Bir İptal Gerekçesi

31 Mart seçimlerinin ardından seçimi kaybedenlerin seçim ve sandık sonuçlarına itiraz etmesi bu ülkenin bir gerçeği. Yapılan itirazların bir kısmı kabul ediliyor bir kısmı ise ilçe seçim kurulları tarafından reddediliyor. Bazı itirazlar il ve YSK'ye kadar götürülüyor. İtirazın kabul edildiği yerlerde çok nadir görülen istisna dışında oylar değişse de sonucun değiştiği pek vaki değil. Yenilen pehlivan güreşe doymaz misali yine de itiraz ediliyor. 

Sonuçlara hep yenilenlerin itiraz etmesi de normaldir. Çünkü yenilgi zordur. Birileri kaybedecek, biri de kazanacak. Bu da sistemin bir gereğidir. Yalnız somut deliller ve sonucu değiştirecek kuvvetli şüphe varsa elbette sonuçlara itiraz edilmelidir. Bu da demokrasinin bir gereğidir. Ama bir umut deyip devletin kurum ve kurullarını boşuna meşgul etmek doğru değildir. 

31 Mart seçimlerinin ardından itiraz edilen bazı yerlerde oylar sayılmasına rağmen sonuç değişmedi. Bazı yerlerde ise seçim iptal edilerek 02 Haziranda seçimin yenilenmesi kararı verildi. Bir yerde önce seçimin iptal edilip yenilenmesi kararı verildi. Ardından karşı itiraz sonucu yenilenmesine karar verilen seçim kararı yeniden iptal edildi ve sandıktan çıkan sonuç kabul edildi. Bunların üzerinde durmayacağım. Hangi yerde hangi gerekçeyle seçimin yenilenmesine karar verildiği üzerinde de durmayacağım. Bugüne kadar duymadığım ve gülünç bulduğum bir iptal ve yenileme kararı üzerinde duracağım. 

Malumunuz Kayseri'nin  Pınarbaşı ilçesi seçim sonuçları iptal edildi ve bu seçimin de 2 Haziranda yenilenmesine karar verildi. Basının yazdığına ve televizyonlarda tartışmacıların dediğine göre Pınarbaşı'nda seçimin iptal edilmesinde, seçim sonuçlarını ve torbasını adliyeye getiren 8 sandık başkanının getirdiği seçim torbasının ağzının bağlı olmaması gerekçe gösterilmiş. Bugüne kadar böyle bir gerekçe ne duydum ne de işittim. Ümit ediyorum ki böyle bir gerekçe yüzünden seçim iptal edilmemiştir. Eğer böyle ise bir komedi ile karşı karşıyayız. 

Aksi bir yalanlama yapılmadığına göre iptal gerekçesini doğru kabul ederek bu konuda bir değerlendirmede bulunacağım. 

İlçede 14 sandığa itiraz edilmiş. Sonuç değişmemiş. Kazanan adayla, kaybeden ikinci sıradaki aday arasında 319 oy farkı var. Sonuç değişmemesine rağmen 8 torbanın mühürsüz teslim edilmesi gerekçesiyle oy çokluğuyla iptal kararı verilmiş. Kaba taslak bir hesap yaparsak, ortalama her sandıkta 350 seçmen olduğunu var sayalım. Bu sandıktaki tüm evet oyları ikinci sıradaki adayın olsa sonuç değişir. Bu durumda iptal kararı normal dersin. Yalnız torbanın içine girmeyen, başkan tarafından ayrı bir zarfın içinde teslim edilen, zarftaki her tutanağın bir nüshası partili üyelere de verilen ıslak imzalı tutanaklarla, torbanın içindeki tutanak ve oy pusulaları aynı olmasına rağmen yine de seçimin iptal edilip yenilenmesine karar verilmesi düşündürücü. Burada maksadın üzüm yemek değil, bağcıyı dövmek olduğu anlaşılıyor. Şayet partililerdeki tutanak ile zarfın ve torbanın içindeki sonuç tutanağı tutmasa iptal kararı yerinde olurdu. Şayet adliyeye getirilen torbaların mührü olmadığı için seçim iptal edilecekse tüm Türkiye'deki seçimlerin iptal edilmesi gerekir. Çünkü sandık başkanlarının çoğu torbanın ağzını açık getiriyor ya da iple bağlasa bile sandık mührüyle mühürlemeden getiriyor. 

Bir diğer husus ıslak imzalı tutanaklar tüm üyeler önünde imzalandıktan sonra partili üyeler birer nüshasını alarak partilerinin okul temsilcilerine elden teslim ediyorlar. Okul temsilcileri, sandık başkanı daha adliyeye gitmeden ve torbayı teslim etmeden o sandığın seçim sonucunu partisine WhatsApp aracılığıyla gönderiyor. Kısaca tüm partiler, sonuçlar YSK sistemine girmeden ıslak imzalı sonuç tutanaklarını elde ediyor ve tüm sonuçlardan YSK'den önce haberdarlar. 

