Ana içeriğe atla

Emanetleri ne zaman ehline vereceğiz? **

On beş bin civarında değişik branşta öğretmenin ataması,  sözlü mülakat sonucuna göre ekim ayında yapılacak. Mülakata alınacak öğretmenin üç katı kadar öğretmen adayı çağrılacak. Adaylar müracaatlarını yaptı. Mülakata girmeye hak kazananlar sevinirken giremeyenlerin umudu bir başka bahara kaldı şimdilik.

Nerede mülakata girecek birini görsem yüzünde buruk bir sevincin yanında endişeli bir bekleyiş görüyorum. Çünkü önlerinde sözlü mülakat var. Mülakat demek torpil demek bir çoğunun gözünde. Adamını bulan atanacak, hakkımız yenecek, yine atanamayacağız düşüncesi hakim çoğunda. Mülakatta torpil olur mu olmaz mı bilemem ama genel kanaat bu şekilde. Başarılı olamayan çoğu kimse suçu kendisinde aramaktan ziyade belki de "Torpilliler alındı" mazeretinin arkasına sığınacaktır. Beyinlerimize kadar işlemiş bu gerçeklikten ve algıdan nasıl kurtulacağız? Bu torpil belasından kurtulmanın zamanı gelmeyecek mi?

Gençliğinin baharında olan bu gençlerdeki bu endişeli duruma mutlaka bir çözüm bulmamız gerekir. Hiç biri bir torpil peşinde koşmamalı, herkes hak ettiğini almalı. Kazanamayanın  "Ben hak etmedim" diyeceği bir sistemi bulmamız ya da bir güven ortamını sağlamamız lazım. Bir defa şunu söyleyelim. Geçmişten günümüze gelip geçen tüm iktidarların adam kayırmacılık, kadrolaşma ve torpil konusunda karnesi temiz değildir. Gerçi Sûi  emsal, emsal olamaz ama hepsinde o geçmişte yaptı, biz de yapalım mantığı hakim.  Birilerinin dur demesi gerekiyor. Yetkili biri ben dur diyeceğim dese kellesini onu oraya getirenler alır bir defa. O zaman ne yapacağız?

Yetkili kişiler eğer bu ülkeye bir iyilik yapmak istiyorlarsa adamına iş bulmaktan ziyade işe adam bulmanın objektif kriterlerini bulmak lazım. İşe nereden başlayalım derlerse mülakat için araya adam bulanlar, torpil yaptırmaya çalışanlar elenmeli ilk önce. Kendisine de "Girdiğiniz mülakatta başarılı olmak için falan kimseyi devreye koyduğunuz için mülakata girme hakkınız iptal edilmiştir" denmelidir. Mülakatı geçene "Şu kriterlere verdiğiniz cevaplar sayesinde başarılı oldunuz" şeklinde yazılı bir belge verilmelidir. Kazanamayana da "Şahsınıza sorduğumuz şu sorulara cevap veremediğiniz ve şu yönleriniz ehliyet ve liyakata uygun olmadığından kazanamadınız" diyerek yine belge verilmelidir. Mülakata girmeye hak kazanan kişilerin sözlüden önce güvenlik soruşturması yapılmalı. Bu kimselere de "Devletçe yasaklanan şu örgütlere üye olduğunuz tespit edildiğinden mülakata girme hakkınız iptal edilmiştir" denmelidir. Her şeyden önce insanımızın büyük çoğunluğunda komisyon adildi kanaati hakim olmalı. Mülakatı yapacak komisyona herhangi bir üstünden liste gelmişse komisyon o kişi hakkında suç duyurusunda bulunmalı ve bulunduğu görevden el çektirilmesi sağlanmalıdır. Aslında yazılı sınavlardan geçerli puanı alan öğrenci atanmadan önce uzun bir güvenlik soruşturmasından geçtikten sonra görev alabilmeli. Her görev alan kimse göreviyle ilgili periyodik denetimlerden geçirilmelidir.  Yok şartlar sözlü yapmayı gerektiriyor denirse o zaman adaletten, ehliyetten ve liyakattan uzaklaşmamak gerekir. Yoksa şuyuu bile vukuundan beter olan bu mülakatlar çok başımızı ağrıtacağa benziyor. Zaten bir türlü yükselemeyişimizin ve ilerleyemeyişimizin nedeni ehliyet şartına riayet etmediğimizden kaynaklanıyor. Eskiden insanlar liseyi bitirmemişse "Okuyamadım/okumadım. Benim hatam, bu yüzden bir yere giremedim" derlerdi. Şimdi herkes üniversite mezunu. Hepsi iş bekliyor. Kimsenin okuyamadım demesi de söz konusu değildir. Objektif bulunmayan bu sözlü mülakatlar yüzünden yakın zamanda toplumsal infialler ortaya çıkabilir.


