeye hak kazananların sayısı 3217 olduğuna göre böyle giderse hacca gitmek şimdilik pek ufukta görünmüyor. 

"2024 yılı hac için kura sonucuna göre kesin kayıt hakkı kazanamadınız" sonucu 12 yıldır böyle. Sonuca bakmak için e devlete girmeden önce acaba hac çıkar mı diye içim küp küp attı. Kazanamadınız sonucunu görünce insan kazanamamaya sevinir mi? Hiç olmadığı kadar sevindim. Hanım üzülürken benim keyfim yerine geldi. 

Niçin sevinmedim? Çünkü bu zamanda hacca gitmek cesaret ister. Daha doğrusu para ister. O da bu garibanda yok. 

Param yok da ne işim vardı kurada? Dövizin fırladığı 2018 özellikle 2022, 2023 yılında hacca gitmek zor mu zor. Çünkü 2023 döviz kuruna göre iki kişilik normal oda için nereden baksanız, bir 200 bin lazım. Diğer masraflarla birlikte üç yüzü gözden çıkarmak gerek. 

Türk lirasının pul olmadığı, dövizin yatay seyir izlediği, normal seyrinde gittiği eskiden ise hacca gitmek kolaydı. Hiç parası olmayan kurada hac çıkınca, eşten dosttan borç bulup gidebiliyordu. 

Şimdi de borç bulunup gidilmez mi? Borç bulunabilir. Yalnız dövizin nerede duracağı kestirilemeyen bugünlerde hatta bu yıllarda döviz ya da altın borç almak cesaretin yanında bedel ister. Döviz kurunun düşük ve yerinde saydığı eski zamanlarda alınan borcu ödemek kolaydı. Zengin olmayan biri bile bu borcu zorlanmadan ödeyebilirdi. Şimdi ise dövize endeksli hacca gitmek zenginlik ister. Zenginlik ise hiç yanımdan geçmedi. Kazara hac çıkıp borçla hacca gitmiş olsaydım, geriye kalan borcu ödemek için ömrümün geri kalan kısmı yeter miydi, bunu hiç kestiremiyorum. 

Hasılı "Yol bulabilenlerin" gitmekle yükümlü olduğu haç, eskiden zengin işi bir ibadet kabul edilirdi. Dövizin düşük olduğu zamanlarda zengin fakir fark etmeden herkesin gidebildiği hac son yıllardan itibaren yeniden zengin ibadeti oldu. 

Ben iyi ki çıkmadı. Nasıl giderdim hesabı yaparken eşim üzülmeye başladı. Yine çıkmadı dedi durdu. Mübarek, para pul yok. Nasıl giderdik dedim. Yeter ki çıksın. Borç bulup giderdik dedi. Öyle ya borç yiğidin kamçısı, bu borcu da ben ödeyeceğime göre hanım borca niye üzülsün. Yeter ki hac çıksın. Nasılsa biri öderdi. Bizim ki biri davet olunca, davet var diye sevinirmiş. Diğeri bunun karşılığı var diye üzülürmüş hesabı.

Hasılı hacdan daha doğrusu borçtan bu sene de kurtuldum. Seneye zengin olacağıma dair ufukta hiç umut görünmüyor ise de Allah kerim. Bu işi şimdilik bir sene ötelemiş olduk.

Ne Duydum Ne Gördüm *

İslam dünyası kadar 

Aciz, 

Çaresiz, 

Elindeki petrol ve doğal gaz gibi güç ve imkanları silah veya caydırıcı olarak kullanmayan veya kullanamayan,

Öfke ve hamasetten gayri bir şey yapamayan, 

Bir araya gelemeyen, kendi aralarında inanç, bölge ve coğrafya birlikteliği kuramayan, birbirlerine güvenmeyen, birbirlerine güven vermeyen, 

Haksızlık ve zulümleri durdurmak için Batı'dan ve ABD' den medet bekleyen,

Miting, protesto ve boykottan başka bir şey bilmeyen, 

Olayların perde gerisini aralayamayan, olayların künhünü anlamayan, sonunu hesap etmeyen, 

Dua ve lanetin ötesine geçemeyen, 

Öfkesini ve içtenliğini sosyal medya üzerinden mücahitlik yaparak gösteren; yaptığı tespit, öneri, hakaret, beddua ve lanetlerden dolayı kısıtlama görünce, sosyal medyanın sahiplerine kızıp köpüren, böylesi durum defalarca başına gelmesine rağmen kim kendine ait sayfa ve platformunda kendisine hakaret ettirir, ben olsam ben de aynısını yaparım demeyip sosyal medya sağlayıcılarına kızmaya devam eden, madem öyle, biz de kötü komşu mal sahibi yapar sözü gereği, alternatif sosyal medyamızı kurarız diyemeyen, bunun için çaba sarf etmeyen, bunun yollarını aramayan, 

Her şeyin ucuzculuğuna kaçan,

düzgün iş yapmayan,

Rahatına düşkün, 

Birbiri ile uğraşmaktan düşmanla veya şeytanla mücadeleye fırsat bulamayan, 

Üretmeyen, 

Ürettiğini dünyaya pazarlayamayan,

Marka değeri olan ürünler ortaya koyamayan, 

Ürettiği katma değerle itibar kazanarak bey gibi yaşamak varken üretenlerin pazarı olmaya devam eden,

Çağı okuyamayan, çağın ruhunu yakalayamayan, geçmişte yaşamak suretiyle yaşadığı çağa dair söyleyecek sözü olmayan, daima eziklik çeken, bu ezikliğini burun kıvırarak kamufle etmeye çalışan vs.

Bir başka millet, ümmet, alem ve dünya ne gördüm ne de duydum.

Allah bizi, İslam dünyasını ve Müslümanları bildiği gibi yapsın.

*06/11/2023 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde Aşır Karye ismiyle yayımlanmıştır