Durum bu iken yani sonucu değiştirmeyen bir gerekçe yüzünden seçimin bu şekil iptal edilmesi tek kelimeyle yazık. İki ay sonra yeniden sandığa gitme, yeni  zarf ve pusula basma, sandık kurulu görevlendirmesi gibi masraf ve külfete ne gerek var? Yazık değil mi bu milletin parasına. Maalesef bu iptal kararında ben hiç kamu yararı göremiyorum. 

Madem seçimin böyle eften püften gerekçe yüzünden iptal edilmesi çok kolay. Adamına ve partisine göre muamele yapılıyor. Bari iki ay sonra yapılacak seçimin masrafı milletin sırtına yüklenmesin. Seçimin iptal edilmesini isteyen kişi veya partileri ve bu gerekçe ile iptal kararı verenler bu masrafı çeksin. Öyle ya birilerinin keyfi için ceremesini niçin millet çeksin, değil mi? 

Seçmen Şakam Yok Dedi

"Karşınızdaki en büyük güç rakipleriniz değil, enflasyon canavarıdır. Dikkat! Bu canavar sizinle birlikte ülkeyi de yer bitirir".

Bu alıntı, geçmişte bir beldenin belediye başkanlığını yapmış emekli bir öğretmenin 31 Mart seçimlerinin ardından sosyal medyasında paylaştığı bir tespiti. (Tespitin sahibi ilk defa bu seçimlerde ikinci parti durumuna düşen ittifakı destekleyen biri.)

Bu haklı tespit, kaybedenlere niçin kaybettiklerini, en büyük rakiplerinin enflasyon olduğunu, enflasyona karşı mağlup olduklarını hatırlatıyor. Üstelik bu enflasyonun kendilerini yiyip bitirdiği gibi ülkeyi de yok edeceği uyarısını yapıyor. Gerçi bu uyarı boşuna. Çünkü 2012-2013 yıllarından itibaren bozulmaya başlayan ekonomi, 2015 yılından itibaren enflasyon olarak karşımıza çıkmaya başladı. Tedbir alınmadığı için 2018 yılından itibaren Rahip Brunsen olayıyla birlikte TL hiç olmadığı kadar değer kaybetti. TL'nin bu değer kaybı, enflasyona dönüşmeden baskın seçim yapılarak 2018 seçimleri kotarıldı. 

Enflasyon ve hayat pahalılığı 2019 mahalli seçimlerine damgasını vurdu. Sebze ve meyve pahalılığının önüne geçmek için belediyeler fiyat kırmak için manavcılık yaptı. İstanbul ve Ankara gibi büyükşehirlerin yönetimi yıllar sonra ilk defa el değiştirdi.

Belediye başkanlarını değiştirirken halk temkini elden bırakmadı. Yeni başkanlara belediye meclisi çoğunluğunu vermedi.

2023 seçimlerinde enflasyon ve hayat pahalılığı zirve yaptı. Zamların önü alınamadı. Vergiler arttı. Hayat pahalılığı orta, dar ve sabit gelirlinin belini büktü. Belki de Türkiye Cumhuriyetinde ilk defa kiralar maaşları geçti. Paramızın pul olmasıyla birlikte yılda bir defa yapılan asgari ücret iki yıl boyunca altı ayda bir güncellendi. Hazırlanan ve Meclisten geçen bütçeye ek bütçeler yapıldı. Üzerine de 12 ili derinden etkileyen büyük deprem gördü ülke.

2023 genel seçimlerine Türkiye bu ekonomik tablo ile gitti. Normal şartlarda bu ekonomik tablonun müsebbibi hiçbir hükümet sandıktan çıkamazdı. Çünkü 2001 ekonomik krizinin aktörlerini sandıkta boğan halk bu sefer iktidara yol vermedi. Çünkü iktidarın karşısında güven veren bir alternatif yoktu.

Seçimlerin ardından 10 ay geçmişti ki seçmen 2023'de yapamadığını 2024 mahalli seçimlerinde yaptı. 2002'den beri verdiği krediyi geri çekti. 22 yıldır al bizi yönet diye ülkeyi ve belediyeleri teslim ettiği partiye sarı kart gösterdi ve bu partiyi ilk defa ikinci yaptı. İlk defa mağlubiyet tattırdı. Böyle gidersen, daha da çözüm bulmazsan, bu yaptığımın beterini yaparım dedi. Üstelik 3019 yılında esirgediği belediye meclisi çoğunluğunu da muhalefete verdi.

Aslında seçmen bir zamanlar daha yüksek destek verdiği bu partiye 2015 yılından beri oylarını azaltarak destek verdi. Bak gidişin iyi değil dedi. Parti, 2015-2018-2019 ve 2023 seçimlerinde daha önceki aldığı oylardan daha düşük aldı. Her seçim sonrası mesajı aldık, gerekeni yapacağız diyen bu parti tedbir almak yerine ittifaklarla bugüne kadar getirdi.

Kısaca bu ülke 2018 yılından beri yüksek enflasyonu yaşıyor. Yaşadığımız enflasyonu savaşın ortasındaki ne Rusya yaladı be de Ukrayna. Tedbir alınmadığı gibi tablo her geçen gün daha da ağırlaştı. Ağır tabloya rağmen alternatif yokluğundan seçmen oy rengini değiştirmedi ve kerhen destek verdi.