Gelin kamuya adam alımında emaneti, ehliyeti ve liyakatı esas alalım. Gençlerin geleceğini yok etmeyelim. Adam kayırmacılık yüzünden birilerinin ahını almayalım, öbür dünyaya kul hakkı ile gitmeyelim. Her işe ehlini alarak peygamberin yolundan gittiğimizi gösterelim. Hani ne yapmıştı peygamber derseniz? O, Medine'ye hicret esnasında kendisine kılavuzluk yapsın diye kendisi bir Müşrik olan ama yol bilgisi mükemmel olan, işinin ehli Abdullah b. Uraykıt'ı almıştı rehber olarak. Peygamberin ümmetiyiz diyen bizler; işimize emanet, ehliyet ve ehliyetle başlayalım. Öbür dünyada işimizin kül olacağı perşembenin gelişi çarşambadan belli değil mi zaten? 

Not: Torpil ve rüşvet konusunda Abdurrahman DİLİPAK'ın 15/09/2016 tarihinde Yeni Akit gazetesinde yayımlanan "Hamil-i kart yakinimdir" başlıklı yazısını okuyabilirsiniz. 16/09/2016

* 24/09/2016 tarihinde kahtasöz gazetesinde yayımlanmıştır.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hutbelerde Okunan "Fîmâ kâl ev kemâ kâl" Kısmı

Cuma ve bayram namazlarına gidenlerimiz bilir. Hatip hutbeye çıkınca arada Türkçe hutbe olmak üzere başta ve sonda Arapça hutbe irat eder. Hatip ilk yani giriş kısmında içinde Allah'a hamd, peygamberimiz salavat ve kelimeyi şehadet getirir. Ardından "Ey Allah'ın kulları! Allah'tan korkun ve ona itaat edin. Şüphesiz Allah müttekiler ve işini iyi yapanları sever" der Arapça olarak. Sonra okunacak Türkçe kısma/metne temel olmak üzere Kur'an'dan ilgili bir ayet okur. Ayeti "Allah doğru söylemiştir" demek suretiyle tastikler. Akabinde bir hadis okur. Hadisi de "Rasulullah doğru söylemiştir" diyerek bitirir. Buraya kadar sorun yok. Esas sorun buradan sonra başlıyor. Sen sanırsın ki bundan sonra imam, Türkçe metni okumaya geçecek. Bizim imam, "Ve netaka habîbullâh, fîmâ kâl ev kemâ kâl" okumaya devam ediyor. Yani Allah'ın sevgili kulu bu konuda şöyle veya şunun gibi demiştir." diyor. Böyle okuyan birinden aynı konuda

Kıvrak Eğitim

— -Oğlum, niye erken geldin okuldan? — Bugün kıvrak eğitim yaptık. - — Ö ğretmenler hızlı hızlı mı ders işlediler? — Hayır, baba. Kıvrak o değil. Bir günde işlenecek dersin yarısını işlemek demektir. — Niye yarısını işliyorsunuz ki? Önemli bir durum mu var? — Öğretmenler toplantısı varmış. — Niye şimdi toplanıyorlar ki? — Çalışma  programında bugünmüş. — Oğlum daha iki gün oldu okul açılalı. Başlamışken biraz devam edilseydi de daha sonra yapsalardı, bu dediğin kıvrak eğitimi. Herkes mi böyle yapacak bugün? — Hayır, sadece ikili öğretim yapan okullar. Ama iyi oldu. Yedi saat ders işleyecektik, böylece üç ders işlendi. — -Bu toplantıyı başka zaman yapsalar olmaz mıydı? Mesela siz 15 tatili yaparken öğretmenler o yaptığı şeyi yapsalardı olmaz mıydı? — Baba, tatil o zaman. Tatilde toplantı yapılır mı? — İyi de yavrum! Size tatil. Öğretmenlere değil ki. Haydi, öğretmenler de sizin gibi yoruldular diyelim. Bir hafta tatil yapsınlar, ikinci hafta siz tatile devam eder

Kırgınlık ve dargınlık

Türkçemiz zengin dillerdendir. Bakmayın siz iki-üç yüz kelimeyle konuştuğumuza. Okuyup kelime hazinemizi geliştirmediğimizden işin kolayına kaçıyoruz. Tembelliğimizin cezasını güzel Türkçemiz çekiyor vesselam. İnce ve derin kelimelerimizin sayısı hiç az değildir. Kırgınlık ve dargınlık bunlardan biridir. Aralarında nüanslar vardır. Arasındaki farkı görmek için sözlüğe bakma ihtiyacı da hissetmeyiz. Çoğu zaman birbirinin yerine kullanırız. Siyak ve sibaktan anlarız neyi kastettiğini. Kırgın, "Bir kimseye gücenmiş, gönlü kırılmış olan" demektir. Dargın ise, "Darılmış olan, küskün" demektir. Gördüğümüz gibi iki kelime farklı anlamlara gelmektedir. Kırgınlıkta dargınlığın aksine küsme yoktur, incinme vardır. İnsan kime kırgın olur? Sevdiğine. Kırgın gibi olduğuna, geri durduğuna, mesafeli olduğuna bakmayın siz. Gözü her yerde o dostunu arar. Başına bir şey geldi mi hemen imdadına koşar. Çünkü bunlar ölümüne dosttur. Dargınlıkta ise küslük vardır. Herhangi bir yerde