Ekmek *

Ekmek Üreticileri Sendikası Başkanı, ekmek maliyetleri üzerine açıklama yapması için çıktığı TV kanalında maliyetlerin nasıl düşürüleceği yerine, "Bu toplumun, ekmeği temel gıda maddesi saydığını halbuki ekmeğin temel gıda maddesi olmadığını, aptal toplumların temel gıda maddesi olduğunu, bunu kafasından konuşmadığını, bilimsel bir şey konuştuğunu, bu toplumun kişi başı ekmek tüketiminin 210 kilo; İsveç, Danimarka, Norveç, Japonya ve İngiltere gibi ülkelerde ise 45-50 kilo dolaylarında olduğunu, bizim toplum ekmekle doyduğu için yirmi sene başlarında böyle yöneticiler olduğunu" açıklamış. Açıklamanın ardından gelen tepkiler üzerine ilgili kişi tutuklanmış. 

Ekmek yiyenlerin aptal toplum olduğunu söyleyen bu kişinin yaptığı bu açıklama yersiz, gereksiz ve hadsiz bir açıklamadır. Sanırsınız ki "Ekmekle Mücadele Sendikası" başkanı konuşuyor. Baştan söyleyeyim bu kişi bulunduğu sendika başkanlığından istifa edip ekmekle mücadele sendikası kurarak başına geçmeli. İlla bir sendika başkanı kalacaksa ancak böyle bir başkanlık yakışır kendisine. Böyle yaparsa en azından halen yürüttüğü sendika başkanlığına tezat bir iş yapmamış olur. Çünkü başkanın yürüttüğü bu sendika, ekmek üretiminin nasıl maliyetini düşürürüz, halka nasıl ucuz ve kaliteli ekmek veririz üzerine bir politika yürütmesi gerekirdi. Çünkü vazifesi bu ve o sendikanın varlık sebebi bu.

Yine bu açıklamadan anladığım kadarıyla ilgili kişi siyaset yapıyor. Kendi zihniyetine oy verip iktidara getirmediği için de ekmek yemelerini bahane ederek halkı aptal yerine koyuyor. Bence halka aptal diyen aynada önce kendisine baksın. Nedense zihniyetini bu topraklara hakim kılamayanların ilk başvurduğu şey bu topluma hakaret etmektir. Buldukları gerekçe de bu toplumu aptal yerine koymaları. Buldukları bu gerekçeye kendileri inanıyorlarsa, daha çok beklerler iktidar olmayı. Ayrıca ekmek yiyenleri aptal gördüğü halde ekmek üreticileri sendikacılığı yapma işinin garabetini de okuyucuya bırakıyorum. Zira bu, içkiye karşı birisinin içki üretip satmasına benzer. Bu toplumda çelişkiye düşen nice etkili ve yetkililer bilirim de böylesine ancak pes derim. 

Diğer toplumlara göre daha fazla ekmek yeme meselesine gelince, bu tespit doğrudur. Gerçekten bu toplum fazla ekmek yiyor. Geçmişi yokluk olan bu milletin sofrasından ekmek eksik olmadı hala da öyle. Ekmeği ekmeğin içine katık yaparak yemiştir. Pilav yerken bile ekmekten vazgeçmiyor. Aslında yokluktu ekmeği yediren. Geçmişe oranla bugün de ekmeksiz yemek yememenin temelinde geçmiş alışkanlık yatıyor. Çünkü ekmeksiz kaşıklama ile doymayacağı anlayışı bize iyice işlemiş. 

Çok ekmek yememiz doğru mu? Geçmişte doğru idi. Çünkü bedenen çalışma daha yaygındı ve buğdayın GDO'su ile oynanmamıştı. Geçmişte yenen ekmeği, bedenen çalışmak suretiyle eritme imkanı vardı. Bugün masa başı çalışma ile yenen ekmeği eritmek mümkün değil. Toplum olarak ne yapıp ne edip ekmeği azaltmanın hatta tamamen terk etmenin yollarını aramamız gerekiyor. Çünkü tok tutar dediğimiz ekmek tamamen kilo yapıyor. Bu da obez olmanın baş sebeplerindendir. Bugün kilo sorunu olanların çoğu, ekmeği çok yiyen kesimdir. 

*18/11/2022 tarihinde Anadolu'da Bugün gazetesinde Barbaros ULU adıyla yayımlanmıştır.

Tecrübe Konuşuyor *

—Baba, hayat tecrübenden faydalanmak istiyorum.

—Tecrübe bir. Benim yaptıklarımı yapmayacaksın. 

—Ne demek bu şimdi? Halbuki beğendiğim yönlerin var. Onları örnek almak isterim.

