Cumartesi günü bir esnaf ziyaretinde bulundum. Çayımızı
yudumlarken sakallı, nur yüzlü, piri fani biri geldi. Esnaf, "İsmail Amca bir hayırseverdir. Üniversite
öğrencileriyle ilgileniyor. Onlara ev ayarlıyor, burs veriyor" diyerek
tanıttı. Birbirimize memnuniyetimizi ifade ettikten sonra hangi vakıf, hangi
dernek dedim. “Herhangi bir vakıf veya
dernek adına değil, gayri resmi bizim işimiz” dedi. Bir ekip misiniz dedim.
“Hayır, ben tek kişiyim” dedi.
Konuşma esnasında yaptığı iş ve dil alışkanlığı ile birkaç defa hocam dedim.
“Ben hoca değilim. MEDAŞ’tan emekliyim” dedi. (Eskiden elektrik idareleri
belediyeler bünyesinde idi.) Üniversite öğrencilerine sahip çıkmak nereden
çıktı dedim. “Kardeşimin beş yetimiyle başladım” dedi.
Çocukluk ve gençliğini köyde çobanlık yaparak geçiren
ilkokul mezunu İsmail Amca, askerlik dönüşü köyüne gideceği vakit Kayalı Park'ta
bankta oturan birinin okuduğu gazetenin arka sayfasında "Konya
belediyesine memur alınacak" duyurusunu okur.
Kırtasiyeciden bir kağıt alarak askerde yazıcısı olduğu
komutanının hediye ettiği kalemle belediyeye iş başvurusunda bulunur. Yazısını
çok beğenen müdür, dilekçedeki yazının kime ait olduğunu sorar. İsmail Amca
benim dese de müdür inanmaz. Bir kağıt uzatarak yeniden yazı yazdırır. Ardından
müdür "Yazın çok güzel. Keşke bir de
daktilo kullanmayı bilseydin" deyince biliyorum cevabı verir. Önüne bir
daktilo konur. Daktiloyu bildiği de ortaya çıkınca müdür İsmail Amca'ya "Yarın gel, işe başla" der.
Memuriyet hayatı bu şekilde başlar İsmail Amca'nın. Beş
yetim yeğeniyle başladığı hayır hasenat işlerine bir vakıf bünyesinde devam
ettirir. Çalıştığı vakfın Erbakan'a tavır almasıyla oradan ayrılır. Bir başka
dernek çatısı altında çalışmalarına devam eder. İlgili dernek de 2002 yılından
itibaren siyasi duruşuna ters hareket etmeye başlayınca ayrışma başlar. İlgili
dernek yönetimi, kendisinin helallik dilemesine ve vedalaşmasına imkan vermeden
dernekten ihraç eder.
Biri vakıf, diğeri dernek olmak üzere kendisini ait hissettiği yerlerde çalışma imkanı bulamayan İsmail Amca, bundan sonra hayır hasenat işlerini bireysel yürütür. Maddi imkanları el vermeyen tıp ve İlahiyatta okuyan kız çocuklarına evler ayarlayarak onlara kol kanat gerer. Hayırseverlerden aldığı destekle evlerin içini donatır. Kendilerine burs temin eder. Halihazırda 11 eve ulaşmış İsmail Amca. Toplamda 66 kız öğrencinin barınma, iaşe ve harçlıklarını temin etmekte.
Sistemi kurduğunu fakat bu işlerin dışarıdan göründüğü kadar kolay olmadığını söyledi İsmail Amca. Bir saat kadar sıkılmadan dinledim kendisini. Çünkü hoş sohbet biri. Dinledikçe kendisine gıpta ettim. Yaşını sordum. Mayıs'ta 78'i dolduracağım dedi. Bu yaşına rağmen hayır için koşturan İsmail Amca'ya bu işi amatörce yapmaktan ziyade bir vakıf veya dernek bünyesinde resmiyete bindirmesinde yarar olacağını, yaptığı bu işin kendisinden sonra da devam etmesi gerektiğini söyledim. Sessiz kaldı. Vedalaşmadan önce "Kurduğu sistemin aksamadan devam ettiğini, evlerde kalıp okulunu bitiren öğrencilerin vefalı olduklarını, göreve başlayan tıpçıların ayda 500, ilahiyatçıların ise 200'er lira gönderdiklerini söyledi.(Bir vakıf veya dernek kursa belki bugünkü samimiyeti kaybolabilir. Çünkü örnekleri var maalesef)
Ağzım açık dinlediğim İsmail Amca'ya Allah senden razı
olsun, sayılarını artırsın, seni yazı konusu edineceğim dedim. Vedalaştık.
Düşünüyorum da bir insan yeter ki bir şeyi dert edinsin.
Azimli olsun. Çevremiz ben tek başıma ne yapabilirim diyen milyonlarla dolu.
Böylelerinin çoğu maalesef bir iş yapmıyor. Sohbetinden büyük keyif aldığım
İsmail Amca'yı yazdım ki bizlere örnek olsun. Gördüğünüz gibi gençliği
çobanlıkla geçmiş, memur emeklisi biri tek başına neler yapmış ve neler yapmaya
devam ediyor.
Çobanlıktan hayırseverliğe uzanan İsmail Amca şimdiden
yetiştirdiği öğrencilerin gönlünde taht kurmuş, kubbede hoş bir seda bırakmış.
Allah uzun ömür versin. Vefat ettiği zaman kurduğu bu hayır köprüsünü inşallah
birileri devam ettirir. Öldükten sonra inanıyorum ki bu çoban hayırseverin amel
defteri kapanmayacak.
* 17/05/2019 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır.
* 17/05/2019 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır.
Allah cümlemize İsmail amcayı örnek almayı nasip etsin. Harika bir iş çıkarmış. Fakat yine de bu güzel işi resmileştirse daha da iyi olur. İnsanlarımız öküz altında buzağı aramasınlar. Onlara bu fırsat verilmemiş olunur. İsmail amcayı takdir ediyorum. Allah kendisinden razı olsun. İnşallah bu davranışı birilerine örnek olur da devam eder.
YanıtlaSilAmin hocam. Resmiyet konusunda ben de aynı düşünüyorum. Bu şekil çalışacaklara da bu model örnek olur.
YanıtlaSil