Sonunda seçmen sabır sabır... İyi de bu sabır nereye kadar? Şakamın olmadığını bu sefer desteğimi çekerek gör dedi. Daha önce vermem dediği partiye gönül rahatlığıyla oy verdi. Kaleler bir bir kaybedildi.

Durum bundan ibaret.

Hasılı emekli öğretmenin mağlubiyet tespiti doğru ama alacağı yok.

Sandık Kurulunda Bir Partili Üye

Sandık kurulu kurulur kurulmaz sabahtan problem olacağının ipuçlarını verdi.

Kendisini tanıtırken Milli Eğitimde hangi okullarda çalıştığını hep iyi okullarda görev yaptığını, kötü okullarda çalışmadığını anlattı durdu. 

Partisi başka, üye olarak görev aldığı partisi başka idi. Bakmayın ben bu partiden geldiğime, ben şu partiliyim dedi durdu.

Hiç çenesi durmadı. Sabahtan akşama konuştu durdu. Sadra şifa bir iş yapmadı. 

Zarflar ve oy pusulaları sayıldı o oturdu. Oturmakla kalmadı. Sayanın yanlış sayması için elinden geleni ardına koymadı. Bu adam zarf ve pusula sayıyor. Konuşursam şaşırır demedi. Allah çene namına, boş söz namına ne vermişse kurulun ortasına boşalttı. Bizi görev değil, onun çenesi yordu desem, yanlış olmaz.

Günahını almayalım. Yaptığı bir iş vardı. Kendisi sandıktan çıkan zarfların üç defa sayılmasının mimarı oldu. Her sayışta bir zarf eksik çıktı. Sonunda sayın hocam, senin zarfları bir de ben sayayım deyip elindeki zarfları bir de ben sayınca eksik bir zarfın kendisinin saydığı zarflardan olduğu ortaya çıktı. Sorun çözüldü ama bir pardon bile demedi.

Sabahtan itibaren her üye kendine bir iş bularak hummalı bir şekilde çalıştı. O ise şu işi de ben yapayım demediği gibi her ne yapmak istersen "Ne gerek var? Bunca yıl her sandıkta görev aldım. Böylesini ilk defa duydum" itirazını yaptı. Hocam, yorum yapmayalım dedim birkaç defa. Hepsine de alındı. Şu evrakı kabinlere asın dedim. İlk defa duydum dedi. Tutanaklardan bir tane okul müdürüne vereceğiz dedim. Ne yapacakmış? Vermeye gerek yok dedi. Şu kabinleri bozalım dedim. Okul ne iş yapacak dedi. Hocam, şu pusula ve zarfları torbaya koyar mısın dedim. Torba orada dedi. Kalkar mısın deyince lütfedip koydu.

Üyeler çalışırken ben de tutanakların altına yazılması gereken üye isimlerini açtım. Doldurulması gereken ne kadar evrak varsa yazdım. Ücret bordrosunu hazırladım. Tutanak defterini doldurup üye isimlerini açtım.

Ücret bordrosuna isim ve TC numaralarını yazmaları için sırayla her üyeye evrakı uzattım. İmzayı akşam iş bittikten sonra atalım dedim. Tüm üyeler buna uyarken yaşını başını almış, emekli öğretmen partili üye ise hemen imzasını çaktı. Hocam, akşam atacaktık. Belki iş bitmeden çekip giden olur dedim. Olur mu öyle şey? Kim gidecek dedi. Bilin bakalım, iş bitmeden ben gidiyorum demeden kim arazi oldu? Görmüş geçirmiş, emekli öğretmenimiz maalesef. Geri çağırmak için telefon açtım. Beyefendi, akıllı. Ulaşamasınlar ve rahatsız etmesinler diye telefonunu da kapatmış.

Hazırladığım ne kadar evrak varsa yanı başıma koydum. Ben bir iş yaparken, hangisini nereye koymuşsam bir yolunu bulup imzasını attı. Bunu yaparken hocam, imzalayabilir miyim bile demedi.

Kısaca seçim günü sandık kurulunda görev yaparken tüm sandık kurulu üyelerinin imtihanı idi. Dişlerimi sıksam da sabır demekten öte bir şey yapmadım. Ne yapabilirdim ki haddini bilmez böyle densize.

O kadar seçimlerde sandık başkanı olarak görev yaptım. Böylesini ne duydum ne gördüm ne de çalıştım. Ama 31 Mart günü benim başıma ekşidi. Kendisiyle çalışma bahtsızlığına nail oldum ve hakkal yakin çalıştım.

Beyefendinin o kadar iyi okulda defalarca niçin soruşturma geçirip o okuldan bu okula gittiği sanırım anlaşılmıştır. Allah çalıştığı okulun idarecilerine yardım etsin. Kim dayanmışsa cennetliktir diyebilirim.

Hasılı seçim günü tüm sandık başkanları seçim iş ve işleyişiyle uğraşırken ben ise artı bu akıllı ile çalışarak iki işi birden yaptım. Allah böylesini ne dostuma versin ne de düşmanıma.