—Ne beni ne başkasını örnek al. Kendin ol evlat. Nevi şahsına münhasır ol. Ama?

—Ama derken?

—Böyle diyorum da hiç tavsiye etmem kendin olmanı. Zira hayatını zindan etmiş olursun.

—Niye ki?

—Boş ver niyesini. 

—Tamam, söyle o zaman.

—Kulağını aç, beni iyi dinle. 

Her zaman her daim nabza göre şerbet ver. 

Bir taraf tutman gerekirse güçlünün yanında ol. 

Her yerde görüşünü söyleme. Daha doğrusu fazla konuşma. Çoğunlukla dinleyici ol. 

Bulunduğun ortamlarda renk verme. Konuşulanları dinle sadece. Konuşulanlar içine sinmese de hep noter gibi ol. 

Olaylara, kişilere, görüşlere vs. eleştirel yaklaşma. Doğrucu Davut olmaya kalkma. 

Sosyal medyayı kullanma. Kullanacaksan da orada yazı çizi işlerine girişme. Zira mimlenirsin. Bol bol resim, araba, dost ziyareti paylaş dur. Yani etliye sütlüye karışma. 

Görüşlerini söylememekten dolayı patlama noktasına gelmişsen, kapıyı ve pencereyi kapat. Kapalı kapılar ardında içini boşalt. Duvarlar dinlesin seni. Unutma ki böyle zamanlarda en iyi dostun duvarlardır. Zira sırrını paylaşmazlar. 

Herkesle iyi ve seviyeli ilişkiler kur ama yüzüne gülen herkesi dost sanma. Zor günlerinde yanında olanlar dostundur. 

Sırlarını herkesle paylaşma. Senden başkasına, başkasından sana laf getirip götürene güvenme.

Eksikliklerini sana söylemeyen ya da söyleyemenlerden uzak dur.

Bu dediklerimi yap. Bu dünyada hiç başın ağrımaz. Gül gibi geçinip gidersin.

*26. 11. 2022 günü Barbaros Ulu adıyla Anadolu'da Bugün gazetesinde yayımlanmıştır. 

Siyasette Ötekileştirmenin Sonuçları

Türk siyasi tarihini az buçuk bilenler siyaset arasında dışlamanın, ötekileştirmenin, vebalı muamelesi yapmanın, hedef göstermenin çok tehlikeli olduğunu bilir. Bu konuda yazmadan önce şunu belirtmek isterim. Bu yazı siyasi bir yazı ama amacım siyaset yapmak, bir partinin lehine veya aleyhinde olmak değildir. Kendimce bir durum tespiti yapacağım.

Çok eskiye gitmeyeceğim. 1990 ve 2002 arası bu ülke tek başına çoğunluğu sağlamış bir iktidarla yönetilmedi. Çünkü siyasi parçalanmışlık beraberinde hep ikili, üçlü koalisyonu doğurdu. Bu zaman aralığında kurulan hiçbir koalisyon hükümeti de uzun ömürlü olmadı. Ya hükümet düşürüldü ya erken seçim kararı alındı ya ortaklardan biri koalisyonu bozdu. Tüm bunlar bir hükümet krizidir ve istikrarın bozulmasıdır.

Bu açıklamanın ardından kapatılan partilere gelmek istiyorum. Onlardan biri Milli Görüş partileri diye bilinen partiler. Liderliğini Erbakan'ın yaptığı Milli Nizam Partisi (MNP) irticanın odağı olduğu için kapatıldı. Yerine kurulan Milli Selamet Partisi (MSP) tüm partiler gibi 80 İhtilali ile birlikte kapatıldı. 80'den sonra Milli Görüş çizgisinde kurulmuş olan parti Refah Partisi (RP) idi. Girdiği seçimlerde yüzde 10 barajını geçemediği için varlık gösteremedi. 91 seçimlerine, listesinden gösterdiği Milliyetçi Çalışma Partisi (MÇP) ve Islahatçı Demokrasi Partisi ile birlikte girerek yüzde 15 civarında bir oy aldı ve Mecliste temsil edildi. 94 mahalli seçimlerinde bu parti çoğu illerin belediye başkanlığını kazandı. Kurulduğu andan itibaren küçümsenen bu parti, 95 genel seçimlerine doğru giderken tüm partiler tarafından kara listeye alındı. Seçim öncesi çoğu parti lideri, seçim sonuçlarında RP ile koalisyon kurmayacağını meydanlarda deklare etti. Adeta vebalı kabul edildi bu parti. Birinci parti çıkan bu partiyle kimse koalisyona yanaşmadı. Kısa bir Ana-Yol hükümeti denemesi yürümedi. Güç bela Refah-Yol hükümeti kuruldu. Bu koalisyonun da ömrü 11 ay sürdü. 28 Şubat sürecinde bu parti irticanın odağı olmaktan kapatıldı. Yerine kurulan Fazilet Partisi (FP) de RP ile aynı kaderi paylaştı. FP'nin kapatılması ile birlikte bu çizgiden Saadet Partisi ve AK Parti doğdu. Saadet Partisi RP ve FP gibi Mecliste temsil edilmese de özgül ağırlığıyla siyaset arenamızda varlığını devam ettiriyor. AK Parti ise beş dönemdir tek başına iktidar ve bu ülkeyi 20 yıldır yönetiyor. Bu partinin büyümesinde başka sebepler de olabilir ama en önemli sebep bu çizgiden gelen partilerin büyük partiler, askerler tarafından tu kaka yapılması, dışlanması ve horlanmasıdır. Bizim halkımız ne yapar ne eder, mağdur olduğuna veya edildiğine inandığı partiyi iktidara taşır.

Gelelim HDP (Halkların Demokratik Partisi)'ye. Bu partinin kaderi de izledikleri politika ve düşünceleriyle olmasa da kapanma ve dışlanma yönüyle Milli Görüş partilerine benzer. Kaç tane partileri kapatıldı, kaç tane açıldı, inan bilmiyorum. Öyle zannediyorum, halihazırdaki HDP'nin ömrü öncekilerden daha uzun. Her ne kadar adı Halkların Demokratik Partisi olsa da tüm Türkiye halklarına hitap ediyoruz deseler de Kürt partisi olarak bilinen bu parti, Meclisin üçüncü büyük partisi olmasına rağmen hakkında kapatma davası açıldı. Yargılanması halen devam ediyor. Milli Görüş partileri irticanın odağı gerekçesiyle kapatılırken genelde Kürt oylarını alan bu partiler de terörün odağı olma gerekçesiyle kapatıldı. Bu gerekçeyle HDP de çoktan kapatılırdı. Ömrünün bu kadar uzun olması parti kapatmanın daha da zorlaştırılmasındandır.

Zannedersem, 91 seçimlerine Sosyal Demokrat Halkçı Parti (SHP) listesinden girerek adını duyuran bu parti, sonraki seçimlerin bazısına bağımsız adaylar koymak suretiyle Meclisteki yerini aldı. Kaç seçimdir de tek başına seçimlere katılarak yüzde 10 barajını aşıyor. Cumhurbaşkanlığı sistemiyle birlikte seçim kazanma şartı yüzde 50+1 olunca, Mecliste istenmeyen bu parti kilit parti görevinde. Zira Cumhur ve Millet ittifakları yüzde 40'lara kilitlenmiş durumda. Her iki ittifak da kazanmak için HDP seçmeninin oyuna muhtaç.

Kısaca anlatmaya çalıştığım gibi Kürt partileri de tıpkı Milli Görüş partileri gibi hep dışlandı, ötekileştirildi. Her ittifak bu partiyi yanına almak istiyor ama seçmen endişesinden dolayı bu partiyi ittifaklarının içine alamıyor. Çünkü HDP terör örgütüyle bağını kesmemiş, bunu söylemekten de kaçınmayan bir parti.

Burada HDP mağdur ediliyor, bu parti mağdur demek istediğim anlaşılmasın. Bu partinin izlediği siyaseti tasvip etmem mümkün değil. Anlatmak istediğim, bu parti Türkiye'nin en azından belli bir bölgenin partisi. Partileri ne kadar kapatılırsa kapatılsın, ittifaklara alınmazsa alınmasın, terörle bağını kesmiyor densin, bu parti yok olmadığı gibi oyunu koruyor hatta artırıyor. Üstelik 2023 seçimlerinin kilit partisi. Bu parti seçmeni hangi ittifaka yönelirse seçimi o ittifak kazanacak.

Türk siyasetinin aktörleri geçmişte Milli Görüş çizgisindeki partileri dışlayarak bu zihniyeti yok edemediği gibi kendi eliyle büyüttü. Nicedir aynı şey HDP'ye yapılarak geçmiş yanlışlardan ibret alınmıyor. Böyle giderse bugün kilit parti konumuna kendi elimizle yükselttiğimiz bu partiyi iktidara da taşırsak hiç şaşırmayalım. 

Hasılı, siyaset sahnesinde rakiplerimizle mücadele etmek istiyorsak, dışlama ve ötekileştirmenin dışında başka yollara tevessül etmek gerektiğini düşünüyorum.